Only girl รักวุ่นๆสไตล์วัยรุ่น วัยเรียน
-
มิวหมิว
แชร์นิยาย
1)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ "เดย์ แกจำผู้ชายคนก่อนที่ฉันบอกเลิกคนก่อนได้ป่ะ" มินพูดขึ้น ที่โรงอาหาร ขณะที่ฉันกินข้าวไปได้ 3 คำ
"จำได้ ทำไมอ่ะ" ฉันถามอย่างไม่สนใจ พร้อมกัยเคี้ยวข้าวไปด้วย
"เค้าไปจีบผู้หญิงคนใหม่อ่ะแก" มินพูดแล้วตีหน้าเศร้า
"แล้วไง" ฉันถามอย่างสงสัย ยัยมินเคยแคร์ผู้ชายที่เธอเป็นคนบอกเลิกซะที่ไหน
"ฉันก็หึงน่ะสิ แกต้องช่วยฉันน้า" พอยัยมินพูดเสร็จก็มาเขย่าไหบ่ฉันไปมา
"ทำไมฉันต้องช่วยแกด้วย แล้วช่วยเรื่องอะไรฉันก็ยังไม่รู้เลย"
"แกก็^ค่ช่วยกีดกันไม่ให้ซันไปจีบผู้หญิงคนใหม่ก็พอ" มินพูดพร้อมกับทำหน้าเว้าวอน แต่ฉันไม่ใจอ่อนหรอก
"แล้วทำไมต้องเป็นฉันด้วยเล่า" ฉันถาม
"ก็แกเป็นเพื่อนสนิทฉันไง ยังไงแกก็ต้องช่วยฉันอยู่แล้วบ่ะ" มินพูดอย่างมั่นอกมั่นใจเป็นที่สุด
"แน่ใจได้ไง" ฉันถามอย่างกวนประสาท
"ฉันจะทำงานอังกฤษให้แกทั้งเทอม สนใจป่ะล่ะ"
"งั้นขอคิดดูก่อนก็แล้วกัน" ฉันเล่นตัว
"โอเค ฉันจะช่วยเธอ" แล้วฉันก็ตอบตกลงโดยลังเลใจสุดๆ(เหรอ)
"ฉันก็บอกแล้ว ว่าเธอจะต้องช่วยฉันมินยิ้มอย่างผู้มีชัย ใครจะไปสนกันล่ะ ในเมื่อเทอมนี้ ฉันจะได้ A ภาษาอังกฤษ
"ฉันขึ้นห้องก่อนนะ" มินพูดแล้วลุกขึ้นจากโต๊ะอาหาร แปลกแหะ ข้าวก็เหลือตั้งเยอะนี่น่า
ออดดดดดดด~
อ่อ ฉันพอจะรู้เหตุผลแล้ว ก็มันหมดคาบเที่ยงแล้วนี่ ข้าวก็กินได้แค่ 5 คำ ยังไม่ถึง 10 บาทด้วยซ้ำ ตังค์จ๋า(เหมือเห็นเงิน 30 บาทลอยสู่อากาศ T^T)
"จำได้ ทำไมอ่ะ" ฉันถามอย่างไม่สนใจ พร้อมกัยเคี้ยวข้าวไปด้วย
"เค้าไปจีบผู้หญิงคนใหม่อ่ะแก" มินพูดแล้วตีหน้าเศร้า
"แล้วไง" ฉันถามอย่างสงสัย ยัยมินเคยแคร์ผู้ชายที่เธอเป็นคนบอกเลิกซะที่ไหน
"ฉันก็หึงน่ะสิ แกต้องช่วยฉันน้า" พอยัยมินพูดเสร็จก็มาเขย่าไหบ่ฉันไปมา
"ทำไมฉันต้องช่วยแกด้วย แล้วช่วยเรื่องอะไรฉันก็ยังไม่รู้เลย"
"แกก็^ค่ช่วยกีดกันไม่ให้ซันไปจีบผู้หญิงคนใหม่ก็พอ" มินพูดพร้อมกับทำหน้าเว้าวอน แต่ฉันไม่ใจอ่อนหรอก
"แล้วทำไมต้องเป็นฉันด้วยเล่า" ฉันถาม
"ก็แกเป็นเพื่อนสนิทฉันไง ยังไงแกก็ต้องช่วยฉันอยู่แล้วบ่ะ" มินพูดอย่างมั่นอกมั่นใจเป็นที่สุด
"แน่ใจได้ไง" ฉันถามอย่างกวนประสาท
"ฉันจะทำงานอังกฤษให้แกทั้งเทอม สนใจป่ะล่ะ"
"งั้นขอคิดดูก่อนก็แล้วกัน" ฉันเล่นตัว
"โอเค ฉันจะช่วยเธอ" แล้วฉันก็ตอบตกลงโดยลังเลใจสุดๆ(เหรอ)
"ฉันก็บอกแล้ว ว่าเธอจะต้องช่วยฉันมินยิ้มอย่างผู้มีชัย ใครจะไปสนกันล่ะ ในเมื่อเทอมนี้ ฉันจะได้ A ภาษาอังกฤษ
"ฉันขึ้นห้องก่อนนะ" มินพูดแล้วลุกขึ้นจากโต๊ะอาหาร แปลกแหะ ข้าวก็เหลือตั้งเยอะนี่น่า
ออดดดดดดด~
อ่อ ฉันพอจะรู้เหตุผลแล้ว ก็มันหมดคาบเที่ยงแล้วนี่ ข้าวก็กินได้แค่ 5 คำ ยังไม่ถึง 10 บาทด้วยซ้ำ ตังค์จ๋า(เหมือเห็นเงิน 30 บาทลอยสู่อากาศ T^T)
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
