▲เจ้าชู้นัก...เดี๋ยวจัดให้▼(YAOI)

 ▲เจ้าชู้นัก...เดี๋ยวจัดให้▼

 

ตอนที่15 : จับรถไฟมาชนกัน

 

 

 

 

 

“หืม? วันนี้ไม่มีคนอยู่บ้านเหรอคะ งั้นดีเลย อีกซักสองชั่วโมงเดี๋ยววินไปหาที่บ้านนะ”

(........................)

“พิ้งค์อาบน้ำหอมๆเตรียมตัวรอวินได้เลยนะคะ”

 

 

(......................................................)

 

 

“แล้วเจอกันนะคะ”

 

 

 

ปัง!!!

 

 

 

 

สิ้น เสียงปิดประตูก่อนจะได้ยินเสียงน้ำไหลกระทบพื้นเบาๆเล็ดลอดออกมาจากห้องน้ำ ผมก็ค่อยๆลืมตาขึ้นมา ก่อนเหลือบมองดูฬิกาที่แขวนอยู่บนผนังห้องที่บ่งบอกว่าตอนนี้ใกล้เที่ยงแล้ว

 

“มิ น่าล่ะ รู้สึกหิวชะมัด” ผมบ่นพึมพำกับตัวเองก่อนจะมองไปยังประตูห้องน้ำที่ปิดอยู่ พลางนึกถึงเรื่องที่แอบได้ยินกวินมันคุยโทรศัพท์เมื่อกี้ และถ้าผมเดาไม่ผิดมันคงต้องนัดสาวไว้แน่ๆ ก่อนที่ผมจะนึกะไรดีๆออกแล้วแอบคว้าโทรศัพท์ของมันที่วางอยู่บนโต๊ะข้างหัว เตียงมาเปิดดูเบอร์โทรล่าสุด แล้วส่งข้อความไปที่เบอร์ๆนั้น

 

 

 

“ขอโทษนะคะ พอดีวินลืมว่าบ้านของพิ้งค์มันอยู่ตรงไหนนะ”

 

 

ผมนั่งรอซักพักก็มีข้อความตอบกลับมา

 

 

“อะไร เนี่ยขี้ลืมจังเลย หรือว่ามีหลายคนจนสับสนว่าที่ไหนเป็นของใครกันแน่ อย่าใหเพิ้งค์รู้นะคะ ส่วนบ้านของพิ้งค์ก็อยู่ ตรง.................................... ”

 

พอ ได้ข้อมูล ผมก็หาเบอร์โทรสาวๆในเครื่องของมันจากข้อความที่พวกเค้าเคยส่งมาหรือมันส่ง ไปหา ก่อนจะได้มาสองเบอร์ แล้วส่งข้อความไปนัดสาวๆพวกนั้นให้ไปเจอกันตามที่อยู่ที่ได้มาจากพิ้งค์กี้ โดนเว้นระยะห่างคนล่ะครึ่งชั่วโมงในเวลานัด เพราะกวินมันนัดพิ้งค์ตอนประมาณบ่ายสองโมง ผมก็เลยส่งข้อความไปนัดสาวคนแรกเธอชื่อฟาง ผมนัดตอนบ่ายสามโมง ส่วนสาวอีกคนชื่อโบว์นัดให้มาตอนบ่ายสามโมงครึ่งและทั้งสองสาวก็ตอบตกลง ทันที ซึ่งผมก็ย้ำว่าให้มาตรงเวลาเพราะเดี๋ยวเพื่อนจะกลับมาก่อนเพราะเพื่อนไปธุระ เลยฝากให้กวินไปเฝ้าบ้านให้ หลังจากนั้นผมก็ลบข้อความทิ้ง แล้วเอาโทรศัพท์ไปวางไว้ที่เดิม งานนี้ถ้าเจอกันก็คงเกิดสงครามย่อมๆขึ้นมาล่ะนะ นี่ผมไม่ได้ทำอะไรเลยจริงจริ๊งก็แค่จับรถไฟมาชนกันแค่นั้นเอง อยู่ที่ว่าคนเจ้าชู้อย่างกวินมันจะมีความสามารถ  สับรางเก่งขนาดไหน และที่ผมเผื่อเวลาไว้หนึ่งชั่วโมงก่อนที่จะนัดสองสาวให้มาหลังจากนั้นก็ เพราะต้องการให้มันใช้พลังงานกับคนที่ชื่อพิ้งค์ให้หมดก่อนไม่งั้นเดี๋ยวมัน กลับมาหื่นใส่ผมแล้วจะซวยเอา และไหนๆมันก็ไม่อยู่ผมก็จะได้มีโอกาสเตรียมรับมือกับมันเพราะไม่งั้นคืนนี้ ผมคงต้องเสียตัวให้มันแน่ๆ 

 

 

ผม กำลังนั่งคิดว่าจะเอายังไงต่อดี ก็ไม่ได้ยินเสียงน้ำแล้วสงสัยมันคงอาบน้ำเสร็จแล้วล่ะมั๊ง ผมเลยแกล้งนอนหลับต่อได้ยินเสียงปิดประตูห้องน้ำและเสียงเดินมาหยุดอยู่ที่ ข้างๆเตียงซักพักก่อนที่มันจะแต่งตัวออกไป

 

 

“เฮ้อ!!! แกล้ง หลับนี่มันก็เหนื่อยเหมือนกันนะเนี่ย” ผมถอยหายใจออกมาดังๆเพราะเกร็งอยู่ตั้งนานกว่ามันจะแต่งตัวเสร็จ ผมเตรียมตัวลุกไปห้องน้ำแล้วเหลือบไปเห็นโพสอิทสีเหลืองติดอยู่ที่โต๊ะข้าง เตียง

 

 

 

 

“กูไปธุระ เย็นๆถึงจะกลับไม่ต้องรอ”

 

 

“หึ! ไปทำธุระหรือไปทำสงครามใต้สะดือกันแน่ ชิส์!”

 

ผม ปาโพสอิทนั่นทิ้งก่อนจะลุกไปหยิบผ้าเช็ดตัวเพื่ออาบน้ำล้างหน้าล้างตาซัก หน่อย กว่าจะเสร็จก็ปาเข้าไปบ่ายโมง ก่อนจะต่อสายหา “ปอนด์” เพื่อขอความช่วยเหลือ

 

(ว่าไงพี่)

 

 

“ปอนด์ชั้นมีเรื่องอยากจะให้แกช่วย วันนี้แกว่างมั๊ย”

 

(ว่างพี่ ว่ามาเลย)

 

 “งั้นอีกซักชั่วโมงมาเจอกันที่.................”

 

 

 

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

 

พอ ออกมาจากคอนโดกระผมนายกวินก็รีบบึ่งรถไปตามที่นัดหมายอย่างโดยเร็วด้วยความ กระหายเซ็กส์ที่ตนห่างหายไปตั้งสามวัน ตั้งสามวันเลยนะไม่ใช่น้อยๆ เพราะปกติเรื่องแบบนี้ผมไม่เคยขาด ถ้าจะบอกว่าบางทีก็หลังอาหารเช้า บ่าย เย็น ส่งท้ายดึกๆก็ยังเคย ใครจะมองว่าผมเจ้าชู้ มั่ว อะไรก็แล้วแต่ ก็ในเมื่อผู้หญิงต่ำๆพวกนั้นมันเสนอมาให้เอง ในเมื่อพวกมันไม่เคยเห็นคุณค่าและรักศักดิ์ศรีของตัวเองแล้วทำไมผมต้องไป แคร์ไปให้เกีรยติพวกมันด้วย สำหรับผมแล้วผู้หญิงพวกนี้ก็ไม่ต่างจากกระดาษทิชชู่ ที่ใช้เสร็จแล้วก็ทิ้ง อาจจะมีบ้างบางคนที่ลีลารักถูกใจผมก็จะเก็บมันไว้เป็นของเล่นคร่าเวลา แม้จริงๆแล้วผมจะขยะแขยงผู้หญิงพวกนั้นมากก็เถอะที่มันทำตัวต่ำๆเหมือนคนที่ ได้ขึ้นชื่อว่าเป็น ”แม่” ของผม

 

.
.
.

 

“อืม ส์.......จะรีบไปไหนคะวิน ช้าๆ...อืมม์.....ก็ได้ เดี๋ยวพิ้งค์ก็ขาดใจตายกันพอดี” พิ้งค์พูดเสียงแหบพร่าปนเสียงครางกระเสร่าเพราะความเสียวที่ผมกำลังปนเปรอ ให้กับเธอ

 

 

“ก็ ใครใช้ให้พิ้งค์ยั่ววินล่ะ อะ.....อ๊าส์”ผมตอบก่อนที่จะบรรเลงบทรักเริงสวาทร่วมกับเธออย่างถึงพริกถึง ขิง อาจจะด้วยอารมณ์ที่มันสั่งสมมาตั้งสามวันหลังจากที่มัวแต่ยุ่งๆเลยไอ้เป้ มะ....เห้ย! ทำไมผมต้องมานึกมันตอนนี้ด้วยนะ

 

“แรงๆอีกสิวิน ตรงนั้น อ๊ะ!!......วะ....วินจ๋า เป้เสียวจังเลย อ๊ะ อ๊าส์”

 

“เห้ย!” ผมชะงักไปชั่วครู่ก่อนรีบสะบัดหัวไปมาอย่างแรงกับภาพตรงหน้า นี่ผมเพี้ยนถึงขนาดเห็นภาพมันทับซ้อนกับพิ้งค์ที่นอนครางอยู่ใต้ร่างของผม ตอนนี้ ซ้ำยังเสียงครางหวานๆนั่นของมันที่ตามมาหลอกหลอนผมอีก

 

 

”หยุด ทำไมล่ะคะวิน ต่อสิ อารมณ์ขาดช่วงหมด เร็วๆ อย่างนั้นแหละค่ะ แรงอีก อ๊ะ แรงๆเลย”หล่อน พูดด้วยอารมณ์เสียนิดๆ แต่พอผมกระแทกเธออีกไม่กี่ครั้งก็อ่อนละทวยและคล้อยตามเกมส์รักของผม ผมยอมรับแบบหน้าด้านๆเลยว่า ตลอดช่วงเวลาที่ผมกับเธอมีความสุขร่วมกัน ผมเผลอจิตนาการโดยเฉพาะช่วงที่ผมจะปลดปล่อยลาวากามสีขาวขุ่นออกมาว่าถ้าไอ้ เป้มันเป็นคนที่ตอดรัดผมอยู่ตอนนี้คงจะเสียวขาดใจน่าดู

 

 

 

 

 

ติ้งๆๆๆๆๆ

 

 

 

ในขณะที่พิ้งค์กำลังเล็มเลียทำความสะอาดแท่งสวาทของผมอยู่ก็มีคนกดกริ่งที่หน้าบ้านดังขึ้น

 

 

“ใครมาน่ะ ไหนบอกว่าคนที่บ้านไม่อยู่ไง” ผมถามพิ้งค์ที่ตอนนี้ปากของเธอก็ยังไม่ยอมคายแท่งสวาทของผมอยู่

 

 

“เอ่อ..... ไม่รู้เหมือนกันคะ งั้นรบกวนวินไปดูให้พิ้งค์หน่อยได้มั๊ยคะ ถ้าจะให้พิ้งค์ออกไปสภาพนี้คงไม่เหมาะ” เธอคายแท่งสวาทของผมออกก่อนจะบอกให้ผมช่วยจะเดินออกไปดูที่หน้าบ้าน ผมลุกจากเตียงสวมชุดคุมออกไป พอเดินไปถึงหน้าบ้านเท่านั้นแหละ ผมก็ต้องตกใจเพราะผู้หญิงที่ยืนอยู่หน้าตอนนี้ก็คือฟางคู่ขาของผมคนนึงนั่น เอง

 

 

“อ้าว วินคะ รีบๆมาเปิดประตูสิคะ ฟางร้อนนะคะเนี่ย ” ผมมัวแต่ยืนอึ้งจับต้นชนปลายไม่ถูก จนตอนนี้เริ่มลนลานอยู่ไม่สุขไม่รู้จะทำยังไง จนฟางเรียกอีกครั้งนั่นแหละถึงเรียกสติกลับมาได้

 

 

“เอ่อ.......ฟางมาได้ยังเนี่ย แล้วมาทำอะไรที่นี่”

 

“อ้าว! อะไรกันเนี่ยก็วินเป็นคนนัดฟางมาเองแท้ๆ ฟางก็อุตส่าห์ลงทุนนั่งแท็กซี่มาตั้งไกลยังจะต้องให้มารออีกเหรอเนี่ย ร้อนก็ร้อน”

 

 

“อะ...อะไรนะ ผมเนี่ยนะที่นัดฟางมา กูไปนัดตอนไหนวะ” ผมถามฟางก่อนจะพึมพำคนเดียวเบาๆในประโยคสุดท้าย

 

 

“อะไรเนี่ย ความจำสั้นรึไงคะวิน แหม พักนี้มุกเยอะนะ คริๆๆ” เธอตอบก่อนจะหัวเราะผมเบาๆ

 

 

“เอา อย่างนี้นะ เดี๋ยวฟางรอวินตรงนี้ก่อนนะคะ เดียววินมา” ไม่รอให้เธอถามต่อผมก็รีบวิ่งเข้าไปในบ้านก่อนจะขึ้นไปบนห้องที่เพิ่งเสร็จ กิจกามเมื่อครู่ ซึ่งในขณะที่วิ่งมาหัวผมก็ต้องคิดแผนรับมือกับเหตุการณ์ตรงหน้าไปด้วย

 

 

“ลงไปนานจังคะวิน ใครมาเหรอ” พิ้งค์ถามก่อนจะเดินนวยนาดเข้ามาหา นี่ขนาดผ่านไปยกนึงแล้วนะ เธอยังมีแรงเหลือยั่วอีกเหรอเนี่ย

 

“อ้อ! เค้าจำบ้านผิดน่ะค่ะ เห็นบอกว่ามาจากต่างจังหวัดมาหาญาติ แต่พอดีเค้าเข้าผิดซอย” ผมแถไปก่อนที่จะเดินจูงมือเธอไปที่ห้องน้ำ

 

 

“วิ นว่าพิ้งค์แช่ตัวซักหน่อยดีกว่าเดี๋ยววินลงไปหาซื้ออะไรมาให้ทานดีมั๊ยคะ” ผมบอกพลางเปิดน้ำใส่อ่างไว้ให้พร้อมทั้งเดินไปหยิบโทรศัพท์ของพิ้งค์มาเลือก เปิดช้าๆซึ้งๆแล้วเร่งเสียงเพลงให้ดังขึ้น

 

“แหมวินคะ จะทำให้พิ้งค์หลงไปถึงไหนกัน โรแมนติกสุดๆอ่ะ” เธอพูดก่อนที่หน้าจะขึ้นสีแดงระเรื่อด้วยความเขิน

 

 

“งั้น เดี๋ยววินมานะคะ คนดี” พูดจบผมก็กดจูบไปที่ขมับของเธอก่อนที่จะออกมาและปิดประตูห้องน้ำเอาไว้ แล้วรีบลงไปข้างล่างเพื่อเปิดประตูให้ฟาง

 

“ไป ทำอะไรมาคะ เหงื่อโชกมาเชียว ปล่อยให้ฟางยืนรอตั้งนาน” ฟางพูดหน้างอใส่ผมด้วยความงอน ผมเดินไปเปิดประตูให้เธอ แต่พอผมจะปิดประตูเธอก็ใช้มือจับหมับเข้าที่เป้าของผม

 

“แหม จับนิดจับหน่อยก็สู้มือฟางแล้วเหรอคะเนี่ย” ไม่พูดเปล่าเธอก็งัดแท่งสวาทอันมหึมาของผมออกมาสูดอากาศกลางแจ้งแบบนี้ แต่เดี๋ยวนะ นี่มันหน้าบ้านนะโว้ย ประเจิดประเจ้อแต่ก็โคตรตื่นเต้นเลยว่ะ

 

 

“เอ่อ...วะ...วินว่า...อืมส์ เราเข้าไปในบ้านกันดีกว่ามั๊ย” ผมบอกพร้อมจับมือเธอไว้ไม่ให้รูดต่อเดี๋ยวจะเสร็จไปซะก่อน

 

 

“ไม่ ค่ะ วินทำให้ฟางต้องยืนรอตั้งนาน วินต้องโดนลงโทษ” พูดจบเธอก็ปัดมือผมออกก่อนที่จะรูดแท่งสวาทของผมจากช้าๆและเริ่มเร็วขึ้น เรื่อยๆ ทำเอาผมเสียวแทบยืนไม่อยู่ คิดตามดูสิครับ ผมยืนอยู่หน้าบ้านโดยมีสาวสวยสุดเอ๊กซ์ยืนขัดจรวดให้อยู่จากด้านนอกรั้ว โชคดีที่บ้านของพิ้งค์อยู่ท้ายซอยเลยไม่ค่อยมีคนพลุกพล่านเท่าไหร่

 

 

 

“อ๊ะ...อ๊าส์.....จะ....จะออกแล้วฟางจ๋า เร็วหน่อยที่รัก......อ๊ะ”

 

 

 

ปรื๊นๆๆๆ

 

ก่อน ที่ผมกำลังจะขึ้นสวรรค์ก็มีเสียงบีบแตพร้อมรถคันนั้นก็เข้ามาจอดหน้าบ้านของ พิ้งค์พอดี ผมตกใจมากรีบจับมือของฟางออกแต่เธอกลับไม่ยอมปล่อยซ้ำยังส่งยิ้มมุมปากมาให้ ผมอีก ผมตกใจไม่เท่าไหร่ก็ต้องตกใจทวีคูณเมื่อมีสาวน่ารักสวมเดรสสีเขียวอ่อนเดิน ลงมาจากรถ

 

 

“บะ.... โบว์” ผมเรียกเธอเสียงแผ่ว นี่มันวันอะไรกันเนี่ย บรรดาคู่ขาของผมถึงได้มารวมตัวกันแบบนี้ แต่ที่ผมอดสงสัยไม่ได้เลยคือพวกเธอรู้จักบ้านพิ้งค์ได้ยังไง หรือว่าสามคนนี่เป็นญาติ หรือว่าพวกเธอเป็นเพื่อนกันกันแน่ ตายๆๆๆๆ ไอ้กวิน แกจะมาสิ้นท่าเอาวันนี้ไม่ได้นะเว้ย รู้ถึงไหนอายไปถึงนั่น

 

 

“โทษ ทีนะคะวิน พอดีรถมันติดน่ะโบว์เลยมาเลทไปนิดนึง” โบว์เดินมาทักผมโดยไม่สนใจฟางที่ยืนอยู่ข้าง ส่วนฟางได้แต่มองผมตาเขียวก่อนจะบีบตัวประกันในมืออย่างแรงจนผมต้องร้องออก มาด้วยความจุก

 

 

 

“โอ๊ย!”

 

 

 

“นี่ มันอะไรกันคะวิน ยัยหน้าปลาช่อนห่อใบเตยนี่มันเป็นใคร” ฟางเค้นเสียงถามแต่มือก็ยังไม่ยอมปล่อย ผมกำลังจะตอบแต่พอมองไปยังโบว์ที่ตอนนี้เธอยืนอ้าปากค้างมองมาที่เจ้ากวิน น้อยของผมที่ตอนนี้ถูกแม่นางทั้งห้าของฟางกุมมันเอาไว้อยู่

 

 

“นะ...นี่ มันหมายความว่ายังไงคะวิน วินนัดโบว์ไว้แต่กลับมายืนท้าแดดเป็นสีทนได้แล้วทำอะไรบ้าๆทุเรศหน้าบ้านของ เพื่อนวินแบบนี้น่ะเหรอ”

 

 

“มะ...มันไม่ใช่อย่างนั้นนะคะโบว์” ผมพยายามอธิบายให้เธอฟัง แต่.......

 

“แล้ว มันหมายความว่ายังไงล่ะวิน” คราวนี้ฟางเธอตะคอกถามพร้อมกับรูดเนื้ออุ่นๆที่ยังคงแข็ง...แรงอยู่อย่างแรง และเร็ว จนตอนนี้ผมแทบจับอารมณ์และความรู้สึกของตัวเองไม่ถูก

 

 

“พะ...พอ ก่อนเถอะ...อืมส์.....หยุดก่อนฟาง...อ๊ะ” พอบอกให้เธอหยุดแต่ยิ่งยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุเพราะเธอยิ่งเร่งจังหวะจากบอส ซั่มช้าๆเนิ่บๆเป็นชะชะช่าเร็วๆเร้าใจ

 

 

“นี่ยัยผู้หญิงหน้าด้าน หน้าไม่อายมายืนทำอะไรทุเรศๆกลางแจ้งแบบนี้ไม่อายฟ้าอายดินเลยรึไง”

 

 

“อาย ทำไม ก็มันเป็นเรื่องธรรมชาติของมนุษย์อยู่แล้ว หรือเธอจะบอกว่าที่เธอถ่อสังขารมาหาวินถึงที่นี่เพื่อที่จะมารำแก้บนห๊ะ!!” ฟางเถียงคอเป็นเอ็น ก่อนที่โบว์จะสอดมือเข้ามาแย่งแท่งสวาทของผมไปกอบกุมไว้ได้

 

“เอามานี่เลยนะยัยบ้า มาแย่งชั้นทำไม” ฟางก็ใช่จะยอมยื้อมือมาแย่งกลับไปอีก

 

“อ๊ะ.... พอ....ก่อน ...หยู้ดดดด!”ผม ร้องห้ามเสียงแหบพร่าเพราะความเสียวแต่สองคนก็ยังไม่หยุดยื้อกันไปมาอย่าง กับมันเป็นทองคำแท่งก่อนที่ผมจะทนไม่ไหวระเบิดน้ำกามออกมา จนพวกเธอสองคนร้องกรี๊ดด้วยความตกใจ

 

 

 

“คนบ้าจะเสร็จก็ไม่บอก” โบว์บอกก่อนจะเอามือที่เปื้อนน้ำกามของเธอไปเช็ดที่เสื้อของฟาง

 

 

 

“อีบ้าแกมาเช็ดชุดชั้นทำไมเนี่ย”ฟางตะคอกใส่โบว์ ก่อนที่จะเอามือของเธอที่เปื้อนน้ำกามเหมือนกันไปยีใส่ผมของโบว์

 

 

 

“โอ๊ย! พวกมึงสองคนหยุดทะเลาะกันซักที จะอะไรกับกูนักหนาวะเนี่ย” ผมสุดจะทนกับสองคนนี้จนต้องตะคอกใส่จนพวกเธอหน้าเหวอตะลึงเพราะปกติผมจะ สุภาพคะขากับพวกเธอ

 

 

 

“วะ..วิ นตะคอกโบว์ทำไม ก็วินไม่ใช่เหรอที่เป็นคนผิด คนเจ้าชู้ มักมาก แล้วยังมาหลอกโบว์อีก ทุเรศ ทุเรศที่สุด”โบว์เธอร้องไห้ออกมาถามว่าสงสารมั๊ยผมบอกเลยว่าไม่

 

 

 

“ใช่ นี่อย่าบอกนะว่าวินคบฟางแล้วก็ยัยนี่พร้อมกันอ่ะ ฟางไม่ยอมจริงๆด้วย”

 

 

 

“ไม่ยอมก็ไม่ต้องคบ กลับกันไปทั้งสองคนนั่นแหละไป๊” ผมไล่พวกเธอสองคนให้กลับไปเพราะเริ่มจะรำคาญล่ะ

 

 

 

“วะ...วิ น โบว์กลับก็ได้ แต่..........” แววตาของโบว์ไหววูบเหมือนตัดพ้อก่อนจะหายไปแล้วส่งยิ้มหวานมาให้ผมก่อนจะจับ หมับเค้าที่เป้าของผมอีกครั้งแล้วดีงมันอย่างแรงแล้วหันไปหาฟางเหมือนสองคน นี้จะรู้กันแล้วฟางก็เดินข้ามไปอีกฝั่งของบ้านซึ่งมีแต่ป่ารกร้าง ซึ่งตอนนี้ผมได้แต่เสียวสันหลังวูบไม่รู้ว่าพวกเธอจะทำอะไร เพราะถ้าผมจะพยายามดื้นหรือขัดขืนโบว์ก็จะเลื่อนมือมาบีบพวงสวรรค์ของผม อย่างแรงจนจุก และผมก็ถึงกับหน้าซีดเมื่อเห็นว่าฟางเธอกลับมาพร้อมกับ......

 

 

 

 

 

 

 

หมาหมุ่ย!!!!!!!!

 

 

 

 

 

 

“คัน คะเยอมากใช่มั๊ยค่ะวิน เดี๋ยวเราสองคนจะได้บริการให้ถึงใจไปเลย” พูดจบฟางก็เอาหมาหมุ่ยมาเขี่ยที่น้องชายสุดที่รักของผมก่อนที่ทั้งสองจะ หัวเราะเยาะอย่างกับแม่มด

 

 

 

 

 

“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”

 

 

 

“จำ เอาไว้นะวิน ว่าอย่ามาล้อเล่นกับผู้หญิงที่คุณยังไม่รู้จักดีพออย่างพวกเรา ป่ะกลับกันเถอะฟาง เดี๋ยวชั้นไปส่ง” พูดจบทั้งสองคนก็ขึ้นรถไปด้วยกันทิ้งไว้แต่ผมที่ยืนเกา.....ด้วย ความ(คัน)แค้นใจ

 

 

 

“พวก บ้า อย่าให้กูเจอนะ เดี๋ยวจะพาคนไปรุมโทรมให้หายคันเลยมึง ฮึ่ยส์” กวินพูดจบก่อนจะหันหลังกลับเข้าไปในบ้านก็ต้องชะงักกบร่างบางตรงหน้าที่มอง มายังเขายังด้วยแววตาตัดพ้อ หรือว่าเธอจะเห็นเหตุการณืทุกอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อหมดแล้ว

 

 

 

“วิ นกล้ามากนะคะ ที่นัดคนอื่นมาทำเรื่องทุเรศๆแบบนี้ที่บ้านของพิ้งค์ นี่มันหน้าบ้านนะวิน ทำไมเหรอพิ้งค์ยังให้ความสุขกับวินไม่พอใช่มั๊ย ไอ้คนมักมาก”ผมจบเธอกระเคนฝ่ามือมาประทับไว้เป็นหลักฐานความซวยของผมไว้บนใบ หน้า

 

 

 

 

 

 

 

 

เพี๊ยะ!!!

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ..... วินไม่รู้เรื่องเลยนะพิ้งค์ ไม่รู้จักพวกเธอเลยด้วย” ผมวิ่งตามเธอขึ้นไปบนบ้านพอเดินเข้าไปในบ้าน ตามเธอขึ้นทมาบนห้องนอน กะว่าจะง้อซักหน่ยเดี๋ยวคงหาย

 

 

 

“ออกไป”

 

 

 

“ชั้น ออกให้ออกไปไม่ได้ยินรึไง” เธอตะคอกออกมาเสียงดังจนตัวสั่นก่อนจะปาเสื้อผ้าและกุญแจรถของผมมาให้แล้ว ชี้นิ้วไปหน้าบ้านไล่ผมอย่างกับหมูกับหมา

 

 

“เออ....กูไปก็ได้วะ เชิญไปหาไม้มาปั่นแก้คันจากคนอื่นแล้วกัน” ผมตะคอกก่อนจะรีบสวมเสื้อผ้าแล้วขับรถออกไป

 

 

“โอ๊ย! นี่มันเกิดบ้าอะไรกันขึ้นวะเนี่ย” ผมตะโกนระบายอารมณ์ที่คุกกรุ่นของตัวเองเมื่อรถติดสัญญาณไฟแดง ก็จะไม่โมโหได้ยังไงล่ะ ก็ในเมื่อปกติแล้วผมจะไม่สิ้นท่าแบบนี้

 

 

 

หลัง จากพิ้งค์ได้ยินเสียงรถของกวินขับออกไปเธอก็ปล่อยน้ำตาที่พยายามกลั้นเอาไว้ ออกมา นี่เธอถ้าเธอไม่เอะใจว่าทำไมกวินลงไปนานแล้วไม่ขึ้นมาซักที เธอคงไม่ได้ลงไปเห็นความจริงที่ว่าเธอมันก็แค่ผู้หญิงโง่ๆคนนึงที่หลงลมปาก จากผู้ชายเลวๆอย่างกวิน

 

 

 

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

 

 

“ห๊า! พี่จะเอาไปทำอะไร มันอันตรายนะ”ปอนด์ตะโกนถามออกมาเสียงดังจนโต๊ะข้างๆพากันหันมามอง

 

“นี่แกจะตะโกนให้คนได้ยินทั้งห้างรึไง”

 

“แล้วพี่จะเอาไปทำอะไรล่ะ ยาสลบเค้าต้องใช้อย่างระวังนะต้องมีแพทย์คอยดูแล เพราะถ้าใช้เกินขนาดน่ะมันอันตราย”

 

“เอาเถอะน่ะ ชั้นมีความจำเป็น ไม่ได้เอาไปทำร้ายใครหรอก” ผมพยามหว่านล้อมมันอีกครั้ง

 

“แล้วพี่คิดว่าผมจะหาให้พี่ได้เหรอ ผมเพิ่งจะอยู่แค่ปีหนึ่งเองนะ อีกอย่างตอนนี้ก็เพิ่งจะเรียนแค่วิชาพื้นฐานเองนะพี่”

 

“แล้วชั้นจะหาได้จากที่ไหนว่ะ”

 

“แล้วทำไมพี่ไม่ใช้พวกยานอนหลับแทนล่ะ มันอันตรายน้อยกว่านะ”

 

“เหรอ?”

 

“ถึงจะเห็นผลช้า แต่ผมว่ามันดีกว่าต้องเสี่ยงถึงชีวิตนะ แม้ว่าผมไม่รู้ว่าพี่จะเอาไปทำอะไรก็เถอะ”

 

 

 

“อืมๆ ขอบใจว่ะที่เตือน ว่าแต่ตอนนี้เป็นยังไงบ้าง ทำใจได้รึยัง” ผมถามปอนด์ด้วยความเป็นห่วงเพราะหลังจากเกิดเหตุการณ์ครั้งนั้นผมกับปอนด์ก็ ไม่ค่อยได้เจอกันเท่าไหร่

 

 

 

“ก็ ดีขึ้นแล้วพี่ ตัดใจได้ล่ะ ส่วนมินทร์ตอนนี้เธอก็แทบจะไม่กล้ามาเรียนด้วยซ้ำ เพราะเสียงนินทารอบข้าง ก็ข่าวเธอดังไปทั้งคณะอย่างนั้น คงกล้ามาเรียนหรอก บางทีผมก็อดสงสารเธอไม่ได้เหมือนกันนะ อย่างน้อยเธอก็เป็นอดีตคนรักของผมนี่นา เฮ้อ!” ปอนด์มันระบายความในใจอกมาก่อนจะถอดหายเบาๆ

 

 

 

“เอา เถอะน่ะ เค้าทำอะไรไว้เค้าก็ต้องชดใช้ ถือว่าแกโชคดีไปแล้วกันที่ตาสว่างก่อนที่ทุกอย่างมันสายไปกว่านี้” ผมบอกก่อนจะยืนมือไปกุมมือมันไว้

 

“ตอน ที่พ่อกับแม่รู้ความจริงนะพวกท่านโกรธเธอมาก แล้วพอไปถอนหมั้นเสร็จหลังจากนั้นพวกท่านกับครอบครัวฝั่งนู้นแทบมองหน้ากัน ไม่ติดเลยล่ะ อ้อ! พวกท่านยังบอกว่าคิดถึงพี่กับเจ้าป็อบด้วยนะ ถ้าว่างๆท่านบอกว่าลงไปเที่ยวหาพวกท่านบ้าง”

 

“อืม ไว้ว่างๆเดี๋ยวเราไปเยี่ยมพวกท่านกัน นี่พี่ก็ไม่ได้เจอพวกท่านนานแล้วเหมือนกันนะ” ผมบอกกับปอนด์ หลังจากเราคุยธุระกันเสร็จเราก็แยกย้ายกันกลับ ก่อนที่ผมจะไปซื้อยานอนหลับตามคำแนะนำของปอนด์แล้วกลับไปที่คอนโดของไอ้กวิน มัน ไม่รู้ว่าคืนนี้ผมจะต้องเจอศึกหนักขนาดไหน และจะรอดแบบนี้ไปได้ถึงเมื่อไหร่

 

 

 

 

 

 

รู้แต่ว่ามันทำอะไรกับผมเอาไว้มันต้องชดใช้อย่างสาสม

 

 

 

 

 

 

- - - - - TBC - - - - -

มาช้ามากกกกกกก ช่วงนี้หน้าฝนอารมณ์ขี้เกียจเข้าเกาะกิน
นั่งแต่งแป๊บตาก็จะปิดให้ได้ เค้าไม่มีอะไรจะแก้ตัว
แต่ก็พยายามปั่นมาให้ ตอนนี้ยังเรื่อยๆไม่มีอะไรมาก
สังเกตุได้ว่าช่วงที่ผ่านมาเวลาเป้เอาคืนมักจะผ่านบุคคลที่สามที่สี่กันทั้งนั้น
คือเรายังไม่อยากให้เป้ลงมือเอง แต่ค่อยๆรุนแรงขึ้นเรื่อยๆจนกลายเป็นคน เลือดเย็น
ตอนนี้เลยพยายามเอาแบบเบาๆฮานิดๆสะใจกวินหน่อยๆพอหอมปากหอมคอ
เพราะตอนหน้าจัดหนักจัดเต็ม แล้วคุณจะรู้ว่าถ้าเป้โหดนางจะน่ากลัวขนาดไหน

ตอนนี้มีน้องปอนด์โผล่มานิดๆไม่รู้ว่าจะมีคนจำน้องได้รึเปล่า คือเราจะบอกว่า
จะพยายามใช้ตัวละครทุกตัวให้คุ้ม ทั้งคนดีหรือตัวร้าย จะมีมาโผล่เรื่อยๆเพิ่มสีสันให้เรื่อง
แล้วกลับมาพบกันใหม่กับตอนหน้า


"ล้างด้วยเลือด"