Prince of the mafia. มายารักเจ้าชายมาเฟีย

                  สวัสดีค่ะ!   ฉันชื่อ  ปันปัน  เด็กสาวมัธยมปลายธรรมดาคนหนึ่งที่มีความใฝ่ฝันเป็นคนตนเองว่า.......สักวันหนึ่งฉันจะเป็น   คุณหมอ  ในอนาคตอีกไม่กี่ปีนี้   แต่แล้วการดำเนินชีวิตที่เคยเรียบง่ายกลับตาลปัตรเมื่อฉันดันเข้ามาพัวพันกับคนคนหนึ่ง  ซึ่งเขาคนนั้นทั้งหล่อ  ทั้งขาว  ทั้งเงียบขรึม และทั้งเย็นชาเป็นน้ำแข็งขั้วโลก  กริ๊ดดดดดดดด!!!!  >//////////<    นี่ฉันควรจะดีใจกับการเจอคนหล่อไหมเนี่ย?!!    

                     มาเริ่มต้นเข้าเรื่องกันเลยดีกว่าคะ  ณ. ปัจจุบันนี้ดิฉันยังอาศัยอยู่ในบ้านตระกูลแบล๊คๆ อะไรนี่ล่ะรวมกับเวลาที่เกิดเรื่องในตอนนั้นแล้วนับได้แล้วประมาณ  1  อาทิตย์เต็มในการต้องพักฟื้นรักษาอาการปวดบวมบอบช้ำตามร่างกายให้หายหมด   โดย.....มีคุณป้าแรมคอยดูแลเอาใจใส่ฉันมาตลอดทั้งสัปดาห์   จนฉันหายดีพอลุกเดินไปไหนมาไหนได้นี่ล่ะ   

                      '     แต่งตัวเสร็จหรือยังจ๊ะ?   '     ป้าแรมค๊อกประตูห้องถามจากด้านนอก   

                      '    ใกล้เสร็จแล้วล่ะคะ ป้าจะเข้ามาเลยก็ได้คะ  '      เสียงเปิดประตูดังเบาๆ พร้อมกับร่างอ้วนท้วมของป้าแรมในวัย  50  กว่าๆ เดินส่งยิ้มมาให้กับฉัน   ฉันล่ะชอบป้าคนนี้จริงๆ แค่รู้จักวันในแรกก็รู้สึกถูกชะตาด้วยแล้วถ้ามีแม่ใจดีเป็นป้าแรมนะ  โอ๊ย!!  ไอ้ปันปันคนนี้รักตายล่ะเจ้าค่าาาาาาาาา  \ ^0^ /      

                     '     เดี๋ยวป้าหวีผมให้นะ   '       

                     '   ขอบคุณค่ะ    เอ๋?  ว่าแต่ชุดนี้ของใครเหรอคะคุณป้า  '     ชุดมันดูคุณหนูๆ ไปหน่อยก็เถอะแต่ราคาก็ใช่เล่นแน่ๆ ฉันใส่แล้วมันพอดีเป๊ะแทบทุกตัวที่ป้าแรมเอามาให้ใส่พลางไปก่อน   อ้อ! ลืมบอกไปว่าตลอดระยะเวลาหนึ่งอาทิตย์นี้ฉันไม่ได้ออกจากห้องไปไหนเลยนะคะ   

                    '   ของคุณหนูโรมมี่ค่ะ  พอดีว่าเขาไม่ชอบชุดกระโปรงๆ แบบนี้เท่าไหร่  '     คุณหนูโรมมี่?   หน้าตาลักษณะท่าทางจะเป็นแบบไหนกันนะ  ไม่แน่อาจจะสวยหรือไม่ก็สวยแบบนางร้ายนางมารในละครกันนะ  ส่วนใหญ่ไอ้พวกขึ้นต้นคำว่าคุณหนูทั้งหลายแหลนี่จะมีนิสัยดุร้าย  เอาแต่ใจเป็นที่หนึ่ง  เรื่องมากแทบทุกเรื่อง  และรวมไปถึงเรื่องความสวยที่ตัวเองต้องเด่นกว่าใครๆ ในโลก   

                   '    แล้วเขามีนิสัยแบบไหนเหรอคะ?   '       

                  '   เธอเป็นคนมีนิสัยน่ารัก  ขี้เล่น โดยชอบแกล้งคนอื่นซึ่งมันผิดกับบุคคลิกของเธอมากๆ เลย   '    

                  '    ยังไงเหรอค่ะ?   '       

                  '   แหะๆ แบบนี้ป้าเองก็อธิบายไม่ถูกหรอกนะ   ไว้หนูเจอเธอตัวเป็นๆ กับตัวเองดีกว่าคะแล้วจะเข้าใจ   '       เหอะๆ   -*-   ฉันชักอยากจะคุณหนูโรมมี่คนที่ว่าแล้วสิว่าจเป็นคุณหนูเอาแต่ใจที่ว่าหรือป่าว  ไม่ก็อาจจะเป็นอย่างที่ป้าแรมบอก    

                 '     อ้อ!   ป้าค่ะครอบครัวนี้มีสมาชิกกี่คนเหรอคะ?   '      ขอถามหน่อยเหอะๆ ไหนก็จะไปจากที่นี่แล้ว   

                 '     หมายถึงตระกูลแบล๊คพอร์เตอร์เหรอคะ   '      ฉันพยักหน้าเป็นการตอบว่า  ใช่!  

                '     คนในครอบครัวมีทั้งหมด  6  คนคะ  ถ้าตัดคุณท่านกับท่านหญิงที่ไปอาศัยอยู่ต่างประเทศแล้วก็จะเหลือประมาณ  4  คนค่ะ   '      6  คนตัดไป 2 ก็เหลือ  4   สมาชิกเยอะใช่เล่นนะเนี่ย  

                '    แล้วเหลือใครอยู่ที่นี่บ้างเหรอคะ?   '      

               '    ก็เหลือคุณหนูโรมมี่เจ้าของชุดเสื้อผ้าที่หนูใส่อยู่  แล้วก็คุณชายอีก  3  คนคะ   '         หา!!!!!  O0O   ยัยคุณหนูโรมมี่เป็นหญิงเดียวในบ้านหลังนี้เหรอเนี่ย  นอกนั้นก็ชาย  อร๊ายยย!!  ชักอยาหเจอคุณชายอีก 3 คนแล้วสิว่าจะหล่อดังเทพบุตรในฝันของฉันหรือป่าวนะ  หรือว่าจะหน้าเถื่อน เป็นตาแก่อายุ  30 กว่าปาไป  40   ไม่แน่อาจจะแต่งงานมีลูกเมียกันแล้วก็ได้พวกคนรวยสมัยนี้ออกจะจับพลัดพลูให้แต่งงานเร็วจะตาย   ขนาดบางคนเพิ่งเรียนจบแล้วโดนจับหมั้นยังมีเลย  

               '    อ้อ!  แล้วคุณชายที่ป้าแรมเคยบอกเขาพาหนูมาที่นี่คือใครเหรอคะ  ใช่ในคุณชาย  3  คนที่ว่าหรือป่าวคะ  '      ฉันรีบหันหลังกลับไปหาป้าแรมทันทีที่นึกคำถามเด็ดๆ ถูกใจออกไปเอาจริงๆ ฉันก็อยากจะถามมาตั้งแต่แรกแล้วล่ะ  แต่กลัวว่ามันจะเสียมารยาทถามเรื่องส่วนตัวของที่นี่ไป  (  แล้วที่ถามมานี่ให้เรียกว่าอะไรยะ!?  -0- )     

               '   ใช่คะ   เป็นคุณชายโรมันที่พาหนูมาที่นี่จ๊ะ   '      หว้าาา!!!  ชื่อโครตเท่เลยอ่าาาาาา   โรมัน   จะจำไอ้ขึ้นใจขึ้นสมองเลยคอยดูอยากเจอคุณชายโรมันที่ว่าแล้วสิ  จะมีนิสัยแบบไหนนะ ใจดีแสนดี  สุภาพบุรุษ  หรือว่าจะเจ้าชู้  โหดเถื่อน  เย็นชาเป็นน้ำแข็ง   อยากเจอๆ ๆ ๆ ๆ  แว้ววววววว >//////////////<     

               '  แล้วเขามี.......  '         ระหว่างฉันกำลังจะถามประโยคๆ สำคัญออกไปจู่ๆ ประตูเจ้ากรรมก็ดันดังขัดขึ้นมา ทำให้การสนทนาองฉันกับป้าแรมจบลงเพียงเท่านั้น  

                                              ก็อก........ก็อก.......ก็อก!  

                    '   ป้าแรมครับนายท่านให้มาตามลงไปข้างครับ  '        

                   '     ไปกันดีกว่าคะได้เวลาแล้ว  ^ ^    '        ได้เวลาอะไรกัน?    ฉันได้แต่ทำหน้าตาเอ๋อเร๋อเดินตามป้าแรมไปอย่างงงๆ   พอเปิดประตูออกมาจากห้องแล้ว.......ทุกอย่างมันทำให้ฉันตกใจแทบช็อคลงไปดิ้นนอนกลิ้งกับพื้นพรมหนาสีน้ำเงินลายลูกไม้สลักสีทอง   พระเจ้า!!  แน่ใจนะว่าที่นี่ไม่ได้มีเจ้าหญิงหรือพระราชาราชินีองค์ไหนเสด็จอาศัยอยู่ที่นี่น่ะ!!   คนใส่สูทดำยืนเต็มไปหมดตลอดทางเดินที่ฉันเดินผ่าน     ไม่สิ!  ต้องเรียกว่าการ์ดมากกว่าถึงจะถูกได้มั้ง  >0<       แถมแต่ล่ะคนนี่หน้าโหดเถื่อนได้ใจเจ้เลย      เพียงไม่วินาทีป้าแรมกับฉันก็เดินมาถึงห้องโถงขนาดใหญ่หรูหรา  

                     '    มาแล้วค่ะคุณหนูๆ   '     เสียงป้าแรมเอ่ยบอกกับใครสักคนที่นั่งอยู่บนโซฟา 

                     '   ขอบคุณครับป้าแรม  ป้าไปพักผ่อนเถอะครับเหนื่อยเพราะพวกเรามากพอแล้ว   '     เสียงผู้ชายของใครในคนใดคนหนึ่งพูดโดยไม่หันมามองป้าแรมกับฉันที่ยืนอยู่ข้างหลังสักนิด    แต่ไม่เป็นไร..........>////////////<  ฟังแค่เสียงก็หล่อเวอร์อลังการดาวล้านดวงแล้วล่ะ    

                      '    คะ    '   ว่าแล้วป้าแรมก็เดินออกไปโดยปล่อยให้ฉันยืนเด่นสง่าคนเดียว T^T

                     '     ส่วนเธอก็มานั่งสิ.......ยืนคุยมันจะเมื่อยเอา  '     ต๊ายยย!  มีเป็นห่วงแล้วด้วย     (  เขาเชิญให้เจ๊ไปนั่งตามมารยาทคะ  ถ้าปล่อยให้เจ๊ยืนแบบนั้นมันเสียมารยาท เข้าใจกันนะหล่อน!!!  )      ว่าแล้วฉันก็เดินเข้าไปนั่งลงตรงเก้าอี้โซฟาที่ว่างอยู่อย่างเกร็งๆ   ทีนี้ล่ะฉันได้เห็นหน้าตาผู้ชายทีนั่งอยู่ก่อนแล้ว    โอ้วววว..........พระเจ้าช่วยกล้วยมันทอดไม่สุก O0O  หล่อม๊ากกกกวววววววววววว >O<   หล่อแบบเกินคำบรรยายจนมิอาจจะสันหาคำไหนมาเปรียบได้   ฮ้องเต้!  คาราวะ    ( มันเกี่ยวไหมเนี่ย -0- )   

                     '     เธอชื่ออะไร?    '      ผู้ชายหน้าใบหน้าคมคาย  มีทรงผมสีดำสนิทเข้ากับดวงตาที่ดำสนิทแสนลึกลับเช่นกันความหล่อถือว่าใช่ได้พอสมควร  เพียงท่าทางของเขาออกจะดูเหมือนคนโหดๆ เถื่อนๆ ดิบๆ ไปหน่อย   คือแบบว่า......ไม่ใช่สเปคฉันอ่า -/////-     แต่คนที่นั่งเก้าอี้โซฟาตรงข้ามกับฉันนี่สิสเปคเจ๊เลย >////////////<     หล่อขรึมๆ   นิ่งๆ ไม่ไหวติ่ง  ดูแล้วเย็นชาแข่งกับขั้วโลกเหนือได้เลยนะเนี่ย    

                     '    ปะ...ปันปันคะ    '      

                    '     อื้ม.......ยินดีที่ได้รู้จักฉัน  แรมโบ้   ส่วนไอ้ข้างๆ ที่นั่งอ่านหนังสือนี่ชื่อ  โรมัน   '          หะ.......หาาาาา!!!!!!!!   คุณชายโรมัน  คือคนนี้เหรอ?   แม้ว่าคำทักทายแนะนำตัวมันจะดูห้วนๆ ไปหน่อย   แต่อีคนที่ชื่อ  โรมัน  นี่สิมันไม่ยอมพูดอะไรกับฉันเลยสักคำเดียวนอกจากจะเงยหน้ามองฉันนิดหนึ่ง แล้วก็ก้มลงไปสนใจหนังสือเล่มหนาต่อ    อ้ากก!!    ไอ้ปันปันคนนี้ถูกผู้ชายคนนี้เมินเป็นคนแรกเจ้าค่ะ T^T      

                     '    ต้องขอโทษเธอเรื่องเมื่ออาทิตย์ก่อนที่คนขับของเราเผลอไปชนกับเธอเข้า    แต่พวกเราก็พร้อมรับผิดชอบเสมอจะเรียกค่าเสียหายเท่าไรก็บอก เราพร้อมจ่ายให้  '     ฉันส่งยิ้มแห้งๆ ไปให้บ่งบอกถึงความเกรงใจที่มี  จ้าาาๆ   พ่อคนรวยแค่พวกนายให้ฉันรักษาตัว  อาศัยที่อยู่นอน  อาหารการกิน  ไหนจะเรื่องเสื้อผ้าอีกก็บุญคุณเหลือกเกินคณาแล้วเจ้าคะ   

                    '   เอ้ย!  ไม่ต้องๆ แค่ฉันอยู่ที่นี่ก็บุญเหลือแล้ว  ค่าเสียหายฉันไม่เอาหรอก  '   ฉันโบกไม้โบกมือปฎิเสธพวกเขาอย่างเกร็งใจเป็นสุดๆ  

                    '     หืม........เธอนี่แปลกดีนะ   '         จะว่าฉันประหลาดว่างั้น -3-    

                    '    ใช่ๆ  แถมยังน่ารักน่ากินอีกด้วย ^ ^   '          ประโยคหลังนี้ดังขึ้นมาจากด้านหลังของฉัน พอหันไปก็พบเข้ากับชายหน้าตาน่ารัก  ขอเน้น!!  ว่าน่ารักมากน่ารักเป็นเลือดแทบคลั้ง!  เขากำลังส่งยิ้มให้กับฉันแถมยังอยู่ใกล้ฉันเพียงไม่กี่เซน    อ๊ากกกก!  ใครก็ได้โทรศัพท์เรียกรถพยาบาลด่วน      

                   '    ฉันชื่อ  ไรเฟิล   ยินดีที่ได้รู้จักนะ   ^ ^   '   จบคำแนะนำตัวเจ้าตัวก็ชกหอมแก้มของฉัน  >////////////////////<   สูดหอมได้เสียงดังมาก     เหอะๆ  ส่งเข้าห้องไอเลิฟยู    เอ้ย!  ห้องไอซียูเถอะ     

                   '    ไอ้โรคจิต...........    '  เสียงพูดเบาๆ จากคนนั่งตรงข้ามกับฉันดังพอได้ยิน ( โรมัน  )     

                   '      ว่าไงนะไอ้โรมัน  แกพูดใหม่ดิ   '       ไรเฟิลถามอย่างไม่พอใจ 

                   '   ป่าว...........พูดลอยๆ   '        -_-"    ถ้าเป็นฉันคงรู้ตัวแต่แรกแล้วล่ะนะ    อ้อ!  จะว่าไปแล้วคะลืมบอกไปว่าพวกเขาทั้งสามคนนี้มีหน้าตาคล้ายคลึงกันมากทีเดียวเลยคะ  คงเป็นพี่น้องท้องเดียวกันอย่างแน่นอน    ดูจากชื่อตัวนำ  ร   แรมโบ้   โรมัน   ไรเฟิล   โอ๊ะ! คุณหนูโรมมี่น่าจะเกี่ยวด้วยนะเพราะ  ร  เหมือนกัน     ว้าวววว ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าไอ้ปันปันคนนี้จะบุญวาสนาได้มาอยู่ใกล้ๆ กับคนหล่อๆ แบบนี้     กริ๊ดดดดดดดดดดดด!!!!!   อิจฉาฉันคนนี้ใช่ไหมล่ะ  ฮ่าๆ ๆ ๆ ๆ ๆ    (  นังแม่มด - -  )     

                ฟังคอมเม้นโหวตให้ด้วยนะคะ   มือใหม่หัดแต่งจ๊ะ