ตำนานรักแห่งสายลม

เมื่อเซตชำระเอกสารเสร็จเขารีบเปลี่ยนชุดเป็นชุดแบบสามัญธรรมดาเป็นเสื้อแขนยาวสีน้ำเงินคอกว้างกางเกงขายาวสวมรองเท้าบู๊ทหนังเตรียมหลบว่าที่พระคู่หมั่นทันทีโดยไม่กินมื้อเที่ยง ตอนนี้เขาพยายามหลบพวกนางกำนัลและมหาดเล็กที่กำลังตามหาตัวเขาอยู่ ตอนนี้เขาหลบไปที่บ้านพักของวินเนียสซึ่งเป็นบ้านพักขององครักษ์ทั้งหลาย ตอนนี้เขากำลังเล่นหมากรุกกับวินเนียสที่ตอนนี้อยู่ในชุดธรรมดาสามัญเสื้อแขนยาวสีขาวนวลคู่กับกางเกงขายาวและรองเท้าบู๊ท เขาบ่นใส่องครักษ์หนุ่ม"วินเนียสเจ้ารู้ไหมว่าข้าเกือบตายแล้ว"
องครักษ์หนุ่มหัวเราะเบาๆ"ทำไมท่านไม่ขอถอนหมั้นนางซะล่ะ ท่านจะหมั้นทำไมในเมื่อท่านไม่รักนาง"
เจ้าชายแห่งเฮลเทียถอนหายใจแล้วพูดอย่างหน่ายๆ"ข้าไม่อยากขัดใจท่านแม่นี่นา เจ้าก็รู้นิ"
วินเนียสพยักหน้าอย่างเข้าใจเพราะเจ้าชายผู้นี้รักพระมารดามากพอๆกับพระเชษฐภคินี เขาจึงไม่ค่อยอยากจะขัดใจนัก
"รุกฆาต!"พอองครักษ์หนุ่มผิวเข้มรู้สึกตัวอีกทีก็โดนเจ้าชายรุกฆาตไปแล้ว"ฮ่าๆเจ้าแพ้แล้วนะวินเนียส"วินเนียสยิ้มยอมรับความพ่ายแพ้ของตนเพราะการเล่นหมากรุกของเจ้าชายเซตนั้นก็พลัดกันแพ้พลัดกันชนะบ้างเป็นเรื่องธรรมดา วินเนียสเอนหลังบนเก้าอี้อย่างสบายก่อนจะถาม"ทำไมท่านมาที่บ้านพักของข้าล่ะ"
เซตเอนหลังบนเก้าอี้นวมพลางถอนหายใจเฮือกใหญ่"ก็ข้าแอบหนีเรนนี่ไง ข้าล่ะเบื่อไอ้กิริยาเจี้อยแจ้วและเอาแต่ใจของนาง"
วินเนียสเอ่ยอย่างหน่ายๆ"เดี๋ยวข้าจะกลับบ้านไปหาแม่ ท่านจะหลบไปด้วยกันไหม"
"ก็ดี ข้ากำลังเบื่อ"ว่าแล้วสองหนุ่มก้เดินออกจากบ้านไป
พอทั้งคู่กำลังจะเดินออกจากวังนั้นเซตสังเกตุเห็นเด็กสาวผู้ใช้มนตราตัวแสบกำลังเดินเล่นอย่างสบายใจเฉิบ
"อ้าว วินเนียส เจ้าชายท่านกำลังจะไป.."อาเรนเทียเห็นสองหนุ่มต่างศักดิ์อยู่ไม่ไกลจึงร้องทักเซตรีบพุ่งเข้าไปเอามือปิดปากเด็กสาวก่อนจะกระซิบที่ข้างหู"อย่าพูดได้ไหมเดี๋ยวพวกนางกำนัลมหาดเล็กก็แห่กันมาหรอก"
เด็กสาวแกะมือหนาก่อนจะหันมาถาม"พวกท่านจะไปไหนรึ"
วินเนียสเดินเข้ามา"ข้าจะกลับไปบ้านน่ะและท่านเซตเองก็จะไปหลบภัยที่บ้านข้าด้วยแต่ก่อนนั้นข้ากะจะแวะตลาดเสียหน่อยเจ้าจะไปด้วยกันไหมเทีย"
เด็กสาวตอบโดยไม่ลังเล"ไปสิ ข้าอยากไป"
เซตพ่นลมหายใจฮึกฮัก"หึ แล้วแต่เจ้านะ"
จากนั้นทั้งสามก็ออกจากไปเดินตลาด เซตนั้นไม่ลืมที่จะสวมผ้าคลุมและดึงฮู้ดมาปิดอำพลางใบหน้าผิดกับวินเนียสกับอาเรนเทียที่เดินตลาดอย่างสบายใจ
 
ณ ย่านการค้าเฮลเทีย
 
ถึงแม้จะเป็นตอนเที่ยงย่านการค้าของเฮลเทียนั้นคึกคักเต็มไปด้วยผู้คนมากหน้าหลายตามีของขายมากมาย อาเรนเทียรู้สึกตื่นเต้นที่ได้เห็นย่านการค้าของพวกมนุษย์ธรรมดา ที่ย่านการค้าของเฮลเทียมีทั้งร้านอาหารร้านขายเพชรพลอยร้านขายเครื่องเคลือบทั้งแบบธรรมดาและแบบลวดลายสวยงาม เจ้าหญิงน้อยมองไปยังร้านค้าร้านหนึ่งที่ขายสัตว์เลี้ยงในกรงมีนกแก้วสีสวย อีกกรงก็มีกระต่ายขาวขนฟูดูน่ารักโดยมีพ่อค้าคอยประกาศขายเมื่อพ่อค้าเห็นเด็กสาวต่างถิ่นจ้องมองมาที่สัตว์ที่อยู่ในกรงด้วยความสนใจจึงเชิญชวน"คุณหนูสนใจกระต่ายน่ารักๆสักตัวไหมครับหรือจะเป็นนกน้อยพวกนี้ดีครับ"
อาเรนเทียรีบปฏิเสธ"ไม่เป็นไรค่ะขอบคุณ"วินเนียสจูงมือของเด็กสาวให้ตามตนมาก่อนจะหันมาพูดกับเธอ
"นี่ก็เที่ยงแล้วเราไปหาอะไรอร่อยๆทานกันเถอะเทีย อาหารพื้นเมืองของเฮลเทียนั้นอร่อยมากเลยนะ"ว่าแล้วหนุ่มผิวเข้มก็จูงมือเธอให้เดินตามแต่เซตนั้นเดินนำหน้าไปก่อนแล้ว
เด็กสาวนึกสงสัยจึงเข้าไปกระซิบถามหนุ่มผิวเข้มที่จูงมือตน"วินเนียสๆถามอะไรหน่อยสิ"
ชายหนุ่มกระซิบกลับ"ว่ามาสิ"
เด็กสาวจึงถาม"ท่านเซตน่ะหลบภัยอะไรเหรอ"
ชายหนุ่กระซิบกลับให้ได้ยินกันสองคน"พระคู่หมั้น ท่านหญิงเรนนี่"
อาเรนเทียพยักหน้ารับรู้นึกแล้วก็อดขำไม่ได้คงถูกจับคลุมถุงชนเป็นแน่ผิดกับพี่ชายของนางที่ท่านพ่อและท่านแม่นั้นให้เลือกคู่ครองด้วยตนเองเพราะว่าท่านทั้งสองมักจะบอกเสมอว่าหัวใจของเราเท่านั้นที่จะตัดสิน ตอนนี้พี่ชายของเธอก็มีคู่หมั้นไปเรียบร้อยแล้วซึ่งคนนั้นก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกลเธอก็คือเจ้าหญิงเอเดน พระขนิษฐาของเจ้าชายอาเรสแห่งอาณาจักรโคเทียซึ่งมีศักดิ์เป็นลูกพี่ลูกน้องกัน
"ถึงแล้ว"วินเนียสพูดขึ้นพร้อมจูงมือเธอให้เดินตามทั้งสามตรงไปยังร้านอาหารเล็กๆแห่งหนึ่งที่ไม่สะดุดตา ภายในร้านถูกตกแต่งอย่างเรียบง่ายและสะอาดทั้งสามมานั่งที่โต๊ะวินเนียสจึงสั่งอาหารเอง
ไม่นานอาหารมากมายหลายชนิดได้มาวางเรียงรายต่อหนาทั้งสาม เด็กสาวหันมาถามคนสั่ง"วินเนียสสั่งอะไรตั้งเยอะตั้งแยะเนี่ย"
หนุ่มผิวเข้มตอบอย่างอารมณ์ดี"ก็ข้าอยากให้เจ้าได้ลองกินอาหารพื้นเมืองของเฮลเทียไง ไม่ต้องห่วงข้าเลี้ยงเอง ลงมือกินเถอะเดี๋ยวจะเย็นซะก่อน"
ทั้งสามกินอาหารมาได้สักพัก อาเรนเทียตัดสินใจถาม"พวกท่านข้ามีเรื่องจะถามหน่อย"
วินเนียสหันมาถามในขณะที่เซตกินอาหารอย่างเงียบๆ"อะไรรึเทีย"
เด็กสาวเอ่ยเสียงแผ่วให้ได้ยินกันแค่สามคน"ตึกที่อยู่เลยอุทยานไปน่ะคือตึกอะไรเหรอ"
เซตแทบสะอึกเช่นเดียวกับวินเนียส เซตถามเสียงเย็น"เจ้าอยากรู้ไปทำไม"
"ก็ข้าสัมผัสพลังมนต์ดำได้จากตึกนั้นน่ะสิ"
เซตตัดสินใจตัดปัญหา"ไม่มีอะไรหรอก เจ้ากินต่อเถอะ"
เด็กสาวไม่อยากเซ้าซี้จึงกินอาหารต่อ
หลังจากกินอาหารเสร็จทั้งสามก็ออกเดินตลาดต่อ ในเวลาบ่ายจัดทำให้แดดแรงมากอาเรนเทียต้องยกมือมาบังแดดเพราะตัวเธอนั้นชินกับอากาศที่เย็นของทางเหนือของคาลาสมากกว่า เซตเหลือบไปเห็นเด็กสาวที่เอามือมาบังแดดก็ถอนหายใจก่อนจะถอดผ้าคลุมมาสวมให้เด็กสาพร้อมดึงฮู้ดมาสวมให้ อาเรนเทียเงยหน้ามา"ขอบคุณ"
เซตรีบหันหน้าหนีขณะใจนั้นเต้นแรงราวกับกลองศึกเมื่อเห็นดวงหน้าอันงดงามคู่กับดวงตาสีมรกตอันทรงเสน่ห์
วินเนียสในเดินนำอยู่นั้นเห็นการกระทำของทั้งคู่แล้วก็อดไม่ได้ที่จะขำเพราะเห็นทีว่าที่ราชินีองค์ต่อไปของเฮลเทียต้องเป็นผู้ใช้มนตราแน่