Kill & Love! พลิกรักนายนักฆ่าหน้ากวน

"อ่ะ"
ฉันมองหน้าคิรัวร์อย่างงงๆหลังจากที่เขาให้ฉันที่ใส่เสื้อเกราะนี่เเล้วนั่งลงกับเก้าอี้ไม้ที่นั่น เเล้ววางกาน้ำชาเเละถ้วยชาไว้บนโต๊ะ เเล้วผายมือให้ฉัน
"คะ?" ฉันมองหน้าคิรัวร์อีกครั้งเลิกคิ้วขึ้นเเบบมึนๆ
"รินชาใส่ถ้วยเเล้วดื่มให้หมดภายในครั้งเดียว..."  
ให้ดื่มชาเนี่ยน่ะ=_=;;
 
ไม่ว่าใครเป็นคนคิดวิธีฝึกนี้มา ต้องบ้าเเน่ๆ .....เเต่เอาเหอะ เค้าสั่งเราก็ทำ ถ้าฝึกไม่สำเร็จ=เปิดประตูไม่ได้=ตาย!!!
 
ได้ตายสมชื่อเเน่เราT_T (ชิเนะ Shi-ne เเปลว่า ตาย ในภาษาญี่ปุ่นค่ะ^^)
Ai_Ai ตั้งชื่อได้อัปมงคลสุดๆเล้ยย  เปลี่ยนชื่อของฉันเดี๋ยวนี้เลยน้าาา
 
ฉันยกกาน้ำชามาอย่างระมัดระวัง ฮู่ยย ร้อนเเฮะ   ว่าเเต่มันหนักผิดปกติรึป่าวน้าาา  ของในใส่โลหะเหล็กไหลไคลย้อยไว้บ้างรึป่าวเนี่ย
ฉันเทน้ำชาอย่างใจเย็นที่สุด คือมันร้อนอ่ะ  เเล้วก็หนักด้วย
เสื้อเกราะที่ใส่อยู่+กาน้ำชา=หนัก!! เข้าใจฉันน่ะ
เอาล่ะ!!  ฉันยกถ้วยน้ำชาขึ้นมา  หืมมม  ก็หนักไม่เเพ้กันเลย 
ที่หนักๆเเบบนี้ก็เพื่อปรับตัวกับของหนักๆสิน่ะ    ซู้ดดดดดด
หมดเเล้ววววTvT//
ปากแทบพองงงงงงง
 
"เป็นไง? เธอต้องดื่มชาเเบบนี้ทุกวัน!! เเน่นอนทุกอย่างในห้องนี้เตรียมเพื่อเธอหนักเกิน50โลเเน่ๆ 2 3อย่างอาจไม่ถึง"  คิรัวร์เดินไปผลักประตูห้องน้ำ"นี่ก็ด้วยน่ะ^^"
เเย่เเล้ววว เเล้วถ้าใครปวดหนักไม่สามารถผลักประตูได้ ก็ราดเเถวนี้ล่ะสิ
ฉันจะขอบคุณดีไหม ถ้าเขาเตรียมเพื่อฉันอ้ะ T^T
 
"มาถึงที่บ้านนี้ 9โมงตรงของทุกวัน ทานอาหารเที่ยง 12โมงตรง  เเละเลิกฝึกตอนบ่าย3ตรง!!"
T^T
"เข้าใจน่ะ?" คิรัวร์เดินมาใกล้ๆฉันเมื่อเห็นฉันทำหน้าตาเหมือนคนท้องเสีย  เเล้วเขาก็เชยคางฉันไปสบตาเขาตรงๆ "ที่ทำเนี่ยเพื่อชีวิตเธอ เเละเพื่อรักษาชื่อฉันที่เอาไปท้ากับเเม่ ถ้าทำพลาดฉันคงเสียหน้าเเย่ พยายามเข้าล่ะ คนสวย^^"
"ก็ได้"
ฉันตอบเเบบขอไปทีเหมือนไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่อ่ะน่ะ  "เเต่ถ้าเพื่อให้ฉันใช้ชีวิตอยู่ต่อ..เป็นเหตุผลที่ฟังเข้าหู  ขอยอมด้วยเหตุผลนั่นเเล้วกัน"
 
คิรัวร์มองฉันด้วยสายตาเจ็บเเสบเล็กน้อย ก่อนพูดขึ้นอีกครั้ง  "มา!! วันนี้เพิ่งเริ่มมาทดสอบความเเข็งเเรงก่อน ดูสิว่าเธอต้องปรับปรุงตรงไหนบ้าง"
ฉันลุกตามเขาไปที่สวนหลังบ้านหลังนั้น 
"อะไรก่อนล่ะ?" ฉันถามเขาพร้อมยิ้มบางๆไปให้
"นั่นสิ..ซิทอัพเเล้วกัน"
"โอเค้.....เดี๋ยว!!"ฉันค้านขึ้นมาทันทีหลังจากฉุดคิดอะไรได้
 
"อะไรอ่ะ?"
"ฉันใส่กระโปรง" มันเป็นสิ่งที่เกือบลืม...คือเขาต้องจับข้อเท้าฉันไว้ เเล้วให้ชันเข่าหนิ ไม่ผิดใช่มั๊ย? เเล้วกระโปรงฉันมันก็ต้องเลิกต่ำลงมาดิ=_=
"อุ่ย..ฉันลืมอ่ะ^^ ไม่มีกางเกงให้เปลี่ยนด้วย กลับไปเอากว่าจะกลับมาอีก เสียเวลา!!"
"เเล้วจะให้ทำไงล่ะ คนรับใช้ผู้หญิงก็ไม่อยู่เเถวนี่อีกด้วยนา"
"คานาเรียก็ต้องเฝ้าทางเข้าบ้านตรงนั้นอีก พึมพำๆๆ"
 
คงเคลียดเนอะ ฉันเองก็ลืม ฝึกมันก็ต้องมียกเเข้งยกขาบ้าง ดันใส่กระโปรงอีกเรา ถถถถถถ.
"ช่างเหอะ เป็นไงช่างกระโปรงมัน เอาเป็นว่าจะมองขึ้นฟ้าล่ะกัน"
"จริงน่ะ?--////--"
ก็มันไม่มั่นใจนี่หว่าาา
"นี่เธอเห็นฉันเป็นคนยังไงเนี่ย!??"
"......." ขอเลี่ยงไม่ตอบค่ะ
"มาอย่าโอ้เอ้!!  1นาที่ เร็วๆๆ"  คิรัวร์ขวักมือเรียกฉันให้ลงมานอนบนพื้นหญ้านิ่มๆนั่น
......
.
.
...
...
..
..
.
ต่อตอนหน้าน้าาาาาาาาาาาา