love mission ภารกิจรัก ทดแทนหัวใจนายจอมกวน

                     เธอและเขาต่างก็เงียบใส่กันมาตลอดจนถึงตอนนี้ เวลากลับบ้านที่ทุกคนรอคอย เธอรับเก็บอุปกรณ์การเรียนลงกระเป๋าก่อนจะพูดกับเขาแบบไม่หันไปมองหน้าเขาเลยสักนิด
“นายกลับไปก่อนนะ ไม่ต้องรอฉัน”
“ทำไมฉันต้องเชื่อเธอด้วย”
เขาพูดกวนๆก่อนจะเดินมาจ้องเธอใกล้ๆโดยที่เธอเองก็ไม่ทันรู้ตัว
น้ำเสียงกวนๆชวนโมโหของเขาทำให้เธอต้องหันมามองเขาอย่างขัดใจ
“นี่!!!อย่ามากวนโมโหได้ไหม ฉันจะรับไปธุระ”
“เธอก็ไปสิ ฉันไม่ได้ห้ามสักหน่อย”
เขาก้มลงมายิ้มเจ้าชายใส่เธอในระยะประชิด ทำเอาเธอยืนอึ้งกับการกระทำของเขาอยู่พักใหญ่ (เอ๊ะ!!!ยืนอึ้งแน่รึเปล่า) กลิ่นกายของเขาทำให้เธอถึงกับล่องลอยอยู่ในห้วงอันน่าหลงใหลซะแล้ว ดวงตาเล็กๆน่ารักของเธอคู่นั้นก็ทำให้เขาแทบไม่อยากละสายตาไปมองที่ไหนเลยเช่นกัน
“แล้วนายจะมาคอยฉันทำมะเขืออะไรล่ะ กลับไปก่อนน่ะดีแล้ว”
เธอได้แต่ถอยหลบกลิ่นกายที่แสนร้ายกาจของเขาเบือนหน้าหนีความเขินอายไปทางอื่น
“ใครบอกว่าฉันจะรอเธอกันฮะ...ฉันก็ต้องมีธุระของฉันบ้างซิ”
’ธุระอะไรนายพึ่งจะมาไม่กี่วันมีธุระกับเขาแล้วหรือ รึว่านายติดเชื้อบ้าผู้หญิงมาจากไอ้พวกแก๊งนั้นแล้ว!!!!’
“ธุระอะไร”
“ให้ตายสิ เธอไม่รู้จักคำว่าธุระหรือไง”
“นี่นายจะหาว่าฉันสอดรู้เรื่องของนายใช่ไหม ไอ้บ้า ฉันไม่เคยอยากรู้เรื่องของนายแม้แต่นิดเดียว”
’ฉันไม่น่าแสดงความอยากรู้เรื่องของเขาจนเกินเหตุเลย ให้ตายเถอะ อยากตัดปากตัวเองเหลือเกินยังโง่เอ้ยยย’
“หรอ.....”
“ฉันไม่อยากจะมาเถียงกับคนอย่างนายให้เสียเวลา รีบไปดีกว่า”
พูดจบเธอก็ตั้งท่าจะเดินออกไป แต่ก็ถูกห้ามไว้ด้วยมืออันแข็งแรงของเขา
“จะไปไหน...”
คำพูดสั้นๆของเขา ที่บ่งบอกถึงความอยากรู้และห่วงใย
“ไปธุระ อย่าบอกนะว่านายก็ไม่รู้จักคำว่าธุระอีกคน...”
เธอตอบไปอย่างกวนๆเหมือนกับตอนที่เขาด่าเธอนั่นแหละ ชายหนุ่มได้แต่ยืนยิ้มถึงความแสบสันของเธอ
“โอเค...งั้นฉันรีบไปธุระของฉันดีกว่า เสียเวลากับเธอมามากพอแล้ว”
พูดจบเขาก็เดินไปรวมกับกลุ่ม Phoenix ที่ยืนรอเขาอยู่ ยิ่งมีนายผีดิบเข้าไปรวมกลุ่มด้วย ยิ่งทำให้แก๊ง Phoenix ดูน่าหลงใหล น่าค้นหาเข้าไปอีก
“ฉันต่างหาก ที่ต้องเป็นคนพูดว่าเสียเวลากับนายมามากพอแล้ว ไอ้บ้า”
เธอได้แต่ตะโกนด่าตามหลังเขาไปอย่าหงุดหงิด
“ข้าวตอก....”
’หือออออ ใครเรียกคนสาว’
เธอหันไปตามเสียงเรียก หญิงสาวหน้าตาสวยเด่นยืนกอดอกคุยกันเธอด้วยน่าทางหยิ่งๆ เรซี่ เพื่อนร่วมห้องของเธอนั่นเอง ถึงแม้จะเรียนอยู่ห้องเดียวกันมาร่วมสามปี แต่เธอก็ไม่เคยคุยกับเพื่อนคนนี้เลยสักครั้ง
“ว่าไงหรือ เรซี่...”
เธอถามอย่างแปลกใจ เพราะร้อยวันพันปี ลูกสาวบริษัทJewelry ส่งออกรายใหญ่ของประเทศ ผู้หยิ่งยโสไม่เคยแม้แต่จะชายตามองคนอย่างเธอเลยด้วยซ้ำ จู่ๆก็เข้ามาทักทายเธอก่อน ถึงแม่จะดูไม่ค่อยเป็นมิตรเลยก็ตาม
“ฉันจะไม่พูดอ้อมค้อมนะ ฉันชอบวาฟเฟิล ฉันอยากจะนั่งกับเขา”
“แต่เธอมีแฟนอยู่แล้วไม่ใช่หรือ”
“ฉันเลิกไปแล้วล่ะ เพราะฉันรู้ว่าวาฟเฟิล คือเนื้อคู่ของฉัน”
’เธอชอบเขางั้นหรือ... หญิงสาวได้แต่ใจหาย รู้สึกเจ็บปวดไปทั้งร่างกาย เขาก็มีผู้หญิงเพียบพร้อมอีกมากมายให้เลือก และดูเหมาะสมมากกว่าฉันเสียอีก ชีวิตเขาควรเจอกับผู้หญิงสวยๆและเหมาะสมกับเขาให้มากกว่านี้ และฉัน ก็ควรตัดใจจากเขาให้ได้เสียที’
“หวังว่าเธอคงไม่หวงก้างหรอกนะ...”
“ได้ซิ วันจันทร์เธอมานั่งที่ฉันได้เลย”
“ขอบใจมากนะ เขาต้องรักฉันมากแน่ๆ”
หญิงสาวได้แต่เดินออกมาเงียบๆ ปล่อยให้สาวไฮโซยืนเพ้อฝันถึงอนาคตอันสวยงามอยู่เพียงลำพัง เธอไม่รู้ว่าการตัดสินใจครั้งนี้ถูกหรือไม่ แต่เธอควรที่จะตัดใจจากเขาให้เร็วที่สุด ก่อนที่มันจะถลำลึกไปมากกว่านี้
’ฉันขอให้นายเจอคนดีๆแล้วกันนะ นายผีดิบ...’
เธอเดินออกมาจากโรงเรียนด้วยท่าทางเหมือนคนหมดแรง มุ่งหน้าไปยังที่ที่จะเติมพลังงานความสุขให้กับเธอ
สวนสาธารณะแห่งเดิมที่คุ้นตา  เสียงนกกาเหว่าที่แสนคุ้นหูขับกล่อมให้บรรยากาศยามเย็นดูอบอุ่นหัวใจ ผู้คนที่มานั่งพักผ่อนหย่อนใจเพื่อหลีกหลบความวุ่นวายของเมืองหลวง หรือแม้แต่คนรักสุขภาพที่มาวิ่งรอบๆสวนสาธารณะก็ยังนึกถึงที่แห่งนี้ ที่ที่สามารถจะเติมเต็มความสุข มอบพลังงานที่สามารถต่อสู้กับปัญหาต่างๆที่กำลังเผชิญอยู่ได้
เธอนั่งมองพระอาทิตย์ที่กำลังลาลับขอบฟ้า เสียงนกน้อยที่กำลังหาทางกลับบ้านที่แสนอบอุ่นของมันช่างไพรเราะจนเธอต้องหยุดฟังอย่างสุขหัวใจ
’พ่อคะ หนูคิดถึงพ่อจังเลย ตอนนี้แม่จะเป็นอย่างไรบ้างก็ไม่รู้นะคะ คงจะมีความสุขดีสินะ ดีแล้วล่ะค่ะ อย่าให้ท่านต้องมาลำบากแบบหนูเลย มันเหนื่อย หนูเหนื่อยมากค่ะพ่อ หนูไม่รู้ว่าลูกพ่อคนเก่าหายไปไหน คนที่เคยเข้มแข็ง สดใสร่าเริง หัวเราะได้ทั้งวันกับเรื่องไร้สาระต่างๆของคนรอบข้าง ไม่มีผู้หญิงคนนั้นอีกแล้วค่ะพ่อ มีแต่ผู้หญิงอ่อนแอ ที่เอาแต่ร้องไห้...มันง่ายกว่าหายใจเสียอีก หัวใจหนูอ่อนแอลงมากเลยค่ะพ่อ มันยอมให้ผู้ชายคนหนึ่งเข้ามามีอิทธิพลเหนือมันเสมอ ถ้าทุกอย่างที่เป็นอยู่นี้มันคือความรักล่ะก็ หนูขอส่งคืนได้ไหมคะ หนูไม่อยากเจ็บปวดไปมากกว่านี้ หนูคงไม่เหมาะกับเรื่องความรัก หนูทนรับความเจ็บปวดของมันไม่ไหวจริงๆค่ะ...’
“โอ้ย!!! ไอ้มดบ้า โอ้ย...”
เสียงคนร้องอย่างเจ็บปวดดังมาจากหลังต้นไม้ที่เธอนั่งอยู่ เรียกสติที่เตลิดไปไกลของเธอให้กลับมาอย่างรวดเร็ว เธอลุกขึ้นไปดูอย่างรวดเร็ว เผื่อว่าจะมีใครเป็นลมแถวนี้
“เป็นอะไรมากรึเปล่า....นาย!!!!”
น้ำเสียงห่วงใยเปลี่ยนเป็นน้ำเสียงตกใจทันทีเมื่อรู้ว่าบุคคลนั้นเป็นใคร
“นายมาทำอะไรที่นี่”
เธอถามนายผีดิบที่มีพฤติกรรมน่าสงสัยอยู่หลังต้นไม้ที่เธอนั่งอยู่ เขาได้แต่ปัดมดแดงออกจากตัวอย่างร้อนรน
“ทำไม ที่นี่เป็นของเธอคนเดียวรึไง”
“นี่!!! อย่ามากวนบาทาแถวนี้นะเฟ้ย...ตอบมา!!! นายแอบตามฉันมาใช่ไหม”
“ไม่ใช่ซักหน่อย ใครอยากจะตามเธอกันฮะ ยัยข้าวเน่า”
“หนอย...นายคิดว่าฉันโง่รึไงฮะ...เด็กสามขวบยังไม่เชื่อคนอย่างนายเลย แล้วถ้านายยังอยากแก่ตายกรุณาเรียกชื่อฉันให้ถูกด้วย ไอ้ปักกิ่ง(ขนมเวเฟอร์ตราปักกิ่ง)”
“เฮ้ย....เธออย่ามาเรียกฉันอย่างนั้นนะเฟ้ย”
“นายก็ไม่มีสิทธิ์มาเรียกฉันแบบนั้นเหมือนกันเฟ้ยยยยย”
เธอและเขาต่างก็เถียงกันอย่างไม่ลดละอย่างกับแฟนที่กำลังเดทกัน เรียกรอยยิ้มจากคนรอบข้างได้อย่างไม่รู้ตัว
 
                                                                  .....โปรดติดตามตอนต่อไป.....