The Horros : ลอง ล่า ท้า ตาย

            ความเงียบสงบท่ามกลางหุบเขาป่าไม้ที่รายล้อม   ช่วยเพิ่มความผ่อนคลายในการแช่

ออนเซ็นให้กับเขาเป็นอย่างดี

            หลังจากกินมื้อเย็นเสร็จ   นี่ก็ปาไปทุ่มกว่าแล้ว   กล้าขอตัวออกมาแช่ออนเซ็นท่าม

กลางธรรมชาติยามค่ำคืน   เขาสามารถเห็นป่าไม้ที่รายล้อมได้ราวกับอยู่ใจกลางป่า   ข้างหลังเขา

อีกฝั่งนึงเป็นบ่อสำหรับผู้หญิง   เขาได้ยินเสียงคุยเจื้อยแจ้วเบาๆของพวกเธอผ่านที่กั้นที่ทำจากไม้

          กลับมาที่บ่อชาย   ซึ่งเหลือเพียงเขาแค่คนเดียวที่แช่อยู่ในบ่อ   แต่กล้าก็ไม่ได้ใส่ใจ  

เพราะเขากำลังอิ่มเอมไปกับความร้อนที่กำลังพอดีและความสงบยามค่ำ

แคร่ก !

            เสียงเหมือนกิ่งไม้หักและร่วงหล่นลงพื้นดังขึ้น   ทำเอากล้าหลุดจากภวังค์แห่งความ

คิด   เขามองหาต้นเสียง   มองไปตามต้นไม้ที่สูงตระหง่านที่ตอนกลางคืนเห็นเป็นเพียงแท่งดำๆ

เท่านั้น    นอกซะจากต้นที่อยู่ใกล้ๆบ่อที่แสงไฟจะส่องถึง   แต่กิ่งไม้คงหล่นเป็นเรื่องธรรมดาอยู่

แล้วสำหรับในป่า   เขาจึงละสายตากลับมาหย่อนใจกับการพักผ่อนตรงหน้า

            แต่แล้วหางตาของเขาก็พลันสะดุดเข้ากับร่างๆหนึ่ง   ทั้งร่างเป็นเพียงเงาสีดำไม่รู้ได้ว่า

เป็นเพศหญิงหรือชาย   นั่งปล่อยขาห้อยลงบนกิ่งไม้   ถึงแม้เขาจะไม่สามารถเห็นหน้าตาของร่าง

ดำนี้ได้   แต่ก็แน่ใจเลยว่าเงาดำนั่นกำลังมองมาที่เขาอย่างแน่นอน   มันอยู่ห่างเขาสิบกว่าเมตร   สูงขึ้นไปบนต้นไม้นอกผนังกั้น

          กล้าไม่พูดพร่ำอะไร   เขารีบลุกขึ้นจากบ่ออย่างรวดเร็ว   จนรู้สึกหน้ามืด   รีบนุ่งผ้าขน

หนู   ก่อนเดินมาสวมชุดคลุมของทางโรงแรม   ก่อนจะวิ่งพรวดไปที่ประตูทางออกและชนเข้ากับ

พนักงานทำความสะอาดคนหนึ่ง

“ ขะ ขอโทษครับ ”   กล้าเอ่ยขอโทษ เมื่อเขารีบร้อนพรวดพราดออกมาไม่ได้มองว่ามีใครอยู่ข้างหน้า

“ ไม่เป็นไรครับ ว่าแต่คุณเป็นอะไรหรือเปล่า ตกใจเหมือนเห็นผีงั้นแหละ ” พนักงานยิ้มถาม

“ ไม่รู้ว่าคุณจะเชื่อหรือเปล่านะ แต่ในนั้นมีผีจริงๆ มันมองลงมาที่ผมด้วย ”   กล้ายืนยัน น้ำเสียง

เต็มไปด้วยความหวาดกลัว    เขาอยากจะออกไปจากบริเวณนี้ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้

“ ผมเชื่อครับ ” พนักงานตอบเสียงเรียบ  สีหน้าเปลี่ยนจากยิ้มแย้มเป็นจริงจังขึ้นมาทันที

“ คุณก็เคยเจอหรอ? ”

“ มันเป็นเรื่องเมื่อนานมาแล้วครับ ”

“ แต่โรงแรมพ่อไอกิตมันเพิ่งเปิดเองนะ ”   กล้าว่า

“ เพิ่งเปิดน่ะจริงครับ แต่หลังจากมันปิดมาแล้วกว่าร้อยปี ” พนักงานตอบ

“ หา?! ”   กล้าไม่อยากเชื่อในสิ่งที่เขาได้ยิน

“ ว่าแต่ทำไมคุณถึงรู้เรื่องนี้ได้ ” กล้าถามต่อ

“ เพราะผมทำงานที่นี่มานานแล้วน่ะสิครับ ” พนักงานตอบ   แต่กล้าไม่ได้ยินคำตอบนั่น เพราะ

เสียงไอโยที่ดังขัดขึ้นมาซะก่อน

“ อ้าว ! ไอกล้า มึงก็มาแช่เหมือนกันรึเนี่ย มาๆ เข้าไปกับกู ”   ไอโยเข้ามากอดคอเพื่อนสนิท

ก่อนจะดึงดันให้กล้าเข้าไปด้วย   กล้าเห็นพนักงานคนนั้นเดินเข้าไปในห้องที่เขาเพิ่งออกมา

   ทำเอาเขาสงสัยว่าหมอนั่นไม่กลัวเลยรึไงนะ   ว่าแต่เขายังไม่ได้คำตอบเมื่อกี้เลยนี่หว่า

“ เห้ย ไม่เอาๆ กูเพิ่งออกมา ” กล้าปฏิเสธ   ผละออกมาจากไอโยสำเร็จ

“ ทำตัวแปลกๆนะมึงเนี่ย ทำหยั่งกับข้างในมีผีงั้นแหละ ”  คำพูดไอโยทำเอากล้ายิ่งใจเสียเข้าไปอีก

“ กูอยากนอนแล้วต่างหาก ”   กล้าตอบ หันหลังแล้วรีบเดินต่อทันที

            แต่เดินมาได้ไม่กี่ก้าว   ก็นึกถึงไอโยขึ้นมา   ด้วยความที่เขาก็กล้าๆกลัวๆ แต่ก็เป็นห่วง

เพื่อน   จึงเดินกลับไปยังบ่ออีกครั้ง

            เขาก้าวเข้าไปในห้อง   เห็นไอโยกำลังแช่น้ำร้อนอย่างสบายใจ ท่ามกลางควันสีขาวที่

พวยพุ่งออกมาเหนือผิวน้ำ

“ ไหนบอกไปนอนไง แล้วเค้าห้ามใส่ชุดคลุมเข้ามาในนี้นะเว่ย ” โยว่า

“ กูไม่ได้จะลงไปแช่   จะมาบอกให้มึงลุกขึ้นแล้วกลับห้องไปกับกูต่างหาก ” กล้าพูด   มองไปยัง

ต้นไม้สูงที่เขาเจอเงาร่างปริศนา   แต่ตอนนี้กลับไม่พบอะไร

“ มึงจะบ้ารึไง กูยังลงไม่ถึง 5 นาทีเลยนะ ”   โยตอบ

“ เออน่า   เดี๋ยวกูเล่าให้มึงฟังที่ห้อง   ลุกขึ้นได้แล้ว   แล้วนี่พนักงานคนนั้นหายไปไหนแล้วล่ะ ” กล้าถาม

“ พนักงานคนไหนวะ  กูยังไม่เจอสักคน ” โยถามอย่างงงๆ

“ ก็คนที่ยืนคุยกับกูก่อนที่มึงจะโผล่มาชวนกูไง ” กล้าตอบ

“ อย่ามาอำกูน่าไอกล้า   กูเห็นมึงยืนอยู่คนเดียวเว่ย   นับวันมึงยิ่งประสาทนะเนี่ย ” โยว่า ก่อนจะ

พูดต่อ    “ นี่ไอกิตบอกให้มึงมาอำกูเล่นสินะ  ไม่ได้ผลหรอกเว่ย ”

            กล้ายืนนิ่ง  ตกใจกับสิ่งที่ไอโยเพิ่งพูดออกมา   ปกติไอโยก็ไม่ใช่คนที่จะแกล้งเขาอยู่แล้วด้วย  

“ สรุปมึงจะอยู่ต่อใช่มั้ย? ” กล้าเอ่ยถาม

“ เออดิ   กลับไปบอกไอกิตด้วยว่ามันพลาดแล้ว ” โยพูดพลางหัวเราะ

            แต่กล้ากับไม่รู้สึกสนุกด้วยเลยแม้แต่น้อย     เพราะนี่ไม่ใช่เรื่องล้อเล่น   เขาเพิ่งเจอเงา

ดำนั่นจ้องมองลงมาจากต้นไม้สูง   ก่อนจะวิ่งออกมาเจอพนักงานที่ไอโยบอกว่าเขากุขึ้นมานี่อีก

          กล้ารีบเดินออกจากบ่อให้เร็วที่สุด   เขาเดินไปตามทางจนถึงห้องที่พวกเขาสามคน

พัก   กล้าเปิดประตูห้องเข้าไป   ข้างในมืดสนิท   มีเพียงแสงไฟลอดออกมาจากห้องน้ำที่เปิด

แง้มไว้    และร่างใต้ผ้าห่ม  

“ ไอกิตๆ ”   กล้าเรียกเพื่อนสนิทที่นอนอยู่ ขณะเดินเข้าไปหาที่เตียง

ก๊อก ! ก๊อก   ก๊อก !  

“ เห้ย ! จะล็อกห้องทำไมวะ กูไม่ได้เอาคีย์การ์ดติดตัวมึงก็รู้นี่หว่า ” เสียงไอกิตดังขึ้นหน้าประตู

ห้องที่เขาเพิ่งเข้ามาและล็อกไป

          กล้าชะงักและหยุดเดินทันที ตัวเขาเริ่มสั่นเมื่อร่างตรงหน้าไม่ใช่ไอกิตเพื่อนของเขาที่

นอนอยู่   ร่างเงามืดตรงหน้าค่อยๆลุกขึ้นจากเตียงช้าๆ และกำลังเยื้องก้าวมาหาเขา  

            กล้าหันหลังวิ่งมายังประตู   บิดลูกบิดประตูอย่างบ้าคลั่งแต่มันไม่ยอมเปิดออก

“ ไอกิต ๆ ช่วยกูด้วย ! ” เขาตะโกนสุดเสียงพร้อมกับเคาะประตู  แต่เสียงที่ตอบกลับเป็นเพียง

“ เห้ย ! ได้ยินป่ะเนี่ย   หรือว่าหลับไปแล้ววะ   เฮ้อ ให้มันได้อย่างนี้สิ ” เสียงไอกิตตะโกนเรียก

   ไม่ได้ยินเสียงกล้าแม้แต่น้อย   ก่อนที่จะเดินจากไปเพื่อเรียกพนักงานมาเปิดให้

“ ไม่จริง   อย่าเข้ามานะ    อ้ากกกกก ! ”      

ตุบ !

            ทุกอย่างมืดสนิท     เขารู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างกระแทกเข้าอย่างจังที่บริเวณหลัง

“ ฝันร้ายอีกแล้วสินะมึงน่ะ ” ไอกิตพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบ   ราวกับว่านี่เป็นเรื่องปกติ   ขณะ

เขากำลังนั่งเล่นเกมส์บนมือถืออยู่   ส่วนไอโยก็หัวเราะเบาๆอยู่บนเตียง   ในมือถือหนังสือนิยาย

สยองขวัญที่ชอบอ่านเป็นประจำ