คว้าหัวใจยัยหงส์น้อย

องค์ราณีกาลิด้าในชุดคาฟทานสีงาช้างขลิบทอง ดูสง่างาม ในตอนนี้กำลังนั่งอยู่บนเบาะนุ่ม"เชิญนั่งจ้ะ"
หงส์น้อยนั่งลงบนเบาะนุ่มตรงกันข้ามกับหญิงสูงศักดิ์ องค์ราณีเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน"สบายดีไหมจ๊ะ คงจะอึดอัดน่าดูนะ"
"นิดหน่อยคะ"
"ตกใจรึเปล่าที่จู่ๆโดนยิงแบบนั้น"
"ไม่คะ คือ เอาจริงรู้สึกจุกก็เท่านั้น"
"หนูเนี่ย แข็งแกร่งเหมือนที่รุ่นพี่โรเจอร์พูดไว้จริงๆ"
หญิงสาวจึงเอ่ยถ่ามสิ่งที่อยากถามมานาน"องค์ราณีพอจะทราบไหมคะว่าคุณพ่อมาที่นี่เพราะอะไร"
หญิงสูงศักดิ์ครุ่นคิดอยู่ครู่ใหญ่ เธอนึกถึงคำพูดของรุ่นพี่'ถ้าสักวันรีเบ็คก้ามาที่นี่ แล้วถามว่าผมมาทำอะไร ให้บอกเค้าว่า ผมมาไขสิ่งที่คนลืมน่ะครับ ถือว่าผมขอร้องนะครับ' คำพูดนั้นสร้างความงุนงงมากเหมือนกับว่าจะสั่งเสียก็ไม่ปาน"คุณโรเจอร์ให้บอกหนูว่า ผมมาไขสิ่งที่คนลืม" 
คำพูดที่พ่อของเธอฝากองค์ราณีนั้นคือ ประโยคในนิยายเรื่องโปรดของพ่อและตัวเธอ ที่มีชื่อตอนว่า กลับบ้านไปซะ มันคือข้อความลับที่ส่งถึงเธอ รีเบ็คก้าทำได้แต่ร้องไห้ในใจ คำพูดของพ่อที่ส่งมาถึงเธอนั้นราวกับว่าพ่อของเธอกำลังจะตาย…ทำไม…ถึงไม่ยอมบอกอะไรเลย…
“รีเบ็คก้าจ๊ะ”องค์ราณีเอ่ยถามด้วยความห่วง
“ค่ะ”
“เป็นอะไรรึเปล่าจ๊ะ สีหน้าดูไม่ค่อยดีเลย”
หญิงสาวส่ายหน้า”ไม่เป็นไรคะ”
“เหรอจ๊ะ งั้นหนูกลับไปพักผ่อนเถอะจ้ะ ที่ชั้นเรียกมาในวันนี้แค่อยากจะรู้ว่าหนูอยู่สุขสบายดีรึเปล่า”
“คะ ขอบคุณ”
 
องค์ราณีมองแผ่นหลังของเด็กสาวที่กำลังเดินจากไป เด็กสาวคนนี้มีอายุเท่ากับลูกสาวคนเดียวของเธอ หากแต่นิสัยนั้นช่างต่างกันเสียเหลือเกิน เจ้าหญิงมิเรน่านั้นเหมือนกับแสงตะวัน ที่สดใส  รีเบ็คก้า สวอน นั้นคือภูเขาน้ำแข็ง ที่เข้มแข็ง สุขุม “อายุแค่นั้นกลับต้องแบกภาระมากมาย น่าสงสารจริงๆ”
 
 
มาอัพแล้วจร้า ติชมได้ตามชอบน้า  HAPPY NEW YEARS IN 2016 ล่วงหน้านะค่ะ