สาวน้อยโดดเดี่ยวกับหนุ่มสุดกวน

•                 ร.ร ไฮสคูลมอปลายเซนโจ เป็นโรงเรียนที่มีนักเรียนจากทั่วประเทศมาสอบเข้าเป็นจำนวนมากเพราะมาตฐานที่คัดสรรนักเรียนแบ่งออกตามความสามารถ ตามฐานะได้อย่างลงตัว ไม่ว่าจะยากจนแค่ไหน รวยมากแค่ไหนทุกคนสามารถเข้าเรียนที่เซนโจและจบออกไปได้อย่างภาคภูมิใจแน่นอน
•   เซนโจได้ถูกแบ่งออกเป็นสี่ส่วน 
• -ส่วนแรกทิศเหนือตึกred
• เป็นตึกของนักเรียนประเภทเรียนดีมีฐานะ
• -ส่วนที่สองทิศตะวันออกตึกwhite
• เป็นส่วนของนักเรียนประเภทเรียนดีแต่ยากจน
• -ส่วนที่สามทิศใต้ตึกblack
• เป็นส่วนของนักเรียนประเภทเรียนไม่ดีแต่มีฐานนะ
• -ส่วนที่สี่ทิศตะวันตกตึกblue
• เป็นส่วนของนักเรียนประเภทเรียนไม่ดีฐานะไม่ดีแต่เก่งกีฬา
•  ชุดฟอร์มของแต่ละคนคือสีที่อยู่ตามประเภทนั่นๆ แต่ล่ะตึกจะมีประธานที่คอยดูแลและควบคุมสีของตัวเองซึ่งทุกสีจะต้องขึ้นตรงกับประธานโรงเรียนอีกที่ ตึกสีGryeที่อยู่ตรงกลางของทุกทิศเป็นตึกที่จะมีแค่ประธานกับสมาชิกเท่านั้นถึงจะเข้ามาได้ตึกgryeเป็นตึกที่ตัวแทนของแต่ล่ะสี่สามารถส่งตัวแทนมาเจรจาต่อรองได้หากมีปัญหาที่ขัดแย้งแล้วแก้ไม่ลงตัว ประธานนักเรียนจะเป็นคนตัดสินเด็ดขาด
•                ก่อนเปิดเทอม 1 อาทิตย์

             ห้องกรรมการนักเรียน

"ประธานครับเอกสารนักเรียนใหม่ปีนี้ทั้งหมดได้มาเรียบร้อยแล้วครับ"เลขา

"ขอบจัย เคนจิเหนื่อยหน่อยนะ"ประธาน

"ประธานค่ะงบประมาณของนักเรียนทุนสรุปทั้งหมดแล้วค่ะ"ฝ่ายงบประมาณ

"มีขาดเกินไหมกับงบที่ตั้งไว้เอโกะ"

"ไม่ค่ะ ประธานจัดไว้ได้ตรงมากเลยค่ะ"

"ประธานค่ะส่วนนี้เป็นกิจกรรมที่จะให้นักเรียนทั้งสี่หอทำกิจกรรมปองดองรอประธานพิจารณาค่ะอันนี้เร่งด่วนขอไม่เกินสามวันค่ะไม่งั้นคงจัดเตรียมสถานที่ไม่ทัน"

"ถ้างั้นฉันขอเวลาไม่เกินพรุ่งนี้ ขออ่านก่อนว่ากิจกรรมมันใช่ได้รึป่าวเพราะถ้าเราหากิจกรรมที่หัวหน้าหอทั้งสี่หอไม่เห็นด้วยแล้วเราบังคับให้มาร่วมทำกิจกรรมทั้งที่ไม่ยินยอมตึกสภานักเรียนอาจเดือดร้อนได้นะฮารุ"

" ประธานรอบครอบมากเลยค่ะ"

หลังจากตรวจเอกสารทั้งหมดที่ต้องเตรียมก่อนจะเปิดเทอมในอีกไม่กี่วันฉันมองดูทุกคนที่กำลังวุ่นกับการตระเตรียมงานที่ฉันได้ขอให้ทำคณะกรรมการนักเรียนเป็นกลุ่มที่ฉันไว้ใจมั่นใจว่าทุกคนพึ่งพาได้ ส่วนหัวหน้าหอทั่งสี่มีเพียงหอทิศใต้ประธานตึกblack 'อุเคียว'คือคนเดียวที่ฉันเชื่อใจมากที่สุดอีกคนหนึ่ง หออื่นฉันไม่มั่นใจเพราะพวกนี้พวกนี้จะชอบหักหลังฉันตลอดเวลามอบหมายงานให้ทำแต่ละหอทำฉันเสียหน้ามาหลายต่อหลายครั้งหวังจะโค่นอำนาจสภานักเรียนมีเพียงหอใต้ที่คอยช่วยฉันไว้ตลอด ฉันลุกขึ้นอย่างช้าๆ

"ขอบคุณทุกคนมากที่เสียสละเวลาว่างในช่วงวันหยุดก่อนเปิดเทอม แทนที่ตอนนี้ที่จริงจะต้องมีอะไรให้ทำกันอยู่กับต้องมาเสียเวลาเตรียมเอกสารให้ฉันขอโทษทุกคนด้วยนะ" ฉันลุกขึ้นโค้งคำนับให้กับคณะกรรมการโรงเรียนและประธานหอทั้งสี่หอ มันอาจดูเหมือนทำเกินไป ไม่ว่าจะคำพูดหรือการแสดงความขอบคุณทุกคนแต่ว่านี่คือสิ่งที่คุณพ่อสอนฉันไว้เสมอการขอบคุณคนที่ช่วยเหลือเราไม่ต้องอายใครทั้งนั้นถึงแม้ใครจะว่าว่าเสแสร้งแต่ถ้าเราทำแล้วสบายใจก็จงอย่าอาย  

      ฉัน ยูกิ คิมูระ อายุ 16 ปีเป็นประธานนักเรียนโรงเรียนไฮสคูลมอปลายเซโจ ลูกลำดับที่ห้าลูกสาวเพียงคนเดียวของตระกูลคิมูระ คุณพ่อเป็นผู้ก่อตั้งโรงเรียนเซโจโดยมีพี่ชายทั้งสี่เป็นผู้ดูแลแต่ก็แค่ในนามเพราะพี่ชายทั้งสี่ความจริงแล้วคุณพ่อได้ให้กระจายเข้าไปทำงานในกรมต่างๆของรัฐมีโรงเรียนนี้ไว้เป็นฉากหลังคนที่ดูแลโรงเรียนนี้คือฉัน ฉันเริ่มเข้ามาดูแลอย่างเต็มตัวเมื่อปีที่แล้วตลอด5ปีที่พี่ชายทั้งสี่ช่วยกันบริหารโรงเรียนฉันตามเข้ามาศึกกษางานการบริหารถึงแม้จะยังเด็กแต่เมื่อเวลาผ่านไปก็เข้าใจเพิ่มมากขึ้น จนเมื่อสองปีที่แล้วคุณพ่อซึ่งเป็นสมาชิกของสังคมนิยมประชาธิปไตยเป็นหนทางไปสู่การเมืองและท่านได้รับความนิยมเป็นอย่างมากเมื่อคุณพ่อได้รับตำแหน่งรัฐมนตรีกระทรวงกระหราโหมยิ่งทำให้มีงานที่ต้องรับผิดเพิ่มขึ้นจึงทำให้โรงเรียนนี้ฉันได้ดูแลอย่างเต็มตัว แต่มันก็ทำให้ฉันไม่มีเพื่อนโด่ดเดี่ยวไม่สามารถคุยกับใครได้ทุกเรื่อง ไม่มีใครเชื่อใจฉัน!!!

          เปิดภาคเรียน

ปิ๊บ!ปิ๊บ!ปิ๊บ!(เสียงโทรศัพท์)///อุเคียว

"ยูกิ ฉันอยู่หน้าบ้านวันนี้ไปโรงเรียนด้วยกันนะ"เสียงกวนๆของอุเคียว

"ทำแบบนี้อีกแล้วน่าชอบมากระทันหันตลอดเลยทำไมต้องมารับด้วย"ฉันตอบแบบไม่ค่อยพอใจ

"ช่างเถอะ!หิวข้าวไปหาข้าวกินก่อนค่อยคุยมัวแต่หน้าหงิกเดี๋ยวไปโรงเรียนสายหรอกฉันรออยู่หน้าบ้านเร็วๆด้วย"ตู้ด...

-_-!เอาแต่ใจชะมัดชอบมาเร่งนู้นเร่งนี้อยู่ได้ถ้าไม่ติดว่ามีแค่นายที่เป็นเพียงคนเดียวของฉันด่าไปนานแหละกับนิสัยบ้าๆแบบนี้ต้องรีบแล้ววันนี้เปิดเทอมวันแรกมีอะไรที่ต้องทำอีกเยอะเลย ฉันเปิดประตูห้องออกมาก็เห็นพี่เรียวพี่ชายคนโตกำลังเดินออกจากลิฟทมา "พี่เรียว"ฉันปิดประตูห้องพี่เรียวยืนรออยู่ตรงที่เดิม"ไง อุเคียวมารับอีกแล้วหรอ"อะไรของเขาปกติอุเคียวก็มารับประจำ

"วันนี้ไปกรมหรอ ที่โรงเรียนำไม่แวะเข้าไปดูบ้างละพอเข้ากรมก็ลืมโรงเรียนที่พ่อให้ช่วยกันบริหารไปเลยนะพี่เรียว"ยืนกอดอก-*-

"ไม่ไปแล้วล่ะ พ่อสั่งว่าห้ามไปยุ่งย่ามโรงเรียนนั่นพ่อให้ยูกิเป็นคนดูแลที่นั่นส่วนพวกพี่ก็มีอย่างอื่นที่ต้องทำแล้วด้วย"จู่ๆมือพี่เรียวก็มาอยู่บนหัวฉัน

"พี่เรียวทำไมถึงเป็นหนูที่ต้องบริหารโรงเรียนใหญ่แบบนั่นด้วยทั่งที่เมื่อก่อนตอนนั่นพวกพี่ยังเข้าไปช่วยกันเลยต่างคนต่างแบ่งหน้าที่รับผิดชอบแต่เมื่อคุณพ่อกับพวกพี่ๆไปเข้าร่วมกับการเมืองก็ปล่อยให้หนูทำอะไรเองตลอดเลยแถมยังห้ามเข้ามาช่วยหนูอีกไม่คิดบ้างหรอว่าหนูจะทำมันพังเข้าสักวัน"ทั้งที่ฉันก็เข้าใจเรื่องทุกอย่างแต่กลับถามมันออกไปอีกบ้ารึป่าวตัวฉันเนี้ยะ!

"ก็เพราะว่าโรงเรียนนี้พ่อจำลองทำให้เธอขึ้นมาไงล่ะ โรงเรียนนี้คือสิ่งที่จะวัดตัวเทอว่าเทอจะแก้ปัญหาต่างๆได้รึป่าวมันถึงได้แบ่งออกเป็นสี่ส่วนแล้วมีเทออยู่กึ่งกลางเทอจะทำยังไงกับที่นั่นละหากมันเป็นประเทศของเทอขึ้นมาจริงๆ ไปเรียนเถอะไว้ค่อยเจอกัน"พี่เรียวตบหัวฉันเบาๆฉันยังสับสนกับสิ่งที่พี่เรียวบอกเพราะคิดมาตลอดว่าโรงเรียนนี้เป็นสิ่งที่คุณพ่อกับแม่ช่วยกันสร้างขึ้นมาเมื่อคุณแม่จากด้วยโรคร้ายฉันก็แค่อยากเป็นตัวแทนคุณแม่ช่วยคุณพ่อก็แค่เท่านั้นเองไม่เคยคิดอะไรแบบนี้เลย