naruto (version girl) season 2 จอมซน

นี่ฉันอยู่ที่นี่ได้ไงเนี่ยแล้วที่นี่ที่ไหน โอ๊ยเจ๊บชมัดเลยนี่มันหรือว่าโรงพยาบาลเหรอเนี่ย จริงสิผลการต่อสู้ฉันแพ้นี่นา แต่ทำไมตอนนั้นรู้สึกเหมือนแววตาสองคนนั้นมันเหมือนปีศาจเลยนะ ทำไมฉันไม่เข้าใจพวกเธอ นารูโตะฉันไม่เข้าใจที่เธอพูดเลยที่เธอถามฉันว่า คนอย่างนายจะไปเข้าใจได้ไงเสียพ่อแม่ไปและเสียพี่ชายแท้ๆไป คนอย่างนายจะไปเข้าใจอะไร ถึงแม้ว่าเราจะเป็นญาติกันก็จริงแต่นายก็ไม่มีพ่อแม่แท้ๆเหมือนกับฉันเลยสักนิด แล้วคนอย่างนายจะไปเข้าจได้ยังไง มินาโตะ!!!!!!!!

ก็ใช่ที่ฉันเป็นเด็กกำพร้าแต่ถูกเลี้ยงดูโดยตระกูลนามิคาเสะ ตอนนี้ก็ไม่มีใครเหลือสักคนเลยนตระกูลแม้แต่พี่น้องพ่อแม่ฉันไม่เข้าใจเธอและซาสึเกะได้แต่ยังไงเราก็สนิทกันเหมือนเป็นพี่น้องกันจริงๆนะ

ตอนนี้พวกเธอจะเป็นยังไงบ้างแล้วนะ

"โอ๊ย มันเจ๊บนารูโตะ!!!!"

"แผลแค่นี้เองนะ นายก็เจ็บแล้วเหรอซาสึเกะ"

"ลองมีแผลแบบฉันบ้างไหมล่ะ"

"ฉันมีแผลเยอะกว่านายอีกนะเจ้าบ้าเลือกพูดแล้วกลับไปห้องตัวเองไป!!!"

"มินาโตะเป็นไงบ้าง"

"ซากุระจัง อุตาอุ คิบะ อิคูโตะด้วย ขอบใจนะที่มาเยี่ยม"

"นายเป็นไงบ้าง มินาโตะ"

"พักอีก 2 3 วันเดี๋ยวก็หายแล้วล่ะไม่ต้องห่วงหรอกทุกคน ซากุระจังขอโทษนะที่รักษาสัญญาไม่ได้"

"ไม่เป็นไรหรอกมินาโตะ อย่างน้อยก็ดีกว่าที่นายยังไม่ตาย ฉันคิดว่านายตายแล้วซะอีก"

"ซ ซากุระจัง"

"......"

"มีอะไรเหรออิคูโตะ"

"นายเป็นสถิตร่างเหรอ"

"อิคูโตะเจ้าบ้าจะพูดทำไมเนี่ย"

"ฉันไม่รู้"

"โย้ว มินาโตะ เป็นไงบ้าง"

"ครูคาคาชิ ผมสบายดี"

"มินาโตะนายรู้จักเก้าหางสัตว์ร้ายของหมู่บ้านใช้มั้ย?"

"ใช่ครับ"

"ครูจะบอกให้ไหมว่าใครเป็นสถิตร่าง นายนั่นแหละมินาโตะ"

"ผมถึงว่าล่ะทำไมทุกคนในหมู่บ้านถึงได้เกียจผม"

" พ่อเธอน่ะผนึกเก้าหางไว้ในตัวเธอ พร้อมจักกระของพ่อกับแม่เธอไว้ และอีกอย่างพ่อนายก็เป็น เคสึคาเงะรุ่น4"

"ผมมีพ่อเป็นเคสึคาเงะรุ่น4 แม่ผมล่ะ?"

"แม่เธอเป็นนินจาแพทย์ที่เก่งที่สุดในหมู่บ้าน"

"(ดีใจจังที่ได้รู้ตัวเองมีพ่อแม่เหมือนกัน)"

"มินาโตะ ครั้งหน้าอย่าออกไปนอกหมู่บ้านโดยผลักการอีกล่ะ"

"ไม่มีทาง ต่อให้ผมต้องตายยังไงผมก็ต้องพาสองคนนั้นกลับมาให้ได้เลย นี่คือคำสาบานของผมตลอดชีวิต

"เอาอย่างงั้นก็ได้มินาโตะ ถ้าเธอออกจากโรงพยาบาลแล้ว ภารกิจของเธอคือ ตามสองคนนั้นกลับมาเข้าใจมั้ย รวมถึงพวกเธอทุกคนเลย"

"ครับ/ค่ะ"

..........................................................................................................

                               ติดตามตอนต่อไป