เรารักนาย

แนะนำตัวละคร

               สายป่าน ผู้ชายที่หน้าหวานที่สุดในห้อง 6/3 ของโรงเรียนชื่อดังแห่งหนึ่ง ฉันก็ไม่ค่อยเข้าใจหรอกว่าสาวๆชอบมันตรงไหน แต่ที่รู้ๆคือ สาวๆตามกรี๊ดเพียบ ขนม ลูกอม ไม่ต้องซื้อ สาวๆทั้งโรงเรียนพร้อมใจกันซื้อมาให้ แต่ความโกลาหลอลเวงไม่จบเพียงเท่านี้ เมื่อสายป่านเริ่มรู้สึกแปลกๆ กับความหวั่นไหว ที่เปลี่ยนไปกับใครบางคน….

               ชายพัฒน์ หนุ่มหล่อคิ้วเข้ม มาดนักกีฬา สาวๆตามจีบเป็นขบวน เพราะความเข้มแข็งบึกบึนของพัฒน์ ทำให้สาวๆหลายๆคนยอมถวายชีวิตให้ทันที แต่ดูเหมือนความฮอตของพัฒน์จะต้องเจอกับปัญหาอีกแล้วสิ เมื่อสาวน้อยจอมซนกีตาร์ เข้ามากักเก็บความเข้มนั้นไว้แต่เพียงผู้เดียว จะเกิดอะไรขึ้นเมื่อพัฒน์อึดอัดกับกฏเกณฑ์ของกีตาร์ และด้วยความรู้สึกที่พัฒน์เพิ่งรู้ตัวทำให้เรื่องวุ่นๆนี้เกิดขึ้น……

               วัน เดย์ หรือ เสี่ยเดย์ ลูกชายมาเฟียร์ใหญ่ ที่มีนิสัยก้าวร้าวชอบขุ่มขู่เพื่อนๆ ใช้มาดนักซิ่งรถ บดบังความอ่อนแอของหัวใจ และปิดบังความรู้สึกเล็กๆที่เขามีกับสายป่าน… ถึงแม้เดย์จะมีผิวเข้มจัดแต่ด้วยรอยยิ้มละลายใจสาวนั้นทำให้ใครบางคนก็หวันไหวเหมือนกัน….

               โตโน่ หรือ โตนี่ หรือ ทศพร กระเทยหัวโปก ตัวเก็บความลับหลายๆอย่างของเรื่องวุ่นๆนี้ไว้ในกำมือ พร้อมที่จะเปิดเผยให้ทุกคนตกใจได้ทุกเวลา…

               ครูพิสมัย วิลัยศักย์ หรือ ครูพิศวง ที่นักเรียนพูดกัน และเป็นที่น่าเกรงขามของคนทั้งโรงเรียน ตั้งแต่นักการภารโรง ไปจนถึงผู้อำนวยการ…… ครูพิสมัย ไม่มีบทบาทอะไรมาก เพียงแค่โผล่มาในหลายๆจังหวะที่ไม่ควรโผล่ -_-

 Chapter1

               เย็นวันนี้เป็นวันที่อากาศเย็นสบายคล้ายฝนจะตก (มันสบายตรงไหนเนี่ย -_- ) ที่หน้าโรงเรียนเงียบเป็นปรกติ เพราะตอนนี้มันก็หกโมงเกือบจะ 1 ทุ่มแล้วหลายคนก็กลับบ้านกันหมดเว้นแต่นายคนนี้ สายป่าน….. มันมารอให้พ่อมารับ หลายอาทิตย์มานี่มันรอพ่อทุกวัน เพราะว่าถูกยึดรถ ก็แหงแหละ ไปมีเรื่องชกต่อยกันคราวนั้นโดนหนักเลยสิ พ่อนายนี่นะโหดสุดๆ ยังกะพิคบูผสมลอตไวเลอร์ แต่ก็สมน้ำหน้ามันนะ ใครบอกให้เก๋าเองละฮ่าๆๆๆๆ

               สายป่านยืนรอพ่ออยู่ซักพัก ชายพัฒน์ก็เข้ามาทัก

“เฮ้ย ป่าน มึงยังไม่กลับบ้านอีกเหรอวะ?”

“เอออ กูรอพ่อกูอยู่ ไม่รู้ไปจับโจรที่ไหนแล้ว ป่านนี้ยังไม่มาเลยว่ะ”

“เหอะ มึงก็พูดไป ไปกับกูมั้ยเดี๋ยวไปส่ง”

“เอ้อออ ไม่เป็นไรหรอก มึงกลับก่อนเถอะ เดี่ยวพ่อกูก็คงมา”

“มึงแน่ใจนะ ?”

“เอออ มึงไปแหอะ กูอยู่ได้ เร็วเลยๆ เดี่ยวต้าก็รอมึงหรอก”

“เออๆๆๆ กูไปละ”

               แล้วชายพัฒน์ก็กลับบ้านก่อน… ถ้าวันไหนพ่อของสายป่านมารับช้า ปรกติแล้วสายป่านก็จะกลับพร้อมชายพัฒน์ทันที แต่วันนี้สายป่านต้องการอยู่ห่างจากชายพัฒน์มากที่สุด ตั้งแต่วันนั้น วันที่…..

ประมาณ 1 อาทิตย์ ก่อนสอบกลางภาค

“เฮ้ยพัฒน์ พรุ่งนี้วันเสาร์ มืงว่างปะ?”

“เออ ว่าง ทำไมวะ”

ชายพัฒน์ตอบทั้งๆที่สายตายังจ้องเขม็งที่สมุดเพราะต้องลอกข้อความบนการดานให้เสร็จก่อนหมดคาบ ส่วนของป่านนั้นไม่ต้องห่วง รายนั้นชอบปั่นงานย้อนหลังอยู่แล้ว -_-

“กูไม่ค่อยเข้าใจคณิต เพิ่มเติมเลยว่ะ มึงช่วยติวให้กูหน่อยได้มั้ย >//< ”

สายป่านพูดพร้อมเกาหัว แกรกๆ แก้เขิน เพราะตั้งแต่ ม.4 มา ป่านมันไม่เคยอ่านหนังสือก่อนสอบเลย..

“ห๊ะ!!! มึงว่าไงนะ จะติวคณิตเหรอ โหยยย ข้างนอกน้ำท่วมหลังเป็นแหงเลยงานนี้ !”

ชายพัฒน์เงยหน้าจากตัวหนังสือทันทีที่สายป่านพูดจบประโยค แถมยังพูเสียงดังด้วย จนยัยโตโน่หันขวับมาเหล่ตามอง

“สายป่านขา… จะติวคณิตทำไมไม่บอก เดียวโตนี่ติวให้ก็ได้ แล้วก็แถมอย่าอื่นด้วย เอาปะคะ? ”

ไม่พูดเปล่า เพราะมือโตโน่เริ่มลุกลามส่วนสงวนของป่าน

“เฮ้ยๆๆๆ มึง พอเลย กลับหลุมไป ทศพร ! ”

นั่นแหละ ความปากจัดของสายป่าน ด่าไวมาก -_-

“ว้ายตาย หยาบคายที่สุด ! สะบัดบ๊อบย่ะ มีผู้ชายต่อคิวรอกินโตนี่อีกเป็นขบวน เชอะ!”

“กิน? แหวะ แมร่งขมคอรอว่ะ ฮ่าๆๆๆๆ”

“ชิส์”

แล้วยัยโตโน่ก็สะบัดบ๊อบเดินจากไป…

“เออ แล้วมึงจะมากี่โมงล่ะพรุ่งนี้น่ะ?”

“เทียงละกัน ..”

“สัส มึงจะติวตอนเที่ยงเนี่ยนะ ! คงจะเข้าสมองมึงอยู่หรอก -_-”

สายป่านเป็นคนที่ตื่นสายมากกกกก ไม่แปลกที่จะนัดเที่ยง (มันก็เกินไปแล้ว!!!)

“เอ้า งั้นก็ตามใจมึง กี่โมงว่ามา?”

“เจ็ดโมงครึ่ง เลทได้ถึงแปดโมง มาทันก็ติวไม่ทันก็อด ^^ ”

“อ้าวเฮ้ย มันเช้ามากนะเว่ย พัฒน์ ”

ไม่ทันแล้ว พัฒน์เดินหนีไปทันทีเพราะรู้ทันว่าเพื่อนตัวแสบต้องมีการต่อรองเวลาแน่ๆ หึหึ แล้วสายป่าน คุณชายของเราจะไปทันติวมั้ยน้า…..