naruto (version girl) season 2 จอมซน

เช้านี้อากาศดีจังเลยอาหารที่ได้จากพวกมินาโตะก็พอเหลือบ้างได้เวลาแล้วสินะที่ต้องไปหมู่บ้านสายหมอก

"ทุกคนเดินทางกันต่อเลยเถอะ"

"เดี๋ยวรีเอต้ายังไม่ตื่นเลย"

"ใครบอกว่าฉันยังไม่ตื่นล่ะพี่คาสึเนะ"

"หิวรึเปล่า"

"ไม่ค่ะ หนูอยากเดินทางต่อแล้ว"

"แต่ควรจะกินไว้ก่อนดีสุดนะ เอาแอปเปิ้ลไปกินสิรีเอต้า"

"ขอบคุณค่ะพี่นารูโตะ เดินทางต่อเลยำด้มั้ยค่ะ"

"อิ่มแล้วเหรอ"

"ค่ะ"

"งั้นไปกันต่อเถอะ"

เฮ้อ...ทำไมไม่เจอตัวนารูโตะซักทีนะแต่ว่านะทำไมรูปถึงตั้งขึ้นล่ะเนี่ยจะว่าไปเมื่อคืนก่อนที่ฉันจจะไปนอนฉันว่าฉันคว่ำรูปไว้นี่แต่ทำไมยังตั้งอยู่ล่ะ แต่ว่าทำไมเมื่อคืนเหมือนมีคนเรียกชื่อฉันเลยนะ เมื่อคืนฉันก็ฝันถึงสองคนนั้นอีก แต่ว่านะอาหารหายไปไหนหมดเนี่ย นี่มีใครเอาไปกินเหรอเนี่ยแต่เอาเถอะยังไงก็หาผลไม้ป่ามากินได้นี่ที่นี่มันป่าผลไม้นี่....เฮ้ออิ่มจังเลย งั้นออกเดินทางเลยดีกว่า

เดี๋ยวสิตรงนี่ทำไมขี้เถ้าได้ล่ะแล้วนี่มันอาหารของพวกฉันนี่TOT...เดี๋ยวนี่มันรอยรองเท้านี่แล้วมันไปที่ไหนต่อนะ แล้วนี่มันรูปตอนที่นารูโตะกับซาสึเกะยังอยู่ในหมู่บ้านนี่ ทำไมมันมาอยู่ตรงนี้ได้ ต้องตามงั้นลองไปทิศใต้เลยดีกว่า....

ในที่สุดก็มาถึงหมู่บ้านสายหมอกแปดหางคงต้องอยู่ที่ไหนซักแห่งแน่ หรือจะอยู่บนภูเขาลูกนั้นแน่

อยู่จริงๆด้วย ดีล่ะโอกาสนี้แหละ

"ทุกคนพร้อมนะ เราต้องเอาตัวหมอนั่นไป เรื่องเก้าหางน่ะ ฉันว่าตอนนี้ไม่น่าจะอยู่ในหมู่บ้าน งั้นหลังจากเราเอาแปดหางไปให้ท่านโจจิก่อนแล้วค่อยคุยเรื่องเก้าหางนะ"

"เธอรู้ได้ไง ว่าเก้าหางไม่อยู่ที่หมู่บ้าน"

"เรื่องที่ฉันเล่าให้นายฟังเมื่อคืนไงล่ะ ซาสึเกะ"

" มินาโตะออกมาตามหาเราเหรอ"

"ใช่ ไม่งั้นฉันคงไม่บอกให้เอาแปดหางไปให้ท่านโจจิหรอก"

"เข้าใจแล้ว งั้นเรารีบเอาแปดหางไปให้ท่านโจจิกันเถอะทุกคน"

"อืม/ค่ะ"

เอาหล่ะรอจังหวะก่อนรอให้แปดหางมาเดินมาตรงนั้นก่อน...ตอนนี้แหละ

"พวกเธอเป็นใคร"

"พวกฉันมาล่านายแปดหาง"

"คนของโคโนฮะเหรอ งั้นก็เข้ามา แต่ขออย่างหนึ่งถ้าพวกนายแพ้ต้องยกแม่สาวผมเหลืองให้ฉัน เพราะว่าตรงสเป๊กผู้หญิงในฝันฉันพอดีเลย"

อายุเท่าไหร่ห๊ะ หน้าตาก็อย่างกับปากหมึกตากแดด อ้วนก็อ้วน ดำก็ดำ ฉันไม่อยากได้หรอกย่ะ อย่างนายน่าจะเหมาะกับการไปทำพ่อพันธุ์หมา ไม่ก็ปลาหมึกซะยังจะดีกว่าย่ะ ไอ้ลุงหมึกตากแดด

"นายอย่าฝันไปเลยว่าจะได้เพื่อนฉันเลยไอ้ปลาหมึกตากแห้ง"

"โซล งั้นเราลุยเลยเถอะ คาสึเนะพร้อมมั้ย ฉันว่าฉันอยากจะจัดการไอ้นี่พอดีเลย"

"รีเอต้าหนูพร้อมนะ"

"ค่ะพี่นารูโตะ"

"งั้นลุยกันเลยเถอะพวก"

"โอ้ว"

การต่อสู้นี้ฉันจะต้องพาไอ้ปากดีนี่แพ้ให้ได้ จากนั้นค่อยเอาตัวไปให้ท่านโจจิซะก็สิ้นเรื่อง...

"รีเอต้าระวัง"

"รีเอ..."

"นี่นายทำอะไรเด็กคนนี้"

"ก็วางยาไง"

"นายวางยาอะไร"

"แม่สาวน้อย ก็วางยาอาบยาพิษไงล่ะจ๊ะที่รัก"

"นี่นายคิดต๊องอะไรของนายเนี่ย นั่นเด็กนะ ไอ้ปลาหมึกไม่มีสมอง ไอ้ปลาหมึกโง่ ไอ้ปลาหมึกไม่รู้จักคิดก่อนทำ ไอ้ปลาหมึกปัญญานิ่ม แล้วอย่าเรียกฉันว่าที่รักอีก ไอ้ปลาหมึกซื่อบื้อเอ๊ย!!!"

"นารูโตะใจเย็น เธอรักษารีเอต้าไปเถอะฉัน โซลแล้วก็คาสึเนะจะจัดการไอ้ปลาหมึกนี่เอง"

"ทำไมต้องเรียกว่า ปลาหมึกด้วย"

"ก็นายเหมือนปลาหมึกนี่"

"หุบปากไปซะ ยังไงฉันจะต้องชนะพวกนายให้ได้เลย"

"คิดอย่างนั้นจริงเหรอคุณปลาหมึกผมสามารถจัดการคุณได้แค่วิชาเดียวเองนะ และก็หยุดเรียกร้องความสนใจจากพวกผมได้แล้วนะ"

"คาสึเนะนายจะทำอะไร"

"วางใจผมเถอะครับคุณซาสึเกะ"

"ตัดสายฟ้า"
"นั่นมัน...แย่แล้วสิ"

"ผมบอกแล้วผมสามารถปราบคุณปลาหมึกได้แค่วิชาเดียว"

"นายเองก็เก่งเหมือนกันนี่"

รีเอต้าเธออย่าเป็นอะไรเลยนะ ขอร้องล่ะอย่าตายนะรีเอต้าฉันสัญญากับพี่เธอไว้แล้วนะ ขอร้องล่ะรีเอต้า พี่ไม่อยากจะเป็นคนโกหก ถ้าเธอได้ยินพี่ล่ะก็ฟื้นสิรีเอต้า

"พี่นารูโตะ"

"รีเอต้าเธอไม่เป็นอะไรแล้วพี่ดีใจจัง"

"พี่นารูโตะพี่ร้องไห้ทำไมค่ะ"

"เปล่านี่ มีบางอย่างมาเข้าตาพี่เฉยๆนะจ๊ะ"

"อู๊ย..."

"รีเอต้า อย่าพึ่งขยับสิ"

"แต่หนูอยากไปหาทุกคน"

"งั้นขึ้นหลังพี่นะเพราะพี่กะว่าจะไปหาพวกพี่ซาสึเกะพอดีเลย รีบขึ้นมาสิ"

"ขอโทษนะคะพี่นารูโตะหนูน่ะเป็นตัวถ่วงให้พวกพี่ตลอดเลย"

"ไม่เป็นไรจ๊ะ"

"นารูโตะ รีเอต้าเป็นไงบ้าง"

"หนูสบายดีค่ะพี่โซล"

"แต่ว่านะฉันว่าน่าจะกลับกันได้แล้วนะ"

"ความคิดดีนี่งั้นเรากลับกันเถอะ"

"อืม/ค่ะ"

..........................................................................................................

                                                     ติดตามตอนต่อไป