Bad Tattoo

น้ำแข็งที่อ่อนโยน

ฮัลโหลค่ะแม่ ^^ 

(เป็นไงบ้างน้ำแข็งของแม่สบายดีไหม)

ค่ะก็ดีค่ะ แต่คิดถึงพ่อแม่ กับพี่หนูนาจะแย่อยู่แล้วอ่าาาา

(อ้อนเก่งกว่าเดิมอีกนะเรา จะเอาอะไรอีกล่ะ)

"แหมแม่นี่รู้ทันตลอดเลยอ่ะ งั้นหนูไม่ขอแล้วดีกว่า"

(555 เราไม่ทันแม่หรอก)

"-3- แม่คะหนูต้องเข้าเรียนแล้วนะคะ"

(จ่ะจ่ะ ตั้งใจเรียนนะน้ำแข็ง)

"ค่ะแม่ สวัสดีค่ะ"

เฮ้ออออ ได้คุยแค่นี่ก็ดีใจแล้วล่ะ จะว่าไปนี่ก็สามปีเศษแล้วสินะที่ฉันมาเรียนที่กรุงเทพ คนทางบ้านจะคิดถึงฉันบ้างรึเปล่าเนี่ย บางทีพี่หนูนาอาจจะคิดว่าตัวป่วนอย่างฉันไม่อยู่ทางคงสบายมากมากแน่แน่ 55 ว่าไปแล้วก็คิดถึงจังเลยนะ ตอนนี้ทุกคนทำอะไรกันอยู่นะ พ่อแม่จะท่านข้าวเที่ยงหรือยัง พ่อจะทำงานหักโหมไปหรือเปล่า เฮ้ออ เอาเถอะอย่างน้อยก็มีพี่หนูนาดูแลพี่คงไม่ปล่อยให้พ่ออดหรอกนะ ไปเรียนดีกว่า

"นี่ แม่คนงาม จะบ่นพึมพำอีกนานไหมครับเดี๋ยวอาจารณ์จะมาแล้วนะครับ"

เสียงของฮิมแทรงขึ้นมาระหว่างความคิดของฉันทันที ฮิมคือเพื่อนชายของฉันที่แส๊นนนนนดี ดีจนบางทีฉันคิดว่าฮิมชอบฉันซะอีกแต่ว่านะฮิมมีแฟนแล้วน่ะสิก็เสียดายอยู่หรอกแต่พอมาคิดคิดดูแล้วก็เพื่อนกันนี่แหละที่ยั่งยืนที่สุด^^

"จร้าาาาา ไปเดี๋ยวนี้แหละ"

ฉันพูดพลางเดินตามฮิมเข้าไปในห้องเรียนอย่างไม่รอรีหรือบ่นพึมพำใดใดทั้งสิ้น

เรียนวิชาแรกของวันเสร็จปุ๊ปฉันก็ต้องเข้าชมรมทันทีอยากรู้ไหมว่าฉันอยู่ชมรมอะไร 55 ชมรมห้องสมุดน่ะสิ หิหิ เห็นหน้าอย่างนี้ไม่คิดว่าจะรักการอ่านใช่มั้ยล่ะ แต่ก็นะมันดูที่น่าตาไม่ได้หรอก

[หน้าห้องชมรมห้องสมุด]

O[]O 

นี่ฉันมาผิดชมรมใช่ไหมเนี่ย เพราะหน้าชมรมของฉันอยู่ดีดีก็มีป้ายมาติดว่า ชมรมดนตรี  มะ...หมายความว่ายังไงชมรมห้องสมุดจะไม่มีอีกต่อไปหรอ ม๊ายยยยยยยยยยยยยยยย 

รู้สึกเหมือนตกนรกทั้งเป็นยืนทั้งล้ม T^T

"นี่ พลอยชนก มาทำอะไรหน้าชมรมดนตรีล่ะจ๊ะ"

ฉันถึงกับอึ้งเมื่ออยู่ดีดีอาจารณ์บัดดี้ที่เป็นอาจารณ์สอนดนตรีเดินออกมาจากห้องชมรมฉัน

"ก็จะมาเข้าชมรมไงคะ"

ฉันตอบพลางยิ้มเพื่อแสดงให้รู้ว่า อาจารณ์เข้าชมรมผิดหรือป่าวคะ

เพราะฉันจำได้ว่าห้องนี้คือชมรมห้องสมุดของฉันนี่นา 

"เข้าชมรม ว้าวดีจริงจริงจะมาสมัครชมรมดนตรีหรอจ๊ะดีเลย เมื่อกี้ก็มีคนมาสมัครเหมือนกันน่ะเป็นดาราดังด้วยนะจะบอกให้"

อาจารณ์บัดดี้พูดพลางดึงมือฉันให้เข้ามาในห้องที่ฉันคุ้นเคยดี อาจารณ์ให้ฉันนั่งที่โต๊ะและเซ็ฯอะไรไม่รู้ลงไปในกระดาษแต่ไม่รู้ทำไมฉันถึงจำยอมอย่างง่ายดาย

"ขอต้อนรับสู่ชมรมดนตรีนะจ๊ะ พลอยชนก"

พูดจบอาจารณ์บัดดี้ก็ดึงฉันเข้าไปกอดแบบเอนดู แต่มันทำให้ฉันอึนมึนงง หนักกว่าเก่าอีกทั้งทั้งที่ฉันไม่รู้อะไรเกี่ยวกับดนตรีเลยแต่กลับต้องมาอยู่ชมรมนี่ซะอย่างนั้นน่ะ เฮ้อออออออออ คนสวยงงค่ะ

"เอ่ออ อาจารณ์คะ คือเมื่อกี้อาจารณ์บอกชมรมดนตรีหรอคะ?"

ฉันถามอย่างงงงวย

"ใช่จ่ะนี่คือชมรมดนตรี ^^"

อาจารณ์บัดดี้พูด

"แล้วชมรมที่อยู่ก่อนหน้านนี้ล่ะคะ"

ฉันถามอีกครั้งเมื่อในหัวสมองมีแต่ตัว ?? เต็มไปหมด

"หมายถึงชมรมห้องสมุดน่ะหรอ เขาถูกยกเลิกไปแล้วล่ะเพราะว่ามันไม่เป็นที่นิยมน่ะจ่ะ"

อาจารณ์บัดดี้ตอบทำเอาฉันแทบจะทรุดตัวไปกิงกับพื้น อยากกรี๊ดในใจดังดัง T^T ชมรมห้องสมุดคือหัวใจของฉันเลยนะ ทำงี้ได้ไงเนี่ย ฉันขอสาปแช่งคนทีทำรายชมรมห้องสมุดของฉันฉันขอสาบาน ด้วยเกียติของ นางสาวพลอยชนก พิเพกสาร o^o