รักเล่ห์ของนายมาเฟียตัวร้าย กะ นายใสซื่อตัวน้อย

                    "แฮ่ก แฮ่ก...แฮ่ก" เสียงเหนื่อยหอบของเด็กชายหนุ่มดังขี้น ในตรอกมืดๆเด็กหนุ่มหันซ้ายหันขวาเพื่อหลบหนีจากชายชุดดำและเตรียมตัวที่จะวิ่ง แต่แล้วอยู่เด็กหนุ่มก็...ก็..ก็สะดุดสูญญากาศได้อย่าง unbelieveable!! 

               "โอ้ย!" เสียงเด็กหนุ่มร้องพร้อมกับหน้าทิ่มลงไปจูบกับพื้นดิน

          "นี่มันวันซวยอะไรของเราเนี่ย! ทำไม..ทำไมต้องตามเรามาด้วยอ่ะ! เราไม่ได้ไปทำใครบาดเจ็บซะหน่อย ทำไมอ่ะ ทำไม ฮือๆ...ฮือๆ" และแล้ว เด็กหนุ่มก็เริ่มที่จะร้องไห้ งอแงเหมือนเด็ก ในขณะที่ชายชุดดำเริ่มเดินมาอย่างใจเย็นพร้อมกับใครสักคนที่หน้าตาหล่อเหลา (เห็นคำว่าเหลาแย้วอยากกินเกาเหลาอ่ะ)

          "นี่ตัวเล็ก นี่เราหนีพี่มาทำไมครับ เป็นเด็กที่ไม่ดีเอาซะเลยนะ"ชายหนุ่มพูดพร้อบ

มกับย่อตัวลงมาเพื่อที่จะคุยกับเด็กหนุ่ม

          "เราเป็นเด็ก...อึก...ดี...ฮื่อๆ...เรา...ไม่ได้...อึก...หนีมา...ฮื่อๆ" เด็กหนุ่มเถียงกลับ

          "ครับๆ ครับ ป่ะ ไปคุยกันต่อที่บ้านนะงับ เดี๋ยวไม่สบาย" เด็กหนุ่มเพียงแค่พยักหน้า  ชายหนุ่มเลยอุ้มเด็กหนุ่มแบบอุ้มเด็กแล้วพาไปยังรถที่ที่มีชายชุดดำยืนเปิดประตูรอ

สวัดดีค่าา นี้เป็นครั้งแรกที่แต่งนิยายจริงนะค่าา เรียกเราว่า บีบี้ นะค่าา

เราอาจจะมาแต่งบ้างไม่มาแต่งบ้าง เราว่าเราต้องช่วยพี่สะใภ้ทำงานและก็เรียกภาษาอังกฤษไปด้วยค่าา

แต่เราจะมาแต่งต่อแน่นอนนะค่าา มีอะไรผิดพลาดประการติชมได้นะค่าา แต่อย่าแรงเกินไปนะค่าา