ตำนานรักแห่งสายลม

วันต่อมาราชาอูนอสได้เตรียมเรือสำหรับเจ้าชายเซตไว้เดินทาง ราชาอูนอสไม่ได้บอกใครเรื่องที่เทียเป็นผู้ใช้มนตราตามคำขอของเทีย โดยจะบอกไปว่าเทียมีความรู้ด้านสมุนไพรเท่านั้น ในการเดินทางนั้นจะผู้ที่เดินทางแค่เจ้าชายเซต วินเนียสและเทียไปกันสามคน มีเรือลำไม่ใหญ่นัก ในตอนแรกราชินีเซเล่คัดค้านที่จะให้ลูกชายต้องไปเสี่ยงหากแต่ราชาอูนอสให้เหตุผลว่าต้องการให้เจ้าชายเซตได้ผจญภัยบ้างเพราะอย่างน้อยก็มีองค์รักษ์ฝีมือดีอย่างวินเนียสตามไปด้วย ซึ่งราชินีเซเล่ไม่อาจโต้เถียงได้
ส่วนวินเนียสนั้นได้ฝากแม่ให้หัวหน้าข้าหลวงนีน่าช่วยดูแล
ตอนนี้ทั้งหมดได้มาอยู่ที่ท่าเรือของเฮลเทีย
องครักษ์ผิวเข้มโค้งเคารพหญิงสูงวัย"ข้าต้องขออภัยที่ต้องรบกวนท่านนีน่าเรื่องแม่ของข้า"
นีน่ายิ้มอย่างอ่อนโยน"ไม่เป็นไรวินเนียสครั้งนี้เจ้าตามไปคอยอารักขาท่านเซต เรื่องแม่เจ้าข้าจะให้เข้ามาอยู่ในวังเจ้าจะได้หมดห่วงนะ"
"ขอบคุณครับ"
เวนดี้ที่ยืนอยู่ข้างๆนีน่ายิ้ม"ขอให้ลูกโชคดีนะ ขอให้พ่อเจ้าคุ้มครอง ทำให้สำเร็จนะ"
"ครับท่านแม่ ท่านแม่ก็รักษาตัวด้วย อีกไม่นานข้าจะกลับมา"วินเนียสเข้าสวมกอดมารดา
ผู้เป็นมารดาลูบผมของบุตรชายก่อนจะจูบที่หน้าผาก"โชคดีนะลูก"
นีน่าหันมายิ้มให้เทีย
"โชคดีนะเทีย ดูแลตัวเองด้วยล่ะ"
"ขอบคุณคะท่านนีน่า พวกข้าจะรีบกลับมา"
ส่วนเจ้าชายเซตก็ร่ำลาพระมารดา ก่อนจะหันไปร่ำลาพระบิดา ราชาอูนอสอวยพร"ขอให้สำเร็จนะ เจ้าลูกชาย และนี่สุราชั้นดีสำหรับไปบรรณการท่านผู้รู้"ว่าแล้วก็ส่งขวดแก้วเจียระไนที่บรรจุน้ำสีอำพันสดใสและเปล่งประกาย เจ้าชายแห่งเฮลเทียรับขวดแก้วเจียระไนมา
"ครับ ท่านพ่อ ข้าจะทำงานนี้ให้สำเร็จ"
เจ้าชายแห่งเฮลเทียเดินลงเรือที่วินเนียสและเทียรออยู่ก่อนแล้วพอเรือกำลังจะออก
เรนนี่ที่ขนข้าวของมามากมายเอ่ยขึ้น"ข้า่จะไปด้วย"
ราชาอูนอสเอ่ยห้ามทันที"เรนนี่เจ้าไปจะเกะกะเซตเค้าปล่าวๆ"
ท่านหญิงคนงามส่ายหน้า"ข้าไม่ยอม ที่นังนั่นยังไปได้เลย"ราชาอูนอสเอ่ยเสียงเรียบ"เด็กคนนั้นเป็นผู้นำทาง แถมยังป้องกันตัวเองได้ เรนนี่ ที่เจ้าพูดเมื่อกี้มันไม่ใช่คำพูดของกุลสตรีเลยนะ"
ราชินีเซเล่ปลอบโยน"เรนนี่จ๊ะ เชื่อที่ฝ่าบาทบอกเถอะ หนทางข้างหน้ามันอันตราย"
ท่านหญิงคนงามน้ำตาซึม"ก็ได้คะ"
พอเรือเเล่นออกจากท่า เซตมองไปที่ด้านหลังคืออาณาจักรเฮลเทียและญาติที่กำลังโบกมือร่ำลาก่อนเค้าจะหันออกไป ในตอนนี้เทียในตอนนี้ได้เปลี่ยนจากชุดกระโปรงอย่างนางข้าหลวงมาเป็นชุดจอมเวทย์อย่างเดิม ในตอนนี้กำลังนั่งเหม่อมองท้องทะเลที่มีนกนางนวลกำลังโผบิน
"เทียต้อใช้เวลานานเท่าไหร่ถึงจะไปถึงเกาะโดดเดี่ยว"
"เท่าที่ข้าคิด ถ้าลมเป็นใจ จากที่นี่ไม่เกินเที่ยงของวันพรุ่งนี้ก็น่าจะถึงนะ"
วินเนียสที่บังคับเรือถามบ้าง"จอมเวทย์ผู้รู้เป็นคนยังไงรึเทีย"
เจ้าหญิงแดนคาลาสยิ้มน้อยๆ"เท่าที่ข้ารู้ เค้าเป็นคนรักสันโดษ ชอบดื่มสุรา หากนำสุราไปบรรณาการท่านจะบอกทุกสิ่งแต่ต้องเป็นสุราที่ถูกใจเท่านั้น"
"เจ้ารู้ดีจังนะเทีย"เจ้้าชายเซตเอ่ยบ้าง
"พี่ชายของข้าเคยพบเค้าน่ะ" ความจริงตัวเธอเองก็เคยพบจอมเวทย์ผู้รู้ เค้าเป็นจอมเวทย์ผู้ชื่นชอบในการดื่มสุรา ยิ่งสุราชั้นเลิศก็ยิ่งชอบ อาเรนเทียนำกระดาษและปากกาขนนกออกมาก่อนจะลงมือเขียน
เซตถาม"เจ้าเขียนอะไร"
เจ้าหญิงคนงามตอบไปตามจริงแต่เลี่ยงความจริงบางส่วน"ข้าแค่เขียนจดหมายไปหาท่านจอมเวทย์ผู้รู้ก็เท่านั้น ถ้าไปโดยไม่บอก ท่านจะโกรธก็ได้"พอเธอเขียนเสร็จก็ม้วนปากกาขนนกเก็บหากแต่การเก็บของเธอนั้นคือการกำมันให้หายไปในอุ้งมือของเธอ ส่วนจดหมายเธอได้เเปลงมันให้กลายเป็นนกพิราบสีขาวแล้ว ภายในเนื้อความนั้นนอกจาก ส่งไปทักทายแล้ว ในเนื้อความยังได้ขอร้องไม่ให้ท่านจอมเวทย์ผู้รู้เอ่ยถึงฐานะที่แท้จริงของเธอเพื่อกันไว้ก่อน และสำคัญที่สุดคือให้จอมเวทย์ผู้รู้ไปขอเบิกสุราชั้นดีที่โคเทียได้ เพราะสาเหตุส่วนหนึ่งนั้นก็มาจากท่านพี่อาเรส พระญาติของเธอนั่นเอง
เกาะโดดเดี่ยว...
จอมเวทย์ผู้รู้ ชายชราหลังค่อมผมสีดอกเลาในชุดคลุมสีดำ ใบหน้าเหี่ยวย่นส่วมแว่นกลมอันเล็กกำลังอ่านตำรา ก็เงยหน้ามองท้องฟ้าเห็นเจ้าพิราบขาวกำลังบินมา จอมเวทย์ชราเอื้อมมือขึ้นเจ้าพิราบขาวก็กลายเป็นจดหมายทันที พอจอมเวทย์ชราอ่านเสร็จ"จะมีคนมาเยี่ยมข้าเเล้วสินะ แถมงานนี้ได้ลิ้มรสสุราชั้นดีจากโคเทียอีก ช่างโชคดีเสียจริงๆ"
จอมเวทย์ผู้รู้ก็ เดินทางไปอาณาจักรโคเทียโดยเวทย์มนต์เคลื่อนย้ายสถานที่ทันที
พอมาถึงอาณาจักรโคเทีย จอมเวทย์ที่เดินผ่านท่านผู้รู้ท่านโค้งเคารพกันถ้วนหน้าเพราะท่านผู้รู้ต่างเป็นที่นับถือของผู้ใช้มนตราทั้งหลาย จอมเวทย์ชราตรงเข้าไปที่วังของเจ้าชายอาเรสทันที
เจ้าชายอาเรสออกมาต้อนรับที่หน้าวัง"ยินดีต้อนรับท่านผู้รู้ ลมอะไรหอบท่านมา"
"ข้าแค่อยากจะมาขอเบิกสุราชั้นดีของโคเทียเท่านั้น"
เจ้าชายแห่งโคเทียเลิกคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะผายมือเชิญจอมเวทย์ชราให้เข้าวัง"งั้นเชิญท่านไปพักในวังก่อน"แล้วหันไปสั่งข้ารับใช้ที่ตามมาด้วย"พวกเจ้าให้ลินดาทำของว่างมาต้อนรับท่านผู้รู้ด้วย"
ข้ารับใช้โค้งเคารพก่อนจะไปทำตามคำสั่งที่ได้รับมอบหมาย
"ไม่ต้องเดือดร้อนถึงพระชายาของท่านหรอก เจ้าชาย"
"มิได้ มิได้ ตามข้ามาเถอะ"
พอมาถึงห้องรับแแขก ลินดาก็เดินนำนางข้าหลวงที่ถือถาดของว่างและน้ำชามาว่างไว้ที่โต๊ะ
ผู้รู้ถึงกับออกปากชม"เจ้าชายอาเรสเนี่ยโชคดีเสียจริงๆ ที่มีพระชายาที่งามพร้อมอย่างเจ้าหญิงลินดา"
เจ้าชายอาเรสที่นั่งตรงกันข้ามกับผู้รู้ยิ้มรับที่นั่งเคียงข้างคือลินดาพระชายาคนงาม"ท่านก็ชมเกินไป"
ลินดาที่นั่งเคียงข้างพระสวามียิ้มอย่างเอียงอาย
เจ้าชาอาเรสจึงตามจุดประสงค์ของท่านผู้รู้"ที่ท่านผู้รู้มาหาข้าถึงนี่ มาเพียงเพราะต้องการเบิกสุราจากข้ารึ"
ผู้รู้นำจดหมายที่เจ้าหญิงแห่งคาลาสส่งมาให้ตนยื่นให้เจ้าชายแห่งโคเทีย ตาสีเพลิงของรัชทายาทแห่งโคเทียร่ายมองที่เนื้อความในจดหมาย...เอาเถอะ อาเรนเทียถือว่าข้าได้ชดใช้ความผิดส่วนหนึ่งด้วยนะ..."ได้ท่านผู้รู้ข้าจะจัดสุราชั้นดีให้กับท่านและข้าฝากน้ำผึ้งผาเพลิงไปด้วย"
"พ่ะย่ะค่ะ เหล้าของอาณาจักรมนตรามันถูกปากข้าที่สุดแล้ว"
"ไม่ต้องมายกยอเลย ลองชิมขนมที่ชายาเราทำสิ ฝีมือดีมากเลย"ว่าจบก็ยกชาขึ้นจิบแล้วนำขนมเข้าปาก
"ท่านอาเรสก็ชมข้ามากไปนะค่ะ"
อาเรสโอบเอวชายาอย่างรักใคร่"ของอร่อยก็ต้องชมนี่ลินดา ท่านว่างั้นมั้ย ท่านผู้รู้"
ผู้รู้ที่กำลังเคี่ยวขนมนั้นรีบกลืนลงคอ"ใช้พ่ะย่ะค่ะ พระชายาของอร่อยใครๆเค้าก็ต้องชม"
อาเรสจึงเรียกข้ารับใช้มาสั่งการ ก่อนจะหันไปบอกผู้รู้"ท่านรอสักครู่ก็แล้วกัน"
"ขอบพระทัย"ผู้รู้โค้งเคารพ