love Me Kiss

"อู๊ยยยย ซี๊ดดดดดดดด อืมมมมมมมมมมม อ่าาาาา" เสียงอันชวนเสียว วู๊บ ว๊าบ อยู่ๆ ก้อดังมาจากห้องเก็บของเก่าๆ มันตั้งอยู่หลังตึกสีส้ม ซึ่งเป็นตึกนอนของพวกเด็กแว่น หนักเรียนดีเด่น นักเรียนแลกเปลี่ยน ซึ่งฉันก้อเป็นหนึ่งในนักเรียนแลกเปลี่ยนเช่นกัน ฉันชื่อ "แวลเน่" เป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนจากโรงเรียนเซลกาเต้ ฉันต้องมาเรียนที่นี่ 2 ปี เพราะดันไปทำคะแนนสอบของปีที่แล้วได้สูงกว่าชาวบ้านเค้า เลยถูกส่งมาเพื่อประกาศศักดาของโรงเรียน ให้โรงเรียนอื่นได้เกรงกลัวศักยภาพของเซลกาเต้ และเพิ่มยอดผู้สมัครสอบเข้าเรียนในปีต่อไป เอาง่ายๆเลยนะ! ฉัน ถูก ใช่ เป็น เครื่อง มือ ของ ผอ.แว่นหนา ...... โรงเรียนที่ฉันย้ายมาอยู่นี่ชื่อโอเซ่ ก้อเป็นโรงเรียนที่มีชื่อเสียงพอสมควรเลยนะ(เท่าที่รู้...แต่ก้อไม่น่าสนใจแต่อย่างใด) แต่ที่สำคัญนั้นก้อคือโรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนคู่แข่ง คู่กัด กับโรงเรียนของฉันน่ะสิ จึงไม่แปลกที่ฉันถูกส่งมาที่นี่(สปายดีๆนี่เอง) "อ่าาาาาาาาาาาา ไม่ไหวแล้วที่รัก" เสียงอันเร่าร้อนยังดังขึ้นเรื่อยๆ หึ!!!!!!!!!!!! ...ฉันได้ยินจนชินแล้วล่ะ เพราะเจ้าของเสียงนั้นไม่ใช่ใครที่ใหน เป็นเสียงของอาจารย์แอลลี่ อาจารย์วิชาจิตวิทยาที่เซกซี่ที่สุดในโรงเรียน เพราะนางแต่งตัวไม่แคร์ใครจริงๆ น่าอกน่าใจนี่.....ปะนึงลูกแต่งโม มีข่าวลือด้วยนะว่านางกิ๊กกัก เล่นจ้ำจี้กับลูกศิษหลายคนทีเดียว ยิ่งไปกว่านั้นก้อคือ "นางได้ทุกเพศ" หึ...มันไม่ใช่ข่าวลือหรอก เรื่องจริงเลยแหละ....ฉันก้อเกือบเสร็จแกแล้วเหมือนกัน ในที่สุดเสียงนั้นก้อจบลง แล้วก้อมีผู้ชายคนนึงเดินออกห้องนั้นมาก่อน ถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็นประธานชมรมว่ายน้ำ(จำชื่อไม่ได้อ่ะ) เดินออกมาสภาพเหงือท่วม พอเห็นฉันยืนพิงประตูอยู่ มันก้อทำน่าตกใจนิดนึง แล้วก้อรีบร้อนเดินหนีไปเลย "แวลเน่!มาทำอะไรแถวนี้จ๊ะ" อาจารย์แอลลี่ถามก่อนจะจัดกระโปรงให้เป็นทรง(ศึกหนักสินะ) "รอง ผอ. ให้มาตามค่ะ" ฉันบอกแล้วทำท่าจะเดินกลับ "เดียวสิ" อยู่แกก้อขว้ามือฉันไว้ "มารอนานแล้วหรอ" แกถามพร้อมกับทำน่ายั่วยวน(ชวนอ้วก)แล้วก้อเอามือมาลูบแก้มฉัน "ล้างมือก่อนไหม๊คะอาจารย์ หนูว่ามันผ่านอะไรมาเยอะน่าดู" ฉันพูดพรางปัดมือแกออก(อย่างรังเกียจที่สุด) จากนั้นก้อเดินออกมาอย่างรวดเร็ว หึ......ฉันต้องล้างน่ากี่รอบเนี้ยถึงจะสะอาด
"แวลเน่............." เสียงใสๆ เรียกฉันอย่างร่าเริง "โรนา.....ดึกป่านนี้แล้วยังไม่ขึ้นตึกนอนอีกหรอ" ฉันถามน่านิ่งๆ(ยัยนี่กลัวความมืดนิ่ แล้วมาทำอะไรแถวนี่ป่านนี้) "มาตามหาแวลเน่แหละ" ยัยโรนาพูดเสียงอ่อนๆ พร้อมส่งยิ้มหวานให้ แปลกนะทำไมฉันรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก "มีรัยอ่ะ" ฉันถาม "คืนนี้นอนด้วยคนสิ" ฉันทำน่างง กำลังจะถามว่าทำไม แต่ยัยโรนาชิงบอกก่อน "ก้อเมือเช้าอ่านหนังสือผีอ่ะ เลยกลัว นะนะ ขอนอนด้วยนะ แค่คืนเดียวเอง" หึ.....พูดขนาดนี้ ถ้าบอกว่าไม่ได้ ยัยนี่มีหวังร้องไห้ขี้มูกโป่งแน่ๆ ฉันพยักน่าแทนคำตอบ "เย้ แวลเน่ใจดีที่สุดเลย" แล้วอยู่ยัยโรนาก้อวิ่งเข้ามาหอมแก้มฉัน ฉันอึ้งไปนิดนึง "แก้มแวลเน่นุ่มจัง หอมด้วย" ยัยโรน่าพูดแล้วจับมือฉันเดินไป "ขึ้นตึกนอนกันเถอะ" ยัยโรนากึ่งเดินกึ่งวิ่งพร้อมกับลากฉันไปด้วย คืนนี้ฉันจะได้นอนใหม๊นะ