Only girl รักวุ่นๆสไตล์วัยรุ่น วัยเรียน
-
2)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ "อะไรนักหนาเนี่ย ยัยมิน" ฉันถามยัยมิน หลังจากที่มันสกิดฉันได้พักใหญ่ คาบนี้ครูยิ่งโหดๆอยู่ด้วย แต่ดีนะที่ฉันกับมินนั่งด้านหบังห้อง
"แก ลงไปดูซัยให้ฉันหน่อยสิ" มินกระซิบกระซาบ
"เรียนอยู่ ไม่ว่าง" ฉันตอบอย่างสั้นๆ
"A อังกฤษ" คำพูดนั้นทำให้ฉันหยุดจดแล็กเชอร์ไปในทันที
"ก็ได้" ฉันกัดฟันตอบ แล้วคลานออกออกห้อง ลงไปชั้นสองของอาคาร ยัยมินนี่งี่เง่าขะมัด เวลาเรียนแท้ๆ
อ๊ะ!นั่นไงเจอแล้ว โชคดีจังลงมาก็เจอเลย กำลังจีบสาวอยู่เลยนะเนี่ย งั้ก็เป็นหน้าที่ของฉันแล้วสินะ
แล้วฉันจะขัดขวางยังไงดีล่ะเนี่ย คิดดิ คิด! อ๊ะ นึกออกแล้ว ใช่้วิธีนี้ก็แล้วกัน
"ที่ร๊ากค่ะ ทำไมมาอยู่ตรงนี้ล่ะคะ เดย์รอตั้งนานแน่ะ" ฉันพูดเสียงดัง แล้วเดินไปเกาะแขนนายซัน แล้วทำหน้าเหมืองอนๆ
"แฟนนายเหรอซัน งั้นฉันไม่กวนแล้วกันนะ" ผู้หญิงคนนั้นยิ้มให้แล้วเดินออกไปทำให้ฉันรู้สึกผิดขึ้นมาแล้วน่ะเนี่ย เก๊าอยากจะบอกว่า เค้าขอโทษน้า
"เฮ้น ยัยบ้า เธอเป็นใครเนี่ย" พอนายซันตั้งสติได้ ก็ดันฉันออก
"เดี๋ยวฟ้า ฟ้า!ยัยนี่ไม่ใช่แฟนฉันนะ" นายซันพยายามตะโกนไล่หลัง แต่ดูเหมือนจะไม่ทันซะแล้วล่ะนะ ในเมื่อภารกิจครั้งนี้เสร็จแล้ว งั้นฉันก็ขึ้นห้องก่อนล่ะกันนะ ลา ล่า ล้า~
"เดี๋ยว! ยัยตัวป่วนจะไปไหน" เขาตะโกน ทำให้ฉันต้องหยุดเดิน ฉันหันหน้า ไปประจันกับนายซัน
"ฉันไม่กลัวนายหรอกนะ แบร่" นั่นคือประโยค ที่มีผลร้ายแรงที่สุดในชีวิตฉันเชยล่ะ ไม่น่าเลยเรา T^T
"แก ลงไปดูซัยให้ฉันหน่อยสิ" มินกระซิบกระซาบ
"เรียนอยู่ ไม่ว่าง" ฉันตอบอย่างสั้นๆ
"A อังกฤษ" คำพูดนั้นทำให้ฉันหยุดจดแล็กเชอร์ไปในทันที
"ก็ได้" ฉันกัดฟันตอบ แล้วคลานออกออกห้อง ลงไปชั้นสองของอาคาร ยัยมินนี่งี่เง่าขะมัด เวลาเรียนแท้ๆ
อ๊ะ!นั่นไงเจอแล้ว โชคดีจังลงมาก็เจอเลย กำลังจีบสาวอยู่เลยนะเนี่ย งั้ก็เป็นหน้าที่ของฉันแล้วสินะ
แล้วฉันจะขัดขวางยังไงดีล่ะเนี่ย คิดดิ คิด! อ๊ะ นึกออกแล้ว ใช่้วิธีนี้ก็แล้วกัน
"ที่ร๊ากค่ะ ทำไมมาอยู่ตรงนี้ล่ะคะ เดย์รอตั้งนานแน่ะ" ฉันพูดเสียงดัง แล้วเดินไปเกาะแขนนายซัน แล้วทำหน้าเหมืองอนๆ
"แฟนนายเหรอซัน งั้นฉันไม่กวนแล้วกันนะ" ผู้หญิงคนนั้นยิ้มให้แล้วเดินออกไปทำให้ฉันรู้สึกผิดขึ้นมาแล้วน่ะเนี่ย เก๊าอยากจะบอกว่า เค้าขอโทษน้า
"เฮ้น ยัยบ้า เธอเป็นใครเนี่ย" พอนายซันตั้งสติได้ ก็ดันฉันออก
"เดี๋ยวฟ้า ฟ้า!ยัยนี่ไม่ใช่แฟนฉันนะ" นายซันพยายามตะโกนไล่หลัง แต่ดูเหมือนจะไม่ทันซะแล้วล่ะนะ ในเมื่อภารกิจครั้งนี้เสร็จแล้ว งั้นฉันก็ขึ้นห้องก่อนล่ะกันนะ ลา ล่า ล้า~
"เดี๋ยว! ยัยตัวป่วนจะไปไหน" เขาตะโกน ทำให้ฉันต้องหยุดเดิน ฉันหันหน้า ไปประจันกับนายซัน
"ฉันไม่กลัวนายหรอกนะ แบร่" นั่นคือประโยค ที่มีผลร้ายแรงที่สุดในชีวิตฉันเชยล่ะ ไม่น่าเลยเรา T^T
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ