It's you! รักน่ะ ยัยรูมเมทร่วมห้อง!

4
รุมตบ?

 หิวจัง= =;นี่มันเที่ยงแล้วนิทำไมครูไม่ปล่อยไปกินข้าวอีกน่ะ โอ๊ยยย จะเป็นโรคกระเพาะตายแล้วโว้ยยยยยยยTT

''เอาล่ะ! ครูจะปล่อยกินข้าวแล้วน่ะจ๊ะ แยกย้าย!!'' พอคุณครูพูดจบฉันจะรอช้าไม่ได้!! ทำไงน่ะหรอ วิ่งสิวิ่ง!! ว่ะฮ่ะฮ่าาาาาา ฉันจะต้องถึงที่โรงอาหารเป็นคนแรกว้อยยยยยย^O^


''วิ่งไวเป็นหมูป่าเลยน่ะค่อยๆวิ่งก็ได้เดี๋ยวก็ล้มหรอก-_-'' เอ๊ะ! เมื่อกี้ใครทักฉันน่ะ อ้อนายริวอะไรนี่แน่ๆเลย ฉันไม่ได้คนซุ่มซ่ามสักหน่อยออกจะน่ารักระมัดระวังด้วยซ้ำ>< (หรอจ่ะ ไม่บอกไม่รู้เลยน่ะเนี่ย:คนแต่ง)

 

''แหม่ นิดหน่อยน่า~...โอ๊ย'' นั่นไงพูดไม่ทันขาดคำ-__- หาเรื่องใส่ตัวอีกแล้วน่ะยัยซัมซุง


''เฮ้ย! ซัมซุงเป็นอะไรมากไหม ซุ่มซ่ามสมชื่อเลยน่ะ-___-'' อะไรคือสมชื่อ? =[]=;; ฉันชื่อซัมซุงไม่ใช่ซุ่มซ่ามสักหน่อย(._.)


''ฉันไม่ได้ชื่อซุ่มซ่าม- - โปรดจุนสมองใหม่ด้วย= =''


''ฮ่าาาาๆ ฉันว่าชื่อนั่นน่ะเหมาะกับเธอดีน่ะ ยัยซุ่มซ่ามๆๆ^^'' เออ!! เอาเข้าไปจะคิดยังไงก็ชั่ง ฉันไม่สนเพราะฉันรู้ว่าฉันสวยและไม่ได้ซุ่มซ่ามอย่างที่นายนั่นกล่าวหา หลายคนถามว่าทำไมสนิทกันเร็วจัง อ่อ คือรู้กันแล้วใช่ไหมว่านั่งข้างกันคุยด้วยมันก็ต้องสนิทเร็วไปเป็นธรรมดา จะบอกว่านายนั่นกวนฉันสุดๆเลยล่ะ ไม่เหมือนเน็ตไปดอลทั่วไปเลย เน็ตไอดอลจะต้องเฟรนลี่ไรเทือกนั้นใช่มั้ยล่ะ แต่หมอนั่นตรงกันข้ามสุดๆ!!


''...'' เอ่า เงียบทำไมอ่าไปต่อไม่ถูกเลยน่ะT^T


''เอ่อ งั้นฉันวิ่งไปโรงอาหารก่อนน่ะ แผลแค่นี้ไม่เป็นไรหรอกสบายมาก^^'' ในที่สุดฉันก็เป็นคนเริ่มบทสนทนาก่อน


''เฮ้ยๆเดี๋ยวก่อนสิยัยซุ่มซ่าม รอด้วยยย!! เรื่องเมื่อกี้ยังคุยกันไม่จบเลยน่ะ'' เราคุยอะไรกันไว้หรอ ไม่เห็นรู้เล๊ยยยยย-__-


''รอให้โง่หรอ แบร่ :P'' หมั่นไส้ วิ่งไปดีกว่าไม่รอแล้ว><


''หึ เดี๋ยวเจอกันยัยซุ่มซ่าม :)''






ณ โรงอาหาร

อ๊าาาาห์~ ถึงสักทีโรงอาหารที่รักรอนานไหมจ๊ะ กลิ่นไก่ทอดหอมฉุ่ยเชียว


''เฮ้ย! เธอแซงคิวฉันได้ไง-_-'' โอ๋ๆ ไม่เป็นไรจ๊ะเบบี๋ เก๊าแซงแค่ครั้งเดี๋ยวเองจะเป็นไรไปจ๊ะ คิกคิกสะระนังแฮร่ๆ><


''ฉันเนี่ยน่ะแซง เอ๊ะ! นายO.o'' ฮึ่ย! รอไม่ไหวใครกันมาด่าฉันแบบนี้ไหนขอดูหน้าหน่อยซิ~-__- เอ๊ะ นายรูมเมทฉันนี่น่าO.o มาได้ไงเนี่ย


''ไง! คิดไม่ถึงเลยละสิว่าจะเป็นฉัน^^'' ก็ใช่น่ะสิ ตกใจแทบตายแน่ะมาโผล่ไรตอนนี้-_-


''ก็คิดอย่างนั้นน่ะ อ่ะ! ขอแซงหน่อยล่ะกันไหนๆก็อยู่ห้องเดียวกันน่าจะมีน้ำใจน่ะ แทงยู~~^^''


''อะไรของเธอเนี่ยมาแทงยงแทงยูอะไร ฉันเป็นรุ่นพี่เธอน่ะ!!'' เอาแล้วไง รุ่นพี่โชนเริ่มขึ้นเสียงกับฉันบ้าง-_-


''ฉันว่ารุ่นพี่คงตกอังกฤษแน่ๆเลยไม่รู้จักแทงยู แทงยูคือแต๊งกิ๊วในภาษาอังกฤษแปลว่าขอบคุณ'' เหอะๆด่าฉันดีนัก พูดแบบนี้ไปลองดูซิว่าจะด่าไรอีกหรือเงิบบบบ


''ฉันว่าเธอต่างหากที่ตกอังกฤษ ใครที่ไหนเขาพูดแทงยูกันเขาพูดแต๊งกิ๊วกันทั้งนั้นแหละ -_-'' เอาแล้วไงยัยซัมซุงเงิบแตกกก-_- สรุปฉันใช่ไหมที่ผิดเนี่ยT^T (เออ!! :คนเเต่ง)


''สรุปฉันผิด?- -''


''ใช่ เธอนั่นแหละผิด เอาเป็นว่าฉันให้เธอแซงคิวก็แล้วกันแต่มีข้อตกลงกันอยู่ว่า..'' ว่าอะไรจ๊ะ
-___-


''เธอจะต้องไม่ไปยุ่งกับไอ้ริวมัน!! เข้าใจไหม'' เอ่า เกี่ยวอะไรกับหมอนั่นอ่ะจะไม่ให้ยุ่งได้ไงก็นั่งโต๊ะข้างกัน(-..-) แล้วเขารู้ได้ไงเนี่ย-..-


''แค่นี้?''


''ใช่ ตกลงตามนั้น'' ไม่ตกลงได้ป่ะ=..=


''โอเค'' ในระหว่างต่อคิวก็มีผู้หญิงแก่ๆวัยกลางคนแทรกขึ้น


''ตกลงกันได้ยังจ๊ะ กินไหมข้าวน่ะ= ='' กินจ๊ะกินลืมไปเลยว่าหิว- -


''กินจ๊ะกิน''




ฉันกินข้าวเสร็จแล้วในระหว่างกับห้องเรียนฉันก็เจอผู้หญิงประมาณห้าคนได้มั้งเหมือนยืนรอดักทางใครไว้อยู่ ฉันก็ไม่สนใจอะไรเพราะฉันคิดว่าน่าจะไม่เกี่ยวกับฉัน....แต่แล้วก็...

เพี๊ยะ!


''โอ๊ย จะตบฉันทำไมเนี่ย ฉันไปทำอะไรให้กับพวกเธอ!'' อู๊ยยย เจ็บจังTOT


''สำออยจังน่ะ ฉันล่ะอยากรู้จริงๆว่าแกทำบุญด้วยอะไรพี่โชนถึงทะนุถนอมนักหนา^^'' ยัยช้างอกเท่าลูกแตงโมพูดขึ้น แต่เอ๊ะ!พี่โชนเกี่ยวอะไรด้วย งงไปหมดแล้วค่าาาา=..=


''เดี๋ยวก่อน อย่าเพิ่งตบ!! พี่โชนเขาเกี่ยวอะไรด้วย- -'' ฉันต้องห้ามไว้เพราะมีอีกคนนึงเหมือนจะลงมือซ้ำฉันอีกรอบT^T


''เหอะ!! ตีหน้าซื่อจังเลยน่ะ ฉันจะบอกให้ก็ได้เพราะแกไปยุ่งกับพี่เขาเมื่อตอนเที่ยงแถมอยากเป็นรูมเมทพี่เขาอีกต่างหาก ฉันขอเตือนเลยน่ะว่าตราบใดที่แกยังไม่ย้ายห้องฉันจะจองล้างจองผลานแกคอยดู!!'' โอ๊ยยย กลัวจังเลย #ถรุ๊ยยย และฉันจะพูดต่ออีกว่าจะไม่ย้ายโว๊ยยยยว่ะฮ่ะฮ่า^O^ (จะตายอยู่แล้วยังมีหน้ามาหัวเราะ- -)


''ดูปากน้องณัชชาน่ะค่ะ 'ไม่ย้ายค่ะ' พอใจไหมค่ะ^^''


''ปากดีจังน่ะ ได้!! เฮ้ยยยพวกเราจัดการมัน!!!''




#อัพแล้วน่ะจ๊ะ><#คือตอนนี้การบ้านเยอะมากๆเลยก็เลยไม่ค่อยมีเวลา ยังไงก็ต้องขอโทษด้วยน่ะแจ๊ะ