Kill & Love! พลิกรักนายนักฆ่าหน้ากวน
Ai_Ai
16) อิลุมิ..
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ เย้ 
สุดท้ายคิรัวร์ก็ไม่บอกอะไรฉันเลยย คัลโต้เป็นเพศไหน ก็ไม่บอกก เย้!!! (ดีใจประชด=_=) ก็เลยได้เเค่เดินตามคิรัวร์อย่างเงียบๆ เเละคิรัวร์ก็.....เอิ่ม นี่มันหน้าห้องฉันนี่หว่า ใช่ เขามาหยุดอยู่ที่หน้าห้องฉัน ฉันสมควรเข้าไปใช่มั๊ย
...
เงียบเเบบนี้ ฉันควรเข้าไปสิน่ะ ฉันเลยก้าวเท้าเดินผ่านคิรัวร์ที่อยู่ด้านหน้าไป เตรียมบิดลูกบิดประตู
หมับ!!
คิรัวร์จับเเขนฉันไว้เเน่น เหมือนไม่อยากให้เปิดประตูยังไงยังงั้น
"มีอะไรเหรอ?"
"อย่าเพิ่งเข้าไป ฉันไม่ค่อยไว้ใจเเม่ซักเท่าไหร่!!" คิรัวร์ตะโกนออกมา พร้อมกับบีบเเขนฉันเเน่นๆ ไม่ค่อยอยากจะเชื่อซักเท่าไหร่น่ะว่ามือเล็กๆของคิรัวร์เนี่ยจะมีเเรงมากขนาดเนี้ย
"ทำอย่างกับเเม่นายจะวางระเบิดไว้เเถวนี้ซักสิบลูกยังงั้นเเน่ะ"
"เออ ก็ใช่ไง มันเป็นไปได้!!" ฉันสมควรเป็นหมอเดาเเฮะ ทายถูกด้วย=_=
"ฉันไม่ค่อยไว้ใจยัยป้านั่นอยู่เเล้วด้วย...." คิรัวร์บ่นพึมพำให้ยุงฟัง อือ..ป้าเหรอ? คุณน้าคิเคียวสมควรดีใจที่ได้ลูกชายเเบบนี้มาน่ะค่ะ
คิรัวร์ค่อยๆดึงฉันออกมาอยู่ข้างๆ เเล้วโอบไหล่ฉันไว้ เเละเปิดประตูด้วยความระมัดระวัง...
.....เเอดดดดด
.........ปริ้วววว
เอ๋???? หนูไม่รู้ หนูหลับ อยู่ดีๆเมื่อคิรัวร์เปิดประตูเข้าไป ก็มีวัตถุปริศนาสีทองเเหลมๆ คาดว่าถ้าโดนมันคงเจ็บ
ลอยเอ่อ...พุ่งล่ะกัน มันพุ่งมาทางฉันเเละคิรัวร์มันพอดีกับหัวฉันพอดีเเต่คิรัวร์ตาไว เหวี่ยง(?)ฉันไปอีกด้านนึงก่อน
พลัก!!
"เฮ้ย ไม่เป็นไรน่ะ ผลักเเรงไปนิด" ที่คิรัวร์เหวี่ยงฉันไปเมื่อกี้ทำให้เกิดเสียงดัง พลัก!! ค่ะ เล่นซะเเรงเลย เเรงตัวเองก๋็ไม่ใช่น้อย เล่นเอาฉันเเทบลอยชนกำเเพงเลยไม่้่ตาด้วยเข็มสีทองนั่นทิ่มหรอก จะตายเพราะคิรัวร์ผลักหัวชนขอบกำเเพงเลือดทะลัก สมองไหลเเน่เลย บรึ๋ยส์>M<
"เเหม คิล ทำตัวดีๆกับผู้หญิงหน่อยสิ..." มีเสียงอันเยือกเย็นดังมาจากในห้องของฉัน เเละคนๆนั้นค่อยๆเดินออกมาจากเงามืด คิรัวร์เองก็ถอยมาทางฉันเเล้วดึงฉันให้ลุกขึ้น ถึงจะเดี้ยงที่หลังนิดหน่อยฉันก็ลุกขึ้นตามเเรงดึงของเขา ทำให้เผชิญหน้ากับบุคคลปริศนาคนนั้นโดยตรง
มือของคิรัวร์ที่จับข้อมือฉันไว้ มีเหงื่อผุดออกมาจากมือเรียวเล็กสัมผัสกับข้อมือของฉัน ทั้งที่บรรยากาศออกจะเย็น วังเวงด้วยซ้ำ
คิรัวร์กลัวเหรอ?
มันเป็นสิ่งที่อยากถามคิรัวร์มากเลยน่ะขณะนี้ เเต่การที่ไม่ถามคงเป็นมารยาทมากกว่า เพราะฉันเองก็กลัวเหมือนกัน
ผู้ชาย ผมยา วตรงสีดำ ผิวขาวซีด ตัวที่สูงโปร่งเเต่ก็ดูจะผอมนิดๆ เเต่ทำไมกันน่ะความรู้สึกเหมือนไม่ใช่คนเก้งก้าง ไม่ได้อ่อนเเอ เเต่ดูน่ากลัวน่าขนลุกไปอีกเเบบ
"โย่ว!!" ผู้ชายคนนั้นโบกมือไปมาทักทายคิรัวร์อย่างสนิทสนมเเต่ท่าทีของคิรัวร์เหมือนขยะเเขยงมากกว่า "ทำเเบบนี้ทำไม?" คิรัวร์ถามไปอย่างกล้าๆกลัวๆ เสียงเบาเเละไม่สบตาใคร
"เเม่สั่งมาไง ให้ลองสะบัดเข็มนี่ไปโดนคุณหนูคนนี้ซักเข็มสองเข็มบ้างซักหน่อย เหตุผลก็เเค่อยากกำจัดล่ะมั้ง เเต่ถ้าเเม่เป็นคนลงมือเเกก็อาจเกลียดเเม่ก็ได้น่ะสิ" เขาตอบมาเเละหันมาสบตากับฉัน "เเค่นี้ก็เกลียดเต็มเเก่เเล้ว" คิรัวร์บ่นพึมพำให้เเมลงฟังอีกเเล้ว เเละเงยหน้าขึ้นมาสบตากับผู้ชายคนนั้นตรงๆ
เขามองหน้าคิรัวร์อย่างเหนื่อยอ่อน ถอนหายใจออกมา ก่อนจะย่อตัวมาให้ความสูงอยู่ระดับเดียวกันกับฉัน "ฉันอิลุมิ เป็นพี่ชายคนโตของคิลเอง ฝากตัวด้วยล่ะกัน" ฉันเลี่ยงไม่ตอบเพราะจะให้มาคุยกันกับคนที่จะฆ่าฉันเมื่อกี้เนี่ยน่ะ บ้าสิ้นดี
"เอาน่า พวกฉันไม่ฆ่าเธออีกเเล้วเเหละ มั่นใจได้" เขายิ้มเเละลุกขึ้นเดินหายลับเข้าไปในความมืดระหว่างทางเดิน "บางทีน่ะ...." เสียงสุดท้ายของเขาทำให้ฉันไม่ใจเท่าไหร่นักหรอกน่ะ
พออิลุมิจากไป คิรัวร์รีบลากฉันเข้าห้องโดยเร็ว
"รอดไป เห็นมั๊ย ทีหลังหัดระวังตัวซะบ้าง บ้านนักฆ่าน่ะ ไม่ใช่บ้านตุ๊กตาหมีเท็ดดี้ที่เดินไปที่ไหนก็ได้ไม่ต้องกังวลเเบบเธอน่ะ!!" เเค่ปิดประตู ล็อกเสร็จสรรพก็หันมาบ่นฉันเป็นครูบาอาจารย์ก็ไม่ปานน
เเต่ก็น่ะ..เขาก็บ่นเพื่อความปลอดภัยของฉันเองนั่นเเหละ "อือ" ฉันพยักหน้ารับไปเบาๆ
"ไม่เจ็บอะไรมากใช่มั๊ย?" "อะไรอ่ะ" คิรัวร์หันหลังของฉันให้สะท้อนกับกระจกบานใหญ่ ส่วนตัวเขาก็อยู่ข้างหน้าของฉัน เเละก็ปัดผมตรงกลางหลังออกให้เห็นคอด้านหลังของฉัน พอลองใช้หางตามองคอตัวเองที่สะท้อนกับกระจก พอเห็นว่ามันมีรอยช้ำๆอยู่ บริเวณข้างๆก็มีเลือดซิบๆด้วย ที่ชนกับของผนังกำเเพงเมื่อกี้หรอ? ไม่รู้ตัวเลยเเฮะ
"ไม่หรอก เห็นมั๊ยเลือดออกนิดเดียวเอง^^"
"เลือดออกนิดเดียวเเต่มันปวดมากเลยใช่มั๊ย" ไม่รู้สิ ก็ว่าปวดๆเเถวๆนี้มาตั้งเเต่เมื่อกี้เเล้วนึกว่าคิดไปเองซะอีก มันไม่มีคำตอบก็เลยเงียบไปนั่นเเหละ "โทดน่ะ.."
ได้ยินคำขอโทษของคิรัวร์ฉันก็รีบส่ายหัว จนหัวเเทบหลุด " ไม่ใช่น่ะ ถ้าคิรัวร์ไม่ผลักฉันล่ะก็ ฉันก็ตายสิ โดนเข็มนั่นเเทง มันดูเจ็บน่ะ"
คิรัวร์ยิ้มออกมา "งั้นต่อไปนี้ นอนห้องเธอดีกว่า" "เอ๊ะ ผิดประเด็นเมื่อกี้ป่ะ!?"
ก็มันมาจากไหน ไหงบอกว่า ขอนอนด้วยน่ะ เเบบนี้ล่ะ><
" เพื่อความปลอดภัยจนกว่าจะเปิดประตูนั่นได้ ยังไงก็ต้องทำ เค้?" เนื่องจากเพื่อการคงอยู่ของฉัน ฉันก็สมควรตอบว่า "โอเค=_="
ชิเนะ เเอสติน นางเอกของเรา ชื่อจริงๆก็คือ เฟรเดริก้า เบิร์นกัสเทล (ชื่อบรรเจิดมาก) จากเรื่องเเว่วเสียงนางนวล Umineko no naku koro ni
เสียงที่เเนบมา เป็นเสียงของเบิร์นเค้าเองจร้าาาา
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
