Love Story รักหมดใจเจ้านายที่รัก

2อาทิตย์ผ่านไป

ผ่านไปสองอาทิตย์แล้วที่ฉันทำงานกับเพย์ตันเขายังทำตัวเจ้าชู้ใส่ฉันอยู่ทุกวันกระล่อนเป็นที่สุด

"เอวาครับพี่หิวแล้วไปทานข้าวกันครับ"

"งานวายังไม่เสร็จเลยนะ"

"เอาไว้กลับมาค่อยทำก็ได้ครับ"

"งั้นก็ได้ค่ะ"

............

"จะทานอะไรก็สั่งเลยนะเอวา"

"วาไม่ค่อยหิวเท่าไหร่ค่ะ พี่เพย์ทานเถอะ"

"พี่ไม่เห็นเราทานข้าวเลยนะดูสิผอมหมดแล้ว"

"ก็มันไม่หิวนี่คะ"ฉันนั่งเท้าคางมองพี่เพย์ทานข้าวเราสองคนสนิทกันมากขึ้นพอสมควรแล้วล่ะเขาไปรับไปส่งฉันทุกวันแต่

ฉันก็ยังไม่แน่ใจเขาเท่าไหร่หรอกจะให้แน่ใจได้ไงล่ะเมื่อหลายวันก่อนยังมีผู้หญิงเข้ามาหาแถมยังมีหน้ามาบอกอีกว่ายัยนั่นไม่ยอมเลิกยุ่งเองฮึ่ยไอ้หน้าหม้อไอ้กะล่อนเอ้ย

"มองพี่แบบนี้คิดอะไรกับพี่ล่ะเซ่"

"เปล่ามองซะหน่อย"

 "พี่รู้ว่าพี่หล่อแต่มองนานๆพี่เขินนะ"

"ไร้สาระ กินๆเข้าไปเลยข้าวน่ะ"

กรี้ดดเขิน

"เพย์ขาาา"ยัยลิลลี่ผีตาโบ๋นี่เอง

"มาที่นี่ทำไมครับ"

"ลิลลี่คิดถึงคุณค่ะ"

"ผมว่าผมพูดชัดเจนแล้วนะ"

"แต่ลี่รักคุณนะลี่จะทำตัวให้ดีขึ้นนะคะเพย์"

"พอเถอะมันไม่มีประโยชน์แล้วล่ะคุณกลับไปเถอะ"

"เพราะมันใช่มั้ยคะคุณถึงทิ้งลี่"

"ไม่ใช่เพราะใครทั้งนั้นแหล่ะ"

"ลี่ไม่เชื่อ นังเอวาเป็นแกเพย์ถึงทิ้งฉันแกมันมารยาทำให้เขาหลงรักแก"

"อะไรของเธอฉันทำอะไรฉันไม่ได้เป็นอะไรกับเขาซะหน่อยเธออย่ามาบ้านะ"ยัยนั่นเดินเข้ามาหาฉัน

เพี๊ยะ!!

"โอ้ยยัยบ้ามันจะมากไปแล้วนะ"ฉันชักจะโมโหแล้วนะกรี้ดมันทำฉันปากแตก

พลั่ก!! ไม่ต้องสงสัยเสียงหมัดฉันเองคิดว่าฉันจะยอมเหรอ

"กรี้ดดดดดแกต่อยฉัน"

"ฉันตบแกอยู่มั้งเลิกบ้าได้แล้วมันดีมากใช่มั้ยห้ะวิ่งตามผู้ชายเนี่ยทำไมไม่เอาเวลาที่วิ่งตามเขาไปทำตัวให้ดีๆแล้วหาผู้ชายดีๆซักคนล่ะโว้ยมันเรื่องอะไรของฉันวะเนี่ยพี่เพย์วาลางานนะคะปวดหัวจะไปหาหมอตรวจประสาท!"ฉันหยิบกระเป๋าแล้วรีบเดินออกไปก่อนจะทนไม่ไหวแล้วกลับไปตบยัยบ้านั่นอีกรอบมันเรื่องอารายยยยของช้านนน