Boy Love Boy อย่าร้อนแรงนัก ผมรับไม่ไหว

 เขาก็ปล่อยมือผม และหันมามองหน้าผมอย่างเคือง

"โธ่เว้ย" เขาสบทออกมาอย่างดัง เขามองหน้าผมอย่างเคืองๆเขาก็ลากผมเขาไปในห้องวิทยาศาสตร์อย่างแรง ตอนนี้ข้อมือของผมแดงไปหมดแต่เขาก็ไม่ได้สนใจอะไรเลย

"เลน ทำไมคุณถึงปล่อยให้ไอ้เวรนั้นมันทำอย่างนั้นกับคุณ" เขาตะโกนใส่หน้าผม ผมเริ่มกลัวและก็กลัวมากขึ้น

"ผะ ผมไม่ได้ตั้งใจให้เขาทำแบบนั้น" ผมรีบบอกลีโอแต่ลีโอไม่สนใจในคำพูดของเลย ลีโอก็ยังคงทำหน้าไม่พอใจและเขาก็ดูโกรธมากขึ้นกว่าเดิม

"คุณรู้ไหมว่าผมแทบคลั่งตายที่เห็นคุณกับมันทำอะไรแบบนั้นกัน"เขาพูดขึ้นอย่างนั่น ผมเลยคิดไปถึงตอนที่เขาจูบกับผู้ชายหน้าหล่อคนนั้น ผมก็เจ็บเหมือนกับเขานั้นแหละ

"แล้วที่คุณล่ะ คุณยังไปจูบกับผู้ชายคนอื่นได้เลยทำไมผมจะทำไม่ได้!!" ผมพูดด้วยความโกรธเช่นเดียวกับเขา

"คะ คุณเห็นหรือ" เขาพูดอย่างตกใจ เขาทำร้ายผมก่อน

"่ ผมเห็นแล้วทีนี้คุณจะแก้ตัวยังไงล่ะ" ผมพูดกระแทกๆเขา

"ผมก็จะแก้ตัวเบบที่คุณแก้ตัวนั้นแหละ" เขาตอบอย่างไร้ความรู้สึก

"งั้นเราก็ไม่ต้องมายุ่งเกี่ยวกันอีก" ผมตัดสินใจหันหลังและกะจะเดิน แต่ทว่า ลีโอกลับดึงมือผมไว้ เขาก้มหน้าลงและก็มีน้ำใสๆใหลออกมาจากดวงตาของเขา เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นเขาร้องไห้ ผมแทบไม่เชื่อสายตาตัวเองเลยว่า คนอย่างลีโอจะรองไห้

"ฮึก...ผมขะ ขอโทษ ผมแค่ทำอย่างที่คุณต้องการ คุณบอกว่าไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับผม พอรึ่นน้องคนนั้นมาขอผมจูบ ผมเลยจูบกับน้องเขาไปแบบนั้น ผมแค่อยากจะลืมคุณ แต่พอผมเห็นคุณกับไอ้แอล์ล กอด จูบ ลูบไล้ตัวกัน ผมก็ทนไม่ได้ ผมเลยเดินเข้าไปชกหน้าเน่าๆของมัน" เขาพูดอย่างสำนึกผิดจิงๆ เอาจริงๆนะเมื่อวานผมคงพูดแรงเกินไปจึงทำให้เขาคิดมากไปแน่เลย

"คือผม ขอโทษที่ ผมไม่ได้ตั้งใจจะพูดอย่างนั้น ผมแค่กลัวว่าผมจะรักคุณจนทิ้งคุณไปไม่ได้"