คว้าหัวใจยัยหงส์น้อย

หนึ่งชั่วโมงต่อมา
รีเบ็คก้าใตอนนี้อยู่ชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาดคู่กับกางเกงขาเดฟสีดำผมสีน้ำตาลยาวปล่อยสบายๆเธอลงมาที่ห้องนั่งเล่น แมรี่ยืนรอเธออยู่
"คุณหนูค่ะจะรับประทานอาหารเช้าเลยไหมค่ะ"
หญิงสาวส่ายหน้า"ยังค่ะตอนนี้หนูรอคนอยู่ค่ะ"
"งั้นเหรอค่ะ แต่ไม่ทานมื้อเช้าน่ะมันไม่ได้นะค่ะ เดี๋ยวสุขภาพจะแย่เอานะค่ะ"แมรี่เตือนด้วยความเป็นห่วงคุณหนูคนเดียวของหล่อน
หญิงสาวยิ้มรับความหวังดีของแม่บ้าน"ค่ะ เดี๋ยวไว้หนูจัดการธุระเสร็จแล้วเดี๋ยวช่วยเตรียมมื้อเช้าไว้ให้ด้วยก็แล้วกันนะค่ะแมรี่"
"ค่ะคุณหนู"แมรี่เดินจากไปทันที
ไม่นาน
แจ๊ค ไพสันกับอาเทอร์ คริสโจน ก็เดินเข้ามาพร้อมซองใส่เอกสารในมือ รีเบ็คก้าผายมือเป็นการเชื้อเชิญ"เชิญนั่งค่ะ"
ทั้งสามได้นั่งลงแล้ว แจ๊ค ไพสันส่งเอกสารให้หญิงสาวและยังยืนยันคำเดิม"ผมยืนยันคำเดิมนะครับ ทางเราจะให้สายสืบที่เก่งที่สุดตามคุณไปด้วย"
รีเบ็คก้าปฏิเสธเสียงแข็ง"ฉันบอกไปแล้วว่าไม่ต้องการที่ฉันรับงานนี้เพราะฉันมีธุระที่นั้นพอดีถ้าฉันทำงานไม่สำเร็จพวกคุณเชิญจัดการตามสบาย"
สองหนุ่มนั้นจนใจเมื่ออดีตนักล่าขุมทรัพย์สาวปฏิเสธเหมือนเดิม อาเทอร์เตือนด้วยความหวังดี"ผมว่าให้ทางเราได้ช่วยเหลือคุณด้วยเถอะครับ มันอันตรายเกินไปสำหรับผู้หญิงอย่างคุณ"
รีเบ็คก้ากล่าวลอยๆ"คุณคิดว่าฉันเป็นผู้หญิงอ่อนแอที่ต้องให้คนมาปกป้องรึ อีกอย่างถ้าฉันทำไม่สำเร็จฉันจะถอนตัวจากงานนี้ ที่สำคัญฉันชอบฉายเดี่ยว ขอบคุณสำหรับความหวังดี ถ้าหมดธุระแล้ว เชิญ"เธอยืนขึ้นพร้อมผายมือเชิญสองหนุ่มจากMI6(หน่วยข่าวกรองของอังกฤษ)
"ผมขอตัว ลาก่อนครับ"สองหนุ่มกล่าวลาแล้วจากไป
พอลับร่างของสองหนุ่มแล้ว ดอลลี่พ่อบ้านคนสนิทก็เดินเข้ามาก่อนจะถาม"คุณหนูจะรับมื้อเช้าตอนนี้เลยไหมครับ"
"ก็ดี ดอลลี่ เดี๋ยวช่วยไปหยิบโน๊ตบุ๊คที่ห้องทำงานฉันมาทีพอดีมีเรื่องอยากรู้น่ะนะ" พ่อบ้านชราเดินจากไปรีเบ็คก้าเดินไปที่ห้องรับประทานอากชหารทันที
วันนี้รีเบ็คก้ากำลังนั่งทานมื้อเช้าที่เรียบง่ายสไตล์อังกฤษอันประกอบไปด้วยไข่ดาวไส้กรอกเบคอนและขนมปังปิ้งทาแยม นมสดอีกหนึ่งแก้ว มีของหวานเป็นผลไม้ ในนขณะที่เธอกำลังทานมื้อเช้าอยู่นั้นมือข้างที่ว่างก็กำลังพิมพ์ค้นหาข้อมูลจากโน๊ตบุ๊คที่เธอให้พ่อบ้านคนสนิทนำมาให้ ถึงแม้ผู้เป็นแม่บ้านอยากจะแย้งเรื่องที่เธอกินข้าวไปเปิดคอมไปแต่ก็รู้นิสัยของคุณหนูคนนี้ดีว่าถ้าอยากรู้อะไรก็ต้องให้ได้ในทันที
ทานมื้อเช้าเสร็จรีเบ็คก้ายังคงค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับประเทศคาลอสอยู่นั้นทำให้เธอได้รู้ว่าประเทศนี่เป็นประเทศที่มั่งคั่งเพิ่งผ่านพ้นสงครามมาได้ยี่สิบปีกว่าแล้วตอนนี้การเข้าออกประเทศนั้นมีการตรวจตราอย่างเข้มงวดอยู่พอสมควรแต่ก็เป็นประเทศที่มีชนเผ่าที่ยังคงรักษาวัฒนธรรมโบราณทำให้เป็นที่สนใจของนักท่องเที่ยวและมีสถานที่ที่ดึงดูดช่างภาพมาถ่ายภาพที่ทะเลทรายสีขาวอยู่มากมายและมีเหมืองเพชรและทองเยอะที่สุดในแถบนั้น
ร่างบางพึมพัมกับตนเองพลางกุมขมับ"มิน่า ฟานถึงได้ไปที่นั้น"...แค่ไปถ่ายภาพแต่ไปทำอีท่านไหนถึงโดนลักพาตัวไปล่ะเนี่ยงานนี้ถ้าไม่รีบยัยฟานแย่แน่...เมื่อคิดได้แล้วหญิงสาวตัดสินใจตรวจหาสัญญาณโทรศัพท์ของญาติผู้พี่ทันทีก็พบว่ามันขาดหายไปแล้วแต่สัญญาณครั้งสุดท้ายนั้นอยู่แถวบริเวณชายแดนและหายไป งานนนี้รีเบ็คก้าเเทบอยากจะเอาหัวโขกเสาซะจริง...ฟานนะฟานทำไมชอบหาเรื่องเดือดร้อนใส่ตัวอยู่เรื่อย...เมื่อคิดได้แล้วรีเบ็คก้าก็เตรียมพาสปอร์ตและสัมภาระที่จำเป็นพร้อมเงินแน่นอนงานนี้เธอไม่ลืมแน่ว่าต้องเอาปืนไปด้วยเพราะงานนี้มีเกณฑ์ต้องใช้มันแน่