ตำนานรักแห่งสายลม

เรื่องของเจ้าชายเซตที่ต่อว่าท่านหญิงเรนนี่รู้ถึงพระกรรณของราชาอูนอสและราชินีเซเล่ ราชาอูนอสจึงเรียกนีน่ามาพบ
ภายในท้องพระโรง
มีเพียงราชาอูนอสและหัวหน้าข้าหลวงนีน่าเท่านั้น
ชายผู้สูงศักดิ์เอ่ยถามก่อน"จริงรึเปล่านีน่า ที่ลูกชายของข้าตวาดใส่เรนนี่น่ะ"
"เป็นความจริงเพคะ ฝ่าบาท"
"ข้าชักอยากเห็น หน้าตาของเด็กสาวคนนั้นเสียแล้ว อยากรู้จริงๆว่างดงามสักแค่ไหน นีน่าเจ้าช่วยไปตามเด็กคนนั้นมาพบข้าที"
"ได้เพคะ"
ทางด้านเจ้าชายเซตที่กำลังเปลี่ยนชุดอยู่ ในหัวมีแต่ความกลัดกลุ้มเรื่องที่แม่ของเค้าราชินีเซเล่จะเอาเรื่องที่เค้าต่อว่าเรนนี่ ตัวเค้าไม่ห่วงตัวเองนักจะห่วงก็แต่เทียเท่านั้น นางอาจจะโดนหางเลขไปด้วย
"เฮ้อออ"เจ้าชายแห่งเฮลเทียถอนหายใจเฮือกใหญ่
เสียงเรียกขององค์รักษ์คนสนิทดังขึ้น ทำให้เจ้าชายแห่งเฮลเทียหลุดจากภวังค์"ท่านเซต"
"มีอะไรรึ วินเนียส"
องครักษ์ผิวเข้มเอ่ยอย่างร้อนรน"ราชาอูนอส ทรงเรียกเทียไปเข้าเฝ้าแล้ว"
"แย่ล่ะสิ"
เจ้าชายแห่งเฮลเทียรีบสวมผ้าคลุมแล้ววิ่งไปที่ท้องพระโรงนำหน้าวินเนียสไปซะเเล้ว..
ทางด้านอาเรนเทีย
ในตอนนี้เธอได้เดินทางมาเข้าเฝ้าราชาอูนอสก็พบว่าภายในท้องพระโรงนั้นมีเพียงเธอกับราชาอูนอสเท่านั้น เธอสังเกตว่าเจ้าชายเซตนั้นช่างคล้ายคลึงกับราชาแห่งเฮลเทียเสียเหลือเกินทั้งผมสีทองอมน้ำตาลไหม้ แต่ต่างกันแต่เพียงสีตาของราชาอูนอสที่เป็นสีน้ำตาล เด็กสาวถอนสายบัวทำความเคารพชายผู้สูงศักดิ์ที่นั่งอยู่บนบัลลังก์
ราชาอูนอสมองมาที่เด็กสาวผมสีน้ำเงินในชุดกระโปรงสีดำ ต้องยอมรับว่า นางเป็นเด็กสาวที่งดงามมาก ตรงที่ชอบที่สุดก็เป็นดวงตาสีมรกตอันทรงเสน่ห์ ดูจากลักษณะแล้วนางน่าจะเป็นลูกขุนนางไม่ก็เชื้อพระวงศ์ เพราะดูจากท่าทางแล้ว น่าจะเป็นพวกผู้นำคน 
"ตามสบายเถอะสาวน้อย"
"ขอบพระทัย"
ราชาอูนอสเอ่ยอย่างเป็นกันเอง"ที่ข้าตามเจ้าเข้าเฝ้าแต่เพียงลำพังอย่างนี้ไม่ต้องกลัวนะ"
"หม่อมฉันไม่ได้กลัว"
"งั้นเหรอ ที่จริงข้าเเค่อยากพบหน้าของเจ้า ได้ยินว่าเจ้านั้นมีความสามารถในการยิงธนูด้วย ขอถามหน่อยว่า นอกจากยิงธนูแล้ว เจ้าสามารถทำอะไรได้อีก""ฟันดาบ ขี่ม้าเพคะ"เด็กสาวตอบด้วยน้ำเสียงที่นิ่งเฉย
"ทำไมเจ้าว่ายน้ำไม่ได้ล่ะ"
"ที่ๆหม่อมฉันอยู่มันหนาวมากเพคะ"
"ที่ไหนรึ"
"คาลาส"
คำพูดสั้นๆของเด็กสาวนั้นทำเอาราชาแห่งเฮลเทียตกใจไม่น้อย"งั้นเจ้าคงเป็นผู้ใช้มนตราสินะ"
"เพคะ"
"งั้นเจ้าคงจะไม่สามารถรักษาลูกของข้าได้.."ยังไม่ทันที่ราชาแห่งเฮลเทียจะเอ่ยจบเด็กสาวก็แทรก
"ขอโอกาสหม่อมฉันได้รึไม่เพคะ"
"ได้สิ ตามข้ามาสิ"
"เพคะ"
เด็กสาวจึงได้เดินตามราชาแห่งเฮลเทียไป ระหว่างนั้นก็เดินสวนกลับเจ้าชายเซตที่มีวินเนียสตามมาติดๆ
"ท่านพ่อ/ฝ่าบาท"
วินเนียสโค้งเคารพกษัตริย์ทันที
"เซตเจ้ามาก็ดีแล้ว ตามมาด้วยกันสิ"
เจ้าชายแห่งเฮลเทียตอบรับอย่างลำบาก"คะ..ครับ"
พอมาถึงตำหนักของเจ้าหญิงเซร่า 
พอมาถึงห้องบรรทมของเจ้าหญิงเซร่า  อาเรนเทียก็ตรงเข้าไปจับมือบางของหญิงสาวผู้สูงศักดิ์ เจ้าหญิงแห่งคาลาสถึงเข้าใจว่าทำไมผู้ใช้มนตราคนอื่นถึงได้บอกว่า ไม่สามารถรักษาได้
ราชาอูนอสถาม"ว่าไง เจ้าพอมีทางรักษาได้รึไม่"
"มันขึ้นอยู่กับว่าท่านจะกล้าเสี่ยงชีวิตรึไม่"เด็กสาวถอนหายใจเฮือกใหญ่"ไม่มีใครเอาชีวิตไปทิ้งหรอก"
เจ้าชายเซตเลิกคิ้วก่อนจะถาม"ทำไมเจ้าพูดอย่างนี้ล่ะเทีย"
"ยาที่ต้องใช้ในการรักษา มีส่วนผสมของน้ำตานกยูงสีรุ้ง รากสมุนไพรจากป่าอาถรรพ์ น้ำผึ้งป่าจากแดนผาเพลิง และส่วนผสมที่สำคัญที่สุดและหายากที่สุดคือ เกล็ดมังกรเผือก"
วินเนียสถาม"มันเกี่ยวอะไรกับชีวิตรึ เทีย"
เจ้าหญิงแห่งคาลาสอธิบายอย่างใจเย็นด้วยน้ำเสียงเรียบ"ข้าคงต้องบอกพวกท่านเรื่องมังกรเผือกเสียก่อน จะได้เข้าใจ มังกรเผือกคือมังกรที่บำเพ็ญตบะมานานถึงพันปีจนเกล็ดได้กลายเป็นสีเผือกจึงมีพลังอำนาจมากกว่ามังกรทั่วไป ตามตำนานเล่าว่าเกล็ดของมันมีพลังในการรักษา สามารถรักษาโรคได้ทุกโรค เป็นของหายากที่สุด ขนาดตามอาณาจักรมนตรา...เท่าที่ข้ารู้ก็ไม่มี ถึงใครมีเค้าก็ไม่ยอมให้หรอก ต่อให้ได้เงินทองมากมายมาแลกก็ไม่ยอม"
ราชาอูนอสถอนใจอย่างสิ้นหวัง หากแต่เจ้าชายแห่งเฮลเทียเอ่ยด้วยน้ำเสียงหนักแน่น"ข้ายินดีจะเสี่ยง เจ้าพอจะช่วยข้าได้หรือไม่เทีย"
เด็กสาวยิ้มแย้ม"ยินดีเพคะ"
วินเนียสถาม"ทำไมเจ้าจึงกล้าเสี่ยงตายด้วยล่ะ"
"ข้าอยากเห็นมังกรสักครั้งหนึ่งก็เท่านั้น ไม่อะไรมาก"
ราชาอูนอสเอ่ยถามลูกชายคนเดียว"เจ้าจะไปหรือเซต"
"ข้าจะไปท่านพ่อ ลูกสัญญาข้านำยามารักษาท่านพี่เซร่าให้ได้"
อาเรนเทียจึงเข้าไปเอ่ยขึ้น"หม่อมฉันเองก็ขออาสาช่วยเจ้าหญิงเอง เพื่อแทนคุณที่ท่านเซตเมตตาข้าให้ที่พักพิงแก่ข้าในยามนี้"
วินเนียสเอ่ยขึ้น"หม่อมฉันเองก็ขออาสาติดตามคอยอารักขาท่านเซตเอง"
ราชาอูนอสมองมาที่ลูกชาย "ก็ได้ พ่อจะให้คนติดตามเจ้าไปซักหนึ่งกองทัพ"
เซตเอ่ยห้ามพระบิดา"อย่าเลยท่านพ่อ คนไปมากก็ยิ่งเสียเวลา ตอนนี้เราหาทางรักษาท่านพี่เซร่าให้เร็วที่สุด มีลูก วินเนียสและเทียไปกันสามคนจะคล่องตัวกว่า"
ราชาเเห่งเฮลเทียเอ่ยอย่างยอมแพ้"ก็ได้ ก็ได้ ที่หมายแรกที่พวกเจ้าต้องไปคือที่ใด"
อาเรนเทียยิ้มน้อยๆ"เราต้องไปหาผู้ที่รู้ทุกสิ่ง เกาะโดดเดี่ยวที่ๆจอมเวทย์ผู้รู้อาศัยอยู่ งานนี้ฝ่าบาทคงต้องหาสุราชั้นดีไปกำนัลจอมเวทย์ผู้นั้นเสียหน่อย เท่าที่ข้ารู้ จอมเวทย์ผู้นั้นชอบดื่มสุราเป็นที่สุด"
"ดี ข้าเตรียมเรือให้ พวกเจ้าไปเตรียมตัว พรุ่งนี้เช้าเตรียมออกเดินทาง"
"ครับ/เพคะ/พ่ะย่ะค่ะ"