The Undead ฝ่าวิกฤติฝูงนรกซอมบี้

“เอาน่าลองฟังก่อนละกัน แผนที่ว่าก็คือ” ภูมิถอนหายใจหนึ่งครั้งแล้ว จึงเริ่มอธิบายทุกคนต่างตั้งใจฟังในสิ่งที่ภูมิกำลังจะพูดไม่มีใครพูดอะไรออกมาต่างจ้องหน้าและมองอย่างใจจดใจจ่อ

“แผนของเราก็คือการ ปิดประตู!!!” ภูมิบอกไป

“คือยังไงอ่ะพี่ ผมไม่เข้าใจ ?” น็อตพูดขัดขึ้นมาทันที

“มึงอย่าพึ่งขัดดิ ให้ภูมิมันอธิบายก่อน” สแตมป์พูดขัดน็อตอีก

“เอาล่ะ ต่อเลยนะ ปิดประตูก็คือเราจะฝ่าฝูงพวกมันไปปิดประตูหน้าหมู่บ้าน เพื่อไม่ให้พวกมันเพิ่มจำนวนในหมู่บ้านอีก เราจะทำที่นี่ให้เป็นที่ปลอดภัย”

“ปิดประตูแล้วมันจะปลอดภัยยังไงหรอพี่ภูมิ ?” เมย์ถามหลังจากภูมิพูด

“พอเราปิดประตูแล้ว เราจะกวาดล้างพวกมันทุกตัวในหมู่บ้าน อาจจะยากสะหน่อยแต่ถ้าทำได้พวกเราจะมีที่หลบภัยคือที่นี่ ไม่ใช่แค่นั้นนะแต่เรายังจะมีที่หลบภัยให้คนที่เจอเหตุการณ์เหมือนเราด้วย”

“แต่พี่ พวกมันคงมีมากกว่า 100 แล้วมั้งตอนนี้น่ะ” ปอพูดขึ้นอีก

“อื้อ มากกว่าแน่นอน เพราะเมื่อกี้ที่หันไปดูก็กำลังทะยอยเข้ามาแล้ว” ภูมิตัดบทปอ

“มากกว่า 100 แล้วไงวะก็จัดการคนละ 20 ตัวไง” สแตมป์ขัดขึ้นทันที

“ฮ่าๆ พูดเหมือนง่ายสมกับเป็นมึงดีนะ อื้อพวกเราจะได้เปรียบมากในการสู้ครั้งนี้” ภูมิพูด

“ได้เปรียบยังไงพี่ จำนวนน้อยกว่าแบบเทียบกันไม่ได้” น็อตถามอีก

“เรื่องการเคลื่อนไหว การหาช่องทางการหนีในหมู่บ้านไง” ภูมิตอบไป

“เห้ย แล้วทำไมมึงไม่ปิดตั้งแต่เมื่อกี้เลยวะ ?” สแตมป์ งง กับแผนการ

“เป็นคำถามที่ดีนะ เพราะว่าแม่กุญแจหมูบ้านมันพังไปแล้วไง อีกอย่างอันเล็กแค่นั้นคงกันไม่ได้นานหรอก” ภูมิตอบไป

“งั้นเราจะทำยังไงล่ะพี่ ?” ปอถามอีก

“กูมีแม่กุญแจอันใหญ่ของโรงบาลที่ใช้ปิดห้องเก็บข้อมูลยาอยู่ ตอนที่ไปฝึกงานที่ โรงบาลก็เลยได้มา” พอภูมิพูดจบก็เดินไปที่ห้องข้างบนและเมื่อเดินลงมาที่มือก็ถือ แม่กุญแจอันใหญ่

“เนี่ยก็ประมาณนี้แหละ” ภูมิยกให้ทุกคนดูขนาดของมันประมาน 50.3x39.5x79 ซม.

ตามแนว กว้าง x ลึก x สูง ซึ่งเป็นขนาดที่ใหญ่กว่ากุญแจธรรมดามาก

“ถ้าอันนี้คงวางใจได้ล่ะนะ” สแตมป์พูดขึ้น

“อื้อ เพราะงั้นเตรียมเริ่มแผนเลยดีกว่าก่อนที่พวกมันจะเข้ามาอีก” ภูมิเสนอ ออกมา

น็อตที่กำลังจะตกลงก็หันไปมองหน้าเมย์ 1 ครั้ง แล้วหันกลับมาพูด

“เรื่องนี้ พวกพี่ทำกันไปได้ไหมผมยังมีอะไรต้องสะสางอยู่น่ะ”

“อะไรของมึงวะน็อต ตอนนี้ยังมีไรสำคัญอีกวะ!!!!” สแตมป์ตวาดใส่น็อต

ภูมิจึงมองหน้าน็อตและหันไปที่เมย์ที่กำลังทำหน้าเศร้าเหมือนคิดอะไรอยู่ในหัวนั่น

“งั้นหรอ อื้อได้ดิ แต่อย่าทำอะไรเกินตัวล่ะ” ภูมิบอกกับน็อต

“เห้ย แต่ไอ้ภูมิมึงก็รู้ว่ามันเยอะนะเว้ย” สแตมป์แย้งอีก

“ก็แค่จัดการเพิ่มเป็นคนละ 50 แค่นั้นเอง” ภูมิตอบแบบยิ้ม

สแตมป์ถึงกับเงียบไปพักหนึ่ง

“เออ ตามใจพวกมึงละกันเอาไงเอากันวะ” สแตมป์พูด

“น็อตถ้าเสร็จธุระแล้วรีบตามไปสมทบนะอาจจะเหลือซากพวกมันให้ฟันเล่นได้บ้าง”ภูมิพูดแล้วหัวเราะใส่น็อต น็อตเองก็ยิ้มออกมาเมื่อได้ยินดังนั้นซึ่งแสดงออกมาว่า ไม่ต้องห่วง

“เอาล่ะ แตมป์ไปกันเหอะปออยู่ที่นี่กับออมนะ” ภูมิสั่งปออีกครั้ง

“กับหนู?? อ่าวน้องเมย์อ่ะพี่ ?” ออมถามออกมา

“เดี๋ยวไอ้น็อตก็คงบอกเองล่ะมั้ง ไปล่ะนะ” พอภูมิพูดจบก็เปิดประตูออกไปพร้อมกับสแตมป์โดยทิ้งมีดยาวไว้ให้น็อต 1 เล่ม เพราะภูมิเอาไม้กับแม่กุญแจออกไปแล้ว

“ไปกันเถอะ น้องเมย์เราไปเคลียร์อะไรให้เสร็จๆเพื่อไม่ให้เป็นภาระทีหลังกันเถอะ”น็อตเอ่ยปากชวนน้องเมย์ออกไป

“ไปไหนหรอพี่น็อต ?” เมย์ งง เพราะไม่รู้ความคิดของน็อตเลย

“เอาน่า ตามมาเถอะ” น็อตพูดจบก็จับมือเมย์วิ่งออกไปทันทีทิ้งความ งง ไว้ให้ออมกับปออีกด้านหนึ่ง

“ภูมิ ทำไมมึงปล่อยให้ไอ้น็อตทำตามใจวะ ?” สแตมป์ถามภูมิถึงเหตุผล

“เอาน่าเรื่องที่มันจะทำกูพอจะเดาได้แหละ อีกอย่างมันก็เป็นเรื่องที่เราต้องกลับมาทำอยู่ดีสู้ให้มันทำไปเลยจะเป็นการประหยัดเวลาแล้วก็ดีต่อความรู้สึกของมัน กับ น้องเมย์สะมากกว่านะ”

“งั้นหรอ เอาเถอะ เริ่มเลยไหมมันมานู้นแล้วนะ” สแตมป์พูดท้าทายภูมิ

“ก็เอาดิ๊ แต่บอกกไว้ก่อนนะใครฆ่าได้น้อยกว่าเลี้ยงข้าวนะเว้ย ฮ่าๆ” ภูมิพูดแบบฮาๆแล้วตวัดไม้ออกไปทันที…

ทางฝั่งน็อต

น็อตที่วิ่งออกมากับเมย์ก็มาหยุดลงที่หน้าบ้านของเมย์ซึ่งเปิดอยู่แต่ไม่มีแม้แต่แสงไฟ เมย์เห็นดังนั้นก็รู้ทันทีว่าน็อตคิดจะทำอะไร

“พี่น็อต ทำแบบนี้จะดีหรอให้พวกพี่ภูมิไม่ดีกว่าหรอ?” เมย์ถามเพราะเป็นห่วงน็อตด้วยความที่มืดและไม่รู้ด้วยซ้ำว่าในบ้านของเมย์มีอะไรบ้างมันอันตรายเกินไปสำหรับทั้งคู่

“ไม่ต้องห่วงหรอก รีบทำธุระของเราให้เสร็จเถอะ” น็อตหันมายิ้มให้เมย์ด้วยท่าทางสั่นเมย์เห็นแบบนั้นจึงได้แต่ยิ้มตอบกลับมา

“งั้นก็ช่วยไม่ได้นะ แต่ว่าห้ามตายนะพี่น็อต”

“ฮ่าๆ เรานั่นแหละอย่าห่างพี่ละกัน” พอพูดจบทั้งคู่ก็เดินเข้าไปเพื่อสะสางทุกอย่างให้เสร็จสิ้น…