ฉันจะปกป้องเธอ

ตอนฉันจะเป็นเธอ
"เฮ้!  จินเฮฉันมา" เมยังเดินเข้ามาในห้องห้องหนึ่แล้วเอยทักชายหนุ่งที่นั่งอยู่ตรงเก้าอี้
"ไงได้ตัวยัยนั้นแล้วหรอ" จินเฮเอ๋ยถาม  พร้อมกับหันหน้ามามองเมยัง  เมยังแสยะยิ้มให้จินเฮ"แล้ว เธออยู่ที่ไหนแหละ จางยอนหน่ะ"
"ในดัง ฉันขังเธอไว้......" เมยังเดินเข้าไปใกล้จินเฮ
"ถามจริงๆเถอะทำไมเธอต้องทำถึงขนาดนี้ด้วย......เพียงแค่ต้องการอำนาจและความยิ่งใหญ่แค่นั้นหรอ" จินเฮมองหน้าเมยังด้วยความสงสัย เขามีความรู้สึกนี้มานานมากแล้ว เขาไม่เข้าใจเธอเลยจริงว่าทำไม เธอถึงได้ทำอย่างทั้งฆ่าคนตั้งมากมายเพื่อตามหาจางยอนเด็กสาวที่แสนพิเศษ ไหนจะตอนนี้อีกที่เธอกำลังจะทำ "เธอจะบอกฉันได้ไหม"และความเงียบก็เข้าปรกคุ้มบริเวณเป็นเวลากว่า 5 นาที
"ฉัน.....แค่อยากทำความปราถนาของพ่อให้สำเร็จ  ฉันอยากจะทำให้พ่อรู้ว่าลูกที่เคยแย่ที่สุดของพ่อ สามารถทำให้ท่านสมหวังได้  แม้ท่านจะตายไปแล้วก้ตาม"เมยังพูดด้วยเสียงสั่นเครือเมื่อนึกถึงอดีตที่ผ่านมาน้ำใสแห่งความโศกเศร้าก็พร้อมใสกันคออยู่ที่ดวงตาคู่สวยของเธ
 
จินเฮรับรู้ได้ถึงความโศกเศร้าและความเจ็บปวดของเมยังเขารู้ดีว่าเธอไม่ต้องการเป็นแบบนี้แต่จะทำไงได้ตอนนี้เขาทำได้เพียงแค่ปลอบใจเธอ จินเฮเดินเข้าไปหาเมยังและสวมกอดเธออย่างอ่อนโยน เมยังกอดตอบเขาไม่ว่าเฦธอจะเป็นอย่างไรจินเฮคือคนที่เข้าใจเธอมากที่สุด
" เธอไม่เป็นไรน่า"จินเฮถามเมยังเบาๆแล้วเมยังผละออกจากจินเฮแล้วยิ้มอย่างอ่อนโยน
"ฉันไม่เป็นไร  เรามาเริ่มกันเถอะฉันพร้อมแล้ว"
"เธอแน่ใจน่าวันเธอจะทำแบบนี้"
"ฉันคิดดีแล้ว  ฉันจะเปลี่ยนเสียงของฉันให้เหมือนพี่สาวของยัยนั้น  เรามาเริ่มกันเถอะ"เมยังพูดแล้วยืนบางอย่างสีดำให้กับจินเฮ"นี่คือลักษณะเสียงของจอนยอน"เมยังให้ลูกน้องบันทึกเสียงของจอนยอนไว้ตอนที่จอนยอนกำลังสู้กับลูดน้องของเมยัง
"ถ้าก็เริ่มเลยเธอไปนอนที่เตียงนั้นน่ะ"จินเฮเดินไปทางคอมพิวเตอร์แล้วเขาก็ทำการเปลี่ยนเสียงให้เมยัง
....................................................................................................................
 
    ต้องขอโทษจริงน่ะคร้าที่ไม่ได้อัพนานช่วงนี้อาจจะลำบากนิดนึงแต่จะพยายามน่ะคร้า