The Horros : ลอง ล่า ท้า ตาย

            ความเงียบสงบท่ามกลางหุบเขาป่าไม้ที่รายล้อม   ช่วยเพิ่มความผ่อนคลายในการแช่
ออนเซ็นให้กับเขาเป็นอย่างดี
 
            หลังจากกินมื้อเย็นเสร็จ   นี่ก็ปาไปทุ่มกว่าแล้ว   กล้าขอตัวออกมาแช่ออนเซ็นท่าม
กลางธรรมชาติยามค่ำคืน   เขาสามารถเห็นป่าไม้ที่รายล้อมได้ราวกับอยู่ใจกลางป่า   ข้างหลังเขา
อีกฝั่งนึงเป็นบ่อสำหรับผู้หญิง   เขาได้ยินเสียงคุยเจื้อยแจ้วเบาๆของพวกเธอผ่านที่กั้นที่ทำจากไม้
 
          กลับมาที่บ่อชาย   ซึ่งเหลือเพียงเขาแค่คนเดียวที่แช่อยู่ในบ่อ   แต่กล้าก็ไม่ได้ใส่ใจ  
เพราะเขากำลังอิ่มเอมไปกับความร้อนที่กำลังพอดีและความสงบยามค่ำ
 
 
แคร่ก !
 
 
            เสียงเหมือนกิ่งไม้หักและร่วงหล่นลงพื้นดังขึ้น   ทำเอากล้าหลุดจากภวังค์แห่งความ
คิด   เขามองหาต้นเสียง   มองไปตามต้นไม้ที่สูงตระหง่านที่ตอนกลางคืนเห็นเป็นเพียงแท่งดำๆ
เท่านั้น    นอกซะจากต้นที่อยู่ใกล้ๆบ่อที่แสงไฟจะส่องถึง   แต่กิ่งไม้คงหล่นเป็นเรื่องธรรมดาอยู่
แล้วสำหรับในป่า   เขาจึงละสายตากลับมาหย่อนใจกับการพักผ่อนตรงหน้า
 
            แต่แล้วหางตาของเขาก็พลันสะดุดเข้ากับร่างๆหนึ่ง   ทั้งร่างเป็นเพียงเงาสีดำไม่รู้ได้ว่า
เป็นเพศหญิงหรือชาย   นั่งปล่อยขาห้อยลงบนกิ่งไม้   ถึงแม้เขาจะไม่สามารถเห็นหน้าตาของร่าง
ดำนี้ได้   แต่ก็แน่ใจเลยว่าเงาดำนั่นกำลังมองมาที่เขาอย่างแน่นอน   มันอยู่ห่างเขาสิบกว่าเมตร   สูงขึ้นไปบนต้นไม้นอกผนังกั้น
           
          กล้าไม่พูดพร่ำอะไร   เขารีบลุกขึ้นจากบ่ออย่างรวดเร็ว   จนรู้สึกหน้ามืด   รีบนุ่งผ้าขน
หนู   ก่อนเดินมาสวมชุดคลุมของทางโรงแรม   ก่อนจะวิ่งพรวดไปที่ประตูทางออกและชนเข้ากับ
พนักงานทำความสะอาดคนหนึ่ง
“ ขะ ขอโทษครับ ”   กล้าเอ่ยขอโทษ เมื่อเขารีบร้อนพรวดพราดออกมาไม่ได้มองว่ามีใครอยู่ข้างหน้า
“ ไม่เป็นไรครับ ว่าแต่คุณเป็นอะไรหรือเปล่า ตกใจเหมือนเห็นผีงั้นแหละ ” พนักงานยิ้มถาม
“ ไม่รู้ว่าคุณจะเชื่อหรือเปล่านะ แต่ในนั้นมีผีจริงๆ มันมองลงมาที่ผมด้วย ”   กล้ายืนยัน น้ำเสียง
เต็มไปด้วยความหวาดกลัว    เขาอยากจะออกไปจากบริเวณนี้ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้
“ ผมเชื่อครับ ” พนักงานตอบเสียงเรียบ  สีหน้าเปลี่ยนจากยิ้มแย้มเป็นจริงจังขึ้นมาทันที
“ คุณก็เคยเจอหรอ? ”
“ มันเป็นเรื่องเมื่อนานมาแล้วครับ ”
“ แต่โรงแรมพ่อไอกิตมันเพิ่งเปิดเองนะ ”   กล้าว่า
“ เพิ่งเปิดน่ะจริงครับ แต่หลังจากมันปิดมาแล้วกว่าร้อยปี ” พนักงานตอบ
“ หา?! ”   กล้าไม่อยากเชื่อในสิ่งที่เขาได้ยิน
“ ว่าแต่ทำไมคุณถึงรู้เรื่องนี้ได้ ” กล้าถามต่อ
“ เพราะผมทำงานที่นี่มานานแล้วน่ะสิครับ ” พนักงานตอบ   แต่กล้าไม่ได้ยินคำตอบนั่น เพราะ
เสียงไอโยที่ดังขัดขึ้นมาซะก่อน
“ อ้าว ! ไอกล้า มึงก็มาแช่เหมือนกันรึเนี่ย มาๆ เข้าไปกับกู ”   ไอโยเข้ามากอดคอเพื่อนสนิท
ก่อนจะดึงดันให้กล้าเข้าไปด้วย   กล้าเห็นพนักงานคนนั้นเดินเข้าไปในห้องที่เขาเพิ่งออกมา
   ทำเอาเขาสงสัยว่าหมอนั่นไม่กลัวเลยรึไงนะ   ว่าแต่เขายังไม่ได้คำตอบเมื่อกี้เลยนี่หว่า
“ เห้ย ไม่เอาๆ กูเพิ่งออกมา ” กล้าปฏิเสธ   ผละออกมาจากไอโยสำเร็จ
“ ทำตัวแปลกๆนะมึงเนี่ย ทำหยั่งกับข้างในมีผีงั้นแหละ ”  คำพูดไอโยทำเอากล้ายิ่งใจเสียเข้าไปอีก
“ กูอยากนอนแล้วต่างหาก ”   กล้าตอบ หันหลังแล้วรีบเดินต่อทันที
            แต่เดินมาได้ไม่กี่ก้าว   ก็นึกถึงไอโยขึ้นมา   ด้วยความที่เขาก็กล้าๆกลัวๆ แต่ก็เป็นห่วง
เพื่อน   จึงเดินกลับไปยังบ่ออีกครั้ง
            เขาก้าวเข้าไปในห้อง   เห็นไอโยกำลังแช่น้ำร้อนอย่างสบายใจ ท่ามกลางควันสีขาวที่
พวยพุ่งออกมาเหนือผิวน้ำ
“ ไหนบอกไปนอนไง แล้วเค้าห้ามใส่ชุดคลุมเข้ามาในนี้นะเว่ย ” โยว่า
“ กูไม่ได้จะลงไปแช่   จะมาบอกให้มึงลุกขึ้นแล้วกลับห้องไปกับกูต่างหาก ” กล้าพูด   มองไปยัง
ต้นไม้สูงที่เขาเจอเงาร่างปริศนา   แต่ตอนนี้กลับไม่พบอะไร
“ มึงจะบ้ารึไง กูยังลงไม่ถึง 5 นาทีเลยนะ ”   โยตอบ
“ เออน่า   เดี๋ยวกูเล่าให้มึงฟังที่ห้อง   ลุกขึ้นได้แล้ว   แล้วนี่พนักงานคนนั้นหายไปไหนแล้วล่ะ ” กล้าถาม
“ พนักงานคนไหนวะ  กูยังไม่เจอสักคน ” โยถามอย่างงงๆ
“ ก็คนที่ยืนคุยกับกูก่อนที่มึงจะโผล่มาชวนกูไง ” กล้าตอบ
“ อย่ามาอำกูน่าไอกล้า   กูเห็นมึงยืนอยู่คนเดียวเว่ย   นับวันมึงยิ่งประสาทนะเนี่ย ” โยว่า ก่อนจะ
พูดต่อ    “ นี่ไอกิตบอกให้มึงมาอำกูเล่นสินะ  ไม่ได้ผลหรอกเว่ย ”
            กล้ายืนนิ่ง  ตกใจกับสิ่งที่ไอโยเพิ่งพูดออกมา   ปกติไอโยก็ไม่ใช่คนที่จะแกล้งเขาอยู่แล้วด้วย  
“ สรุปมึงจะอยู่ต่อใช่มั้ย? ” กล้าเอ่ยถาม
“ เออดิ   กลับไปบอกไอกิตด้วยว่ามันพลาดแล้ว ” โยพูดพลางหัวเราะ
            แต่กล้ากับไม่รู้สึกสนุกด้วยเลยแม้แต่น้อย     เพราะนี่ไม่ใช่เรื่องล้อเล่น   เขาเพิ่งเจอเงา
ดำนั่นจ้องมองลงมาจากต้นไม้สูง   ก่อนจะวิ่งออกมาเจอพนักงานที่ไอโยบอกว่าเขากุขึ้นมานี่อีก
           
          กล้ารีบเดินออกจากบ่อให้เร็วที่สุด   เขาเดินไปตามทางจนถึงห้องที่พวกเขาสามคน
พัก   กล้าเปิดประตูห้องเข้าไป   ข้างในมืดสนิท   มีเพียงแสงไฟลอดออกมาจากห้องน้ำที่เปิด
แง้มไว้    และร่างใต้ผ้าห่ม  
“ ไอกิตๆ ”   กล้าเรียกเพื่อนสนิทที่นอนอยู่ ขณะเดินเข้าไปหาที่เตียง
 
 
ก๊อก ! ก๊อก   ก๊อก !  
 
 
“ เห้ย ! จะล็อกห้องทำไมวะ กูไม่ได้เอาคีย์การ์ดติดตัวมึงก็รู้นี่หว่า ” เสียงไอกิตดังขึ้นหน้าประตู
ห้องที่เขาเพิ่งเข้ามาและล็อกไป
           
          กล้าชะงักและหยุดเดินทันที ตัวเขาเริ่มสั่นเมื่อร่างตรงหน้าไม่ใช่ไอกิตเพื่อนของเขาที่
นอนอยู่   ร่างเงามืดตรงหน้าค่อยๆลุกขึ้นจากเตียงช้าๆ และกำลังเยื้องก้าวมาหาเขา  
            กล้าหันหลังวิ่งมายังประตู   บิดลูกบิดประตูอย่างบ้าคลั่งแต่มันไม่ยอมเปิดออก
“ ไอกิต ๆ ช่วยกูด้วย ! ” เขาตะโกนสุดเสียงพร้อมกับเคาะประตู  แต่เสียงที่ตอบกลับเป็นเพียง
“ เห้ย ! ได้ยินป่ะเนี่ย   หรือว่าหลับไปแล้ววะ   เฮ้อ ให้มันได้อย่างนี้สิ ” เสียงไอกิตตะโกนเรียก
   ไม่ได้ยินเสียงกล้าแม้แต่น้อย   ก่อนที่จะเดินจากไปเพื่อเรียกพนักงานมาเปิดให้
“ ไม่จริง   อย่าเข้ามานะ    อ้ากกกกก ! ”      
 
 
ตุบ !
 
 
            ทุกอย่างมืดสนิท     เขารู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างกระแทกเข้าอย่างจังที่บริเวณหลัง
“ ฝันร้ายอีกแล้วสินะมึงน่ะ ” ไอกิตพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบ   ราวกับว่านี่เป็นเรื่องปกติ   ขณะ
เขากำลังนั่งเล่นเกมส์บนมือถืออยู่   ส่วนไอโยก็หัวเราะเบาๆอยู่บนเตียง   ในมือถือหนังสือนิยาย
สยองขวัญที่ชอบอ่านเป็นประจำ