รักพลิกล็อคน๊อคหัวใจ นายจอมป่วน

"เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไปจริงๆนะคะคุณเทวิน มณีไม่ได้ฝันไปใช่มั้ย"

เทวินกุมมือบอบบางของมณีอย่างแผ่วเบาแต่มั่นคง ราวกับว่าฟ้าดินจะไม่ให้เขาต้องจากกันไปอีกแล้ว

"มณี ชีวิตของผมเริ่มต้นใหม่แล้ว เพราะคุณ ต่อไปนี้จะไม่มีอะไรแยกเราจากกันได้แล้ว"

"โอ้ยยย~ คุณน้องค้ะ นิยายของคุณน้อง คุณพีทนอ่านได้แค่ตรงนี้แหละค่ะ ไม่ไหวจ้ะ ไม่เกิดแน่ๆ เจ๊ขอบอก"

"ฟังดูแย่จังนะคะ"

เจ้าของผลงานนั่งหน้ายุ่งคิ้วขมวด ปากเม้มสนิท ใบหน้าแดกก่ำเหมือนคนกำลังจะร้องไห้ แต่คนะพูดก็ยังคงตั้งหน้าตั้งตาพูด อย่างไม่สนใจ..

"นี่ ถามจริงๆเถอะน้องฝ้ายแต่งนิยายยุคเดียวกับบ้านทรายทองแล้วเพิ่งเอามาให้พี่ดูหรอคะ? นี่หนูอยู่ ม.ปลายหรอเนี่ย"

"เอ่อพี่เจษฎาค่ะ..."

"อ้ายย เจ๊เจนนี่สิ้ เจ๊-เจน-นี่! เดี๋ยวแม่ไล่ตะเพิ่ดออกจากห้องเลยนิ"

"คะๆ ขอโทษคะเจ๊เจนนี่ เจ๊ช่วยแนะนำฝ้ายหน่อยนะ"

"ข้อแรก!!!"

เจ๊เจนนี่กรีดนิ้วชี้เด้งขึ้นมาทำเสียงแหลมเล็กจีบปากจีบคอตามแบบชายไทยหัวใจนะยะทั่วไปชอบทำ

"สมัยนี้พระเอกนางเอกเค้าต้องถึงเนื้อถึงตัวกันมากๆสิ้ ให้มันวี้ดวิ้วสยิวกิ้วติ๋วติ้ว! นี่อะไรจีบกันตั้งแต่เริ่ม จนจะแต่งกันอยู่แล้วแต่ยังจับมือกันอยู่เลยแบบนี้ไม่ทันกระเทยแน่คะเจ๊ขอบอก"

แป่ววว ก็นางเอกของเรื่องเพิ่งอายุ 17 เอง จะให้ฟันแล้วชิ่งเปลี่ยนคุณชายสักสี่คนหรอไง!? ฝ้ายแอบเถียงในใจ

"ข้อสองฉากเรื่องก็ให้มันอินเทรนด์กว่านีหน่อยไม่ได้หรอไง อาจจะเป็นplaygroundน่ะรู้จักมั้ย หรือจะไปทำประดิษฐ์ไฮโซโก้เก๋อยู่ที่เกาหลี ไต้หวันก็ว่าไป อย่างน้อยสยามก็ยังดีนะคะ  ข้อสาม..."

แลงะยังมีข้อสี่ห้าหก เรียงต่อกันยาวเหยียดด อย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุด

ฝ้ายนั่งตัวลีบจดโน้ตไว้ในสมุด แอบบ่นในใจอย่างเซ็งจิตT.T

"และข้อสุดท้ายเจ๊เดาว่าคงไม่เคยมีแฟนแน่ ปั้ปปี่เลิฟก็ยังไม่มีเบยชิมิเค้อะ!?"

ฉึก!!

"คุณน้องฝ้ายยังไม่เคยมีเพื่อนผู้ชายสินะคะ เจ๊เดาว่าคงจะมีแตเพื่อนผู้หญิงสิ้นะคะ จริงมั้ย?

ฉึก ฉึก!!!

โอ้ยย ~ เหมือนมีอะไรมาแทงใจดำเลย

"นิยายที่คุณน้องบรรยาย เจ๊เข้าใจนะว่านิยายรักโรแมนติกมันต้องเพ้อฝันภอประมาณ แต่นี่คุณชายที่หล่อแสนดี เข้าอกเข้าใจผู้หญิงซื่อสัตย์รักแผ่นดินเกิด รักธรรมชาติแมกไม้ลำธารรักทุกคนเลยอย่างตาพระเอกของคุณน้องฝ้ายเนี่ยพี่เดาได้เลย ว่าาเทวินำม่ใช่เทวดามจากสวรรค์ หรอกหมอนี่ต้องแอ้บแมนจับยัยมานี เท่านั้นแหละ!!อุ้ยตาย.ขอโทษนะ เจ้มันเป็นประเภทยิ่งจิก ยิ่งมันเลยลืมตัวไปหน่อย"

ฝ้ายนั่งตัวลีบสงบปากสงบคำ หน้าซีดสลับแดงแปร้ดอยูนานฟังถึงตอนนี้ก็กลั้นหัวเราะไม่ไหว ก็หัวเราะขำสำนวนกะเทยของเจ๊ไม่ไหวจนปล่อยหัวเราะพรืดออกมาบรรยากาศที่ตึงเครียดจึงเริ่มเป็นกันเองขึ้น

"ที่เจ๊พูดถึงฝ้าย เจ๊เดาถูกหมดเลยคะ เก่งจังแฮะๆ!

"เห็นมัย!? เจ๊ว่าแล้วพระเอกของคุณน้องฝ้ายน่ะ ตัวเบาบางเหมือนคนในอุมคติมากเกินไป ทำให้ไม่ค่อยอินเลย ลองมองโลกใก็กว้างๆสิค่ะ เอางี้!! พี่ชอบสำนวนการแต่งของน้องนะโครงเรื่องก็เข้าท่าอยู่ น้องลองไปแก้มาใหม่น่ะ พีพร้อมจะพิจารณาอยู่เรื่อยๆแหละ..."

"ขอบคุณค่ะเจ๊"