Bad Tattoo

9.8

เขียนโดย prettypung

วันที่ 18 สิงหาคม พ.ศ. 2557 เวลา 19.08 น.

  39 ตอน
  19 วิจารณ์
  38.67K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 3 กันยายน พ.ศ. 2557 19.32 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

16) Ch4.............4

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
น้ำแข็งที่อ่อนโยน
 
 
 
 
 
 
 
วันนี้สี่โมงเช้ายัยเจ๊หน้าเจ๊กที่ชื่อออนอะไรนั้นนัดให้ฉันไปเจอคนที่จะร่วมวงด้วยจากการที่ฉันได้ดูรูปทั้งหมดที่เจ๊ให้ดูทุกคนหน้าตาดีหมดแต่น้อยกว่าฉันนิดหนึ่งนะ(หลงตัวเอง)จากที่จำได้ก็มี ชีส ส้มโอ ปูเป้ มินนี่ และก็ฉันนี่แหละ แต่ว่านะแต่ละคนก็สวยจริงจริงอย่างที่บอกเลยน้อยกว่าฉันมีคนหนึ่งนะ ที่ชื่อ...... ชีสเนี่ยตาตี่ชะมัดเลยยังกับหมวยที่มาจากเมืองจีนแนะ 55 หรือว่าจะเป็นลูกหลานของยัยเจ๊หน้าเจ๊กนั้นอ่ะ บ้าบ้าฉันเนี่ยก็ช่างจะคิดนะ บรึ๋ย ถ้าเกิดว่าสองคนนี้เป็นญาติกันจริงจริงฉันคงต้องหาซื้อบิ๊กอายส์มาให้ใส่ซะแล้วล่ะ 555 นั่งนินทาเนี่ยมันสนุกอย่างนี้นี่เอง 
 
สี่โมงเช้าเป๊ะ
 
สวัสดีค่ะ ฉันชีสนะคะ ฉันพอจะอ่านข้อมูลของพวกเธอมาคราวคราวแล้วล่ะ^^
 
ยัยชีสเนี่ยตาตี่แล้วยังยิ้มแบบว่าแทบไม่เห็นลูกตาอีกอ่ะฉันล่ะต้องนั่งพยายามกลั้นหัวเราะแทบบ้าเลย
 
สวัสดีฉันปูเป้ และนี่มินนี่ เราสองคนอยู่มหาลัยเดียวกันและเป็นเพื่อนสนิทกันน่ะก็เลยไม่ต่องอธิบายมากมาย^^
 
คนที่ชื่อปูเป้พูดขึ้นว่าแต่ยัยสองคนนี้สวยกว่าในรูปแหะ แย่งซีนอีกละ -3-
 
สวัสดีฉันส้มโอนะ ^^
แม่เจ้า ส้มโอ ส้มโอจริงจริง อื้อหือออออ (นางเอกแอบหื่นนะ) ยัยนี้ Milk มะตู๊มมากมากอ่ะแบบแทบจะทะลักออกฉันเห็นแล้วอยากจะร้องไห้โชว์เลยอ่ะ T^T
 
สวัสดีจร้าา ฉันน้ำแข็งนะ ^^
 
สายตาของทุกคนที่มองฉันมันดูไม่ค่อยเป็นมิตรนะแต่ช่างเหอะเดี๋ยวคงจะค่อยค่อยปรับตัว
ถึงคิวของฉันทักทายแล้วล่ะแต่ทุกคนกลับมองฉันเป็นคนต๊องต๊องอ่ะ อะไรกันฉันอุส่าห์ทำตัวปกติแล้วนะ
 
 "เอาล่ะเดี๋ยวฉันจะพาทุกคนไปดูหอพักของวงนะ"
พูดจบพี่เก๋ไก๋ก็พาพวกฉันไปยังชั้นสุดท้ายของตึก BT-Town หอของพวกเราจะอยู่ที่นี่งั้นหรอ เฮ้อออ คิดแล้วก็รู้สึกใจหายเหมือนกันนะที่อยู่อยู่ก็ผันตัวมาเป็นนักร้องแบบนี้มันช่างเร็วเหลือเกิน
 
"ว้าวววววววว ^[]^"
ยัยพวกสี่คนที่เดินเข้ามาก่อนต่างก็พากันตกตลึกของสภาพห้องที่ดู อืมมม จะเรียกว่าหรูหราก็ได้อยู่เพราะว่ามันกว้างมากมากแถมมีกระจกใสที่ทำให้มองเห็นทั่วทุกส่วนของ กทม. มันก็สวยอยู่หรอกนะแต่จุดเด่นคือกลางห้องที่เข้ามามีโซฟาอยู่เหมาะสำหรับคน6คนและทางด้านด้านหนึ่งก็มีเคาร์เตอร์และเตาเอาไว้สำหรับทำอาหารทาน และก็มีห้องอยู่สามห้อง ตรงกลางด้านหลังโซฟาและซ้ายขวาของโซฟา ตอนนี้ฉันชักจะลุ้นแล้วสิว่าจะได้ใครมาเป็นรูมเมทของฉัน
 
"เอาล่ะเดี๋ยวพวกเธอตกลงกันเองนะว่าจะอยู่กับใครและอยู่ห้องไหน"
พี่เก๋ไก๋พูดพลางเดินไปนั่งที่โซฟาอย่างเหนื่อยอ่อน
 
"ส้มโอเป็นรูมเมทของฉันไหม๊"
ยัยชีสเอ่ยชวนยัยส้มโออย่างออกนอกหน้า
 
"เอาสินี่ชีสห้องตรงกลางกับขวาอ่ะใหญ่มากมากเลยนะงั้นฉันกับเธอเลือกด้านขวาแล้วกัน"
ยัยชีวกระซิบกระซาบกับยัยส้มโอแบบไม่ให้ใครได้ยิน แต่ขอโทษหูฉันดีนะย๊ะ
 
"เอาสิ งั้นเข้าไปเลย"
พูดจบฉันก็เห็นว่ายัยสองคนทั้งลากทั่งหิ่วกระเป๋าเข้าไปจองห้องอย่างว่องไว
 
"งั้นฉันจะคู่กับใครล่ะเนี่ย"
O[]O ฉันยังพูดไม่ขาดคำยัยปูเป้กับยัยมินนี่ก็หายไปซะและสงสัยคงจะเลือกตรงกลางเป็นแน่ แต่ก็ช่างเถอะอยู่คนเดียวก็ดีเหมือนกัน ฉันลุกตากโซฟาแล้วเดินเข้าห้องที่อยู้ตรงด้านซ้ายของโซฟาพอดี ว้าวห้องของฉันมันก็ไม่เล็กมากหรอกเรียกได้ว่าพอดีกับฉันเลยแหละ ทุกทุกห้องมีห้องน้ำส่วนตัวหมด เลยดีจังจะได้ไม่ต้องแย่งกันใช้ เท่าที่ฉันเดินสำรวจห้องก็เห็นว่ามันมีเตียงอยู่เตียงหนึ่งเป็นเตียงประมาณ 5 ฟุตได้ล่ะผ้าปูที่นอนสีสันดูสบายตา มีผ้าม่านสีขาวปิดปังกระจกใสที่ทำให้เห็นวิวทิวทัศน์ข้างนอกระเบียงได้ อ้อลืมบอกไปห้องฉันมีระเบีงด้วยแหละแถมอากาศก็ดีอีกต่างหาก ^^ และตรงมุมหนึ่งก็มีโต๊ะไว้สำหรับเขียนหรืออ่านหนังสือ มีชั้นวางของให้อย่างเป็นระเบียบ มันก็ใหญ่ดีนี่นา แถมมีพื้นที่เหลืออีกต่างหาก ฮะฮะ สบายจะตายยัยพวกโง่ทั้งหลาย
 
 
5 ทุ่ม  
 
ฉันอาบน้ำเสร็จแล้วกำลังจะนอนแต่ก็ขอสูดอากาศบริสุทธิ์ให้มันชื้นปอดหน่อยเหอะ ชุดนอนของฉันเป็นเหมือนเสื้อเชิร์ตผู้ชายข้างในใส้กางเกงสเตย์ขาสั้นจุ้ดจู๋เอาไว้ แต่เสื้อมันยาวก็เลยคลุมได้ถึงขาอ่อน โอ๊ะ นี่ฉันพึ่งสังเกตุนะเนี่ยว่ามีระเบียงอีกระเบียบอยู่ข้างข้างระเบียงห้องของฉันด้วย ชักจะสงสัยแล้วสิว่าเป็นห้องของใคร
 
O.O 
 
ตะลึง ตะลึงมากมาก 
ที่คนที่อยู่ห้องนั้นจะเป็น "ซันชาย" ฉันอุทานชื่อของเขามาเบาเบาแต่มันทำให้เจ้าตัวได้ยินแล้วหันมามองที่ฉันอย่างสงสัยแบบประมาณว่า มาทำอะไรที่นี่ประมาณนั้น ทำไมโลกมันกลมจังนะ อ้อจริงสิ ซันชายเองก็เป็นศิลปินของค่ายนี้เหมือนกันนี่คงไม่แปลกหรอกที่เขาจะมาอยู่ที่ตึกนี้แต่ที่แปลกใจคือทำไมต้องมาอยู่ข้างข้างห้องฉันด้วยล่ะเนี่ย T.T
 
ฉันไม่พูดอะไรพลางเดินกลับเข้าห้องอย่างไม่มีอะไรเกิดขึ้น ว่าแต่ทำไมฉันต้องทำเหมือนหลบหน้าเขาตลอกด้วยล่ะเนี่ย(กลัวหวั่นไหวน่ะสิ)ช่างเหอะนอนดีกว่า - -
ZzZZzzzzZzzZZzzzZZzZZZZzz..............
 
 

เมนท์ได้ไหม ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ฉันแทบขาดใจเมื่อกำลังใจไม่มี 55+ 
เหมือนจะมาเป็นกลอนเนอะ^^^^^^^^^
F.com//Prettypung
ติดตามได้น้าค้าาาาาาาาาา ^^
 
 
 
 
 
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา