สงครามศาสตราวุธมหาเทพ

7 วันหลังจากการเดินทาง    ถึงเเล้วสินะรู้สึกเหนื่อยจัง   พูดจบไซดอนก่อล้มลงกับพื้น
เเล้วหมดสติไป พอฟื้นขึ้นก็รู้สึกว่าตัวเองอยู่ในถ้ำประหลาด  อย่าพึ่งลุกแผลเจ้ายังไม่หายนะ เสียงผู้
หญิงประหลาดพูดขึ้น  เจ้าเป็นใครไปสลบอยู่นั้นได้ไง   เทพยากรส่งข้ามาหาลูกของเข้าที่อยู่ที่นี้เเห
ละ  ท่านพ่อข้าเองท่านอยู่ใหนทำไมไม่มาหาข้า  ท่านหายไปเเล้ว ไซดอนพูดเสียงเบา  เจ้าหมาย
ความว่าอะไรท่านพ่อข้าตายหรอ  หญิงสาวพูดอย่างตกใจพร้อมร้องไห้เบาๆ  เจ้าตามข้ามา  ข้าชื่อ
 เอเลน เจ้าละ  ข้าชื่อ ไซดอน ท่านพ่อต้องการให้ข้าสอนการใช้พลังในตัวเจ้า  เหลือเวลาอีกไม่มาก
ไปอาบซะเสื้อผ้าอยู่ข้างใน
     เช้าวันต่อมา ตื่นได้เเล้ว เอเลน ร้องขึ้นอย่างดัง ได้เวลาที่เจ้าต้องฝึกแล้วนะ  ตั้งสมาธิให้ดีรวม
พลังมาไว้ตรงหน้าเจ้า   ทันได้นั้นได้เกิดลูกพลังขึ้นที่มือทั้งสองข้างของ เอเลน นี้มันอะไรกันนี้
จับดาบกระดูกขาวขึ้นเเล้วรวมพลังเข้าที่ดาบให้ได้มากที่สุด  ไซดอน ฝึกอยู่หลายวันในที่สุดเข้าก็
เชียวชาญด้านการใช้พลัง    เก่งมากเหลือเเค่ไปตามหา ดาบเอกคริเวอร์ในตำนาน แล้วท่านรู้มั้ยว่า
มันอยู่ไหน  
      ในตำนานเล่าว่าหลังจากผนึก ฮาเด็ต ได้สำเร็จก็ได้นำ ดาบเอกคริเวอร์ ไปทิ้งไว้ที่ทะเลดำเพื่อ
ไม่ให้เทพองค์ใดนำเอาหลังอันมหาสารนี้มาใช้
   ไซดอน พูดอย่างไว งั้นเราก็ไปเอาเลยสิ    มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกเทพ ซุต ทรงสร้างปีสาจยักษ์
ขึ้นเพื่อเฝ้าดาบ เอกคริเวอร์ 
     อีกพรุ่งนี้ก็ออกเดินทางเเล้วกัน   เราจะสู้มันได้ไหม ไซดอน พูดอย่างกลัวๆ
เราจะเกณชาวบ้านมาเป็นลูกเรือ และขอความร้วมมือจากทหารในเมืองนี้     พวกเข้าจะเชื่อเราได้ไง
     ข้าพอมีวิธี   ข้าจะสะกดจิตชาวเมืองให้เห็นภาพในอนาคตที่จะเกิดขึ้น รีบไปเตรียมของออกเดิน
ทางได้เเล้ว 
      เอเลน ได้รวบรวมพลังทั้งหมดสร้างภาพนิมิตให้ชาวเมืองและทหาร รวบรวมกองกำลังเพื่อสู้ศึกครั้งนี้
      อยู่ดี ๆ ฟ้าก็มืดเกิดพายุลมฝนครั้งใหญ่ขึ้น ในที่สุดก็ได้เวลาเเล้ว ฮาเด็ตฟื่นขึ้นมาเเล้ว
แบ่งกำลังส่วนหนึ่งไปทางทิศเหนือกับ เอเลน  ส่วนอีกพวกไปกับข้าเราจะไปเอาดาบ คริเวอร์กัน  เฮเฮเฮ   เสียงไซดอนเเละทหารร้องขึ้นอย่างกล้าหาญ
     ไซดอนหันหน้าพูดกับ เอเลน เบาๆว่า เจ้าต้องไม้เป็นไรรอข้าแค่ไม่นานข้าจะกลับมาช้วยเจ้า เเละทั้งสองคนก็โอบกอดกันเบาๆ