ตำนานรักแห่งสายลม

เซตกับวินเนียสถูกพามาพักที่กระโจมที่ขาว มาคัสเอ่ยหน้าตาย"พวกเจ้าพักที่นี่"
เมื่อเซนทอร์หนุ่มจากไปแล้ว สองหนุ่มต่างฐานะก็เข้าไปพัก เซตไม่ค่อยชอบสายตาที่มาคัสมองไปที่เทียซักเท่าไหร่ เจ้าชายแห่งเฮลเทียทิ้งตัวลงบนฟูกหนาอย่างขัดใจ
วินเนียสทัก"ท่านมีอะไรไม่พอใจรึ"
"ไม่มี"
องครักษ์ผิวเข้มจึงเสเปลี่ยนเรื่อง"ข้าว่าเทียกังวลเกินเหตุนะ"
"นั่นสิ วินเนียส ข้าก็ว่ายังงั้น ที่นี่ก็น่าอยู่ดีนะ"
ยังไม่ทันที่สองหนุ่มจะสนทนากันต่อ มาคัสก็กลับมาพร้อมกับตระกร้าที่มีผลไม้เต็มตระกร้า"กินซะ ไม่ต้องกลัวว่าจะมีพิษหรอก"ว่าจบเซนทอร์หนุ่มก็วางตระกร้าแล้วออกจากกระโจมไป
วินเนียสมองเซนทอร์ที่ออกจากกระโจมด้วยความหน่ายใจ"ดูคล้ายกับท่านจังนะ ท่านเซต"
"คล้ายตรงไหน"
"นิสัยแข็งๆของท่านไง เหมือนกับเจ้านั่น ไม่มีผิด"
เซตหน้าหงิก แล้วคว้าลูกแพร์สีแดงสดมากัดกิน ภายในพบเพชรส่งแสงแวววาวภายในเนื้อผลไม้ เจ้าชายแห่งเฮลเทียจึงนำเพชรที่ฝังอยู่ในลูกแพร์ออกมาดู"ทำไมในผลไม้นี้ถึงได้มีเพชรล่ะ"
วินเนียสกัดองุ่นดูก็พบมุกเม็ดงามในเม็ดองุ่น "ที่นี่เป็นเกาะอัญมณีนี่นา ผลไม้ที่นี่จะมีอัญมณีฝังอยู่ก็ไม่แปลกหรอก พ่ะย่ะค่ะ เจ้าชาย..."
"นั่นสินะ วินเนียส"หากแตในใจของเซตยังคงคิด...ต้นไม้ทิพย์ไม่ได้มีต้นเดียวเหรอ...
เจ้าชายแห่งเฮลเทียจึงออกจากกระโจมไปยังกระโจมที่พักของท่านผู้เฒ่า
ผู้เฒ่าเซนทอร์มองหน้าผู้ที่ถือวิสาสะเข้ามาในกระโจมที่พัก"คงจะมีข้อข้องใจสินะ"
ในตอนนี้เซตพยายามจะผ่ามาคัสที่ขวางไว้ ผู้เฒ่ายิ้มน้อยๆ"ช่างเถอะ ให้เค้าเข้ามามาคัส"
"แต่ท่านผู้เฒ่า"
เมื่อเซนทอร์หนุ่มสบตาของเซนทอร์เฒ่า เค้าจึงยอมปล่อยให้เด็กหนุ่มเข้ามา โดยที่เค้ายังคงอยู่คุ้มกัน
ผู้เฒ่าเซนทอร์จึงออกคำสั่ง"มาคัสเจ้าออกไปซะ"
"แต่ท่านผู้เฒ่า"
"ไม่มีแต่ และเจ้าก็ห้ามใครเข้ามารบกวนข้าได้"
"ขอรับ"เซนทอร์หนุ่มรับคำแล้วออกจากกระโจมไป 
ทางด้านวินเนียส
เมื่อเซตวิ่งออกไปจากกระโจมเค้าจึงไล่ตามไปก็ไปเจอกับเทียที่วิ่งออกมา
เมื่อมาร่าเข้ามาบอกเธอว่าเซตกำลังทะเลาะกับมาคัสเพื่อที่จะเข้าพบท่านผู้เฒ่า เธอจึงรีบออกมา
"วินเนียส ท่านเซตล่ะ"
"ไปพบท่านผู้เฒ่าน่ะ"
"จริงเหรอ"เด็กสาวผู้ใช้มนตรารีบไปยังกระโจมที่พักของผู้เฒ่าทันทีโดยมีวินเนียสตามไปติดๆ
แต่แล้วทั้งคู่ก็เจอมาคัสมาขวางไว้ อาเรนเทียจึงเอ่ยขึ้น"ท่านเซตมาที่นี่ใช่รึไม่"
"ใช่ ตอนนี้กำลังสนทนากับท่านผู้เฒ่า"
อาเรนเทียนึกแปลกใจกับเซต ตั้งแต่ที่ตอนที่พักตรงบ่อน้ำแล้ว...
“เทีย หน้าเครียดเชียวนะ เป็นอะไรรึเปล่า”
เจ้าหญิงแดนมนตราหันไปตอบคำถามองครักษ์ผิวเข้ม”ข้าไม่ได้เป็นอะไรเพียงแต่ ข้าคิดว่าท่านเซตดูแปลกไป”
“เหรอ”
มาคัสมองไปที่เด็กสาวเค้านึกอยากจะประลองกำลังกับจอมเวทย์สาวซะจริงๆ เซนทอร์หนุ่มเอ่ยถาม”เจ้าชื่ออะไร สาวน้อย”
“ชื่อ เทีย”
เซนทอร์หนุ่มชักดาบของตนออกมา”ข้าอยากลองประลองกำลังกับเจ้า เทีย”
วินเนียสเดินเข้ามาขวางหน้าพลางชักดาบของตนออกมา”เจ้ามาสู้กับข้าดีกว่า นางเป็นผู้หญิง เรื่องกำลังย่อมสู้ผู้ชายไม่ได้อยู่แล้ว”
สำหรับเชื้อกษัตริย์โดยเฉพาะคาลาสและโคเทียนั้นหากมีคนมาท้าสู้ ต้องรับคำท้า”วินเนียส ข้าไหว ข้าจะประลองกำลังกับเค้าเอง”
หากแต่ความเป็นสุภาพบุรุษของวินเนียสนั้นไม่ยอมให้เด็กสาวตัวเล็กๆต้องออกมาสู้”ไม่เทีย ข้าเป็นชายมีหน้าที่ปกป้องสตรีเช่นเจ้า”
มาคัสมองไปที่จอมเวทย์สาว…หยิ่งในศักดิ์ศรีแบบนี้…นางจะเป็นพวกเชื้อพระวงศ์รึ…”ข้าจะประลองกับนาง ส่วนเจ้าข้าจะประลองทีหลัง”
อาเรนเทียปลดผ้าคลุมออกแล้วฝากวินเนียสไว้ จากนั้นก็ปลดกระดุมคอสองเม็ด แล้วเปลี่ยนมีดสั้นของตนเป็นดาบยาวสีเงิน มาคัสจึงดินนำไป”ตามข้ามาเราจะไปประลองที่สนามฝึก”
สนามฝึกของเหล่าเซนทอร์นั้นมีเซนทอร์วัยเด็กกำลังฝึกดาบและหอกกันอย่างแข็งขัน แต่เมื่อเห็นมาคัสเดินนำคนแปลกหน้าทั้งสองมาจึงหยุดฝึกทันที
“พวกเจ้าออกไปก่อนพวกข้าจะทำการประลอง”
เซนทอร์ตัวอื่นจึงล่าถอยไปอยู่ที่ขอบสนาม ทั้งจอมเวทย์สาวและเซนทอร์หนุ่มต่างยืนกันอยู่คนละมุม แล้วตั้งดาบรับ ไม่มีใครบุก วินเนียสพอเดาความคิดของเทียได้…หากเทียเริ่มก่อนก็จะเสียเปรียบ…
เซนทอร์หนุ่มเห็นจอมเวทย์สาวทำท่าตั้งดาบรออยู่เช่นนี้จึงตัดสินใจบุกก่อน
‘ชิ้ง!’
จอมเวทย์สาวยกดาบรับได้ทันที สีหน้านั้นยังคงนิ่ง อาเรนเทียจึงถอยออกมาแล้วเข้าจู่โจม เซนทอร์หนุ่มต้องยอมรับว่าร่างบางที่กำลังฟาดฟันดาบกับเค้านั้นมีฝีมือ ไม่นึกว่าผู้ใช้มนตราจะมีฝีมือด้านการฟันดาบดีขนาดนี้ เหล่าเซนทอร์ที่อยู่ข้างสนามต่างส่งเสียงเชียร์กันกระหึ่ม
วินเนียสที่นั่งชมอยู่นั้นดูออกว่า เทีย ต้องการจะจัดการที่เท้าของอีกฝ่าย…กำลังของเทียจะพอไหมเนี่ย… เค้าล่ะห่วงจริงๆว่าเด็กสาวจะพลาดท่า ในตอนนี้เค้าทำได้แต่เพียงเฝ้ามองเท่านั้น
อีกด้าน
เซตจึงนั่งลงบนฟูกตรงข้ามกับท่านผู้เฒ่าพร้อมตั้งคำถาม”ทำไมผลไม้ที่นี่ถึงมีเพชรอยู่ข้างในครับ”
“มันเป็นส่วนหนึ่งของต้นไม้ทิพย์มันเป็นลักษณะพิเศษของต้นไม้บนเกาะนี้”
เจ้าชายแห่งเฮลเทียจึงเอ่ยถามต่อ“ต้นไม้ทิพย์คืออะไรครับ”
“ของวิเศษของเกาะนี้”
“รวมถึงดาบหัวใจราชสีห์ด้วยใช่มั้ย”
ผู้เฒ่าเซนทอร์รู้เลยว่าเด็กหนุ่มคนนี้ได้ครอบครองของวิเศษทั้งสองแล้ว “ตามตำนานว่าไว้ ต้นไม้ทิพย์นั้นจะออกผลทุกวัน ไม่มีสิ้นสุด เพียงนำเมล็ดฝังดินมันก็จะเติบโตทันที ผิดกับต้นไม้บนเกาะนี้ ต้นไม้บนเกาะนี้จะออกผลแต่สามเดือนต่อครั้ง พวกเราฝั่งเหนือนั้น อาหารการกินอุดมสมบูรณ์อยู่แล้วแต่พวกฝ่ายใต้มันต้องการครอบครองทั้งหมด และเป็นพวกบ้าการต่อสู้ ถึงพวกเราจะมีชอบการต่อสู้แต่พวกเราจะไม่ทำร้ายใคร จะใช้เพื่อป้องกันตัว ท่านเซต ท่านคงจะได้ของวิเศษพวกนี้มาครอบครองแล้วสินะ”
“ครับ”
เซนทอร์เฒ่าจึงยิ้มเย็นๆ”งั้นท่านก็จำต้องรับโชคและเคราะห์ไปในเวลาเดียวกัน”
เด็กหนุ่มเลิกคิ้ว“โชคและเคราะห์”
ผู้เฒ่าเซนทอร์นำกล้องยามาสูบแล้วพ่นควันออกมา”ในอดีตเจ้าของ ของวิเศษสองชิ้นนี้ ต้องจบชีวิตเพราะมัน”
“เพราะอะไรเหรอครับ”
“มีผู้ที่ล่วงรู้และมีความโลภ ต้องการของวิเศษไว้ในการครอบครองจึงลอบสังหาร พวกเค้า”
เซตพอเดาออก เจ้าของ ของวิเศษน่าจะมีมากกว่าหนึ่ง ผู้เฒ่าเอ่ยต่อ”แต่ว่า ภรรยาของเค้าคนนั้นรู้ว่าตนเองจะโดนฆ่าจึงได้ฝากเทพธิดาเกาะนี้ไว้ จากนั้นเรื่องนี้ก็กลายเป็นตำนาน”
“เจ้าของ ของวิเศษสองชิ้นนี้เป็น…”
“คู่รัก ชายเป็นนักรบ หญิงเป็นผู้ใช้มนตรา และมันได้เชื่อมโยงกับตัวของท่านด้วย”
“เชื่อมกับตัวข้า”
เซนทอร์เฒ่าหัวเราะชอบใจ”เพราะในอดีตหญิงสาวผู้ใช้มนตราเจ้าของต้นไม้ทิพย์ได้สาปไว้ หากใครไม่ใช่เจ้าของก็อย่าได้เจอมัน ของวิเศษสองสิ่งนี้เลยอยู่ในการดูแลของเทพธิดาประจำเกาะแห่งนี้ การที่ท่านได้ของวิเศษทั้งสองมาครอบครองเพราะว่าท่านเคยเป็นเจ้าของมันมา และดาบเล่มนั้นเป็นของท่าน ต้นไม้ทิพย์นั้นก็คงจะเป็นแม่หนูจอมเวทย์ผู้นั้นล่ะนะ เท่าที่ข้าดูท่านกับนางนั้นคือ…เนื้อคู่กัน”
คำว่าเนื้อคู่ทำเอาเจ้าชายแห่งเฮลเทียตาโตแต่ก็ปรับอารมณ์ให้สงบ”แต่ข้ากับนางไม่สามารถรักกันได้ ข้าเป็นเจ้าชาย นางเป็นผู้ใช้มนตรา ถึงข้าจะรักนางแค่ไหนแต่ประชาชนในอาณาจักรคงไม่ยอมรับนางแน่”ทำไมเค้าถึงกล้ายอมรับว่าเค้ารักนางน่ะรึ…เพราะที่ผ่านมาตอนอยู่ในวังถึงแม้ว่า…
จะเจอหน้ากันบ้างไม่บ่อยนักแต่เวลาได้เห็นหน้าเทียเค้ารู้สึกสบายใจอยากเห็นหน้าบ่อยๆ โดยที่ทั้งคู่เพิ่งจะรู้จักกันได้ไม่นานอีกอย่างดูเหมือนว่าจอมเวทย์สาวยังคงไม่ค่อยรู้สึกอะไรกับเค้าแน่แถมเค้าเป็นรัชทายาทแห่งเฮลเทียการที่มีผู้ใช้มนตราเป็นราชินีคู่บัลลังก์มันอาจจะสร้างความไม่พอใจแก่ประชาชนเป็นแน่ ”ระหว่างข้ากับนางคงเป็นไปไม่ได้หรอกท่าน”
“หึหึหึ เมื่อชะตาได้ลิขิตไว้แล้ว ย่อมไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ง่ายๆ ยิ่งเป็นเรื่องของความรักด้วยแล้วนั้น…”
ยังไม่ทันที่ทั้งสองจะสนทนากันต่อ มาร่าเซนทอร์สาวก็พุ่งเข้ามา”ท่านผู้เฒ่าค่ะ!เกิดเรื่องแล้วค่ะ”
“มีอะไรมาร่า”
“ท่านมาคัสกำลังประลองยุทธ์กับเทียอยู่คะ”
เจ้าชายแห่งเฮลเทียร้องถาม“ที่ไหนเหรอมาร่า”
“สนามฝึก ตามข้ามาเร็ว”
ไวเท่าความคิคเซตรีบออกจากกระโจมที่พักตามเซนทอร์สาวไป
 
 
 
มาอัพแล้วค่าาา เม้นให้บ้างนะค่ะ นิกซ์จะได้มีกำลังใจแต่งต่อ