รักวุ้นๆของเธอกับฉัน

 >>เขาใหญ่<<

เคนตะ:เฮ้ย!ถึงซะทีกว่าจะถึงได้ 

เคนตะพูดพลางบิดตัวไปด้วย

อาจารย์:เอาล่ะเด็กๆคะ ตื่นกันได้แล้ว พวกเราถึงแล้วเก็บเอาสัมภาระของใครของเราแล้วลงไปเข้าแถวนร๊ พี่ๆที่ทาต้อนรับเราอยู่ด้านล้างนะคะ 

พออาจารย์ประกาศ ทุกคนก็ทำตามรีบเก็บของแล้วลุงไปจากรถ

ฟาง:นี่มีโรงเรียนอื่นด้วยหรอ นึกว่ามีแต่เรา

พิม:ไหนอาจารย์ไม่เห็นบอกเลย

หวาย:ช่างเถอะ เข้าไปเถอะพวกเรา

หวายและเพื่ือนพากันไปนั่งรวมกันกับเพื่อนๆห้องเดียวกัน

เฟย์:พี่ฟางเฟย์ว่ายัย5คนนั้นมันน่าตาคุ้นๆนะ เหมื่อนเคยเจอกันมาก่อนอ่ะ

ฟาง:ไหนอ่ะเฟย์ 

ฟางมองๆปทางเด็กนักเรียนต่างโรงเรียนอีกกลุ่มหนึ่งที่กำลังมองมาทางพวกเธอ

ฟาง:ใช่อ่ะเฟย์ นี่ๆพิม เธอว่ายัยพวกนั้นอ่ะ หน้าคุ้นมั้ย

ฟางหันไปสะกิดพิมที่นั่งอยู่ข้างๆ

พิม:นั้นมัน ยัยแบม ยัยโบว์ ยัยเกล นี่น่า 

พิมว่าแล้วกำหมัดแน่นด้วยความโกรธ

ฟาง/เฟย์:ห๊ะ

ฟาง:อย่าบอกนะว่า ยัยพวกนั้นที่เคยทะเลาะกันตบตีกันตอนเรียนอยู่ประถม อ่ะ

พิม:ใช่ แต่ช่างเถอะฟาง อย่าไปสนเลย

ฟาง:ใช่ๆ 

ฟางและพิมพูอย่างไม่สนใจแล้วหันไปสนใจพี่ที่กำลังอธิบายเกี่ยวกับการเข้าค่าย

พี่วิทยากร:เอาล่ะน้องทุกคนครับคงรู้แล้วนะว่าพวดเราได้พักตรงไหน พี่จะให้เวลาอีก 30 นาทีให้พวกเราเอาสัมภาระไปเก็บและเปลี่ยนเป็นชุดลำลอง เตรียมที่จะลุยเต็มที่ งั้นก็แยกกันได้ครับ

หวาย:พวกเราไปกันเถอะป๊ะ เราได้พักรวมกันเลย 

ขนมจีน:ฟาง พิม พวกเธอเป็นไรอ่ะ หน้าซีดจัง

ขนมจีนเดินมาแล้วเอามือเตะที่หน้าผากฟางและพิม

ป๊อปปี้:ใช่ ฟางเธอไม่สบายหรอ 

ป๊อปปี้เดินเข้ามาดูใกล้อย่างเป็นห่วง อย่างบอกไม่ถูก 

ฟาง:ไม่เป็นไรหรอกน่า พวกเราสบายดี เนอะ พิมเนอะ 

พิม:ใช่ๆ ไปเถอะ ไม่ต้องเป็นห่วง เรารีบเอากระเป๋าไปเก็บเถอะ

ทุกคนเดินไปที่บ้านพัก

  บ้านพักของ KAMIKAZA WAVE

แบม:ฉันว่านะ ยัยฟางกะยัยพิม คงตกใจน่าดู ที่เห็นพวกเรา

โบว์:ใช่ดูตลกน่าดูถึงกับน่าซีดเลย งานนี้คงมีเรื่องน่าสนุกน่าดู

เกล:หึๆ ก็ว่างั้นแหละ ได้เวลาแล้วที่ศึกของเราจะเริ่มขึ้น

5สาว:555

5สาวหัวเราะอย่างสะใจ ปนความชั่วร้ายออกมา

   บ้านพัก KAMIKAZA 

จินนี่:พิม ฟางเธอบอกฉันได้มั้ย ว่าทำไมพวกเธอถึงน่าซีดแบบนี้ อ่ะ เป็นไรมากมั้ย

จินนี่เดินมาหาฟางกับพิมที่นั่งอยู่เฉยๆ ทุกคนเป็นห่วงเธอสองคนมาก เธอสองคนเป็นคนที่สำคัญของเพื่อนๆทุกคน

พิม:ไม่เป็นไรหรอกจินนี่ พิมกับฟางแค่ร้อนเนอะฟาง หิวข้าวด้วย

หวาย:พิม ฉันรู้ว่าเธอโกหกพวกเรา เรารเป็นเพื่อนกันนะมีไรก็บอกมา ให้เรารับรู้ เพื่อเราจะมีอะไรช่วยได้

ฟางกับพิมได้แต่จ้องตากัน

ฟาง:คือว่าเราสองคนเจอเพื่อนที่โรงเรียนเก่าน่ะ แต่ไม่ใช่เพื่อนรักหรอก เป็นเพื่อนที่เกลียด ที่เลวมากกว่า 

พิม:ใช่ ยัย 5 คนที่น่าตาดีๆนั้นแหละ เห็นน่าตาใสๆแบบนั้น แต่ยัยพวกนี้นะ เลวโหดเหี้ยมมากเลยล่ะ

เฟย์:ใช่ ยัยพวกนั้น เกือบจะฆ่าพี่ฟาง แล้วเผ่าแบบเป็นเลยล่ะ ดี่นะที่พายุ มาเจอแล้วช่วยพี่ฟางกับพี่พิมเอาไว้ ไม่งั้นนะ 

เฟย์ส่ายหน้าเบาๆเป็นเชิงว่าเค้าเกือบเสียพี่สาวอันเป็นทืี่รักไป 

หวาย:มันเลวร้ายขนาดนั้นเลยห่รอ

ป๊อปปี้:ช่างมันเถอะ อย่าลืมสิพวกเธอยังมีพวกเราอยู่นะ แน่นอนฉันไม่ปล่อยให้ใครมาทำร้ายพวกเธอหรอก ถึงแม้เราจะกัดจะฟัดกันตลอด แต่เราก็เป็นเพื่อนกันนะ

ป๊อปปี้เสียงอ่อนลงกับคำว่าเพื่อน แล้วมองหน้าฟาง

โทโมะ:เอาล่ะทุกคนไปกันเถอะ ข้างนอนคงพร้อมแล้วล่ะ

ฟางกับพิมตอนนี้ก็เริ่มรู้สึกดีแล้วล่ะที่มีเพื่อนๆคอยปลอบและให้กำลังใจให้ ตอนนี้ทุกคนก็ออกมารวมตัวกันเป็นเรียบร้อยแล้ว