Bad Tattoo

 
พระจันทร์ที่ร้ายกาจ
 
 
 
 
สวัสดีค่ะ ฉันชื่อกุ่ยช่ายค่ะ สงสัยหรือเปล่าว่าทำไมถึงชื่อแปลกเพราะว่าพ่อชอบทานกุ่ยช่ายค่ะ อาจจะดูงี้เง้าแต่มันก็แลดูมีความหมายนะ ^^  ฉันเรียนอยู่มหาวิทยาลัยAce ซึ่งฉันก็ไม่รู้ว่าแปลว่าอะไร ฉันเรียนอยู่ปี 3 คณะICTนิเทศน์ศาสตร์ ตอนนี้ฉันกำลังจะขับรถไปที่มหาลัยตามปกติค่ะ ไม่อยากจะโม้ว่าที่มหาลัยของฉันมีพวกดารานักร้องเรียนอยู่เยอะมากมาก และที่โด่งดังที่สุดคือ พวกวง Bad Tattoo มีแต่คนตามกรี๊ดไปทั่วเมื่อวานก่อนฉันนั่งกินข้าวกับเพื่อนอยู่ที่โรงอาหาร และกลุ่มพวกนั้นนั่งอยู่โต๊ะที่ไกลไปประมาณมีโต๊ะกั้นหนึ่งโต๊ะ คิดดูนะฉันแทบกินข้าวไม่ลงเพราะเสียงกรี๊ดของผู้หญิงพวกนั้น ฉันก็ไม่ค่อยเข้าใจหรอกนะว่าพวกนั้นมีอะไรให้กรี๊ดนักหนา ทั้งเก๊ก ทั่งหยิ่งอีกต่างหาก ไม่เห็นจะหน้าหลงเลย 
 
กึก             ปั๊ก !!!  
 
O[]O  ฉันถึงกับตกใจและลงจากรถไปดูเหตุการณ์พอดี เพราะว่าขณะที่ฉันกำลังจะถอยรถเข้าไปจอดก็มีรถเก๋งคันหนึ่งที่ราคาแพงมากมาก มาชนหน้ารถฉันแบบเฉียงๆ จนหน้ารถของฉันบุบไปนิดหนึ่งแน่ะ 
 
"เฮ้ยยย นี่นายอยากจะดริฟ จะหัดโค้ง ก็ช่วยไปหัดในสนามได้ใหม่ไม่ใช่ที่นี่"
ฉันพูดพลางเดินไปเตะที่ล้อรถสุดหรูของนายคนนี้อย่างโมโห 
 
"นี่เธอ ทำอะไรน่ะ"  
เสียงผู้ชายคนนั้นพูดแบบเรียบ แต่ฉันยังไม่ได้มองหน้าของผู้ชายคนนั้น
 
O.O  ฉันถึงกับตาค้างปากหวอเมื่อแหงนหน้าขึ้นมามองร่างสูงตรงหน้า เพราะเขาคือ อะ...ออทัม ชายที่ได้รับฉายาว่า พระจันทร์ที่ร้ายกาจ 
 
"ฉัน ถาม ว่า เธอ ทำ อะ ไร"
นายออทัมพูดออกมาทีละคำแบบเค้นคำ
 
"ก็นายเป็นฝ่ายผิดนะ"
ฉันตอบกลับไปแบบอารมณ์เสียสุดขีด
 
"งั้นหรองั้น เดี๋ยวฉันชดใช่ให้แล้วกัน"
นายออทัมพูดแบบตัดปัญหาผสมกับเบื่อหน่าย
 
"นายคิดว่าเงินของนายจะตัดปัญหาได้ทุกอย่างหรือไงกัน"
ฉันพูดแบบตัดพ้อ ผสมกับโมโหสุดขีด
 
"ตกลงแล้วกันนะ ส่วน เรื่องที่เธอเตะรถฉันล่ะว่าไง"
เขาพูดแบบผู้เหนือกว่าด้วยคำพูดพลางมองฉันด้วยสายตาที่กดต่ำ
 
"ละ..แล้วนายจะเอายังไง"
ฉันถามแบบรำคาญ เพราะอยากจะให้มันจบจบ
 
เธอต้องมาเป็นคนรับใช้ฉัน "หนึ่งอาทิตย์"
 
ได้แค่หนึ่งอาทิตย์ OOO ห๊ะะะะะะะะะะะะะ  ฉันตกใจสุดขีดเมื่อได้ยินข้อต่อรองของนายออทัม
 
ใช่ เพราะค่าซ้อมรถเธอมันไม่ได้เทียบกับค่าซ้อมรถของฉันเลยแม้แต่น้อย 
นายออทัมพูด
 
งั้น ซ้อมใครซ้อมมัน นายแค่ขอโทษฉันก็พอ จบนะ 
ฉันพูดพลางจะเดินไปในรถเพื่อหยิบโทรศัพท์แต่ทว่า
 
หมับ 
 
ออทัมคว้าข้อมมือฉันไว้อย่างถือวิสาสะ
 
ไม่ขอโทษ ไม่จบ สรุปเธอต้องมารับใช้ฉัน หนึ่งอาทิตย์ไม่งั้นฉันเรียกประกัน  
ออทัมพูดอย่างเหนือกว่า
 
"นี่นาย" ฉันพูดด้วยความโกรธ
 
ตามนั้น ออทัมพูดพลางเดินไปหาโทรศัพท์ฉันในรถเพื่อกดเบอร์โทรเขาแล้วโทรเข้า
 
นี่นายทำอะไรอ่ะ ฉันยังไม่ทันตอบตกลงเลยนะ       นาย  นาย  นี่นายยยยยยยยยยย
ฉันยิ่งตะโกนสุดขีดเมื่อเขาขึ้นรถเก๋งคันงามของเขาล้วขับออกไปแบบไม่สนใจฉันที่ยืนตะโกนชื่อเขาอยู่แบบใช่พลังเสียงสุดขีด............
 
 
 

เม้นท์หน่อยนะ ขอร้องค่ะ เงียบมากเลยอ่ะ อยากให้ครึกครื้นเหมือนเรื่องของคนอื่นบ้าง เท่านั้นเอง T T 
เม้นท์สั้นสั้นว่า สู้สู้ ก็ทำให้ไรท์ยิ้มจนแก้มปริ แก้มบานได้ทั้งวันทั้งคืนเลยนร้าาาาาาาา