Don't tell you ถึงเวลาเมื่อไหร่ฉันจะบอกรักเธอ.

..ก๊อกๆ...ก๊อกๆ
 "แง๊งงง เข้ามาได้ค่า >0<" 
  เสียงของฉันที่กำลังหลับอย่างเคลิ้มแต่เพราะเสียงประตูจึงทำให้ฉันเด้งขึ้นมาอย่างอัตโนมัติทันที *0* ฉันชื่อ 'บราวนี่ แบล็ค' นิสัยรักเด็ก(?) เรียนเก่ง(?) รักกฎระเบียบ(?) ใจดี(ยังพอได้ -_-^^) และที่สำคัญฉันชอบกินขนมด้วยล๊าาาา :3 แต่ที่น่าแปลกใจคือ ............ 'เราพูดกับใคร?' -*-
 "ตื่นแล้วหรอสาวน้อยของแม่:)" 
 เสียงของคุณแม่ของฉันที่กำลังเดินเข้ามาพร้อมกับน้ำเปล่า 1 แก้ว (ตามปกติมันควรจะเป็นนมนะ- )
 "ค่าา หนูตื่นแล้วค่าา" 
 "จ้ารู้แล้วลูกอ่ะดื่มน้ำแล้วรีบไปอาบน้ำซะนะ^^" 
 "ค่าา คุณแม่ -_-;;" 
 ...อึก~... รวดเดียวฉันหมดอยู่แล้วแหละ >3< 
   หลังจากที่ฉันดิ่มน้ำเสร็จแล้วฉันจึงรีบไปทำธุระให้เสร็จจากห้องน้ำก่อนจะออกมาแต่งตัวให้เรียบร้อยพร้อมเช็คว่าฉันโอเครึยัง >_< ฉันจึงลงมาที่ข้างล่างได้!!!~~ ที่นี่คือ 'บ้านตระกูลแบล๊ค' ของฉันมันใหญ่กว่าบ้านของทุกคนเพราะมันเป็นตระกูลที่ร่ำรวยมาก ที่นี่ตกแต่งด้วยสี 'Rainbow' -..- ถึงแม้นามสกุลฉันมันจะชื่อแบล็คก้อเถอะ แต่ยังไงพวกเราก็รักความสดใสเป็นที่หนึ่งอยู่แล๊น~~ เพราะที่นี่มีลูกสาวคนเดียวในบ้าน ซึ่งก็คือ 'ฉัน' นั่นเอง >0< ฉันจึงกลายเป็นลูกคนโปรดของทุกคนในบ้านนี้แต่เพราะฉันไม่เห็นแก่ตัวในเรื่องเงิน ที่นี่จึงกลายเป็นบ้าน 'อภิมหาเศรษฐี' นี่ฉันไม่ได้ชมตัวเองหรือว่าอะไรเลยสักนิด (เหรอ -.-) เพียงแต่มันเป็นความจริงเท่านั้นเอง >-< 
 ...ตึก...ตึก...~ 
 "เอ้า!! ลงมาแล้วหรอลูก ^_^" 
 "ค่ะปะป๊า~ ^-^" ตามจริงฉันแทบจะฝืนเรียก -_-^^^ 
 "มาเลยค่ะคุณหนูอาหารร้อนๆเลยค่ะ ^..^"  
 เสียงยัยป้าแก่คนรับช้คนนึงทักฉันด้วยสีหน้ายิ้มสยอง -0-
 "เอ่อ...ไม่เป็นไรค่ะคุณป้าหนูจะไปเรียนแล้วค่าา" 
 "อ่าว!!...แล้วคุณหนูไม่หิวหรอคะ O_o?" 
 "ฮ่ะๆ ก็เงี้ยแหละลูกสาวป๊าอะไรมาใหม่ก็มักจะตื่นเต้น ^0^" 
 ป่าวเลยหนูเห็นหน้าคนที่นี่แล้วกินไม่ลงค่ะ - -*
 "นั่นสินะคะลูกเรา ^^" 
 "^^*" 
 "งั้นป้าแก้วช่วยเตรียมอาหารใส่กระเป๋าให้ลูกสาวฉันละกันครับ"
 "ได้..ค่" 
 "ไม่เอาอ่ะป๊าหนูอยากกินชนม *~*" 
 "ไม่ได้นะคะลูกแม่เดี๋ยวก็ปวดท้องหรอกลูก"
 "หนูอยากกินอ่ะ T^T" 
 ฉันเบะหน้าเหมือนจะร้องไห้ใส่ป๊าและแม่:(
 "-..- งั้นป้าแก้วช่วยเอาขนมกับข้าวกล่องใส่รวมกันในกระเป๋าด้วยครับ" 
 "เย้~ รักป๊าที่สุดในโลกเลย~~ ^0^" 
 ฉันกระโดดโลดเต้นพร้อมหน้าตาดูสดใสเป็นหลายเท่า ^^*
 "จ้าๆ.." 
 "งั้นหนูไปแล้วนะคะสวัสดีค่ะ!!.." 
 ป๊า//แม่ : "จ้าลูก ^_^" 
   ฉันรีบสวัสดีเมืองไทย -/- ก่อนรีบเดินหนีออกจากบ้านด้วยความเร็วเต็มสปีดรีดนมวัว!! ก่อนจะกระโดดขึ้นมานั่งบนรถตู้สุดหรูของเหล่าบอดี้การ์ดที่ดูแลฉัน 'ชีวิตนี้มันสบายจุงเบย~' ฉันนั่งเล่นอย่างเพลิดเพลินก่อนจะเอาขนมที่ป้าแก้วให้มานั่งกินเล่นอย่างสบายอกสบายใจ (กินขนมก่อนข้าว -.-) ฉันนั่งกินขนมพร้อมมองออกไปข้างนอกอย่างสบายลูกตา ^-^ อย่าหาว่าฉันเป็นคนโลกสวยเลย ฉันแค่มีความสุขเท่านั้นเอง~!!!! >_< 
  - - - - - - - - - 20 นาทีต่อมา - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 
   เอ้า!! เฮ้!! ถึงแล้วโรงเรียน#@&^*%!)(_*^%*/-._*^%$$@ (ชื่อมันยาวมาก -__-) ฉันก้าวลงมาจากรถตู้คันสีดำก่อนจะลงมาเหยียบที่พื้นของโรงเรียนชื่อบ้าอะไรก็ไม่รู้ ^0^* แต่ก่อนที่ฉันจะโดนแน่นอนว่า
 'อร้ายยย!!! ดูเด็กคนนั้นสิ๊น่ารักจังเลย >///<' เสียงผู้หญิงคนไหนไม่รู้แอบสบถออกมาอย่างดัง
 'ผู้หญิงคนนั้นน่ารักจังเลยว่ะ' เสียงหมาตัวผู้ที่ไหนก็ไม่รู้เห่ามาเช่นกัน -/-
 และอีกบลาๆๆๆ *-*
  ฉันได้แต่ส่งยิ้มให้กับผู้คนที่ทักฉันด้วยตาหวาน -..- แต่ฉันไม่ชอบเลยเวลาใครมาทำตาหวานใส่ฉันอย่างผู้ชาย!! เห็นทีไรแล้วอยากยอดหน้าตลอดเวลาเลย:( เพราะฉันไม่ค่อยชอบพวกผู้ชายเท่าไหร่ตั้งแต่มีข่าวฆ่าข่มขืนของผู้หญิงมาน่ะเส้~~ ToT 'R.I.P' จากนั้นฉันเลยไม่ชอบผู้ชายมาจนถึงทุกวันนี้เพราะฉันคิดว่าพวกเขาก็เหมือนหมาที่ผสมพันธ์กับหมาตัวเมียแล้วทิ้ง -*- 
  ฉันเดินจากหน้าโรงเรียนจนเดินไปถึงตึกของเหล่าเด็ก V.I.P อย่างฉัน >///< ซึ่งตึกนั่นเป็นตึกของเหล่าคนรวยและคนเก่งที่มีทุนเป็นล้านเท่านั้นล่ะ ส่วนฉันได้เข้าที่นี่มาเพราะ 'เงิน' และ 'ความรู้' เท่านั้นไม่มีการยัดอะไรทั้งสิ้น!! เราเรียกตึกที่นี่ว่า 'ตึกPresent' เพราะมันเป็นตึกที่โคตรยอดเยี่ยมอลังการมากเลยทีเดียว?! ทุกอย่างสวยงามและสะดวกสบายมากสำหรับที่นี่ ฉันจึงเข้ามาเรียนแต่เพียงเพราะสิ่งที่ไม่สบายอยู่อย่างหนึ่งคือ? ...............
 'It's That  TT^TT' 
 "งายยย!!! บราวนี่:)" : ไดอารี่สาวมาเนียผู้โรคจิต T^T 
 "ไง:)" : และคริสหนุ่มมาเนียชาวมาโซคิสต์ TOT
  - - - - - - - > เรื่องราวจะเป็นยังไงต่อไป Follow ได้ค่าาาา ^0^ 
                         *ชอบก็ไลค์ ใช่ก็โหวต >~<*