Love Story รักหมดใจเจ้านายที่รัก

2อาทิตย์ผ่านไป
ผ่านไปสองอาทิตย์แล้วที่ฉันทำงานกับเพย์ตันเขายังทำตัวเจ้าชู้ใส่ฉันอยู่ทุกวันกระล่อนเป็นที่สุด
"เอวาครับพี่หิวแล้วไปทานข้าวกันครับ"
"งานวายังไม่เสร็จเลยนะ"
"เอาไว้กลับมาค่อยทำก็ได้ครับ"
"งั้นก็ได้ค่ะ"
............
"จะทานอะไรก็สั่งเลยนะเอวา"
"วาไม่ค่อยหิวเท่าไหร่ค่ะ พี่เพย์ทานเถอะ"
"พี่ไม่เห็นเราทานข้าวเลยนะดูสิผอมหมดแล้ว"
"ก็มันไม่หิวนี่คะ"ฉันนั่งเท้าคางมองพี่เพย์ทานข้าวเราสองคนสนิทกันมากขึ้นพอสมควรแล้วล่ะเขาไปรับไปส่งฉันทุกวันแต่
ฉันก็ยังไม่แน่ใจเขาเท่าไหร่หรอกจะให้แน่ใจได้ไงล่ะเมื่อหลายวันก่อนยังมีผู้หญิงเข้ามาหาแถมยังมีหน้ามาบอกอีกว่ายัยนั่นไม่ยอมเลิกยุ่งเองฮึ่ยไอ้หน้าหม้อไอ้กะล่อนเอ้ย
"มองพี่แบบนี้คิดอะไรกับพี่ล่ะเซ่"
"เปล่ามองซะหน่อย"
 "พี่รู้ว่าพี่หล่อแต่มองนานๆพี่เขินนะ"
"ไร้สาระ กินๆเข้าไปเลยข้าวน่ะ"
กรี้ดดเขิน
"เพย์ขาาา"ยัยลิลลี่ผีตาโบ๋นี่เอง
"มาที่นี่ทำไมครับ"
"ลิลลี่คิดถึงคุณค่ะ"
"ผมว่าผมพูดชัดเจนแล้วนะ"
"แต่ลี่รักคุณนะลี่จะทำตัวให้ดีขึ้นนะคะเพย์"
"พอเถอะมันไม่มีประโยชน์แล้วล่ะคุณกลับไปเถอะ"
"เพราะมันใช่มั้ยคะคุณถึงทิ้งลี่"
"ไม่ใช่เพราะใครทั้งนั้นแหล่ะ"
"ลี่ไม่เชื่อ นังเอวาเป็นแกเพย์ถึงทิ้งฉันแกมันมารยาทำให้เขาหลงรักแก"
"อะไรของเธอฉันทำอะไรฉันไม่ได้เป็นอะไรกับเขาซะหน่อยเธออย่ามาบ้านะ"ยัยนั่นเดินเข้ามาหาฉัน
เพี๊ยะ!!
"โอ้ยยัยบ้ามันจะมากไปแล้วนะ"ฉันชักจะโมโหแล้วนะกรี้ดมันทำฉันปากแตก
พลั่ก!! ไม่ต้องสงสัยเสียงหมัดฉันเองคิดว่าฉันจะยอมเหรอ
"กรี้ดดดดดแกต่อยฉัน"
"ฉันตบแกอยู่มั้งเลิกบ้าได้แล้วมันดีมากใช่มั้ยห้ะวิ่งตามผู้ชายเนี่ยทำไมไม่เอาเวลาที่วิ่งตามเขาไปทำตัวให้ดีๆแล้วหาผู้ชายดีๆซักคนล่ะโว้ยมันเรื่องอะไรของฉันวะเนี่ยพี่เพย์วาลางานนะคะปวดหัวจะไปหาหมอตรวจประสาท!"ฉันหยิบกระเป๋าแล้วรีบเดินออกไปก่อนจะทนไม่ไหวแล้วกลับไปตบยัยบ้านั่นอีกรอบมันเรื่องอารายยยยของช้านนน