▲เจ้าชู้นัก...เดี๋ยวจัดให้▼(YAOI)

▲เจ้าชู้นัก...เดี๋ยวจัดให้▼
 
 
ตอนที่10 : เปรตนรกเดินดิน 
 
 
 
“น้อง...... แห่กๆๆ.....ลืมโทรศัพท์น่ะครับ ยังขี้ลืมเหมือนเดิมนะเราเนี่ย” พี่ภูมิวิ่งกระหืดกระหอบเอาโทรศัพท์มาให้หลังจากที่ผมเพิ่งลงจากรถและกำลัง จะเดินไปที่แคนทีนของคณะ
 
“ขอบคุณครับ” ผมตอบเสียงแหบพร่าพร้อมรับโทรศัพท์จากพี่ภูมิ
 
“ดู หน้าซีดๆนะ เมื่อเช้าก็ตัวรุมๆด้วย พี่ว่ากลับไปพักผ่อนดีกว่ามั๊ย” ภูมิบอกหลังจากที่เห็นอาการเหมือนว่าผมจะไม่สบาย โดนพี่แกบ่นตั้งแต่ลุกจากเตียง เท่านั้นไม่พอ พอน้องป็อบได้ยินพี่ภูมิบ่นผมบนรถระหว่างทางที่ไปส่งน้องที่โรงเรียนก็โดน น้องบ่นหาว่าผมดื้อ(ทีตัวเองไม่ดื้อเลย ได้ข่าวว่าเมื่อวานก็ไม่สบาย ผมบอกให้ลาไม่ต้องไปเรียนก็ไม่เชื่อ)
 
 
“ไม่เป็นไรหรอกครับ มีเรียนแค่วิชาเดียวเอง” ผมพยายามเค้นเสียงตอบเพราะรู้สึกเจ็บคอและไม่ค่อยจะมีแรงเท่าไหร่ ไม่รู้ว่าติดไข้จากน้องหรือเพราะออกมาโทรศัพท์ตากน้ำค้างก็ไม่รู้
 
 
“ดื้อจริงๆเลยเราเนี่ย  งั้นก็ตั้งใจเรียนนะครับ ไม่ไหวยังไงก็โทรหาพี่นะเดี๋ยวมารับทันทีเลย”
 
 
“ครับ”
 
 
“งั้น พี่ไปล่ะนะ ฟอดดดดดดดดด” พี่ภูมิบอกลาพร้อมทั้งขโมยหอมแก้มผมแล้วระบายยิ้มที่แสนอบอุ่นเช่นเคยให้ ก่อนจะรีบเดินไปขึ้นรถและขับออกไป โชคดีที่ยังเช้าอยู่เลยยังไม่ค่อยมีคนเท่าไหร่ ผมได้แต่ยืนมองตามหลังพลางส่ายหัวหน่ายๆกับพี่แกจะกี่ปีๆก็ไม่เคยเปลี่ยน
 
“หึ มายืนอ่อยให้ผู้ชายหอมแก้มอยู่นี่เองนะไอ้ตัวแสบ” พอหันกลับมายังไม่ทันจะก้าวเดินก็มีเสียงเปตรโหยหวนตามมาจะใครซะอีก ก็นายกวินหรือไอ้หื่นนั่นล่ะ
 
 
“โทษทีนะวันนี้ผมไม่มีแรงจะทะเลาะด้วย ขอตัว”
 
“เมิงคิดว่ากูจะปล่อยให้มึงหนีกูไปได้ง่ายๆอย่างนั้นเหรอ เหอะ ที่แท้มึงมันก็ร่านอย่างที่เค้าว่ากันจริงๆสินะ”มันว่าพร้อมเดินเข้ามาฉุดมือผมไว้
 
 
“โอ๊ย” พร้อมร้องออกมาด้วยความเจ็บที่เมื่อมันเพิ่มบีบที่ข้อมือผม
 
 
“สำออย นักนะมึง  ไงไปเอากันที่ไหนมาล่ะ ดูท่าผู้ชายเมื่อกี้ก็หน้าตาดีใช้ได้และคงจะรวยพอดูสินะ  ถึงใจมั๊ยล่ะ” มันว่าผมพร้อมกับลากผมกลับไปทีลานจอดรถคณะ
 
 
“ปล่อย นะ....โอ๊ย!” ผมพยายามใช้กำลังที่มีอยู่ฮึดสู้แต่ก็ไม่เป็นผลเนื่องจากพิษไข้ทำให้แค่ เรี่ยวแรงจะทรงตัวเดินก็ยากลำบากพอแล้ว ทำให้ผมสะดุดล้มแต่นั้นก็ไม่ทำให้ไอ้หื่นมันหยุด มันยังคงลากผมไปที่รถของมัน ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่ามันไปกินรังแตนมาที่ไหนถึงได้มาลงที่ผมแบบนี้
 
 
“เข้าไป......กูบอกให้เข้าไปไงว่ะ” มันเปิดประตูพร้อมทั้งตะคอกให้ผมขึ้นไปรถของมัน
 
 
“ไม่ นี่นายเป็นบ้าอะไรเนี่ย อยู่ๆก็มาอาละวาดเป็นหมาบ้าแบบนี้ แคร่กๆๆๆ” ผมเผลอะตะเบงเสียงดังไปหน่อยจนลืมว่าตัวเองไม่สบายอยู่
 
 
“เมื่อ วานนี้มึงบอกว่าจะไปดูหนังกับกู จนกูต้องยกเลิกนัดกับนิ้งเค้าไป แล้วมึงเสือกมาเบี้ยวนัดกูอีก กล้ามากนะมึง มึงรู้มั๊ยว่าคนอย่างกูเนี่ยมีคนต่อคิวรอไปเที่ยวกับกูตั้งเท่าไหร่ กูอุตส่าห์เจียดเวลาไปเอากับสาวๆเพื่อมึง แต่มึงเสือกเบี้ยวกูไมโทรบอกกูซักคำ เป็นมึงๆจะโกรธมั๊ย ห๊า!” มันบอกผมยาวเหยียดหลังจากยัดผมเข้ามาในรถของมันเสร็จ หน้าตามันตอนนี้น่ากลัวจนผมทำอะไรไม่ถูกถ้าผมไม่ป่วยคงยังพอจะสู้แรงมันได้ แต่นี่แค่จะเดินยังลำบากเลย
 
 
“ผม ลืม แล้วเมื่อวานพี่ชายผมเพิ่งกลับมาจากเมืองนอกเค้าก็มารับไปทานข้าวที่บ้าน ไม่ได้ไปทำอะไรทุเรศๆอย่างที่นายคิด” ผมยอมรับมันไปตรงๆ ก็ไม่ได้คิดว่ามันจะจริงจังอะไรนี่นาพอ ถามว่าโทรศัพท์ก็มีทำไมไม่รู้จักโทรหา มันดันตอบว่าแบตหมด แล้วรอผมที่คณะจนเกือบทุ่มนึงผมก็ยังไม่โผล่มา พอกลับไปที่ห้องชาร์ตแบตแล้วโทรหาผมก็ปิดเครื่อง สงสัยคงโทรมาหลังจากที่ผมคุยธุระกับผู้ช่วยของผมเพราะหลังจากโทรเสร็จผมก็ ปิดเครื่องทันที
 
 
“ตอแหล คิดว่ากูจะเชื่อรึไง แค่เดินยังจะไม่ไหว หน้าซีดขนาดนี้ คงถ่างขาให้มันเอามายันเช้าล่ะสิท่า” มันพูดพลางสตาร์ทรถและขับออกไป ระหว่างทางผมนั่งเงียบหันหน้าไปทางหน้าต่างรถ มันก็เงียบตลอดทางเช่นกัน
 
 
“ลง มา” มันเดินลงมาจากรถแล้วเปิดประตูให้แต่ผมยังนิ่ง อ้อ! ผมลืมบอกไปว่าตอนนี้มันพาผมมาที่คอนโดของมัน หลังจากที่ผมยังนั่งนิ่งไม่ยอมลงจากรถ มันเละปลดเข็มขัดนิรภัยที่ผมคาดอยู่พร้อมกระฉากผมลงมาอย่างแรงจนล้มก้น กระแทกกับพื้น ก่อนที่มันจะปิดประตูรถแล้วฉุดกระฉากผมไปที่ลิฟท์
 
 
 
 
 
ปัง!!!!
 
 
 
 
 
เสียงปิดประตูอย่างแรงนี่ถ้าไม่ติดว่าห้องข้างๆคงไปทำงานกันหมด คงต้องมีออกมาด่ามันแน่ๆ
 
 
 
 
 
 
 
ตุ๊บ!!
 
 
 
“อ๊ะ..... จ.....จะ......ทำอะไรน่ะ” ผมถามเสียงสั่นเมื่อมันลากผมเข้ามาในห้องนอนก่อนจะผลักผมลงเตียงพร้อมกับที่ มันปลดเข็มขัดและแกะกระดุมชุดนักศึกษาออก แม้จะรู้อยู่แก่ใจว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับผม แต่ในตอนนี้มันเริ่มกลัวจนไม่รู้จะพูดอะไรนอกจากถ่วงเวลาหาทางหนีทีไล่ออก จากที่นี่
 
 
“หึ ถามมาได้ ช่ำชองเรื่องแบบนี้อยู่แล้วนี่ อย่ามาทำเป็นดัดจริตไม่รู้หน่อยเลย” มันก้มลงมากระซิบพร้อมกับไซร้ที่ซอกคอของผมผลั๊ก!!!
 
“โอ๊ย! นี่ มึงจะลองดีกับกูใช่มั๊ย ห๊า” มันตะคอกออกมาด้วยอารมณ์ฉุนเฉียวหลังจากที่ผมรวบรวมกำลังที่มีถีบมันไปที่ หน้าท้องพร้อมกับวิ่งออกมาจากห้องนอนของมัน แต่ก็ไม่ทันจะเปิดประตูก็โดนมันกระชากแขนผมไว้พร้อมๆกับตบมาที่ไปหน้าของผม อย่างแรง
 
 
 
เพี๊ยะ!!!
 
 
 
 
“คิดว่ามึงจะหนีกูไปได้ง่ายๆอย่างนั้นเหรอ วันนี้ถ้ากูเอามึงมาครางใต้ร่างกูไม่ได้ก็อย่าหวังว่าจะได้ออกไปจากห้องนี้เลย”
 
 
“ปะ..ปล่อย ปล่อยกูนะไอ้เหี้ย มึงจะทำกับกูแบบนี้ไม่ได้นะ” ผมคงไม่จำเป็นที่จะต้องพูดจาดีๆกับมันอีกแล้ว พร้อมพยายามขัดขืนเมื่อมันลากผมกลับมาที่เตียงพร้อมทั้งเอาเนคไทที่มันเพิ่ง ถอดออกมามัดมือผมไว้กับเตียงพร้อมทั้งซุกไซร้มาที่ซอกคอของผม
 
“ ปล่อยให้โง่น่ะสิ  มึงควรจะดีใจนะที่จะได้เป็นผู้ชายคนแรกของกู” มันกระซิบพร้อมกับเลียที่หูผมจนขนลุกซู่ไปหมด
“อ่ะ...อ๊า ส์.....ยะ....อย่านะ...ออกไป” ผมพยายามให้ขาถีบมันแต่เหมือนว่ามันจะรู้และหลบทันก่อนที่มันจะมองหน้าผม นิ่งๆแล้วแสยะยิ้มออกมา
 
 
“หึ หึ...บอกกูอย่า แต่ครางซะกูแข็งเลยนะมึง มิน่าล่ะพวกไอ้โอมกับไอ้แจ็คถึงได้ชอบพาเด็กผู้ชายมาเอากันนัก” มันพูดก่อนที่ก้มลงจูบที่ปากผม ซึ่งผมก็พยายามที่จะไม่เปิดปากให้มันได้สอดลิ้นอันน่าสะอิดสะเอียนเข้ามาได้ ง่ายๆจนมันต้องใช้มืออีกข้างบีบที่คางผมอย่างแรง
 
 
“อ่ะ........อ๊าส์” ผมเปิดปากร้องอกมาเบาๆมันเลยใช้จังหวะนี้สอดลิ้นเข้ามาเกี่ยวพันในปากผมอยู่ นานพร้อมทั้งใช้มืออีกขาของมันสอดเข้ามาในเสื้อผมพร้อมสะกิดไปที่ยอดอกผมเบา จนเผลอส่งเสียงรางออกมาเบาๆ
 
“อ๊า ส์.....พะ.....พอแล้ว....ขอร้อง...หยุดเถอะ” หลังจากที่มันยอมให้ปากผมว่างเพื่อหายใจจึงได้โอกาสที่จะอ้อนวอนมันเผื่อมัน จะสำนึกได้บ้าง ซึ่งผมคิดผิด
 
 
“มึงรู้มั๊ยว่าหน้ามึงตอนนี้มันเอ๊กซ์แค่ไหน อ๊าส์......ตัวมึงก็นิ่มและหอมยั่วยวนกว่าพวกผู้หญิงที่กูเคยเอามาอีก.....แคว๊ก!....ดู สิ กวินน้อยของกูแข็งปั๋งซะขนาดนี้ไม่สงสารมันเลยเหรอ” มันพูดพร้อมทั้งไซร้ซอกคอก่อนจะลุกขึ้นรูดซิปกางเกงแล้วควักเอาน้องชายของ มันที่แข็งชูชันพร้อมรบออกมาสูดอากาศข้างน้องโชว์หราให้ผมดูอย่างหน้าไม่อาย จนผมต้องเสหน้าหนีไปทางอื่น
 
 
“ดู สิ ของผัวใหญ่สมใจพอมั๊ย น้ำเยิ้มไปทั้งหัวแล้วเนี่ย จะหันหน้าหนีไปทำไม รึว่าของกูยังเร้าใจไม่พอเหมือนไอ้หมอนั่น ดูมันให้เต็มตา ก่อนที่มันจะเข้าไปอยู่ในตัวมึงนะจ๊ะเมียจ๋า ฮ่าๆๆๆๆ” มันจับคางผมให้หันมามองน้องชายของมันซึ่งตอนนี้มันเขยิบมานั่งบนหน้าอกผมทำ ให้หน้าของผมห่างจากน้องชายของมันเพียงไม่กี่เซ็นต์แล้วหัวเราะอย่างชอบใจ โรคจิต นี่มันโรคจิตชัดๆ ก่อนที่มันจะเอื้อมมือไปหยิบกล้องวีดีโอที่ลิ้นชักบนหัวเตียงแล้วเปิดถ่าย หันกล้องมาที่หน้าผม
 
 
“มะ...มึง จะทำบ้าอะไร.......เอาออกไปนะ...ฮึก......ฮือ...ขอร้อง....ยะ....อย่าทำแบบ นี้” ผมถามมันออกไปด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ มองภาพข้างหน้าที่เริ่มพร่ามัวเพราะน้ำตาที่คลออยู่เลยทำให้เห็นภาพข้างได้ ไม่ค่อยชัดเท่าไหร่นัก
 
 
“ก็แหม.....อุตส่าห์ได้เอากับหนุ่มน่ารักที่หนุ่มวิดวะและคณะอื่นๆหมายปองทั้งที มันก็ต้องมีหลักฐานกันหน่อยสิว่ะ กล้องกูระบบไฮเดฟรับรอง ว่าภาพเมิงจะสวยคมชัดทุกอนูขุมขนอย่างแน่นอนไม่ต้องห่วง หึหึหึ” มันพูดก่อนจะใช้มืออีกข้างที่ไม่ได้ถือกล้องบีบคางเพื่อให้ผมอ้าปากก่อนจะ ยัดน้องชายของมันเข้ามาพร้อมทั้งโยกเอวเข้าออกช้าๆ
 
 
“อ๊า ส์......ปากมึงนุ่มโคตรๆเลยว่ะ ใช้ลิ้นให้กูด้วยสิ  เลียตรงหัวมันน่ะ....อ้าส์........อย่างนั้น.....เอาปลายลิ้นแหย่ตรงรูที่ หัวมันด้วยสิวะ  อ่ะ.......เสียวว่ะสัส......อ่ะ......อ๊าส์....อย่างนั้นแหละ.....อืมส์ .........อ๊าส์.......อ่ะ.......ใกล้แล้ว.....จะ.....จะแตกแล้วสัส...... อ่ะ.........โอ๊ย!” มัน ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดหลังจากที่ผมกัดที่น้องชายของมันอย่างแรงมันที่ ใกล้จะเสร็จสมดั่งขึ้นสวรรค์ก็ถูกผมกระชากอารมณ์ของมันลงนรกจนมันบันดารโทสะ ตบหน้าผมอย่างแรงจนได้กลิ่นคาวปนรสเค็มนิดๆของเลือดในปากเพี๊ยะ!!!!“มึงจะกัดทำเชี่ยอะไร ห๊า! รู้สึกว่ากูจะใจดีกับมึงมากไปแล้วนะ หรือว่าชอบแบบซาดิสม์ก็ไม่บอกเดี๋ยวกูจัดให้”มันตะคอกพร้อมลุกขึ้นและกระแทกหมัดลงมาที่ท้องของผมอย่างแรงจนตัวงอ
 
 
 
 
อุ๊กส์!!
 
 
 
“เป็น ไงทีนี้ยังจะฤทธิ์เยอะอยู่อีกมั๊ย หึหึ” พูดจบมันก็ลงมือกระทำชำเราร่างกายผมพร้อมๆกับถ่ายคลิปวีดีโอไปด้วย ผมไม่รู้ว่ามันทำอะไรกับร่างกายผมลงไปบ้าง รู้แต่ตลอดเวลาที่ผมได้แต่อ้อนวอนร้องขอให้มันหยุดทั้งน้ำตาแต่ผมคงคิดผิด ที่ร้องของให้เปรตนรกเดินดินอย่างมันหยุดการกระทำอันป่าเถื่อนแบบนี้ได้
 
 
 
ไม่รู้ว่ามันแก้มัดเนคไทที่พันธนาการมือของผมให้เป็นอิสระตั้งแต่ตอนไหน รู้แต่เพียงว่าร่างกายผมไร้ซึ่งเรี่ยวแรงที่จะขัดขืน มีแต่เสียงสะอื้นร้องไห้กับความเจ็บปวดระบมไปทั่วทั้งร่างกับเสียงครางของ มันดังก้องไปทั่วห้องโดยไม่นึกสนใจว่าห้องข้างๆจะได้ยินหรือเปล่า ไม่รู้ว่ามันปลดปล่อยน้ำกามของมันไปแล้วกี่ครั้ง กี่ท่วงท่า รู้เพียงแต่ว่าภาพสุดท้ายที่ผมเห็น คือภาพใบหน้าหื่นกระหายเหมือนหมาบ้าติดสัดของมันที่ครางอยู่บนร่างและปล่อย น้ำกามของมันลงมาที่ใบหน้าผม ส่งกลิ่นคาวคละคลุ้งไปทั่ว ก่อนที่สติของผมจะดับวูบไป
 
 
 
“ฮึก....ฮือ......เป้......ตื่น........ตื่นได้แล้ว”
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เป้........ฮึก......ตื่นสิลูก”
 
 
 
 
 
“อืม.............” ผมสลืมสลือขึ้นมากลางดึกเพราเสียงปลุกของผู้หญิงที่ผมจำได้ดีแม้ว่าจะไม่ได้ยินมาแล้วหลายปีก็ตาม
 
 
 
 
 
 
 
“ขอโทษ.......ขอโทษ...ที่อยู่ดูแลปกป้องหนูไม่ได้”
 
 
 
 
 
“ไป ได้แล้วลูก.....หนีไปเร็ว” เสียงนั้นยังดังก้องอยู่ในหัวก่อนที่ผมจะค่อยๆกระพริบตาเพ่งมองไปที่ข้าง หน้าแม้ภายในห้องจะมีเพียงแสงสว่างจากตึกสูงระฟ้ารอบๆคอนโดเล็ดลอดมาบ้าง แต่ความมืดเหล่านั้นก็ไม่สามารถบดบังภาพผู้หญิงที่สวยงามราวภาพวาดตรงหน้า นี้ได้เมื่อสายตาจับจ้องภาพคนที่นั่งข้างๆเตียงได้ถนัด ผมจึงฝืนเปล่งเสียงเรียกอันแหบพร่าออกมาเบาๆพร้อมทั้งน้ำตาด้วยความดีใจ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ม............แม่”
 
 
 
 
 
 
 
- - - - - TBC - - - - -