love mission ภารกิจรัก ทดแทนหัวใจนายจอมกวน

7.7

เขียนโดย พรสิริ

วันที่ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2557 เวลา 20.13 น.

  55 ตอน
  8 วิจารณ์
  53.30K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 21 พฤศจิกายน พ.ศ. 2561 18.40 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

27)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

               “ถึงตาฉันเอาคืนแล้วล่ะ ยัยซาดิส”

เสียงเยือกเย็นชวนขนลุกส่งผ่านมาตามสายลมยามค่ำคืน หญิงสาวรู้สึกกลัวเขาขึ้นมาจับใจ แววตาเขาตอนนี้ดุร้ายราวกับราชสีห์ผู้ยิ่งใหญ่ที่กำลังหิวกระหายเต็มที่ หญิงสาวได้แต่ถอยหนีอย่างช้าๆ เธอไม่กล้าแม้แต่จะละสายตาจากเขาเพื่อไปมองสิ่งอื่นได้เลย

“สะ...ซาดิสอะไร ฉันแค่ล้อนายเล่นเองนะ จริงๆ”

หญิงสาวพูดกับเขาด้วยสายตาและน้ำเสียงอ้อนวอนสุดๆ ชายหนุ่มหัวเราะฝืนๆก่อนจะย่างสามขุมเข้ามาหาเธออย่างเยือกเย็น เธอรับรู้ได้ถึงรังสีอำมหิตที่แผ่ซ่านออกมาจากตัวเขา

“ถ้านายโกรธฉัน...นายดึงผมฉันคืนก็ได้นะ”

เธอพูดด้วยน้ำเสียงอ่อยๆราวกันเด็กน้อยที่กำลังง้อเพื่อน ก่อนจนก้มหัวลงตรงหน้าเขา อย่างยอมจำนนต่อราชสีห์ผู้หิวโหยตรงหน้า

ชายหนุ่มได้แต่กลั้นหัวเราะจนหน้าแดงกับท่าทางโก๊ะๆของเธอที่แสดงออกถึงความกลัวตายอย่างไม่มีปิดบัง เขาไม่ได้คิดจะทำอันตรายเธอเลยสักนิดเพียงแต่อยากจะใกล้ชิดเธอให้มากกว่านี้เท่านั้น แต่พอได้เห็นอาการหวาดกลัวของเธอแบบนี้ เขาก็ยิ่งอยากแกล้งเธอให้มากขึ้นไปอีก เขาใช้สองมือจับใบหน้าของเธอให้เงยขึ้นมาประจันหน้ากับเขาแล้วก้มหน้าลงมาใกล้เธอชนิดที่สัมผัสได้ถึงลมหายใจ

“เธอคิดว่าฉันจะใช้วิธีแบบเดียวกับเธอรึไง ไม่เลย...มันไม่ใช่แนวฉัน”

ชายหนุ่มพูดกับเธอด้วยน้ำเสียงแหบพร่าชวนขนหัวลุก เธอได้แต่ตกใจตาค้างตัวแข็งราวกับรูปปั้น หัวใจเต้นรุนแรงราวกับจะระเบิดออกมา ตอนนี้เธอกลัวเขามากกว่าตอนที่เข้าใจผิดว่าเขาเป็นผีดิบเสียอีก

’ตายแล้วววววว ข้าวตอกเอ้ย!!!แกดันไปกระตุกหนวดราชสีห์เข้าซะแล้ว เรียกปอเต็กตึ๊งไว้เลยแล้วกัน ไม่รอดแน่ๆ’

“บางที...ฉันว่านายก็ควรจะแหวกแนวบ้างนะ หัดคิดใหม่ทำใหม่ จะได้ไม่น่าเบื่อไง”

เธอยังคงพูดโน้มน้าวความคิดของราชสีห์ผู้หิวกระหาย

“หึหึหึ...ฉันว่าเธอคงไม่เบื่อวิธีเอาคืนของฉันหรอก เชื่อเถอะ...”

พูดจบชายหนุ่มก็เลื่อนหน้าเข้าไปใกล้เธอ หมายจะสัมผัสแก้มเนียนที่เขาปารถนามาตลอด หญิงสาวได้แต่ส่ายหัวหลบอย่างหวาดกลัว แต่เธอก็ทำได้เพียงเท่านั้น เพราะใบหน้าของเธอถูกมือหนาล็อกไว้อย่างมั่นคงดิ้นไม่หลุด 

“นายจะทำอะไร!!!”

หญิงสาวรีบถามก่อนจะใช้มือยันหน้าเขาออกไปให้ห่าง

“ทำไม...กลัวหรือ”

“ขืนนายเข้ามาใกล้กว่านี้ นายโดนแน่!!!”

“ทำไม เธอจะทำอะไรฉันได้ หือออออ...”

ชายหนุ่มพูดอย่างมีความสุขเหลือล้นที่ได้หยอกเธอแบบนี้ เขาใช้หน้าผากถูกับหน้าผากเธออย่างรักใคร่ ความสุขกำลังล้นทะลักออกมาจากหัวใจ ร่างกายของเขามันกำลังสุขจนร้อน ร้อนเร่าจนยากที่จะดับลง กลิ่นกายหญิงสาวมันเป็นยากระตุ้นความเร่าร้อนให้ร่างกายเขาได้เป็นอย่างดี ตอนนี้เขาเห็นเธอเหมือนกับกระลอกน้อยที่หวาดกลัวราชสีห์ผู้ยิ่งใหญ่ แต่กลับไม่ยอมนอบน้อมราชสีห์ซึ่งมันได้ทำให้ราชสีห์มีความสุข...สุขจนล้นใจ

“ฉันจะตะโกนเรียกลุงแหมบ...”

“หึ...เขาคงมาช่วยเธอไม่ได้แล้วล่ะ”

“ทำไม!!!นายทำอะไรลุงแหมบ รึว่า...นายวางยานอนหลับลุงแหมบใช่ไหม!!! ไอ้เลววววว”

หญิงสาวใช้สองมือจิกผมเขาอีกครั้ง ก่อนจะออกแรงกระชากด้วยความโมโห

’ไอ้เลวววว!!! นายวางยานอนหลับลุงแหมบเพื่อจะทำมิดีมิร้ายกับฉันแน่ๆ ไอ้ลามก นี่แนะ!!!’

ครั้งนี้เป็นการกระชากที่แรงกว่าครั้งไหนๆ เพราะแรงโมโหที่เขาทำร้ายลุงแหมบ

“นายกล้าทำได้ยังไง...”

“โอ้ย!!!!!!เจ็บนะยัยบ้า ปล่อยเดี๋ยวนี้” 

“วางยาลุงแหมบได้ยังไง...”

“ปล่อยนะ!!!”

“นายจะทำมิดีมิร้ายฉันใช่ไหม...”

“ทำบ้าอะไรของเธอ!!! ฉันไม่ดับอนาคตตัวเองอย่างนั้นแน่”

ยิ่งเธอพูดกับเขามากเท่าไร ความรุนแรงในการกระชากก็ยิ่งทวีมากขึ้นเท่านั้น

“มันไม่ง่ายอย่างนั้นหรอก...”

“เจ็บนะโว้ย!!!ปล่อยนะ”

“ดี!!!คนหื่นๆอย่างนายต้องมาเจอกับฉัน ย๊าาาาาาาาา”

หญิงสาวออกแรงสุดกำลังจนชายหนุ่มต้องเอนหัวตามการกระชากเพื่อลดความเจ็บปวดจากหนังหัว แต่ชายหนุ่มคงเอนมากไปหน่อย หัวเขาจึงไปชนเข้ากับหน้าอกอันน้อยนิดของเธอเข้าอย่างจัง และล้มลงไปบนโซฟาตัวยาวอย่างห้ามไม่ได้ หน้าของนายวาฟเฟิลซบอยู่กลางหน้าอกของหญิงสาวพอดี 

“โอ้ยยยยยยย....”

ชายหนุ่มร้องอย่างทรมานจากอาการเจ็บหนังหัว ตอนนี้หญิงสาวได้ปล่อยมือออกจากผมเขาแล้ว

“ไอ้...ไอ้โรคจิตตตตตต!!!!!!!!”

แต่กลับลอยมาประทับตราที่แก้มซ้ายของเขาแทน ฝ่ามือสยองของเธอทำงานโดยอัตโนมัติเมื่อรู้ว่ามีสิ่งแปลกปลอมอยู่ในบริเวณต้องห้ามของเธอ

“เธอตบฉันทำไมยัยบร้าาาาาา”

“นายนี่มันโรคจิตจริงๆ ยอมรับมาซะ!!!ที่นายวางยาลุงแหมบเพราะนายจะข่มขืนฉันจริงๆใช่ไหม”

“ทำไมฉันต้องข่มขืนเธอ ฮะ  หน้าอกก็ไม่มี หน้าตาก็งั้นๆ ผอมอย่างกับไม้เสียบลูกชิ้น ฉันจะเอาอารมณ์ที่ไหนมาข่มขืนเธอ... ยัยบ้า”

ชายหนุ่มว่าพลางลูบแก้มตัวเองอย่างเจ็บปวด

’เมื่อไหร่ยัยนี่จะเลิกนิสัยคิดเองเออเองกันฟะ’

“นี่นายไม่ยอมรับผิดแล้วยังจะมาด่าฉันอีกหรือฮะ!!! ”

“โอเค ฉันจะเล่าความจริงให้ฟัง คือ...”

“นี่ไง!!!ในที่สุดก็ยอมรับสักที ต่อไปนี้ฉันจะเรียกนายว่าไอ้หื่น ไอ้ลามก ไอ้โรคจิต ไอ้วิปริต ไอ้บ้ากาม ไอ้...”

“ถ้าเธอไม่หยุดกล่าวหาฉันล่ะก็ ฉันจะทำทุกอย่างที่เธอพูด ตรงนี้นี่แหละ!!!”

เขาเริ่มจะทนความเพ้อเจ้อของเธอไม่ไหวเสียแล้ว ชายหนุ่มเดินเข้าไปรวบกอดตัวเธอจนแน่นรวมถึงแขนมหาประลัยทั้งสองข้างของเธอด้วย หญิงสาวตกใจกับอาการที่เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วของเขา

“นายจะทำอะไร”

เธอถามเขาสั้นๆ พยายามเรียกสติที่กำลังหนีหายเพราะความกลัวให้กลับคืนมาช่วยเธอออกไปจากสถานการณ์คับขันเช่นนี้

“ทำในสิ่งที่เธอยัดเยียดให้ฉันทำไง”

พูดจบชายหนุ่มก็ก้มลงประทับกับริมฝีปากเธออย่างรวดเร็ว แต่หญิงสาวกลับเร็วกว่าเธอเงยหน้ารับริมฝีปากของเขา ก่อนจะเขย่งเท้างับเข้าที่ปลายจมูกเขาเต็มแรง

“โอ๊ะ....”

ชายหนุ่มร้องได้แค่นั้น ก่อนจะสะบัดเธอออกด้วยความเจ็บปวด

“อย่ามาซ่ากับฉัน เข้าใจ๋....”

หญิงสาวพูดทิ้งท้ายไว้แค่นั้น ก่อนจะเดินไปกินข้าวกับไข่ไหม้ๆอย่างสบายอารมณ์ ทิ้งให้เขานั่งเจ็บปวดอยู่กับปลายจมูกห้อเลือดเพียงลำพัง

’ฝากไว้ก่อนนะยัยซาดิส!!!!’

 

 

                                      .....โปรดติดตามตอนต่อไป.....

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา