love mission ภารกิจรัก ทดแทนหัวใจนายจอมกวน

               ร่างบางถูกยกขึ้นจากพื้นอย่างง่ายดาย หญิงสาวเจ้าของร่างได้แต่ตกใจกับการกระทำของเขา เพราะไม่คิดว่าเขาจะกล้าอุ้มเธอขึ้นน้ำตกขนาดนี้

“เสียใจด้วยนะครับคุณผู้หญิง คุณคงไม่ได้ลงจากแขนผมง่ายๆแน่นอน”

เสียงกระซิบข้างหูทำเอาคนที่อยู่ในอ้อมแขนตัวแข็งเป็นหินด้วยอาการตกใจอย่างกะทันหัน  ชายหนุ่มอุ้มร่างเธอเดินไปตามเส้นทางขึ้นไปสู่น้ำตกอย่างง่ายดาย หญิงสาวในอ้อมอกทำได้เพียงดิ้นขลุกขลักๆเท่านั้น เสียงน้ำตกดังแว้วอยู่ไม่ไกล เธอทำได้เพียงภาวนาให้ความฝันของเธออย่าเป็นจริงเท่านั้น ทั้งๆที่มันกลายเป็นความจริงมาเกือบครึ่งแล้ว

ธารน้ำใสไหลเอื่อยสู่เบื้องล่างอย่างสวยงาม ไหลเป็นทางไปสู่ป่าใหญ่ ไหลไปหล่อเลี้ยงผืนป่า ไหลไปหล่อเสียงทุกสรรพสิ่งบนพื้นโลก สายลมเอื่อยๆพัดหอบเอาความสดชื่นจากละอองไอน้ำของน้ำตกเข้ามากระทบผิวผู้มาเยือนราวกับเป็นการต้อนรับจากธรรมชาติ

“ฮ้า...... รู้สึกดีจังเลย”

ชายหนุ่มกระซิบบอกเธอ

“ยี๊...ปล่อยฉันนะ ฉันเดินเองได้ ปล่อยสิโว้ยยยยยยย!!!!”

“ผมบอกแล้วไงครับคุณผู้หญิง ถ้าผมอุ้มแล้ว ผมปล่อยยากนะครับ”

“ยี๊!!!นายเลิกมากระซิบข้างหูฉันสักทีได้ไหม!!!ขนลุกหมดแล้วโว้ย!!!”

หญิงสาวพยายามดิ้นรนออกจากการอุ้มกอดในท่าเจ้าชายอุ้มเจ้าหญิงของเขา มันเป็นท่าที่เรียกสายตาเพื่อนร่วมทางได้เป็นอย่างดี (ออกแนวดีมากด้วย) สายตาที่ได้รับมาส่วนใหญ่ก็ไม่ต่างกับสายตาที่เคยได้รับหน้าหอสมุดเลย เพียงแต่ที่นี่จะมีลูกเด็กเล็กแดงมากกว่าเท่านั้นเอง เหล่าเด็กๆต่างมองกระกระทำที่อุกอาจ(บวกอนาจารเล็กน้อย)กันเป็นตาเดียว

“ผมจะอุ้มคุณผู้หญิงไปจนถึงชั้นบนสุด แล้วก็เลิกดิ้นสักทีนะครับ ถ้าไม่อยากตกลงไปในน้ำ”

เมื่อได้ฟังคำเตือนแกมขู่ของเขา เธอถึงกับหยุดดิ้นทันที และพยายามใช้มือคล้องคอเขาไว้อย่างลืมตัว

“ถ้าคุณผู้ชายไม่อยากให้ฉันตก ก็ปล่อยให้ฉันเดินเองสิคะ”

เธอพยายามพูดเสียงอ่อนเสียงหวาน ให้เขายอมใจอ่อนปล่อยเธอสักที รอยยิ้มเจ้าชายผุดขึ้นบนใบหน้าหล่อใสแสนร้ายกาจ

“คุณผู้ชายรู้ไหมคะ เรากำลังเป็นเป้าสายตาอยู่ เป้าที่ไม่ดีต่อเยาวชนซะด้วยนะคะ เพราะฉะนั้นกรุณาปล่อยฉันลงเถอะค่ะ”

คำพูดอ้อนวอนถูกส่งมาพร้อมกันสายตาเศร้าๆที่เปี่ยมไปด้วยความหวังเต็มที่

“เงียบเถอะครับคุณผู้หญิง ผมกำลังจะพาคุณไปสวรรค์ชั้นเจ็ด”

“ไม่ไปโว้ยยยยยย”

หญิงสาวระเบิดอารมณ์ออกมาแบบสุดเหวี่ยง เพราะไม่ว่าเธอจะใช้แผนอะไร ก็ไม่สามารถเปลี่ยนใจเขาได้เลยจริงๆ

‘อย่าเผลอนะไอ้ผีดิบเฮ็งซวย แม่จะเอาคมแฝกฟาดไม่เลี้ยงเลย คอยดู’

ทั้งคู่ก็ยังคงเป็นเป้าสายตาประชาชีต่อไปจนถึงชั้นสี่ ที่มีเจ้าหน้าที่ของอุทยานเข้ามาสอบถามจุดประสงค์ของการอุ้มขึ้นมา

“นี่พวกคุณ ทำไมถึงอุ้มกันขึ้นมาแบบนี้ล่ะครับ ”

เจ้าหน้าที่คนหนึ่งที่ยืนมองทั้งคู่อยู่นานสองนานตัดสินใจเดินเข้ามาถามอย่างอยากรู้

“เธอเป็นแฟนผมครับ เธอเดินไม่ค่อยไหวเพราะขาเธอไม่ค่อยมีแรง การได้มาเที่ยวน้ำตกกับเธอ มันคือความฝันของเรา”

ชายหนุ่มพูดด้วยสีหน้าเศร้าๆก่อนจะก้มลงไปมองหญิงสาวด้วยสายตาห่วงใยเสียเต็มประดา หญิงสาวมองตาเขาตอบด้วยความหมันไส้

‘ฉันอยากจะเอากิ่งไม้ทิ่มตานายนี่ให้บอดจริงๆ แถเก่งกว่าฉันเสียอีก ตีบทแตกกระจุย แต่ขอโทษเถอะนะถ้าใครหลงเชื่อคนอย่างนายนี่ คงจะต้องกลับไปเรียนอนุบาลใหม่แล้วล่ะ’

“แต่ฉันเดินเองได้”

เสียงห้าวๆถูกส่งมาพร้อมรังสีอำมหิต เรียกเอาคนเข้ามาถามมองชายหนุ่มอย่างงงๆ

“โถ่....ที่รัก ที่นี่มันอันตรายเกินกว่าที่คุณจะเดินเองได้นะ ถ้าคุณบาดเจ็บขึ้นมา แล้วผมจะอยู่ยังไง”

เขาพูดด้วยน้ำเสียงหวานแหวว ทำเอาคนฟังขนลุกซู่ด้วยความเขินอาย ไม่เว้นแม้แต่เจ้าหน้าที่ ที่ยืนฟังทั้งคู่เถียงกันอย่างน่ารัก

“ฉันแค่บาดเจ็บ ไม่ได้ตาย อย่าเวอร์ได้ไหม ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้นะ”

“ทำไมคุณดื้อจังนะ แต่ผมก็ชอบคุณตรงนี้แหละ”

เขาพูดกับเธอก่อนจะเงยหน้ามองคนที่ยืนฟังความหวานของเขาและเธออย่างมีความสุข

“คุณเข้าใจใช่ไหมครับ”

ชายหนุ่มมองตาเจ้าหน้าที่อย่างสื่อความหมาย

“ถ้าเช่นนั้นคุณคงจะอยากพาแฟนคุณไปดูน้ำตกที่สวยที่สุด ชั้นเจ็ดรอคุณอยู่ครับ”

เจ้าหน้าที่ผายมือเชิญให้เขาเดินไปสู่น้ำตกชั้นที่สวยราวกับเมืองสวรรค์ก็ไม่ปาน

ชายหนุ่มหันกลับมายิ้มขอบคุณเจ้าหน้าที่อีกครั้ง

“คุณคือแฟนที่ดีที่สุดคนหนึ่งเลยครับ ขอให้ความรักของพวกคุณราบรื่นนะครับ”

พูดจบเจ้าหน้าที่ก็เดินไปร่วมวงสนทนากับนักท่องเที่ยวที่ยืนจับกลุ่มวิจารณ์เรื่องของทั้งคู่ ก่อนที่ทั้งกลุ่มจะหันหลับมาส่งยิ้มชื่นชมในความรักของทั้งคู่แทน

หญิงสาวได้แต่อ้าปากค้างให้กับงานโกหกหมู่ครั้งยิ่งใหญ่ของเขา

“ไม่ต้องอึ้งหรอกครับคุณผู้หญิง ผมยังมีอะไรให้คุณอึ้งอีกเยอะ”

พูดจบ เขาก็มุ่งหน้าไปยังชั้นห้าต่อ กำลังแขนที่ล้าลงไปทุกทีไม่ได้เป็นอุปสรรคของเขาแต่อย่างใด ไม่ใช่ว่าเขาไม่หนัก ไม่ใช่ว่าเขาไม่เหนื่อย แต่เพราะมีเธอไปด้วย จุดหมายปลายทางจะไกลแค่ไหน เขาก็ไม่หวั่น เขาสามารถอุ้มเธอขึ้นเขาได้เป็นระยะทางหลายกิโลเมตรเพื่อให้ไปถึงจุดหมายที่แสนจะมีความหมายสำหรับเขา

                                               …..โปรดติดตามตอนต่อไป.....