So bad เลวแล้วไง?...สุดท้ายก็รักกู!

เขียนโดย ยูจัง

วันที่ 3 สิงหาคม พ.ศ. 2557 เวลา 13.02 น.

1 chapter

1 วิจารณ์

3,898 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 3 สิงหาคม พ.ศ. 2557 14.11 น. โดย เจ้าของนิยาย

1) ถึงรู้ว่ามึงไม่รัก...แต่กูก็จะรักมึง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก

Intro

.....ถึงรู้ว่ามึงไม่รัก....
แต่กูก็จะรักมึง.....เพราะกู.....เลิกรักมึงไม่ได้.....

.
.
.
โรงอาหาร

"น้องครับๆ" เสียงรุ่นพี่คนหนึ่งเรียกผม

"ครับ" ผมตอบกลับ

''เอ่อ น้องชื่ออะไรครับ'' เขาถามผม

''เอ่อ ผมชื่อ ปิง ครับ พี่มีอะไรรึเปล่าครับ?'' ผมถามอย่างสงสัย

''น้องปิง คือว่า.....พี่จะขอเบอร์น้องได้รึเปล่าครับ'' เบอร์ผม?

''เอ่อ คือว่า''

''เรา จะได้รู้จักกันมากขึ้นไง...ไหนๆก็อยู่โรงเรียนเดียวกัน ^^'' รุ่นพี่คนนั้นเขา ยื่นโทรศัพท์มาหัยผม

''เอ่อ ก็ได้ครับ'' จะไม่ให้พี่เขาคงเสียหน้าแย่...ผมจึงยื่นมือไปหวังจะกดเบอร์ให้ แต่แล้วกลับ........

หมับ!!!!

อยู่ก็มีมือมากระชากข้อมือผม ผมจึงหันไปมอง พบว่า

"ไอ้ซัน!" มะ มันมาอยู่ที่นี่ได้ไง

"เออ กูเอง!" มันหันมามองผมก่อนที่จะไปคะตอกรุ่นพี่ว่า "มึงมายุ่งอะไรกับ เมียกู!" บอกได้คำเดียวว่า อาย ...คนทั้งโรงอาหารหันมามองพวกผมเป็นตาเดียว

"ไอ้ซัน...พอเลยมึง...มึงจะคะตอกรุ่นพี่เขาทำไม" ผมบอกมัน

"นี่มึง! เข้าข้างมัน?"

"กูเปล่า...กูแค่..." ไม่ทันที่ผมจะพูดจบ รุ่นพี่ก็พูดแทรกขึ้นมาว่า

"แค่น้องเขาปิงอาย...ที่น้องมาเสียงดังในโรงอาหารแบบนี้น่ะครับ ^^ " ไอ้รุ่นพี่บ้า! มึงจะมาแทรกกูทำไม...ไม่เห็นรึไง มันโกรธมากกว่าเดิมอีก ....0[]0!

"มึงอาย? ดี มานี่!" มันกระชากผมให้เดินตามมันไประหว่างทางมันก็ ตะโกนตลอดว่า

"อีแรดที่ผมลากอยู่มันคือเมีนผม!!...มันร่านไปมีชู้!!!" ไอ้เ-ี้ยซัน!!!!!!!
.
.
.
หลังตึก

"โอ๊ย! ปล่อยกู!" ผมสะบัดมือมันออก เพราะมันบีบข้อมือผทแรงขึ้นเรื่อยๆ

"อย่ามาสำออย!"

"แล้วมึงมาทำแบบนี้กับกูทำไม..."ผมคุยกับมันดีๆ แต่มันกลับ

"แล้วมึงไปทำเ-ี้ยอะไรไว้ล่ะ!" แล้วกูไม่ทำอะไรให้มึง! ไอ้ซัน!

"กูไปทำอะไร" ผมไม่เข้าใจมันต้องโมโหเลือดขึ้นหน้าแบบนี้
.
.
.
Rrrrrrrrrrrrr.....

"โหลครับ" ใครโทรมาหามัน....

"ครับๆ แล้วจะไปหาครับ " หรือว่าจะเป็น

"ครับบบ..รักมากกว่าครับ " เจ็บอย่างบอกไม่ถูก

"รักพิ้งค์สิครับ...ครับ...คนเดียววว" แฟนมันสินะ...

"ครับ....บาย" มันเก็บโทรศัพท์ไปก่อนที่จะมองผมแล้วพูดว่า "ส่วนมึง เดี๋ยวกูมาเคลียร์ทีหลัง" แล้วมันทำท่าจะเดินไป ผมจึงพูดว่า

"ก็เคลียร์ตอนนี้เลยสิ"

"หึ...พอดีกูมีนัด" แล้วมันก้เดินหันหลังห่างจากผมไปเรื่อยๆ

"ไอ้ซัน.....มึง....เคยรักกูบ้างมั้ย" เพราะคำพูดนั้น ทำให้มันหยุดเดิน แต่ไม่หันมามองผมแม้แต่น้อย

"กู ไม่เคยรักมึง! และไม่คิดจะรักมึง...." ทำไม

"มึงไม่รักกูแล้วมายุ่งกับกูทำไม! มาทำเป็นหวงทำไม....รู้มั้ย มันทำให้กู คิดว่ามึงหึงกูนะ"

"หึ! หึงหรอ...คิดผิดแล้วมั้ง....กูก็แค่หวงของเล่น ก็เท่านั้น "

"งั้น มึงก็ปล่อยกูสิ" ผมอ้อนวอนมัน มไม่อยากเจ็บไปมากกว่านี้

"หืม?...ปล่อยงั้นหรอ....หึ ก้ต่อเมื่อกูเบื่อมึงนะ" แล้วมันก็เดินไปจบลับตา

.....อึก!....ถึงผมจะบอกให้มันปล่อย แต่ลึกๆแล้ว....ผมอยากให้มันรักผมมากกว่า...
ถึงผมจะรู้ว่ามันไม่รัก....แต่ผมก็จะรักมันต่อไป....

"ไอ้ซัน....เมื่อไหล่มึงจะเข้าใจ ความรู้สึกกู"

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

TBC.
แล้วจะมาต่อใหม่เน้อ
ติดตามกันด้วยนะ ^^

ตัวละคร

สารบัญ