รักวุ้นๆของเธอกับฉัน

 >>เขาใหญ่<<
เคนตะ:เฮ้ย!ถึงซะทีกว่าจะถึงได้ 
เคนตะพูดพลางบิดตัวไปด้วย
อาจารย์:เอาล่ะเด็กๆคะ ตื่นกันได้แล้ว พวกเราถึงแล้วเก็บเอาสัมภาระของใครของเราแล้วลงไปเข้าแถวนร๊ พี่ๆที่ทาต้อนรับเราอยู่ด้านล้างนะคะ 
พออาจารย์ประกาศ ทุกคนก็ทำตามรีบเก็บของแล้วลุงไปจากรถ
ฟาง:นี่มีโรงเรียนอื่นด้วยหรอ นึกว่ามีแต่เรา
พิม:ไหนอาจารย์ไม่เห็นบอกเลย
หวาย:ช่างเถอะ เข้าไปเถอะพวกเรา
หวายและเพื่ือนพากันไปนั่งรวมกันกับเพื่อนๆห้องเดียวกัน
เฟย์:พี่ฟางเฟย์ว่ายัย5คนนั้นมันน่าตาคุ้นๆนะ เหมื่อนเคยเจอกันมาก่อนอ่ะ
ฟาง:ไหนอ่ะเฟย์ 
ฟางมองๆปทางเด็กนักเรียนต่างโรงเรียนอีกกลุ่มหนึ่งที่กำลังมองมาทางพวกเธอ
ฟาง:ใช่อ่ะเฟย์ นี่ๆพิม เธอว่ายัยพวกนั้นอ่ะ หน้าคุ้นมั้ย
ฟางหันไปสะกิดพิมที่นั่งอยู่ข้างๆ
พิม:นั้นมัน ยัยแบม ยัยโบว์ ยัยเกล นี่น่า 
พิมว่าแล้วกำหมัดแน่นด้วยความโกรธ
ฟาง/เฟย์:ห๊ะ
ฟาง:อย่าบอกนะว่า ยัยพวกนั้นที่เคยทะเลาะกันตบตีกันตอนเรียนอยู่ประถม อ่ะ
พิม:ใช่ แต่ช่างเถอะฟาง อย่าไปสนเลย
ฟาง:ใช่ๆ 
ฟางและพิมพูอย่างไม่สนใจแล้วหันไปสนใจพี่ที่กำลังอธิบายเกี่ยวกับการเข้าค่าย
พี่วิทยากร:เอาล่ะน้องทุกคนครับคงรู้แล้วนะว่าพวดเราได้พักตรงไหน พี่จะให้เวลาอีก 30 นาทีให้พวกเราเอาสัมภาระไปเก็บและเปลี่ยนเป็นชุดลำลอง เตรียมที่จะลุยเต็มที่ งั้นก็แยกกันได้ครับ
หวาย:พวกเราไปกันเถอะป๊ะ เราได้พักรวมกันเลย 
ขนมจีน:ฟาง พิม พวกเธอเป็นไรอ่ะ หน้าซีดจัง
ขนมจีนเดินมาแล้วเอามือเตะที่หน้าผากฟางและพิม
ป๊อปปี้:ใช่ ฟางเธอไม่สบายหรอ 
ป๊อปปี้เดินเข้ามาดูใกล้อย่างเป็นห่วง อย่างบอกไม่ถูก 
ฟาง:ไม่เป็นไรหรอกน่า พวกเราสบายดี เนอะ พิมเนอะ 
พิม:ใช่ๆ ไปเถอะ ไม่ต้องเป็นห่วง เรารีบเอากระเป๋าไปเก็บเถอะ
ทุกคนเดินไปที่บ้านพัก
  บ้านพักของ KAMIKAZA WAVE
แบม:ฉันว่านะ ยัยฟางกะยัยพิม คงตกใจน่าดู ที่เห็นพวกเรา
โบว์:ใช่ดูตลกน่าดูถึงกับน่าซีดเลย งานนี้คงมีเรื่องน่าสนุกน่าดู
เกล:หึๆ ก็ว่างั้นแหละ ได้เวลาแล้วที่ศึกของเราจะเริ่มขึ้น
5สาว:555
5สาวหัวเราะอย่างสะใจ ปนความชั่วร้ายออกมา
   บ้านพัก KAMIKAZA 
จินนี่:พิม ฟางเธอบอกฉันได้มั้ย ว่าทำไมพวกเธอถึงน่าซีดแบบนี้ อ่ะ เป็นไรมากมั้ย
จินนี่เดินมาหาฟางกับพิมที่นั่งอยู่เฉยๆ ทุกคนเป็นห่วงเธอสองคนมาก เธอสองคนเป็นคนที่สำคัญของเพื่อนๆทุกคน
พิม:ไม่เป็นไรหรอกจินนี่ พิมกับฟางแค่ร้อนเนอะฟาง หิวข้าวด้วย
หวาย:พิม ฉันรู้ว่าเธอโกหกพวกเรา เรารเป็นเพื่อนกันนะมีไรก็บอกมา ให้เรารับรู้ เพื่อเราจะมีอะไรช่วยได้
ฟางกับพิมได้แต่จ้องตากัน
ฟาง:คือว่าเราสองคนเจอเพื่อนที่โรงเรียนเก่าน่ะ แต่ไม่ใช่เพื่อนรักหรอก เป็นเพื่อนที่เกลียด ที่เลวมากกว่า 
พิม:ใช่ ยัย 5 คนที่น่าตาดีๆนั้นแหละ เห็นน่าตาใสๆแบบนั้น แต่ยัยพวกนี้นะ เลวโหดเหี้ยมมากเลยล่ะ
เฟย์:ใช่ ยัยพวกนั้น เกือบจะฆ่าพี่ฟาง แล้วเผ่าแบบเป็นเลยล่ะ ดี่นะที่พายุ มาเจอแล้วช่วยพี่ฟางกับพี่พิมเอาไว้ ไม่งั้นนะ 
เฟย์ส่ายหน้าเบาๆเป็นเชิงว่าเค้าเกือบเสียพี่สาวอันเป็นทืี่รักไป 
หวาย:มันเลวร้ายขนาดนั้นเลยห่รอ
ป๊อปปี้:ช่างมันเถอะ อย่าลืมสิพวกเธอยังมีพวกเราอยู่นะ แน่นอนฉันไม่ปล่อยให้ใครมาทำร้ายพวกเธอหรอก ถึงแม้เราจะกัดจะฟัดกันตลอด แต่เราก็เป็นเพื่อนกันนะ
ป๊อปปี้เสียงอ่อนลงกับคำว่าเพื่อน แล้วมองหน้าฟาง
โทโมะ:เอาล่ะทุกคนไปกันเถอะ ข้างนอนคงพร้อมแล้วล่ะ
ฟางกับพิมตอนนี้ก็เริ่มรู้สึกดีแล้วล่ะที่มีเพื่อนๆคอยปลอบและให้กำลังใจให้ ตอนนี้ทุกคนก็ออกมารวมตัวกันเป็นเรียบร้อยแล้ว