A walk to remember

~ในรถแซน~
จูนนี่ : แซน..เธอกลับมาหาเราทำไม
แซน : ...
จูนนี่ : อย่าเงียบสิ
แซน : ตลอด2ปีที่ฉันพยายามลืมเธอ ฉันไม่เคยทำได้เลย ฉันยังมาที่นี่ทุกวัน ฉันยังเก็บของทุกชิ้นที่เธอให้ฉันสมัยเราคบกันไว้ครบทุกชิ้น ฉันคิดเชถึงเธอทุกเวลา ทุกๆอย่างที่ฉันทำมันทำให้ฉันนึกถึงเธอ จูนนี่.. ฉันขอโทษ

คำพูดขอโทษจากแซนที่จูนนี่ไม่เคยได้ยิน มันทำให้เธออึ้งไปสักพัก

จูนนี่ : ถ้าเธอคิดถึงฉัน ทำไมวันนั้นเธอถึงเลือกที่จะทิ้งฉันไปละ
แซน : ตอนนั้นฉันคิดว่าฉันไม่ดีพอที่จะคบกับเธอ
จูนนี่ : เหตุผลแค่นี้หรอ
แซน : ตลอดเวลา2ปีที่ฉันทิ้งเธอไป ฉันพยายามคิดทบทวนเรื่องของเรา จนวันนี้ ฉันอยากจะมาขอเธอ ให้เธอให้โอกาสฉันอีกครั้ง ให้ฉันได้เป็นผู้ชายคนนั้นที่โชคดีอีกครั้งจะได้ไหม
จูนนี่ : แซน ฉันเจ็บมากนะ วินาทีแรกที่เธอทิ้งฉันไป เธอรู้ไหมมันเจ็บแค่ไหน ฉันเสียน้ำตาให้นายไปมากแค่ไหน นายเคยรู้อะไรบ้างไหม!
แซน : ฉันรู้ดี ฉันเข้าใจ เพราะฉันก็รู้สึกแย่เหมือนกันพอกลีบมาคิด ฉันทำร้ายความรู้สึกเธอ ฉันขอโทษ เราเริ่มไหมได้ไหม
จูนนี่ : ฉันขอไม่ตอบได้ไหม ให้เวลาเป็นตัวตัดสินดีกว่านะ

~ร้านอาหารข้างมหาลัย~
แซน : โจ๊ก2ถ้วยครับ ข้าวน้อยๆ ผักเยอะๆ ไข่สุกๆ เน้นขิงนะครับ (แซนสั่งคนขาย)
จูนนี่ : จำได้ด้วยหรอ
แซน : ทุกๆเรื่องที่เกี่ยวกับเธอไม่ว่าผ่านมานานแค่ไหนก็ไม่เคยลืม

ลุงเจ้าของร้านข้าวเอาโจ๊กมาเสริฟ์ แซนได้ไปหยิบน้ำมาวางตรงหน้าจูนนี่

จูนนี่ : ขอบใจนะ
แซน : อืม จูนนี่วันนี้เราอยากชวนเธอไปสนามแข่งเราอะ วันนี้เรามีแค่ เธอจะไปเป็นกำลังใจให้ฉันได้ไหม
จูนนี่ : ได้มั้ง ก็ไม่มีธุรอะไรแล้วนะ ไปก็ไปสิ
แซน : งั้นเรากินโจ๊กเสร็จเราไปไหนกันต่อดีละ เราแข่งตอนดึกๆอะ
จูนนี่ : ไปไหนก็ได้ แล้วแต่นาย
แซน : ก็แล้วแต่เธอสิ
จูนนี้ : ... (มองตาขวาง)
แซน : โอเค งั้นไปบ้านฉันนะ
จูน : ______ ( เงียบ)
แซน : เดียวมานะ ไปจ่ายเงินก่อน รอตรงนี้นะ
จูนนี่ : อืมม
แซนเดินไปจ่ายเงินที่เค้าท์เตอร์
แซน : ลุงครับทั้งหมกเท่าไหร่ครับ
ลุง : 80บาทเท่าเดิมครับ
แซน : (จ่ายแบงค์ร้อย) ไม่ต้องทอนครับ
ลุง :ขอบคุณมากครับ โอกาสหน้าเชิญใหม่ยะครับคุณแซน สาวน้อยคนนี่โตขึ้นเยอะแต่ยังสวยเหมือนเดิมเลยนะ
แซน :ครับ ขอบคุณครับ

แซนเรียกจูนนี่
แซน : จูนนี่ เรียบร้อยแล้ว ขึ้นรถเถอะ ( แซนเดินไปเปิดประตูให้จูนนี่ขึ้นรถสปอร์ตหรูสีดำของเขา)

บรรยากาศในรถเต็มไปด้วยความเงียบและความอึดอัด จนกระทั่งแซนพูดทำลายความเงียบ

แซน: จูนนี่ จูนนี่ยังจำCBR1000rrคันนั้นได้ไหม

CBR1000rrเป็นมอเตอร์ไซค์Bigbikeคันโปรดของแซน

จูนนี่: จำได้สิ ทำไมหรอ?
แซน: จูนนี่ยังอยากซ้อนมันอยู่ไหม?
จูนนี่: ไม่อยาก ใครจะไปอยากซ้อนกันละ ถ้านายขับยังไงฉันก็จะไม่ซ้อน
แซน: จะ ซ้อน ไหม (แซนทวนคำถาม)
จูนนี่:ไม่‼️
แซน:แต่เธอต้องซ้อนฉันไปสนามวันนี้ เธอห้ามไปกับคนอื่นเด็ดขาด (แซนสั่งเธอ)
จูนนี่:แล้วทำไมฉันต้องฟังคำสั่งนาย นายมันใหญ่มาจากไหนถึงมีอำนาจมาสั่งฉัน

แซนไม่พูดอะไร ปล่อยให้จูนนี่หงึดหงิดต่อไป 1ชั่วโมงผ่านไป จูนนี่และแซนก็ไม่มาอยู่ที่บ้านของแซน

~บ้านแซน~
บ้านแซนเป็นบ้าน3ชั้นขนาดใหญ่ บริเวณบ้านมีโรงรถ ภายในโรงรถมีรถอยู่6คัน คือ Cbr1000rr, Kawasaki Ninja300 , S1000rr, Nissan juke, Ferrari สระว่าน้ำ และสวนหย่อมขนาดใหญ่พอสมควร แซนจูงมือจูนนี่มาที่โรงรถ
แซน: จูนนี่ เธอเคยซ้อนเคยนั่งรถพวกนี้มาทุกคันแล้ว ตอนนี้ถ้าฉันให้เธอเลือกขายสักคัน เธอจะขายคันไหน
จูนนี่: ฉันไม่สามารถเลือกที่จะขายรถพวกนี้ออกไปสักคัน เพราะทุกคนมีความทรงจำของฉันกับนาย ทั้งที่มันทำให้ฉันเสียใจและทำให้ฉันดีใจ
แซน: เธอเองก็เป็นคนนึงที่ชอบมอเตอร์ไซค์ใช่ไหมจูนนี่
จูนนี่: ใช่ แต่ฉันไม่มีโอกาสได้ขี่มันเพื่อลงสนามที่ถูกต้องตามกฎหมายแค่นั้นเอง
แซน: เข้าบ้านก่อนเถอะ ข้างนอกแดดมันร้อนนะเดียวจะไม่สบายเอา
จูนนี่:ฉันๆม่ใช่ผู้หญิงอ่อนแอนะ (จูนนี่เชิดใส่แซน)
แซน:ก็แล้วแต่ อยากดำก็ยืนอยู่ตรงนั้นแล้วกัน