(Fic sasunaru) Promise love สัญญารัก
-
เขียนโดย 
namasaki
วันที่ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2557 เวลา 18.49 น.
6 ตอน
3 วิจารณ์
10.96K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2557 19.27 น. โดย เจ้าของนิยาย
แชร์นิยาย
2) ตอนที่ 1 สัญญา
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความในวันนั้นวันที่ท้องอึกครึ้มเหมือนวันนี้วันที่พวกเขาทั้งสองได้ลาจากกันแล้วก็ไม่ได้พบกันทั้งที่สัญญากันไว้แล้วว่าจะกลับมาหากัน
เขาก็เฝ้ารออยู่ตลอดเวลาจนกระทั่งเขาถูกรับเลี้ยงไปในที่หนึ่งโดยตระกลูอุสึมากิ แต่อย่างไรเขาก็ยังกลับมาที่นี้อยู่ทุกๆวัน สถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าแห่งนี้
10 ปีก่อน
“อึก ฮื่ออ”มีเด็กชายคนหนึ่งยื่นร้องไห้อยู่ตรงหน้าประตูโดยมีเด็กอีกคนค่อยยื่นปลอบอยู่ข้างๆ
“นารุโตะนายไม่ต้องร้องนะ”
“ฮื่อ ก็ฉันไม่อยากให้นายไปนี่ซาสึเกะ”
“งั้นเอางี้ เรามาสัญญากันว่าเราจะกับมาพบกันอีก”
“อืม เอาสิ”
แล้วทั้งสองก็ยื่นมือมาเกี้ยวก้อยสัญญากันกัน แต่พวกเขาไม่รู้เลยว่าการสัญญากันครั้งนี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่พวกเขาจะพบกันอีกรึไม่
คงต้องพึ่งโชคชะตาและพรมลิขิตเท่านั้น
ปัจจุบัน
ร้านคาเฟ่แห่งหนึ่ง
มีเด็กหนุ่มผมทองตาสีฟ้าครามเหมือนมหาสมุทรกำลังทำงานอยู่ที่คาเฟ่แห่งนี้ เด็กหนุ่มคนนี้มีชื่อว่านารุโตะ เขาเพิ่งมาทำงานที่ตั้งแต่ที่
เขาขึ้นม.4มาได้ละมั้ง
“นี่นารุโตะ นายไปรับออเดอร์โต๊ะ 9 ที่สิ”
“โหอะไรอะซาอินายก็ไปเองสิ”
“นี่นาย นายลองดูดีๆสิว่าฉันทำอะไรอยู่ฉันว่างกันที่ไหนเหล่าไปเลยไปก่อนจะโดนหักเงินหรืออยากโดนหักเงินนะห๊ะ”
“ไม่ๆอยากซะนิด จะไปเดี๋ยวนี้แหละ”
“สวัสกีครับ รับอะไรดีครับ”
“ขอคาปูชิโน่กับเค้กสตอเบอรี่คะ”
“แค่นี้ใช่ไหมครับ”
“ช่วยรอสักครู่นะคะพอดีอีกคนกำลังมาอะคะ อ๊ะนั่นไงมาพอดีเลย นี่ๆทางนี้ๆ”
“สะ......ซาสึเกะ!”
“เอ๋ นี่รู้จักกันด้วยหรอนี่ซาสึเกะ”
“ไม่นะ ไม่เคยเห็นรู้จักเลย”
“นะ นายจำฉันไม่ได้หรอ ซาสึเกะ ฉันนารุโตะไงละ ”
“ไม่นะ ไม่เห็นเคยรู้จักคนชื่อนี่เลย ว่าแต่ซากุระสั่งอะไรยังอะ”
“เอ่อ สั่งแล้วแหละเหลือแต่ของนายที่ยังไม่ได้สั่งอะ”
“งั้นของฉันเอาโกโก้ปั่นแล้วกันนะ”
“อืม รอสักครู่”
“อ้าวนารุโตะนายมาพอดีเลยถึงเวลาเลิกงานของนายแล้วละ”
“อืม งั้นฉันกลับก่อนนะ ซากิ”
นี่มันอะไรกันทำไมซาสึเกะถึงจำเราไม่ได้หละ ทำไม ถ้าการที่เราได้กลับมาพบกันอีกครั้งมานำพาความเจ็บปวดและความผอดหวังมา
ให้เราด้วยนั้นเราก็ไม่อยากได้หรอกนะ ขอไม่เจอกันอีกเลยมันยังดีซะกว่าอย่างน้อยมันก็ยังเจ็บปวดน้อยลง
……………………………………………………………………………………………..
เขาก็เฝ้ารออยู่ตลอดเวลาจนกระทั่งเขาถูกรับเลี้ยงไปในที่หนึ่งโดยตระกลูอุสึมากิ แต่อย่างไรเขาก็ยังกลับมาที่นี้อยู่ทุกๆวัน สถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าแห่งนี้
10 ปีก่อน
“อึก ฮื่ออ”มีเด็กชายคนหนึ่งยื่นร้องไห้อยู่ตรงหน้าประตูโดยมีเด็กอีกคนค่อยยื่นปลอบอยู่ข้างๆ
“นารุโตะนายไม่ต้องร้องนะ”
“ฮื่อ ก็ฉันไม่อยากให้นายไปนี่ซาสึเกะ”
“งั้นเอางี้ เรามาสัญญากันว่าเราจะกับมาพบกันอีก”
“อืม เอาสิ”
แล้วทั้งสองก็ยื่นมือมาเกี้ยวก้อยสัญญากันกัน แต่พวกเขาไม่รู้เลยว่าการสัญญากันครั้งนี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่พวกเขาจะพบกันอีกรึไม่
คงต้องพึ่งโชคชะตาและพรมลิขิตเท่านั้น
ปัจจุบัน
ร้านคาเฟ่แห่งหนึ่ง
มีเด็กหนุ่มผมทองตาสีฟ้าครามเหมือนมหาสมุทรกำลังทำงานอยู่ที่คาเฟ่แห่งนี้ เด็กหนุ่มคนนี้มีชื่อว่านารุโตะ เขาเพิ่งมาทำงานที่ตั้งแต่ที่
เขาขึ้นม.4มาได้ละมั้ง
“นี่นารุโตะ นายไปรับออเดอร์โต๊ะ 9 ที่สิ”
“โหอะไรอะซาอินายก็ไปเองสิ”
“นี่นาย นายลองดูดีๆสิว่าฉันทำอะไรอยู่ฉันว่างกันที่ไหนเหล่าไปเลยไปก่อนจะโดนหักเงินหรืออยากโดนหักเงินนะห๊ะ”
“ไม่ๆอยากซะนิด จะไปเดี๋ยวนี้แหละ”
“สวัสกีครับ รับอะไรดีครับ”
“ขอคาปูชิโน่กับเค้กสตอเบอรี่คะ”
“แค่นี้ใช่ไหมครับ”
“ช่วยรอสักครู่นะคะพอดีอีกคนกำลังมาอะคะ อ๊ะนั่นไงมาพอดีเลย นี่ๆทางนี้ๆ”
“สะ......ซาสึเกะ!”
“เอ๋ นี่รู้จักกันด้วยหรอนี่ซาสึเกะ”
“ไม่นะ ไม่เคยเห็นรู้จักเลย”
“นะ นายจำฉันไม่ได้หรอ ซาสึเกะ ฉันนารุโตะไงละ ”
“ไม่นะ ไม่เห็นเคยรู้จักคนชื่อนี่เลย ว่าแต่ซากุระสั่งอะไรยังอะ”
“เอ่อ สั่งแล้วแหละเหลือแต่ของนายที่ยังไม่ได้สั่งอะ”
“งั้นของฉันเอาโกโก้ปั่นแล้วกันนะ”
“อืม รอสักครู่”
“อ้าวนารุโตะนายมาพอดีเลยถึงเวลาเลิกงานของนายแล้วละ”
“อืม งั้นฉันกลับก่อนนะ ซากิ”
นี่มันอะไรกันทำไมซาสึเกะถึงจำเราไม่ได้หละ ทำไม ถ้าการที่เราได้กลับมาพบกันอีกครั้งมานำพาความเจ็บปวดและความผอดหวังมา
ให้เราด้วยนั้นเราก็ไม่อยากได้หรอกนะ ขอไม่เจอกันอีกเลยมันยังดีซะกว่าอย่างน้อยมันก็ยังเจ็บปวดน้อยลง
……………………………………………………………………………………………..
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
