Perfect Love เรื่องนี้รัก (ร้ายๆ) กับหวานใจของฉัน

  หลังเหตุการณ์ระทึกขวัญช่วงกลางวันผ่านพ้นไปเพียงไม่ถึงสองชั่วโมง ข่าวนายกรีนแอล ((ไม่เรียกพี่แล้วโว๊ย::เพอร์เฟีย)) กับฉันก็ดังกระฉ่อน แต่ที่มันน่าตกใจมากที่สุดก็คงที่ทุกคนมาถามขอซื้อน้ำมันพลายจากฉัน สงสัยคงคิดว่าฉันดีดน้ำมันพลายใส่นายกรีนองกรีนแอลนั้นล่ะมั้ง โด่ๆ~ ถ้าคนอย่างเพอร์เฟียมีน้ำมันพลายน่ะ เจ๊จะดีดใส่นักร้องเกาหลีแม่งทุกวงเลย>*<

"เฟียๆ เธอกลายเป็นประเด็นฮอตฮิตในเว็บเพจโรงเรียนไปแล้วล่ะ OuO" เหมยปอละความสนใจจากอาจารย์วรรณาที่พยายามพูดเรื่องกาแล็กซีอะไรสักอย่างข้างหน้าห้อง หันมาสกิดเรียกฉันเบาๆ
"ไหนๆ ดูดิ" ถ้ามีใครว่าร้าย แม่จะจับมายิงเป้าซะ!

-ภาพรุ่นพี่กรีนแอลจับสาวลูกครึ่งเกาหลีน้องสาวแท้ๆ รุ่นพี่ฟาร์เซล จูบกลางโรงอาหาร-
คอมเม้น:: @มโน แฟนเฮนรี่; ว้าย~อกอีแป้นจะแตกค๊า... อิจฉาตามีไฟ
@รักเจ้าชายกรีนแอลต้องฉุด; ยอมๆ ค่ะยอม น้องมันสวย...
@บัวลอยกะโคเชตะ; เพ่กรีนแอลจัยมั๊กๆ เย้ยค๊า~ ((เอายัยบัวลอยไปทิ้งที อ่านไทยแปลไทย-_-))
@ปิ๊กก๊าจู นู๋รักฟาร์เซล; เหมาะสมกันดีฮ่า~ กระเทยรับดายยย~><

เอ๋! ทำไมไม่มีคอมเม้นด่าแรงๆ อย่างที่จินตนาการไว้เลยล่ะ ปกติมันจะต้องมีเเต่ตัวอิจฉามิใช่หรือ~
"ทำไมไม่มีใครด่าฉันเลยล่ะ-__-'" ฉันส่งไอโฟนคืนให้กับเหมยปอ พร้อมกับยิ่งคำถามคาใจ
"ที่นี้ถือคติที่ว่า...'สวยก็ผ่าน' จ๊ะ..." เหมยปอส่งรอยยิ้มหวานๆ บาดใจมาให้
ยัยนี้ยิ่งดูยิ่งน่ารักแฮะ^~^ หลงเสน่ห์เพื่อนสาวซะเองเลย
"เหมย~ เธอมีแฟนหรือคนที่ชอบยังอ่ะ?"
"ฮ่ะ!!!" หลังฉันยิงคำถามสั้นๆ ง่ายๆ ไปให้เหมยปอ อยู่ดีๆ ยัยแว่นตากลมโตก็ตกใจร้อง 'ฮ่ะ!!!' ซะเสียงดังลั่น
ส่งผลให้อาจารย์วรรณาที่สอนเรื่องการบินไปเที่ยวบนกาแล็กซีต้องหยุดสอนโดยเฉียบพลัน
"ยัยเหมย! แกจะตะโกนทำไมย๊ะ>.,<" ฉันพูดต่อว่ายัยเหมยปอเสียงเบา
"เกิดอะไรขึ้นกับสองคนหลังห้อง..." อาจารย์วรรณาส่งคำถามมาพร้อมกับสายตาจ้องจับผิด "หรืออยากออกมาอธิบายบทที่สามหน้าที่สี่สิบสี่แทนครู"
ฮ่ะ! บทที่สามหน้าที่สี่สิบสี่ถูกฉันพลิกเปิดอย่างรวดเร็ว
'บทที่สาม การบินไปเที่ยวบนกาแล็คซี'
เหวยๆ บทเรียนในเมืองไทยนี่มันแปลกดีจริงๆ เลยแฮะ แล้วใครมันจะไปอธิบายได้ฟ่ะ-*-
"เหมยปอลองอธิบายซิ"
"o{}O" ซวยแล้วไงเหมยปอ
"ค่ะ..." เหมยปอตอบรับอย่างฉะฉาน ก่อนจะค่อยๆ ยืนขึ้นตรงเต็มความสูง เธอเอื้อมมือเรียวๆ ขึ้นขยับแว่นตาเล็กน้อย ก่อนที่จะ... "การที่เราจะสามารถขึ้นไปบินบนกาแล็คซีได้นั้น ต้องอาศัยหลักการของอาเฮียคริส exo แล้วก็บราๆ£>%{>!|^*]'ืัอิอิอืมฮืมๆ..." ((ปล. บทส่วนนี้หากคุณเป็น อซฟ คุณจะสามารถเข้าใจได้เอง แต่ถ้าไม่ใช่ ต้องของอภัย โปรดมโนว่าเป็นบทเรียนเรื่องใหม่;)))
"O[]O" แหมๆ ยาวเลยน่ะยัยเหมยปอ เก่งวิชาการก็ไม่บอกกันก่อน เฮ้ย~

...มดตัวน้อยตัวนิด มดมีฤทธิ์น่าดู ยู้~ฮู~...
ใครโทรเข้ามาตอนคนกำลังรีบๆ เก็บของกันน่ะ ไม่เห็นหรือไงว่าฝนมันกำลังจะตกน่ะเว้ยเฮ้ย!!
"..." อ้าว~ พี่ฟาร์เซลนี่หว่า แฮะๆ ด่าไปซะเยอะเลย>..< ฮี๊ๆ "ค๊า~ ว่าไงค่ะคุณพี่"
[ตัวเล็ก~ น้องอยู่ไหนค่ะ ฝนจะตกแล้วน่ะ]
"เฟียกำลังเร่งเก็บหนังสือยัดใส่กระเป๋าอยู่นี่ไง-^-"
[เดี๋ยวตัวเล็กลงมารอที่ประตูทางออกสามน่ะค่ะ ไปเก็บของที่โรงแรมแล้วกลับไปบ้านเรา]
แหมๆ 'บ้านเรา' พูดซะน่ารักเลยพี่ชายฉัน
บ้านที่พี่ฟาร์เซลพูดถึง เป็นบ้านของคุณปู่ที่ยกให้พ่อก่อนที่ท่านจะเสีย บ้านหลังไม่เล็กไม่ใหญ่ติดริมแม่น้ำเจ้าพระยาพอดิบพอดี
"ค่ะๆ เดี๋ยวเฟียจะรีบลงไป"
[รถ R8 สีดำน่ะเฟีย แค่นี้ล่ะครับ]
หืม~ พี่ฟาร์เซลซื้อรถ R8 มาเมื่อไรกันน่ะ ปกติเห็นชอบขับแต่รถเฟอร์รารี่ไม่ใช่หรือไง-*-? สงสัยเวลาผ่านไปใจคนมันก็เปลี่ยนมั้ง~ เนาะ! รีบๆ ลงไปดีกว่า กลับบ้านเรา แม่รอด่า~ เอ้ย! กลับบ้านเรา รักรออยู่~ เออๆ ต้องอันนี้ๆ^~^

มายืนรอไม่นาน รถ R8 สีดำก็วิ่งมาหยุดตรงหน้า
รถสวยจังเลย~^^ R8 มันเท่แบบนี่นี้เองซิน่า~ พี่ฟาร์ถึงได้เปลี่ยนใจจากเฟอร์รารี่>~<
"^^~พี่ฟาร์ไม่ชอบเฟอร์... O{}oเฮือก!!!" กรี๊ดๆ ตกใจแถบขาดใจ
ฉันเปิดประตูรถเข้ามานั่งพร้อมกับส่งคำถามกะไปให้พี่ฟาร์เซล พอหันหน้าไปเกาะแขนคนขับกลับต้องตกใจแถบถลาลงจากรถ ถ้าไม่ติดที่ไอ้บ้านั้นดึงคอเสื้อฉันไว้ละก็... ป่านนี้เจ๊เพอร์เฟียคนนี้วิ่งหนีไกลถึงเกาหลีแล้วล่ะย๊ะ!-**-
"จะวิ่งไปไหนกันครับน้องเฟีย^~^" นานกรีนแอลส่งรอยยิ้มพิมพ์ใจมาให้ แต่มือก็มิได้ปล่อยออกจากคอเสื้อของฉัน
มนุษย์โรคจิต ขี้เเกล้งเจ้าเก่า ไหงพี่ฟาร์เซลไม่บอกน้องก่อนล่ะค่ะว่าต้องมารับมือกับนายตัวแอลสีเขียวนี้T..T อย่างน้อยฉันจะได้หาไม้หน้าสามมาป้องกันตัวไว้ด้วย โอ๊ย~ไอ้บ้านี้ก็ยิ้มหน้าหล่ออยู่ได้ เดี๋ยวเจ๊ก็ป๊าดจับปล้ำซะเลยนิ อ๊ากๆ เครียดโว๊ย~Y[]Y เลิกยิ้มได้แล้วววว~ ละลาย~