สาวน้อยโดดเดี่ยวกับหนุ่มสุดกวน

"ทำไมทำอะไรปรึกษากันก่อน คิดว่าตัวเองเป็นใครใหญ่นักรึไง"สึนะประธานตึกตะวันตก เขายื่นรอฉันอยู่บนตึก

"เรื่องอะไร"ฉันทำไม่สนใจ

"เรื่องนักกีฬาที่ไปแข่งตัวแทนระดับไง อย่ามาเป็นไม่รู้"เขาเดินเข้ามาบีบไหล่ฉัน

"คนที่ต้องโมโหคือฉันต่างหาก นายส่งรายชื่อนักกีฬาปีสองปีสามไปแต่เด็กใหม่ไม่ชื่อสักคนนายคิดจะทำอะไร ก็รู้ไม่ใช่หรอว่าถ้าไม่เอาเขาลงแข่งก็เอาไปเป็นตัวสำรองก็ได้นิเด็กมันจะได้เคยสนาม แต่นี่อะไรไม่มีชื่อเด็กใหม่เลย"

"หุบปากไป คนแบบแกฉันเกลียดที่สุด"สึนะบีบไหล่ฉันแรงกว่า คำพูดที่หยาบคายไม่น่าออกมาจากปากประธานแบบเขาเลย

"ฉันเข้าใจนายนะ นายต้องการให้ทุกคนเมื่อจบออกไปมีผลงานจะได้มีสิทธิ์ติดทีมชาติ แต่ว่าอย่างที่บอกนายเป็นคนมีความสามารถน่าจะแยกแยะอะไรออก ถ้าเกิดมีดาวรุ่งอยู่ในหมู่เด็กปีหนึ่งมันจะยิ่งดีกับนายไม่ใช่หรอ ถึงแม้ว่าจะสงสารเด็กปีสองสามก็ตาม"ฉันพยายามพูดให้เขาเข้าใจ

"เธอมันพูดแบบเห็นแก่ตัว พวกปีสองปีสามทุกคนมีความสามารถฉันจะไม่ให้พวกปีหนึ่งมาทำลายสิ่งที่ฉันได้เตรียมไว้หรอก"พูดจบเขาก็เดินจากไป