จิ้นรักนายซุปตาร์

เช้าวันแรกของการไปมหาลัย
"กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง"เสียงนาฬิกาปลุกที่อยู่บนหัวเตียงจะปลุกเมื่อถึงเวลาตื่น
"อืม..กี่โมงแล้วเนี่ย"สาวน้อยผู้ที่พึ่งตื่นจากการนอนออกมาสู่โลกภายนอก แต่เด็กสาวก็ต้องตาค้างเพราะตอนนี้ใกล้จะแปดโมงแล้ว
"ฮึ๋ย..จะแปดโมงแล้ว ไปมหาลัยวันแรกด้วยจะทันมั้ยเนี่ย.."เด็กสาวบนพรึมพรำก่อนจะรีบวิ่งไปอาบน้ำและแต่งตัว เวลาเร่งรีบแบบนี้ใครจะทานข้าวเช้าทันหล่ะ เมื่อแต่งตัวเสร็จเด็กสาวก็รีบวิ่งออกไปเพื่อไปมหาลัย โดยจุดมุ่งหมายก็คือ"ป้ายรถเมล์"
ณ ป้ายรถเมล์
ผู้คนที่กำลังยื่นต่อคิวเพื่อขึ้นรถเมล์กันยาวเหยียด เด็กสาวรีบวิ่งมาเพื่อให้ทันรถเมล์คนแรกแต่รถก็ดันขับออกไปซะก่อน... "ชีวิตฉัน.. วันแรกก็สายซะแล้ว" เด็กสาวพูดอย่างหมดความหวังก่อนจะยืนโบกแท็กซี่ แต่ทว่าเด็กสาวได้ยินเสียงที่คุ้นหูมานานนับ10ปี "เบลล่า.. ขึ้นรถเร็ว" ใช่แล้ว นั่นคือยัยแอนเพื่อนสนิทที่สุดในชีวิตของฉัน
    บนรถของแอนทั้งสองสาวต่างพูดคุยกันต่างๆ นาๆ รวมถึงเรื่อง"นางเอกของละครโทรทัศน์"ที่ยังไม่หลุดออกไปจากสมองของเด็กสาว
    "เบล.. เธอคิดว่าไงอ่ะกับบทนางเอก" แอนถามและมองหน้าเบลล่าเหมือนกำลังลุ้นอะไรอยู่
    "นี่.. เรื่องนี้ยังไม่หมดความหวังอีกเหรอ" เบลล่าตอบกลับ
    "ฉันก็เข้าใจ..ว่าพวกเราคงเป็นไปไม่ได้หรอก แต่มันก็มีส่วนที่มันจะเป็นจริงไม่ใช่เหรอ ถึงมันจะเป็นส่วนน้อยก็เถอะ" แอนตอบกลับอย่างคนที่ยังไม่หมดความหวัง
     "แล้วใครบอกว่าฉันยอมแพ้หล่ะ..ฉันจะต้องเป็นนางเอกของเจมส์ให้ได้"เบลล่าพูดและยิ้มออกมาอย่างภูมิใจ
ณ มหาลัยแห่งหนึ่ง
ขณะนี้อาจารย์ท่านหนึ่งกำลังสอนหนังสือให้นักศึกษาปีหนึ่งทุกคนแต่มีอยู่สองคนที่ยังไม่มา
"นักศึกษา.. มีใครเห็นเบลล่ากับแอนบ้างไหม"อาจารย์ถามเสียงดุ
"ไม่เห็นค่ะอาจารย์"นักศึกษาภายในห้องตอบกันอย่างพร้อมเพรียง
"สวัสดีค่ะอาจารย์"ทั้งสองสาวต้นเหตุของเรื่องทั้งหมดกล่าวสวัสดีอาจารย์เมื่อมาถึง
"เบลล่า แอน รู้มั้ยตอนนี้มันกี่โมงแล้ว" อาจารย์พูดสายตาเย็นชาส่องพลังอย่างเห็นได้ชัด
"อุ่ย.. แปดโมงครึ่งค่ะอาจารย์" ทั้งสองสาวตอบกันอย่างพร้อมเพรียงแถมยังอายเพื่อนในห้องอีก
"แล้วทำไมถึงมาสาย"
"พอดีว่าตื่นสายค่ะ แล้วรถเมล์ก็ไม่จอดรับด้วยค่ะ"เบลล่าตอบ
"รถเมล์ไม่จอดหรือเธอมาไม่ทันกันแน่"อาจารย์ถามอย่างจับผิด
"มาไม่ทันค่ะอาจารย์"เบลล่าตอบอย่างยอมแพ้
"ไปวิ่งรอบสนามของมหาลัย10รอบไป"
"รับทราบค่ะอาจารย์"ทั้งสองสาวพูดพร้อมกับวิ่งออกไป