love mission ภารกิจรัก ทดแทนหัวใจนายจอมกวน

7.7

เขียนโดย พรสิริ

วันที่ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2557 เวลา 20.13 น.

  55 ตอน
  8 วิจารณ์
  53.01K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 21 พฤศจิกายน พ.ศ. 2561 18.40 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

36)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

               

               สายลมเย็นๆพัดเข้ามาปะทะใบหน้าใสๆที่กำลังหลับปุ๋ยพิงไหล่คนข้างๆอย่างสบายใจ ปอยผมนุ่มๆกำลังคลอเคลียส่งกลิ่นหอมให้คนข้างๆหวั่นไหวอย่างไม่รู้ตัว

รถยนต์คันหรูกำลังมุ่งหน้าไปตามเส้นทางที่สองข้างทางเต็มไปด้วยต้นไม้เขียวขจี มุ่งหน้าสู่ความงดงามของธรรมชาติที่เขาอยากจะสัมผัสมานานแล้ว อากาศสดชื่นถูกพัดเข้ามาในตัวรถมากขึ้น เมื่อชายหนุ่มเปิดกระจกจนสุดบานเพื่อดื่มด่ำกับโอโซนธรรมชาติแสนสดชื่น

หญิงสาวสะดุ่งตื่นทันทีเมื่อสัมผัสได้ถึงลมที่พัดเข้ามารุนแรงผิดปกติ พร้อมกับเช็ดคราบน้ำลายที่อาจจะไหลออกมาตอนที่เธอหลับอุตุพิงไหล่ชายที่เธอไม่ไว้ใจ ตวงตาแดงฉ่ำบ่งบอกถึงอาการหลับลึกจ้องมองไปยังชายหนุ่มที่ทำหน้าที่ขับรถอย่างเอาเรื่อง

’นายนี่ต้องกำลังแกล้งฉันแน่ๆ แกล้งปลุกฉันแน่ๆ’

ในขณะที่สายตาและสมองกำลังก้นด่าเขาอยู่ในใจนั่นเอง พลันหางตาก็หันไปเห็นว่ารถที่ตนกำลังนั่งอยู่นั้น กำลังแล่นอยู่ท่ามกลางป่าเขาที่เต็มไปด้วยต้นไม้ ไร้บ้านคน ไร้รถที่ขับสวนไปมาหรือตามหลัง ความกลัวเข้ามาแทรกแซงความคิดก้นด่าเขาเมื่อคู่ไปซะสนิด

“นายจะพาฉันไปไหน”

เธอถามเขาอย่างหน้าเสีย ทุกอย่างที่เกิดขึ้นตอนนี้กำลังดำเนินไปคล้ายกับความฝันที่เธอหลับไปเมื่อครู่นี้ เธอได้แต่ภาวนาอย่าให้สิ่งที่เธอฝันกลายเป็นจริงเลยสักอย่าง

“ไปเที่ยวไง เดี๋ยวไปถึงก็รู้เองแหละ”

“นาย!!!นายจะพาฉันไปเที่ยวน้ำตกใช่ไหม”

หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงสั่นๆ พยายามกลืนก้อนแข็งๆที่ไหลถึงมาจุกที่คอ ภาวนาขอให้เขาพาเธอไปเที่ยววัดเที่ยววา

“ใช่ เดาแม่นนี่นา”

’เป๊ะ แม่นเป๊ะ ฉันฝันแม่นเป๊ะเลย มันควรดีใจไหมเนี่ยยยยยย’

“ฉันไม่อยากไปน้ำตก กลับบ้านเดี๋ยวนี้ ไม่ไปน้ำตกเด็ดขาด”

“นี่ยัยบ้า ฉันขับรถมาที่นี่ถึงสามชั่วโมง แล้วจะให้ฉันกลับง่ายๆหรือไง”

“ใช่ รีบกลับเลย ตอนนี้ เดี๋ยวนี้”

“ไม่ ฉันฝันว่าจะได้มาที่นี่ตั้งนาน อีกนิดเดียวก็จะถึงแล้ว ฉันไม่กลับง่ายๆหรอก”

หญิงสาวได้แต่กัดฟันกรอดๆอยู่ในใจกับความดื้อด้านของเขา เธอคงห้ามเขาไม่ได้จริงๆสินะ

’สาธุ ขอให้สิ่งที่หนูฝันเมื่อกี้เป็นเพียงแค่ฝันธรรมดาๆอย่าได้เป็นความจริงเลย....’ 

หญิงสาวได้แต่ภาวนาในใจอย่างหวาดกลัว เธอนั่งตัวสั่นอยู่ข้างๆชายหนุ่มที่กำลังวนหาที่จอดรถอย่างสบายอารมณ์ ทำไมฉันนั่งรถมากับนายนี่ทีไร ต้องเป็นแบบนี้ทุกทีด้วยนะ

“นี่ จอดรถเดี๋ยวนี้ ฉันไม่ไปกับนายหรอกนะ จอด!!!”

ชายหนุ่มยอมจอดรถอย่างโดยดี และรีบออกมาเปิดประตูรถให้เธออย่างรวดเร็ว เธอรีบลงจากรถอย่างรวดเร็ว ก่อนจะพบว่าตัวเองมาถึงทางขึ้นน้ำตกพอดี

“ไปกันดีกว่า คนกำลังน้อยเลย”

ชายหนุ่มเดินมาจับมือหญิงสาวที่กำลังสั่นหงึกๆอย่างห้ามไม่อยู่ก่อนจะลากไปยังด้านในของอุทยานเพื่อไปเผชิญหน้ากับสิ่งที่เธอกลัวที่สุดในตอนนี้

‘ความฝันของฉันมันกำลังจะกลายเป็นจริงทีละนิดๆแล้วซินะ ให้ตายสิโรบิ้น.... ฉันจะทำยังไงดีเนี่ยยยย’

“นี่!!! นายจะพาฉันมาด้วยทำไมเนี่ย ฉันไม่อยากขึ้นไปหรอกนะ ให้ฉันเฝ้ารถอยู่ที่นี่เถอะนะ ฉันไม่อยากไปจริงๆนะ”

หญิงสาวพยายามขืนตัวไม่ให้เดินตามเขาไปมากกว่านี้

“ไม่ได้ เราต้องไปด้วยกัน เธอไม่ชอบเที่ยวน้ำตกหรือไง”

‘ชอบสิ ฉันก็อยากจะมาเที่ยวน้ำตกนานแล้ว ถ้าไม่มีไอ้ฝันบ้าๆเมื่อกี้อะนะ ฉันไม่รอให้นายดึงฉันขนาดนี้หรอก’

“ไม่ วันนี้ฉันไม่ชอบน้ำตก ทำไมนายต้องอยากให้ฉันไปด้วยนะ แขนขาเราก็ไม่ได้ติดกันซักหน่อย”

“ก็เพราะว่าฉันอยากไปกับเธอไง ถ้าไม่มีเธอไปด้วย น้ำตกนี่ก็ไม่มีความหมายน่ะซิ”

‘ความหมายงั้นหรือ ฉันมีความหมายกับนายงั้นหรือ หรือว่าฉันมีความหมายกับนายแค่เรื่องนี้เท่านั้นกันนะ’

“โกหก!!! ฉันไม่เชื่อนายหรอก ปล่อยเลย ฉันไม่ไปปปป”

ชายหนุ่มเริ่มหมดความอดทนกับคนดื้อด้านตรงหน้าเสียแล้ว

‘ทีพูดความจริงก็ไม่เชื่อ ไอ้เรื่องที่ไม่ควรเชื่อยัยบ้านี่ก็ดันเชื่อซะสนิท ยัยโง่เอ้ยยยยย’

“จะไปดีๆหรือว่าจะให้ฉันอุ้มไป แต่บอกไว้ก่อนนะ ถ้าฉันอุ้มแล้ว...”

ชายหนุ่มยื่นหน้าเขามากระซิบที่ข้างหูคนตรงหน้าอย่างแกล้งเล่น

“ฉันปล่อยยากนะ...”

เสียงกระซิบที่แผ่วเบา แต่ทำเอาคนฟังสั่นสะท้านไปทั้งร่างกาย ถึงเธอจะกลัวเขามากเพียงใด แต่ความฝันของเธอมันช่างหน้ากลัวกว่านั้นมาก เธอพยายามดิ้นให้หลุดจากการเกาะกุมของเขา แล้วถอยออกไปยืนห่างจากตัวอันตรายสองสามก้าว

“ไม่ ต่อให้นายตัดแขนตัดขาฉันไปหมด ยังไงฉันก็ไม่ไปกะนายเด็ดขาด”

หญิงสาวประกาศเสียงดังลั่นก่อนจะเดินกลับมาที่รถอย่างรวดเร็ว

‘ให้ตายสิโรบิ้น... ทำไมนายนี่ถึงได้ดื้อรั้นอย่างนี้ ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องรึไง  ฉันไม่มีทางยอมให้ฝันร้ายๆนั้นเกิดขึ้นได้หรอก’

“ฉันจะต้องอุ้มเธอจริงๆใช่ไหม....”

เขาพูดเบาๆก่อนจะเดินตามหลังหญิงสาวไปอย่างเงียบๆ ราวกับราชสีห์ที่รอเวลาตะครุบเหยื่อก็ไม่ปาน

 

 

                                      .....โปรดติดตามตอนต่อไป.....

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา