love mission ภารกิจรัก ทดแทนหัวใจนายจอมกวน

                     ทั้งคู่กลับมาถึงบ้านด้วยอาการที่แตกต่างกันราวฟ้ากับเหว ชายหนุ่มกลับมาพร้อมความสุขล้นหัวใจที่เขาไม่ได้รับจากใครมานานหลายปี ส่วนหญิงสาวกลับมาด้วยอาการมึนงงปนเจ็บใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น ความรู้สึกเร่าร้อนยังคงตามติดเธอไม่ห่าง ภาพเธอและเขากำลังทำสิ่งที่เกินเลยกว่าที่ควรจะเป็นฉายวนซ้ำๆอยู่ในหัวอย่างไม่รู้จบ เธอรู้สึกเจ็บใจกับสิ่งที่เขาทำกับเธอในตอนนั้น เจ็บใจที่เขาได้จูบแรกในชีวิตของเธอไป เจ็บใจที่ตัวเองดันเคลิ้มไปกับสัมผัสหอมหวานของเขาอย่างไม่รู้ตัว เจ็บใจตัวเองนัก ที่ดันแอบดีใจอยู่ลึกๆที่เธอเสียจูบแรกสุดหวงแหนให้กับเขาคนนี้ไป

เธอหลบเข้าห้องมาอย่างเงียบๆ เพื่อเป็นการลงโทษตัวเองที่ดันเผลอใจให้กับไอ้ผีดิบจอมฉวยโอกาส

’ถ้ามีคนแอบถ่ายคลิปไปลงโซเชียล ฉันฆ่านายแน่...ไอ้ผีบ้า!!!’

ยิ่งเธออยากจะฆ่าเขาเท่าไร ภาพเหตุการณ์นั้นก็ฉาบซ้ำๆอยู่ในหัวเธอ ทำเอาหัวใจของเธอเต้นไม่เป็นจังหวะขึ้นมาอีกครั้ง

ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก...

เสียงเคาะประตูยิ่งทำให้หัวใจเธอเต้นแรงขึ้นไปอีก เมื่อคิดได้ว่าใครเป็นคนเคาะประตู เธอเดินไปเปิดประตูด้วยใบหน้าแดงก่ำหัวใจเต้นผิดจังหวะ เนื้อตัวสั่นเทา

’โอ้ย....นี่มันอาการหนักกว่ากลัวนายผีดิบดูดเลือดอีกนะเนี่ยยยยยยย’

เมื่อประตูเปิดออกผู้หญิงสวยคนเดิมก็พุ่งตรงเข้ามาในห้องเธออย่างรวดเร็วก่อนจะล็อกประตูเสร็จสรรพ ผู้หญิงคนนั้นหันมายิ้มให้เธออย่างใจดี แล้วจูงมือเธอไปนั่งที่เตียง เธอเดินตามไปอย่างงงๆ

’ผู้หญิงคนนี้หรือแม่ของนายผีดิบ ดูยังไงก็ไม่ใช่ ถ้าบอกว่าเป็นพี่สาวจะน่าเชื่อซะกว่า’

“จ้องฉันทำไมจ๊ะ...”

น้ำเสียงอ่อนโยนเรียกสติที่เอาแต่สงสัยของเธอให้กลับมา ผู้หญิงคนนั้นนั่งลงข้างๆเธอก่อนจะรวบมือเธอไปจับไว้อย่างแสนรัก

“ฉันต้องขอบใจเธอจริงๆนะ ที่ช่วยลูกชายฉันออกมาจากความทุกข์”

“หนูหรือคะ ช่วยอะไรกันคะ หนูยังไม่ได้ทำอะไรเลย”

สาวสวยในวัยทำงานกำลังยิ้มอย่างมีความสุขอีกครั้ง เมื่อเธอได้ของล้ำค่าที่สุดกลับมาเหมือนเดิม นั่นก็คือความสุขของลูกชายคนโตของเธอนั่นเอง เกือบสองปีแล้วที่เธอต้องทุกข์ทรมานใจกับเหตุการณ์อันเลวร้าย ที่ลูกชายของเธอได้พบเจอมา เขาได้แต่ปิดขังตัวเองอยู่ในความมืด อยู่ในความเจ็บปวดที่เขาไม่ได้เป็นคนก่อ แต่เมื่อเห็นคนเป็นลูกจมจ่อมอยู่กับความทุกข์ทรมาน หัวใจของเธอก็ติดอยู่ในความทุกข์ระทมนั้นไปด้วย แต่ตอนนี้ ท้องฟ้าที่เคยมืดมนกลับมีแสงสีทองแสนอบอุ่นผุดขึ้นอีกครั้ง และแสงนั้นก็นั่งทำหน้างงอยู่ตรงหน้าของเธอแล้ว

“เธออาจไม่รู้ตัวหรอก ว่าเธอได้ทำในสิ่งที่ยิ่งใหญ่ลงไปแล้ว ฉันไม่รู้จะตอบแทนเธออย่างไร นอกจากขอบคุณ ขอบคุณเธอจริงๆที่ช่วยให้ลูกชายของฉันหลุดพ้นจากความทุกข์ในใจสักที”

หญิงสาวกำลังงงกับคำขอบคุณที่ได้รับ ได้แต่คิดหาเหตุผลว่าเธอได้ไปช่วยชีวิตนายผีดิบตอนไหนกัน

’ฉันช่วยอะไรนายนั่นกันนะ หรือว่า!!!นายนั่นดูดเลือดฉันไปแบบไม่รู้ตัว’ 

“ลูกชายของฉันไม่ได้มีความสุขแบบนี้มานานแล้ว หลังจากที่เขาได้พบกับเหตุการณ์สะเทือนใจอะไรบางอย่าง จนทำให้เขาเป็นคนเก็บตัวมาตลอดสองปี จนกระทั่งเธอได้เข้ามา ทำให้เขากล้าออกมาเผชิญกับโลกความเป็นจริงอีกครั้ง ขอบคุณมากนะจ๊ะ”

สาวสวยเข้าสวมกอดเธออย่างอ่อนโยน

“ทำไมเขาถึงเป็นคนเก็บตัวล่ะคะ...”

คำถามสองแง่ผุดขึ้นในใจ ก่อนที่เธอจะตัดสินใจถามออกไป เธอเคยเชื่อสนิทใจเลยว่าที่เขาเก็บตัวเพราะเขาเป็นผีดิบผู้เยือกเย็น แต่เหตุการณ์ที่ผ่านมามันขัดแย่งกับความเชื่อของเธออย่างแรง แต่เธอก็ยังคงเชื่อเช่นเดิมว่าเขาคือผีดิบ จนมาถึงตอนนี้ ตรงนี้ ที่ผู้หญิงคนนี้พูดให้เธอฟัง มันทำให้ความเชื่อของเธอเริ่มสับสนอีกครั้ง

“ลูกชายของฉันเขาเคยอยู่ที่ญี่ปุ่น เขาเคยเป็นคนร่าเริงแจ่มใส เรียนเก่งกีฬาเด่น ฉันภูมิใจในตัวของเขามาก”

สาวสวยเล่าความหลังของลูกชายอย่างมีความสุข

“แต่แล้ววันหนึ่ง เขาก็กลับมาจากโรงเรียนพร้อมกับสภาพปางตายและท่าทีเปลี่ยนไปเป็นคนละคน ไม่ร่าเริง ไม่พูดคุย เป็นคนเก็บตัว และหลบมาอยู่ที่นี่เป็นต้นมา”

แล้วก็แปรเปลี่ยนเป็นสีหน้าทุกข์ทรมาน

’ตกลงว่าฉันเข้าใจผิดไปเองหรือนี่ นายผีดิบคนที่ฉันเคยหวาดกลัวเป็นคนธรรมดาๆงั้นหรือ ที่ผ่านมาฉันคิดอะไร ให้ตายสิโรบิ้น ฉันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆที่คิดเป็นตุเป็นตะว่านายนั่นคือผีดิบ ไหนจะกระเทียมอีกเป็นกระสอบในห้องอีก ข้าวตอกกกก!!!! เธอก็คิดได้นะ’

ถึงแม้ว่าเธอจะตกใจกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นตอนนี้ แต่ความอยากรู้อยากเห็นก็เอาชนะอาการตกใจนั้นไปจนหมดสิ้น

“เขาเจอเหตุการณ์อะไรหรือคะ ทำไมถึงต้องเสียใจขนาดนั้น”

“เขาไม่เคยเล่าให้ใครฟัง ถึงแม่ฉันจะพยายามถามสักกี่ครั้ง... แต่ฉันก็ดีใจ ที่วันนี้ วันที่ฉันรอคอยก็มาถึง เพราะเธอเลยนะ”

สาวสวยตรงหน้าเหมือนจะทิ้งระเบิดความสงสัยลงในใจเธอลูกใหญ่

“เธอช่วยทำให้เขามีความสุขอีกครั้งได้ไหม ช่วยลบเรื่องเลวร้ายที่เขาเคยเจอออกไปจากใจเขาให้ที เพราะว่ามีเธอเพียงคนเดียวที่ทำได้ ช่วยฉันหน่อยนะ”

“เขาหรือคะ จะมาเชื่ออะไรคนอย่างหนู”

“ฉันเชื่อว่าเธอทำได้ ฉันคงไม่มีเวลาอยู่ที่นี่แล้วล่ะ ต้องฝากเธอช่วยดูแลเขาแทนฉันที ถ้าเธอทำให้เขากลับมาเป็นคนเดิมได้ เธอก็จะได้บ้านของพ่อเธอคืนไป”

“บ้าน... คุณเป็นคนซื้อบ้านหลังนั้นไปหรือคะ”

สาวสวยไม่ตอบแต่กลับส่งรอยยิ้มอ่อนโยนมาให้เธอแทน

’เอาวะ เพื่อบ้านที่ฉันรัก เรื่องของนายนั่น คงไม่ยากเกินใจเธอหรอกข้าวตอก...’

“ค่ะ ตกลงหนูจะช่วยลูกชายของคุณเองค่ะ”

“ดีจ้า...ไว้ฉันจะรอฟังข่าวดีนะ ฉันคงต้องไปแล้ว ขอฝากเธอด้วยนะ”

กว่าสองสาวจะล่ำลากันเสร็จก็กินเวลาไปนานโข สาวสวยแม่ของนายวาฟเฟิลเดินทางกลับญี่ปุ่นในคืนนั้น ส่วนหญิงสาวได้แต่นั่งทบทวนแผนการช่วยนายวาฟเฟิลในห้องของตน

’ฉันจะต้องช่วยนายให้ได้ นายผีดิบ ไม่ใช่สิ!!!!นายวาฟเฟิล...’

                                         .....โปรดติดตามตอนต่อไป.....