Boy Love Boy อย่าร้อนแรงนัก ผมรับไม่ไหว

 
 ผมบอกทางให้ลีโอฟังแต่เขากลับเลี้ยวเข้าซอยแรกเฉยเลย เห้ย เขาจะไปไหนล่ะนั้น
"นี้ลีโอคุณจะไปไหน" ผมถามเขาด้วยความตกใจ
"^_^"เขาไม่ตอบอะไรนอกจากยิ้มหวานให้เท่านั้น
"0^0"หน้าผมตอนนี้
ผมพยายามมองทางเพื่อจดจำเส้นทาง ลีโอ ก็ยังคงทางเข้าไปในซอยเรื่อยๆแล้วลีโอก็เลี้ยวขวาและเขาก็ตรงไป จนในที่สุดก็โพล่ออกมาอีกซอยนึงแล้วก็ถึงบ้านผมพอดี ลีโอจอดรถและดับเครื่อง พอผมลงมาจากรถ ทุกคนก็มองผมอย่างแปลกๆแหงะ
"นี้ๆ ลีโอทำไมคนพวกนั้นเขาถึงมองพวกเราอย่างนั้นล่ะ" ผมถามเขา 
"แล้วผมจะรู้ไหม คุณนี้ชอบถามอะไร โง่ๆ ซะจิง"
"...."เถียงไม่ออกเลยคับพี่น้อง พอผมเดินเข้าไปในบ้าน บ้านดูเงียบมาก และพอผมเดินเข้าไปก็เห็นว่ามีผู้ชายตัวใหญ่2คนกำลังทำร้ายพ่อกับแม่อยู่ ผมเลยรีบวิ่งเข้าไปหาพ่อกับแม่
"เห้ย พะ พวกนายเป็นใครฟ่ะ"ผมพูดอย่างกลัวๆ
"ทำไมไม่ถามพ่อกัยแม่แกเองล่ะ"ไอ้บรึ้ม หน้าหนวดพูดขึ้น
"แม่คับ เขาทำร้ายแม่กับพ่อทำไมคับ" ผมถามแม่ แม่เขาก็ก้มหน้าลงปล้วพูดว่า
"แม่ติดหนี้เขาไว้นะลูก" คำตอบของแม่ทำเอาผมช็อกไปเลย ผมไม่คิดว่าพ่อกับแม่จะลำบากขนาดนี้
"แล้วแม่ติดหนี้พวกนั่นเท่าไหร่" ผมถามแม่
"100,000บาท นะลูก " คำตอบของแม่ทำแบบแทบช็อกตายเลยคับ 1แสนเลยหรือนี้
"นี้ พวกนาย เอาใบเสร็จนี้ไปขึ้นเงิน ซะ แล้วไม่ต้องมายุ่งเกี่ยวกับครอบครัวนี้อีก" ลีโอพูดขึ้นและพร้อมยื่นกระดาษให้ไอ้ยักษ์2ตัวนั้น พอลีโอถอนแว่นออกเท่านั้นแหละ ไอ้ยักษ์2ตัวรีบวิ่งไปเลย ผมล่ะงง ว่าพวกนั้นกลัวอะไร
"ขอบใจพ่อหนุ่มมากนะ ถ้าไม่ได้พ่อหนุ่มลุงกับป้าคงตายไปนานแล้วล่ะถ้าลุงมีเงินเมื่อไหร่ลุงจะใช้คืนนะ"พ่อของผมพูดขอบใจลีโอ
"ครับ ถ้ามีเมื่อไหร่ค่อยคืนก็ได้คับ"ลีโอพูดขึ้น จะว่าไปลีโอก็นิสัยดีนะ ใจดี น่ารัก อ่อนโยน อบอุ่น เขาดูเพอร์เฟ็กส์ไปซะทุกอย่างต่างจากผมพอพาพ่อกับแม่ไปโรงพยาบาลเสร็จพ่อกับแม่ก็คุยแต่กับลีโอ ผมเหมือนหมาหัวเน่าไปเลยล่ะ พ่อเขาถามทุกเรื่องที่เกี่ยวกับลีโอว่าแล้วทำไมไอ้ยักษ์2ตัวนั่นถึงได้วิ่งไปเลยที่แท้ พ่อของลีโอเป็นทนายความมือดีอันดับ1ของโลก ส่วนแม่ของลีโอเป็นเจ้าของร้านทองที่ใหญ่ที่สุดในกรุงเทพเลยล่ะ ขืนใครมีปัญหากับเขามีหวังโดนเล่นงานเละแน่นอน 
"อ้าวแล้วพ่อหนุ่มเป็นเพื่อน เลน รึ"พ่อถามลีโอ
"ครับ ผมเป็นเพื่อนของเลน"ลีโอตอบ
"เฮ้อ พ่อหนุ่มก็ช่วยดูเลนแทนแม่หน่อยนะ อย่าให้เลนมันไปยุ่งกับผู้ชายคนอื่นมากเกินกว้าเพื่อนนะ แม่กลัวว่าเจ้าเลนจะเป็นเกย์นะ"แม่พูดประโยคนี้ทำเอาลีโอทำหน้าเครียกเลย ลีโอหันมามองหน้าผม ผมก็มองเขาเรา2คนทำหน้าเศร้าๆใส่กันจนในที่สุดเรา2คนก็หันหน้าไปคนล่ะทาง...
หลังจากที่ลีโอส่งผมที่คอนโด เสร็จเขาก็รีบขับรถออกไปทันที ผมจึงรีบเดินขึ้นห้อง ผมมองไปล้อมๆห้องแต่ทุกอย่างกลับเหมือนเดิทแต่ที่เพิ่มขึ้นมาคือ ความเศร้า ที่ผมไม่สามารถทำลายมันได้.....