Boy Love Boy อย่าร้อนแรงนัก ผมรับไม่ไหว

 
  เช้าวันใหม่ก็เริ่มต้นขึ้นเป็นวันที่แสนจะน่าเบื่อเพราะผมต้องไปโรงเรียน ผมเบื่อที่จะไปโรงเรียนมากเลยล่ะไปเรียนตั้ง2อาทิตย์แล้วแต่ยังไม่มีเพื่อนเลยล่ะ  
 เฮ้อ เซ็ง
 40น.ผ่านไป
ตอนนี้ผมมายืนอยู่หน้าโรงเรียนและกำลังจะเข้าโรงเรียนแต่ทว่า ผมเห็นลีโอยืนอยู่กับเพื่อนที่มีกันอยู่5คนมี เคลียร์,โคร์ส,ริโตะ,นพ แล้วก็วาเซีย พวกนั้นดูจะเป็นเพื่อนรักกันมากเลยล่ะครับ แล้วผมก็เดินไปที่หน้าตึกเรียนพอผมจะเดินขึ้นยันไดเท่านั้นแหละ ยัยผู้หญิงผมทองก็กำลังจะเทน้ำลาดหัวผม ดีนะที่ผมหลบทันไม่งั้นผมได้กลายเป็นลูกหมาตกน้ำแน่
"หึ เก่งจังนะที่หลบทัน แต่ครั้งนี้แค่เตือนทีหลังอย่ามาอยู่กับลีโอของฉันอีก จำไว้"ยัยนั้นพูดจบก็เดินจากไป หึที่แท้ที่ไม่มีใครยุ่งกับผมก็เพราะลีโอเองเหรอทำไมนะทำไมลีโอต้องเกิดมาหล่อด้วยผมไม่เข้าใจว่าทำไมทุกคนต้องบอกว่าลีโอเป็นของฉันด้วยนะผมล่ะอยากจะบ้าตาย พอผมเดินขึ้นอาคารไปได้สักพัก ผมก็เดินเข้าห้องแล้วผมก็เห็น ผู้ชาย2คนที่ดูหน้าดี กำลังรังแก ผู้หญิงอยู่ ผมเลยเข้าไปช่วย 
"พวกนายมาแกล้ง ผู้หญิงแบบนี้ได้ไงห่ะ" ผมตะคอกใส่หน้าไอ้หน้าหล่อ
"แล้วจะทำไมว่ะ ไอ้ตุ๊ด"ผู้ชาย2คนนั้นหัวเราะกันยกใหญ่เลยล่ะ
"ถ้าพวกนายแกล้ง ผู้หญิงอีกผมจะฟ้องครู" ผมพูดอย่างจิงจัง แต่ดูท่าพวกนั้นจะไม่กลัวครูเลยล่ะ จะทำไงดี
พั่บ
"พวกนาย2คนนะ ถอยออกไปซะก่อนที่ผมจะหมดความอดทน แต่พวกนายยังไม่อยากตายก็อย่าแกล้งผู้หญิงจำไว้!!!" ผู้ชายที่ดูจะตัวสูงและน่ารักนิดๆ เข้ามาช่วย
"ขอบคุณนะคับ"ผมบอกเขา 
"^_^ ไม่เป็นไรคับ" เขาตอบผม อุ๊ย น่ารักจังเลย
"คุณชื่อไรเหรอคับ ผมเลน นะคับ"ผมถามชื่อเขา
"ผมชื่อ คิส คับ" เขาตอบผม
"ครับๆ ยินดีที่ได้รู้จักนะ คิส"ผม ทำความรู้จักกับเขา
"ครับๆ เช่นกันครับ เลน"เขาก็ตอบกลับ
ตอนนี้ผมกำลังจะลงไปเข้าแถวแต่ทว่าครูกลับเรียกใช้งานซะก่อน เลยทำให้ผมไม่ได้เข้าแถว พอเข้าชั้นเรียนผมก็รีบวิ่งขึ้นห้องทันที เพื่อนทุกคนต่างพากันมองผมเป็นตาเดียว เขามีเรื่องอะไรกันหว่า
แป๊ะๆๆๆๆๆๆ
ทุกคนปรบมือให้ผม เนื่องจากอะไรกันนะ ผมไม่เข้าใจ
"เอ่อ มีอะไรกันเหรอคับ" ผมถามทำคนอย่างสงสัย
"ก็นายไม่ใช่เหรอที่ช่วยนานามิจังนะ"ทุกคนต่างพากันหันไปมองที่นานามิจัง เอ๋ ผู้หญิงคนนี้นะเหรอคือ นานามิจัง เด็กแลกเปลี่ยนจากประเทศ ญี่ปุ่น นะ ว้าว สุดยอด
"เอ่อ ผมขอตัวไปนั่งที่โต๊ะนะ" ผมพูดจบ ผมก็รีบเดินเข้าไปนั่งที่โต๊ะ และคุณครูก็เข้ามาสอน...
(บันทึกพิเศษ ลีโอ)
ผมโดดเรียนมานั่งที่ดาดฟ้า เพราะขี้เกียจเรียนภาษาญี่ปุ่น ผมมานั่งคิดอะไรต่อมิอะไรคนเดียวที่ดาดฟ้านี้เสมอ ทุกครั้งที่ผมโดดเรียนที่นี้มักเป็นที่แรกที่ผมจะมานั่งๆนอนๆ ดีนะวันนี้แดดไม่ร้อน แต่ยังดีที่ดาดฟ้าของโรงเรียนมีที่บังแดด ไม่งั้นผมได้ร้อนตายแน่ 
เฮ้อ แต่ตอนนี้ผมรู้สึกเหนื่อยมากๆ อยากจะนอนแต่ก็นอนไม่หลับเพราะคำพูดของแม่ของเลนมันดังอยู่ในหัวของผมตลอดเวลาแค่ผมคิดว่าถ้าเลนต้องโดนตัดขาดจากพ่อแม่เพราะผม ผมคงไม่มีหน้าไปคุยกับใครอีก
...ต่อไปเราคงต้องห่างกันสักพักแล้วล่ะ เลน...