Plan Love Insidious...แผนรักร้าย

 

และแล้ววันนี้ก็มาถึง  วันที่ผมต้องเข้ากรุงเทพฯเพื่อมาเรียน ทุกอย่างมันโอเคมาก ที่จะไม่โอก็ตรงที่มีรูมเมทอย่างไอป่านเนี่ยแหละ ผมก็ไม่รู้ว่ามี้กับป้าแป้งพวกนางสองคนคิดอะไรกันอยู่ แหม่!! สนับสนุนกันเต็มที่เลย ไม่ถงไม่ถามสุขภาพ(หัวใจ)ผมสักคำ  คือไม่ถามไม่เท่าไหร่ แต่มาทิ้งผมกับไอป่านไว้ที่หน้าคอนโดแล้วไปเที่ยวกันนี่คือไร? เฮ้อ!!! เพื่อนเพลีย

“ไอเพื่อนมึงจะยืนอยู่ตรงนั้นอีกนานมั้ย เดินตามกูมานี่เร็ว”ป่านตะโกนเรียกผมจากในตึกในขณะที่ผมยังยืนเอ๋ออยู่ที่หน้าคอนโด

“ห่า!! ไปไม่เรียกกูเลยนะ”ผมบ่นขึ้นเมื่อเดินทันมัน  เราสองคนเดินเข้าไปในลิฟต์ ผมเห็นให้ป่านมันกดชั้น 19

“มึงกูอยากไปเดินดูแถวมหาลัยอ่ะ”ผมพูดทำลายความเงียบ

“อืม เดี๋ยวเย็นๆพาไป”

“กูพาเพื่อนกูไปด้วยนะ”

“อืม ได้”พอป่านมันไม่ว่าอะไรผมก็จัดการไลน์บอกพวกเพื่อนของผมให้มาเจอกันที่คอนโดไอป่านตอนประมาณ 4 โมงเย็น

 

ติ้ง

 

พอดีกับที่ลิฟต์ถึงชั้นที่ 19 พอดี ผมก็เดินตามมันออกมาจนถึงที่ห้องพัก ป่านเสียบคีย์การ์ดแล้วเปิดประตูห้องเข้าไป ห้องมันกว้างมากกก วิวโคตรดี ผมรีบว่ากระเป๋าแล้วเดินสำรวจห้องทันที ห้องมันมี 2 ชั้นแหละชั้นล่างมีห้องครัว ห้องรับแขก บริเวณห้องรับแขกมีระเบียงยืนออกไปด้วยตรงระเบียงถูกตกแต่งให้เป็นสวนย่อมเล็กๆอย่างสวยงาม ถัดไปก็เป็นห้องนอน คิดว่างั้นนะ ส่วนชั้นบนมี 2 โซน คือ โซนทางขึ้นจนถึงหน้าห้องนอน(อีกห้อง)ถูกจัดเป็นมุมนั่งเล่น โดยมีหนังสือให้เลือกอ่านเยอะมาก หนังสือทุกเล่มถูกจัดวางไว้บนชั้นหนังสือติดกับผนังห้อง ให้ 3 คำ คือ หรูสัสสัส

“เพื่อนลงมาเอาของเข้าไปเก็บในห้องก่อนเร็ว”ป่านมันตะโกนเรียกจากด้านล่าง

“เออ เออ”ผมเดินลงไปลากกระเป๋าใบโตเข้าไปในห้องที่อยู่ด้านล่าง เพราะห้องด้านผมน่าจะเป็นของป่านมัน แต่พอเปิดเข้าไปมันกลับไม่ใช่

“ป่านให้กูนอนไหนอ่ะ ในเมื่อห้องด้านล่างมันมีแต่โต๊ะทำงานอ่ะ!!”ผมวิ่งเข้าไปหาไอป่านในครัวแล้วถามขึ้นเสียงดัง

“แล้วใครบอกให้มึงนอนด้านล่างล่ะ ห้องมึงอยู่ด้านบน”ป่านมันตอบออกมาโดยไม่หันมามองผม เพราะมันมัวแต่ทำอะไรอยู่ก็ไม่รู้

“อาว แล้วถ้ากูนอนห้องด้านบน แล้วมึงนอนไหนอ่ะ”ผมเอียงคอถามอย่างสงสัย

“ก็นอนกับมึงไง”ป่านหันมาตอบหน้ายิ้ม

“เฮ้ย!! มะ ……………….”ผมยังพูดไม่ทันจบประโยคป่านก็สวนกลับมา

“ห้ามปฎิเสธ!!”ป่านพูดขึ้นเสียงแข็ง นั้นทำให้ผมรีบเม้มปากเข้าหากันพลางเอามือปิดปากเหมือนเด็ก

 

ฟอด

 

“หอม  เอาของไปเก็บได้แล้วเดี๋ยวพาออกไปข้างนอก”ป่านว่าพลางก้มตัวลงมาหอมแก้มผมฟอดใหญ่

“อะ ไอเหี้ยป่านนนนนน!!!!!!  O/////O”

 

 

 

 

ตอนนี้ผมออกมาซื้อของกับป่านที่ห้างแถวคอนโดครับ มันพาผมเดินวนในซุปเปอร์มา 3 รอบแล้วครับ โคตรเหนื่อย

“นี่มึงจะซื้ออะไรเนี่ย เดินวนมา 3 รอบแล้วนะยังเลือกไม่ได้อีกไง๊”ผมถามมันแล้วหยุดเดินทันที

“….ไม่รู้วะ  ว่าแต่มึงทำกับข้าวเป็นใช่มั้ย?”อาวไอสัส!! ตอบแบบนี้เดี๋ยวกูตบคว่ำเลย

“ก็พอได้ ทำไม?”ผมตอบพร้อมเดินตรงไปที่ชั้นวางขนม แล้วหยิบเอาจุ๊ปปาจุ๊ปออกมาหนึ่งกล่องใหญ่

“เฮ้ย เฮ้ย นั่นมึงจะเอาไปไหนเยอะแยะวะ”ถามมาได้ ให้กูซื้อจุ๊ปปาจุ๊ปไปขัดส้วมหรือไง

“แดก”สั้นๆง่ายๆเข้าใจตรงกัน

“เออแม่ง!! ขอให้ฟันผุ  กูรู้แล้วว่าจะซื้ออะไรดี”มันหันมาว่า แล้วทำหน้าเหมือนกำลังคิดอะไรสักอย่างแล้วจึงเดินนำผมไป

“……………”

“เอา ยืนเอ๋ออยู่ได้ เดินตามดิ”ผมเดินตามมันที่เข็นรถไปที่โซนอาหารสดเรียบร้อยแล้ว

“มึงอย่าบอกนะว่าจะให้กูทำกับข้าวให้มึงแดกอ่ะ?”ถึงจะถามออกไปแบบนั้นแต่ผมก็พอจะเดาออกบ้างแล้วแหละครับ

“เออ กูอยากกินต้มจืดหมูสับสาหร่าย ผัดพริกกุ้งแล้วก็ไข่เจียวหมูสับอ่ะ ทำให้กูกินหน่อยน้า น้า ”ป่านว่าพลางทำหน้าอ้อนๆใส่ผม  อ้อนตีนเถอะสัส!!  คุณลองนึกสภาพนะผู้ชายตัวโตอย่างกับหมียืนทำหน้าอ้อนๆสายตาวิ้งๆ  คือน่าอนาถมากอ่ะ นี่บอกเลย

“เออ เออ เดี๋ยวกูทำให้แดก  แล้วมึงก็เลิกทำหน้าแบบนั้นได้แล้ว กูขนลุกอ่ะ ”ผมว่าแล้วเดินไปเลือกของโดยไม่สนใจมัน  เราเดินเลือกของกันสักพักก็ไปจ่ายเงินแล้วกลับคอนโดทันที เพราะไอหมีป่านมันเริ่มบ่นว่าหิวแล้ว

พอมาถึงคอนโดผมก็เข้าไปเปลี่ยนชุดเป็นกางเกงบอลกับเสื้อบาสตัวใหญ่(คาดว่าน่าจะเป็นของไอป่าน) ส่วนเจ้าของห้องอะ นอนแอ่งแม้งอยู่ที่โซฟาในห้องรับแขกนู้น สบายไปแล้วมึง ผมจึงเดินเข้ามาในครัวแล้วหยิบผ้ากันเปื้อนสีเขียวอ่อนลายแพรี่เจ้าตุ่นปากเป็ดมาใส่ ผมเป็นคนเลือกเองแหละเพราะผมชอบดูการ์ตูนเรื่องนี้มากกก แล้วก็ชอบแพรี่มากด้วย จากนั้นผมก็จัดการรวบผมด้านหน้าขึ้นแล้วมันจุกไว้ แล้วจึงเริ่มเตรียมของ โดยเริ่มจากการหุงข้าวก่อน จากนั้นก็จัดการเตรียมของไปเรื่อยๆ

 

“มึงงงงงง เสร็จยางงงง กูหิวแล้วววววว!!!!”ป่านตะโกนออกมาจากห้องรับแขก 

“ใกล้เสร็จแล้ว ไม่ช่วยทำแล้วยังมาเร่งอีกนะมึง”ผมว่าอย่างไม่จริงจังนัก ตอนนี้เหลือแต่รอต้มจืดเดือดอีกหน่อยแล้วก็รอข้าวสุก ส่วนผัดพริกกุ้งกับไข่เจียวหมูสับถูกวางไว้บนโต๊ะแล้วเรียบร้อย

“หอมจัง”เสียงป่านกระซิบอยู่ทางด้านหลังทำเอาผมขนลุกเกลียวเลยทีเดียว ก็มันเล่นยื่นหน้าเข้ามาจนแก้มเราสองคนชนกัน ส่วนมือโอบกระชับอยู่ที่เอวผมทำให้หลังผมชนกับหน้าอกมัน

“…………..”

“หอม หอม หิว หิว”ป่านว่าพลางหันหน้ากลับมาคลอเคลียอยู่ที่แก้มผม

“ปะ ป่าน ปล่อยก่อน ต้มจืดเสร็จแล้ว”ผมตอบมันเสียงแผ่วเบาราวกับกระซิบ ก้มหน้างุดเพื่อซ่อนใบหน้าที่แดงก่ำของตัวเอง  ซึ่งป่านยอมปล่อยอย่างว่าง่าย

“ข้าวสุกแล้ว กูตักข้าวเลยนะ”ป่านว่าแล้วหยิบจานมาตักข้าว โดยที่ผมยืนสงบจิตสงบใจอยู่สักพักแล้วจึงตักต้มจืดใส่ถ้วย  เรานั่งกินกันเงียบๆเพราะต่างคนต่างหิว จะมีก็แต่ไอป่านที่พร่ำพูดอยู่แต่

“อืม อร่อย  อันนี้ก็อร่อย  อร่อย อร่อย  สรุปอร่อยทุกอย่างเลย”ก็ลองมึงบอกว่าไม่อร่อยดูสิ พ่อจะเททิ้งไม่ให้แดกสักอย่าง

 

 

“อ่า อิ่มมากกกก”ป่านว่าหลังจากที่ล้างจานเสร็จ แล้วเดินมานั่งที่โซฟาตัวเดียวกับที่ผมนั่ง

“เออ โคตรอิ่ม  ว่าแต่มึงจะพากูไปมหาลัยตอนไหนอะ”ผมถามมันทั้งที่ตายังจดจ้องอยู่ที่การ์ตูนในทีวี

“ประมาณ 5 โมง จะได้ไปเดินตลาดนัดแถวมอ.ด้วย”ป่านตอบพร้อมกับล้มตัวลงนอนหนุนตักผม

“เฮ้ย! ลุกเลยกูหนัก”ผมว่าแล้วดันหัวมันออก แต่ไม่สำเร็จเพราะมันขืนไว้

“เสียงดังว่ะ”ตีเนียนมากมึง

“แม่ง!!อยากนอนก็นอนไปเลยแล้วอย่าลุกนะมึง”ผมว่าแล้วหันไปสนใจทีวีต่อ

“ไม่ลุกแล้วก็ไม่ปล่อยแน่”คือกูประชดป่ะ แต่ไม่ปล่อยอะไรวะ? กูงง

 

“มึง กูมีอะไรจะบอก”อยู่ไอป่านก็พูดงุ้งงิ้งอะไรก็ไม่รู้

“หืมม”ผมครางตอบแต่ยังคงสนใจทีวีอยู่

“ก้มหัวลงมาดิ”ป่านว่าพร้อมกับรั้งคอผมลงไปหามัน ผมถึงได้ละสายตาจากทีวีมามองมันว่ามันจะทำอะไร

ซึ่งนั้นทำให้ผมสบตากับมันเข้าอย่างจัง หน้าเราสองคนเคลื่อนเข้าหากันช้าๆจนริมฝีปากของเราสองคนสัมผัสกัน มันค่อยๆขบเม้มริมฝีปากของผม ลิ้นร้อนไล้เลียบริเวณริมฝีปากทั้งบนและล่างเป็นเชิงบอกว่าให้เผยอริมฝีปากออก ผมที่กำลังหูอื้อตาลายทำตามอย่างว่าง่าย มันส่งลิ้นร้อนเข้ามาสำรวจในโพรงปากของผมฉกชิมความหวานอย่างละเมียดละไม ดุดดึงหยอกล้อกับลิ้นเล็กของผมอย่างเมามัน รสจูบของมันทั้งเร่าร้อน อ่อนหวาน โหยหาและต้องการ ผมรู้สึกเหมือนจะขาดอากาศหายใจและเหมือนมันจะรู้ มันจึงผละออกจากผมเล็กน้อยพอให้ผมได้กอบโกยเอาอากาศเข้าปอด แล้วจึงประกบจูบใหม่อีกครั้ง

“แฮก แฮก”

รสจูบครั้งนี้ทั้งรุกล้ำและเร่งเร้าจนผมรู้สึกวาบหวามอยู่ในอก จากที่มันนอนหนุนตักผมอยู่กลายเป็นว่ามันลุกขึ้นนั่งแล้วรั้งตัวผมให้ขึ้นไปนั่งเกยตักมันโดยหันหน้าเข้าหากันและปากยังคงเชื่อมติดกันอยู่ มือหนาค่อยๆเลื่อนเข้าไปลูบไล้ผมจากด้านหลัง หน้าก็เลื่อนลงจูบซับตั้งแต่ปลายคางลงมาเรื่อยๆจนตอนนี้ซุกไซร้อยู่บริเวณซอกคอของผม มันขบเม้มอย่างแรงซึ่งคาดว่าน่าจะเกิดรอย เจ็บ!! นี่คือสิ่งที่ผมรับรู้ได้ตอนนี้

สติของผมเริ่มกลับมาอีกครั้ง

“ปะ ป่าน อึก อือ ยะ หยุด อ๊ะ หยุดเถอะ”เหี้ย!!! เสียงกูทำไมมันเอ็กซ์ขนาดนี้วะ

“อืมมม อีกนิดนะ  นิดเดียว”ป่านเหมือนคนสติหลุด ปากว่าแต่ก็ยังไม่หยุดซุกไซร้ซอกคอผม

“สัส!!  หยุด!!”ผมรวบรวมแรงทั้งหมดตะโกนออกไปจนสุดเสียงและผลักหัวมันออกจากซอกคอผม หน้ามันแบบกูค้างสาสส  เราสองคนนั่งเงียบกันสักพัก ผมจึงพูดขึ้นเพื่อทำลายความเงียบ

“อธิบายมา มึงทำแบบนี้ทำไม ทั้งกอด หอม แล้ว เอ่อ จูบ  กูเป็นเพื่อนมึงนะเว้ย!! แล้วอีกอย่างกูก็เป็นผู้ชายด้วย”ผมพูดรัวเร็วใส่มัน

“เฮอ!! กูว่ากูแสดงออกชัดเจนแล้วนะ  แล้วอีกอย่าง………”แสดงออกเหี้ยอะไรว่ะ!! กูยังไม่เห็นว่ามึงจะทำอะไรเลย ป่านเว้นช่วงนิดนึงแล้วจึงพูดต่อ

“กูเลิกเห็นมึงเป็นเพื่อนตั่งแต่เมื่อ 6 ปีก่อนแล้ว”

“……………..”

“แล้วไม่ว่ามึงจะเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง ขอแค่เป็นมึง มึงเท่านั้นที่กูต้องการ”มันพูดจบก็เดินเข้าห้องทำงานไปโดยไม่หันมาสนใจผมเลย ทิ้งให้ผมนั่งอึ้งกับคำพูดของมัน

 

นี่ผมจะเข้าข้างตัวเองได้มั้ยว่ามันก็คิดและรู้สึกเหมือนผม!

 

นี่ผมจะเชื่อคำพูดมันได้มั้ยว่ามันต้องการผม!

 

ผมควรจะทำไงดีระหว่างทำตามความรู้สึกของตัวเอง กับ ตัดไฟตั้งแต่ต้นลม?

 

ผมพร่ำถามตัวเองอยู่อย่างนั้นจนได้คำตอบให้กับตัวเองแล้วว่า เป็นไงเป็นกัน อะไรมันจะเกิดก็ให้มันเกิด แต่ตอนนี้ผมขอทำตามหัวใจตัวเองก่อนแล้วกัน ถึงแม้จะรู้ว่าสุดท้ายผมก็ต้องเจ็บ เจ็บเหมือนกับครั้งนั้น

 

 

 

ผมเผลอหลับไปเมื่อไหร่ไม่รู้ รู้ตัวอีกทีก็ตอนได้ยินเสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น ผมกำลังจะลุกขึ้นไปเปิดประตูแต่ป่านมันออกมาจากห้องทำงานพอดีแล้วเดินตรงไปที่ประตู ผมจึงเลือกที่จะนั่งอยู่ที่เดิม

“โทษที กูหลับเพลินเลยไม่ได้ยินเสียงคนเคาะประตู”ผมพูดบอกกับไอป่าน

“อืม ไม่เป็นไร มึงขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะ 4 โมงกว่าแล้ว”ป่านว่าแล้วหันมายิ้มให้ผม

“อืม   อ่ะ! มึงเดี๋ยวเพื่อนกูจะมาที่นี่นะ”ผมยิ้มกลับไปให้มัน ป่านไม่ได้ว่าอะไรได้แต่พยักหน้า

“เรื่องที่มึงพูดอ่ะ กูก็คิดเหมือนมึง”พูดเสร็จผมก็วิ่งขึ้นบันไดมาเลย อ๊ากกกก พูดเองเขินเอง>///////<

 

 

ผมอาบน้ำแต่งตัวซักพักก็ลงมาข้างล่าง แต่ระหว่างเดินลงบันไดมานั้นผมก็ได้ยินเสียงเหมือนคนทะเลาะกันอยู่ข้างล่าง เสียงแม่ง!คุ้นว่ะ

“มึงเดินยังไงของมึงว่ะ!!! ชนคนอื่นเค้าล้มอะเห็นมั้ย”เสียงคุ้นๆดังขึ้นมาอย่างโมโห เฮ้ย!!นี่มันเสียงไอช้อยนี่หว่า

“ก็คุณยืนขวางทางผม อีกอย่างผมบอกคุณแล้วนะว่าขอทางหน่อยแต่คุณมัวแต่โม้ปากยื่นปากยาวกับเพื่อนคุณอยู่”หืมม!! ใครว่ะแม่ง!! ผมรีบเดินลงไปข้างล่างทันทีเพราะกลัวว่าข้างล่างจะวางมวยกันซะก่อน

“มึง!! มึงว่ากูหรอ ไอสัส มึงจะเอาใช่มั้ย”ไอช้อยมันของขึ้นแล้วครับ

“ผมไม่เอาคุณหรอก เพราะคุณไม่ใช่รสนิยมผม แต่ถึงผมจะอยากลองแต่ก็ไม่ใช่กับคุณแน่นอน”เสื่อมเหี้ยๆ!!

“อ๊ากกกกกก!!  ถ้าวันนี้ปากมึงไม่แตกก็อย่ามาเรียกกูว่าไอช้อยศิษย์อาจารย์เสือเลย”ไอช้อยว่าพลางพุ่งเข้าใส่ไอแว่นหน้าหล่อทันที(คือไม่รู้จักชื่อไง)

“เฮ้ย/เฮ้ย”นี่คือการประสานเสียงอย่างพร้อมเพรียงของทุกคนรวมทั้งผมด้วย

 

พลัก   ตุบ

คือแบบไม่ทันแล้วมันต่อยไปแล้ว ตอนนี้ไอแว่นหน้าหล่อล้มลงไปจูบพื้นเรียบร้อยแล้ว

“เชี่ยช้อย มึงทำไรเนี่ย”ไอป๊อป

“มึงไปต่อยมันทำไม”ไอนุ้ย

“มึงตายแน่ไอหน้าอ่อน”เพื่อนไอป่าน1(มั้ง)

“มึงอย่างเจ๋งอ่ะ นี่บอกเลย”เพื่อนไอป่าน2 โอ้วว หน้าอย่างสวยอ่ะ นี่บอกเลย

“พอ พอ แยกเลยมึง 2 คนอ่ะ”ป่านพูดขึ้นแล้วส่งมือให้เพื่อนมันจับเพื่อลุกขึ้น ส่วนผมก็เดินไปดึงไอช้อยให้ออกห่างจากไอแว่นหน้าหล่อ

“พอแล้วมึงไอช้อย”ผมจัดการลากมันมานั่งที่โซฟาโดยมีทุกคนเดินตามมาติดๆ ผมกับป่านมองหน้ากันนิดๆเป็นเชิงบอกว่าให้พูดอะไรสักอย่าง เพราะบรรยากาศมันอึมครึมมาก

“เออ เออ  นี่เพื่อนกู นี่ชื่อไอนุ้ย ไอป๊อป ไอช้อย แล้วนี่ก็ไอป่าน ”ผมแนะนำตามลำดับที่นั่งเรา 4 คนนั่งที่โซฟาใหญ่กันโดยที่พักแขนด้านผมมีไอป่านนั่งอยู่ผมจึงแนะนำมันให้เพื่อนผมได้รู้จักด้วย

“ส่วนนี่ก็เพื่อนกู นี่ไอสง ไอหลาน ไอเคียว  แล้วก็ไอเพื่อนว่าที่เมียกู หึหึ”ป่านแนะนำเพื่อนมัน ไอหน้าหวานนี่ชื่อหลานนี่เอง อิอิ  แต่ไอประโยคหลังนั่นมันอะไร กูไปเป็นว่าทีเมียมึงตั้งแต่เมื่อไหร่ฮะ

 “สัสป่าน!!! พูดเชี่ยไรของมึงเนี่ย”กูเขินห่า!!>////<

“หวัดดี/หวัดดี”เพื่อนผมกับเพื่อนไอป่านพูดขึ้นพร้อมกันจะมีก็แต่ไอช้อยกับไอเคียวที่นั่งจ้องหน้ากันอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อกัน

“จนได้นะมึง”ไอสงพูดขึ้นแล้วหันไปยิ้มกับไอป่าน ส่วนเพื่อนของผมก็ส่งสายตาล้อๆมาให้  สัส!!!เดี๋ยวกูก็จิ้มลูกตาหลุดซะหรอก

“พวกมึงเรียนอะไรกันบ้างวะ”หลานพูดขึ้น  เมื่อเห็นผมเริ่มหน้าแดงจากการโดนล้อ

“กูกับไอช้อยเรียนสถาปัตย์ ไอป๊อปกับไอเพื่อนเรียนวิศวะซอฟต์แวร์”ไอนุ้ยเป็นคนตอบครับ

“แล้วพวกมึงอ่ะ?”ไอป๊อปถามกลับ

“กู ไอหลานแล้วก็ไอป่านเรียนวิศวะโยธา ส่วนไอเคียวเรียนหมอ”ไอสงเป็นคนตอบครับ กูว่าแล้ว ว่าหน้าอย่างไปแว่น เอ่อ ไอเคียวอ่ะต้องเรียนอะไรแบบนี่แน่เลย  พวกเรานั่งคุยเล่นกันสักพักระหว่างรอไอป่านเปลี่ยนชุด

“ไปพวกมึง”ป่านเดินลงมาพร้อมกับถือกุญแจรถแล้วก็คีย์การ์ด  มันมีรถด้วยหรอว่ะ กูพึ่งรู้นะเนี่ย

ผมเดินตามเพื่อนผมไปเพราะไอนุ้ยมันมีรถเลยกะว่าจะไปกับพวกมัน

“เพื่อนมานี่มา”ป่านเรียกผมเมื่อเห็นว่าผมกำลังจะเดินไปที่รถของไอนุ้ย

“ทำไม กูจะไปกับพวกไอนุ้ย”ผมตอบมันพร้อมกับเปิดประตูรถ

“กูบอกว่าให้มานี่!”มันว่าเสียงแข็ง ผมเลยเดินไปหามันทันที นี่ไม่ได้กลัวนะแค่เกรงใจไง จริงจริ๊ง

“กูไปกับพวกไอนุ้ยไม่ได้หรอ”ผมถามมันเสียงอ้อน

“ไม่ต้องทำเสียงแบบนั้นใส่กูเลย ไปกับกูนี่แหละ จะไปนั่งเบียดกับเพื่อนมึงทำไม”มันว่าจบก็จับผมยัดใส่รถทันที  ไอโหดดดดด

สรุปคือ ผมไปกับไอป่าน ไอเคียวไปรถตัวเอง ไอหลานกับไอสงไปด้วยกัน ส่วน ไอป๊อปกับไอช้อยไปรถไอนุ้ย รถค่อนข้างติดเพราะเป็นช่วงเวลาเลิกงานพอดี ผมพึ่งได้รู้ว่าเพื่อนไอป่านก็อยู่ที่คอนโดนี้กันแต่อยู่คนละชั้น ไอหลานกับไอสงอยู่ชั้น 18  ไอเคียวอยู่ชั้น 20 (ทั้งชั้นมีห้องมันห้องเดียว)  เราใช้เวลาเดินทางประมาณ 30 นาที ทั้งๆทีความจริงแล้ว 10 นาทีก็ถึงแล้ว

“ว้าวคนเยอะมากเลยมึง”ผมนี่ตาวาวเลยครับของกินเยอะ คนแยะ โอ้วววว

“หางกระดิกเลยนะมึง”ไอช้อยครับ

“ว่าแต่กู ตามึงนี่เป็นประกายวิ้งวับเชียว”ผมว่ากลับ

“เพื่อนมาเดินข้างกูเดี๋ยวหลง”ป่านพูดแล้วจับมือผมให้ไปเดินข้างมัน ตอนนี้ใครลากไปไหนผมไปหมดแหละ เพราะผมกำลังตื่นตาตื่นใจกับผู้คนแล้วก็ข้าวของต่างๆ  คือที่ภูเก็ตก็มีนะแต่มันก็ไม่ได้ใหญ่เท่านี้อ่ะ อีกอย่างพี่ๆนักศึกษาหญิงสวยๆแจ่มๆทั้งนั้นเลย ซูด!! น้ำลายไหล

“มึงกับไอป่าน อะไร ยังไง เล่ามาดิ”ไอป๊อปครับมันเดินขึ้นมาตีเสมอกับผมแล้วกระซิบถาม

“ไว้กูค่อยเล่านะ ตอนนี้ไม่สะดวก”ผมว่าพลางพยักเพยิดไปทางไอป่าน

“อ่า โอเค”พอมันรับทราบแล้วมันก็ถอยหลังกลับไปเดินที่เดิมกับไอนุ้ยแล้วก็ไอช้อย

“มีอะไร?”ป่านถามขึ้นมา สงสัยคงเห็นที่ไอป๊อปคุยกับผม

“ป่าว”ผมว่าแล้วมองดูโน้นดูนี่ ไปเรื่อย จนสายตาผมไปปะทะเข้ากับเคสโทรศัพท์

“ป่าน ป่าน แวะร้านนั้นก่อน”ผมลากมันมาหยุดอยู่ที่ร้านเคสโทรศัพท์ ส่วนคนอื่นๆก็แยกย้ายกันไปเดินดูนู่นนี่ ทิ้งให้ป่านอยู่กับผม 2  คน

“มึงจะซื้อเคสโทรศัพท์หรอ”

“อือ อยากได้ ลายนั้นอะ ชอบ”ผมว่าแล้วชี้ไปที่ลายแพรี่เจ้าตุ่นปากเป็ด

“อ่า อันเท่าไหร่ครับ”ป่านชี้ไปที่เคสอันที่ผมอยากได้

“อันละ 200 จ้า เหลือแค่ 2 อันเองนะลายนี้อ่ะ”พี่คนขายบอกแล้วหยิบเคสสองอันที่มีลายเหมือนกันขึ้นมาให้ผมกับป่านดู

“มึงกูอยากได้อ่ะ ซื้อนะ”ผมเอามือล้วงหยิบเงินในกระเป๋า แต่ป่านมันจับมือผมไว้ ผมเลยมองหน้ามันแบบงงๆ

“เดี๋ยวกูจ่ายให้”ป่านล้วงหยิบเงินให้กับพี่คนขาย ส่วนผมก็รับเคสจากพี่เค้า

“ทำไม 2 อันอ่ะ  มึงซื้อให้กู 2 อันเลย?”ผมถามเมื่อพี่เค้าส่งเคสให้ผมมา 2 อัน

“ป่าว ของกูอันนึง”อ่า อย่างนี้ก็เท่ากับว่า เราใช่เคสคู่กันอ่ะดิ  อ๊ากกกกกก >///<

“อ่า อ่ออออ”

ป่านพาผมเดินดูนั้นดูนี่ไปเรื่อย พาเดินเข้าไปในมหาลัย ไปที่ตึกคณะ เดินดูรอบมหาลัย จนเวลาล่วงเลยมาประมาณ 4 ทุ่มกว่าๆ พวกเราจึงแยกย้ายกลับคอนโดกัน พอกลับมาถึงคอนโดผมกับป่านต่างก็แยกย้ายกันไปอาบน้ำทันที เพราะต่างคนต่างเหนื่อย

“เพื่อน เดี๋ยวกูขึ้นไปห้องไอเคียวแป๊ปนะ”

“อืม กูไม่รอนะ กูง่วง ฮ้าววววว” ทาครีมไปตาก็จะปิดไป ง่วง ง่วง

“อืม”

 

ผมทาครีมเสร็จก็เดินมาปิดไฟแล้วล้มตัวลงนอนทันที แต่นอนยังไงก็นอนไม่หลับทั้งทีง่วงจะตายอยู่แล้ว สงสัยคงแปลกทีมั้ง  ผมเลยเปิดทีวีแล้วกดช่อง disney channel ดูphineas and ferb  อ่า มาพอดีเลยแฮะ

ผมเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ป่านมันรั้งตัวผมเข้าไปกอด

“งือออ มึงมาแล้วหรอ”ผมถามทั้งที่ตายังปิดอยู่

“อืม  ชู่วว หลับซะ จุ๊บ ”มันว่าพลางลูบหลังแล้วจูบที่มุมปากผม

“อือออออ”ผมครางออกมาอย่างรำคาญ

“กูไม่รู้ว่าต่อจากนี้จะเกิดอะไรขึ้นบ้าง แต่กูจะไม่ปล่อยมึงไปอีกแล้ว กูสัญญา”

“………………”

 

ฟอด  ฟอด  จุ๊บ

 

ป่านว่าจบก็ก้มลงมาหอมแก้มใสทั้งสองข้างของผมตามด้วยกดจูบหนักๆที่หน้าผาก ว่าแต่สัญญา ? มันสัญญาอะไรอะ ผมรับรู้ได้แค่นั้นก่อนที่สติผมจะค่อยเลื่อนลางจมดิ่งเข้าสู่ห้วงนิทรา