Bad Tattoo

น้ำแข็งที่อ่อนโยน
 
 
 
 
ฮัลโหลค่ะแม่ ^^ 
(เป็นไงบ้างน้ำแข็งของแม่สบายดีไหม)
ค่ะก็ดีค่ะ แต่คิดถึงพ่อแม่ กับพี่หนูนาจะแย่อยู่แล้วอ่าาาา
(อ้อนเก่งกว่าเดิมอีกนะเรา จะเอาอะไรอีกล่ะ)
"แหมแม่นี่รู้ทันตลอดเลยอ่ะ งั้นหนูไม่ขอแล้วดีกว่า"
(555 เราไม่ทันแม่หรอก)
"-3- แม่คะหนูต้องเข้าเรียนแล้วนะคะ"
(จ่ะจ่ะ ตั้งใจเรียนนะน้ำแข็ง)
"ค่ะแม่ สวัสดีค่ะ"
 
เฮ้ออออ ได้คุยแค่นี่ก็ดีใจแล้วล่ะ จะว่าไปนี่ก็สามปีเศษแล้วสินะที่ฉันมาเรียนที่กรุงเทพ คนทางบ้านจะคิดถึงฉันบ้างรึเปล่าเนี่ย บางทีพี่หนูนาอาจจะคิดว่าตัวป่วนอย่างฉันไม่อยู่ทางคงสบายมากมากแน่แน่ 55 ว่าไปแล้วก็คิดถึงจังเลยนะ ตอนนี้ทุกคนทำอะไรกันอยู่นะ พ่อแม่จะท่านข้าวเที่ยงหรือยัง พ่อจะทำงานหักโหมไปหรือเปล่า เฮ้ออ เอาเถอะอย่างน้อยก็มีพี่หนูนาดูแลพี่คงไม่ปล่อยให้พ่ออดหรอกนะ ไปเรียนดีกว่า
 
 
"นี่ แม่คนงาม จะบ่นพึมพำอีกนานไหมครับเดี๋ยวอาจารณ์จะมาแล้วนะครับ"
เสียงของฮิมแทรงขึ้นมาระหว่างความคิดของฉันทันที ฮิมคือเพื่อนชายของฉันที่แส๊นนนนนดี ดีจนบางทีฉันคิดว่าฮิมชอบฉันซะอีกแต่ว่านะฮิมมีแฟนแล้วน่ะสิก็เสียดายอยู่หรอกแต่พอมาคิดคิดดูแล้วก็เพื่อนกันนี่แหละที่ยั่งยืนที่สุด^^
 
"จร้าาาาา ไปเดี๋ยวนี้แหละ"
ฉันพูดพลางเดินตามฮิมเข้าไปในห้องเรียนอย่างไม่รอรีหรือบ่นพึมพำใดใดทั้งสิ้น
 
 
 
เรียนวิชาแรกของวันเสร็จปุ๊ปฉันก็ต้องเข้าชมรมทันทีอยากรู้ไหมว่าฉันอยู่ชมรมอะไร 55 ชมรมห้องสมุดน่ะสิ หิหิ เห็นหน้าอย่างนี้ไม่คิดว่าจะรักการอ่านใช่มั้ยล่ะ แต่ก็นะมันดูที่น่าตาไม่ได้หรอก
 
[หน้าห้องชมรมห้องสมุด]
 
O[]O 
นี่ฉันมาผิดชมรมใช่ไหมเนี่ย เพราะหน้าชมรมของฉันอยู่ดีดีก็มีป้ายมาติดว่า ชมรมดนตรี  มะ...หมายความว่ายังไงชมรมห้องสมุดจะไม่มีอีกต่อไปหรอ ม๊ายยยยยยยยยยยยยยยย 
รู้สึกเหมือนตกนรกทั้งเป็นยืนทั้งล้ม T^T
 
"นี่ พลอยชนก มาทำอะไรหน้าชมรมดนตรีล่ะจ๊ะ"
ฉันถึงกับอึ้งเมื่ออยู่ดีดีอาจารณ์บัดดี้ที่เป็นอาจารณ์สอนดนตรีเดินออกมาจากห้องชมรมฉัน
 
"ก็จะมาเข้าชมรมไงคะ"
ฉันตอบพลางยิ้มเพื่อแสดงให้รู้ว่า อาจารณ์เข้าชมรมผิดหรือป่าวคะ
เพราะฉันจำได้ว่าห้องนี้คือชมรมห้องสมุดของฉันนี่นา 
 
"เข้าชมรม ว้าวดีจริงจริงจะมาสมัครชมรมดนตรีหรอจ๊ะดีเลย เมื่อกี้ก็มีคนมาสมัครเหมือนกันน่ะเป็นดาราดังด้วยนะจะบอกให้"
อาจารณ์บัดดี้พูดพลางดึงมือฉันให้เข้ามาในห้องที่ฉันคุ้นเคยดี อาจารณ์ให้ฉันนั่งที่โต๊ะและเซ็ฯอะไรไม่รู้ลงไปในกระดาษแต่ไม่รู้ทำไมฉันถึงจำยอมอย่างง่ายดาย
 
"ขอต้อนรับสู่ชมรมดนตรีนะจ๊ะ พลอยชนก"
พูดจบอาจารณ์บัดดี้ก็ดึงฉันเข้าไปกอดแบบเอนดู แต่มันทำให้ฉันอึนมึนงง หนักกว่าเก่าอีกทั้งทั้งที่ฉันไม่รู้อะไรเกี่ยวกับดนตรีเลยแต่กลับต้องมาอยู่ชมรมนี่ซะอย่างนั้นน่ะ เฮ้อออออออออ คนสวยงงค่ะ
 
"เอ่ออ อาจารณ์คะ คือเมื่อกี้อาจารณ์บอกชมรมดนตรีหรอคะ?"
ฉันถามอย่างงงงวย
 
"ใช่จ่ะนี่คือชมรมดนตรี ^^"
อาจารณ์บัดดี้พูด
 
"แล้วชมรมที่อยู่ก่อนหน้านนี้ล่ะคะ"
ฉันถามอีกครั้งเมื่อในหัวสมองมีแต่ตัว ?? เต็มไปหมด
 
"หมายถึงชมรมห้องสมุดน่ะหรอ เขาถูกยกเลิกไปแล้วล่ะเพราะว่ามันไม่เป็นที่นิยมน่ะจ่ะ"
อาจารณ์บัดดี้ตอบทำเอาฉันแทบจะทรุดตัวไปกิงกับพื้น อยากกรี๊ดในใจดังดัง T^T ชมรมห้องสมุดคือหัวใจของฉันเลยนะ ทำงี้ได้ไงเนี่ย ฉันขอสาปแช่งคนทีทำรายชมรมห้องสมุดของฉันฉันขอสาบาน ด้วยเกียติของ นางสาวพลอยชนก พิเพกสาร o^o